Najlepsi Wrogowie

Janusz Żebrowski, politolog i dyplomata, od wielu lat zajmuje się problemami krajów arabskich, zwłaszcza Bliskiego Wschodu. jego kolejna książka (poprzednie Libia i Maroko) to studium, w którym autor analizuje ponad cztery tysiące lat dziejów Syrii. Niezwykle ciekawie opisuje kultury, które na tych terenach odcisnęły swe ślady: fenicką, aramejską, babilońską, perską, hellenistyczną, rzymską, chrześcijańską i wreszcie arabską. Wykorzystuje bogata literaturę tematu: polską i zagraniczną, a także własne doświadczenia z pracy na Bliskim Wschodzie.

Książka została uzupełniona o opis ostatnich wydarzeń w Syrii. Prof. Katarzyna Pachniak, kierownik Katedry Arabistyki i Islamistyki na Wydziale Orientalistycznym UW, pokrótce przedstawia z perspektywy wewnętrznej i międzynarodowej okres rządów Asadów i arabską wiosnę 2011.

Iran postrzegany jest obecnie jako kraj niedemokratyczny, antyzachodni nieprzyjazny przybyszom, a irański islam traktuje się jako zagrażający światu system polityczny, który należy zweryfikować. Autorka podejmuje trud zaprezentowania współczesnej kultury Republiki Islamskiej Iranu, zwłaszcza jej sfery politycznej, dla której inspiracją był charyzmat Chomeiniego; wyjaśnia znaczenie religii w życiu społecznym i politycznym kraju. Stara się ukazać Iran oczami Irańczyka, by w miarę możliwości najdokładniej przybliżyć Czytelnikowi jego światopogląd, tok myślenia i hierarchię wartości. Dociekania autorki, wsparte analizą dwóch konstytucji irańskich, zainteresują grono orientalistów, a także mogą stanowić ciekawe źródło wiedzy dla polityków, prawników i wszystkich tych, którzy interesują się sprawami ustrojowymi, mechanizmami sprawowania władzy, czy po prostu uczestniczą w życiu politycznym.

Kim są mieszkańcy kraju, który wzbudza tak wiele emocji na całym świecie? Izrael to ludzie. Jednak bardzo trudno odpowiedzieć na pytanie, kim jest przeciętny mieszkaniec tego kraju. Naturalnie większości z nas ta ziemia kojarzy się z ludnością żydowską ? ale nawet ta jest tak zróżnicowana jak kraje, w których przed laty mieszkali oni sami lub ich krewni. Książka „Ludzka twarz Izraela” opowiada o różnorodności społeczeństwa w Izraelu, której nie zobaczymy w przewodnikach po kraju. Nie jest to pozycja polityczna ani historyczna, lecz bardziej swoisty pamiętnik. Sfabularyzowane historie są wyjęte z życia – ze wszystkimi jego zagadkami, pytaniami i poszukiwaniami. To zbiór obserwacji i przemyśleń o kraju, który ciągle odkrywany, pozostaje nadal nieodgadniony. „Z niepohamowaną ciekawością i stałym niedosytem przez prawie siedem lat poznawałam ludzi i miejsca, aby w końcu zebrać te doświadczenia w jedną całość. Prowadząc rozmowy, popijając kawę, śmiejąc się i płacząc, poznawałam różnorodność izraelskiego społeczeństwa. Izrael o ludzkiej twarzy okazał się zupełnie inny niż Izrael w serwisach informacyjnych i przewodnikach. Zapraszam Cię do wspólnego odkrywania, kim są mieszkańcy tego kraju.” Estera Wieja Estera Wieja – dziennikarka, podróżniczka, autorka książek. Jest założycielem Misji Polska-Izrael, działającej w ramach Chrześcijańskiej Fundacji Życie i Misja. Regularnie pisze do czasopisma „Nasze Inspiracje”. Przez siedem lat mieszkała w Jerozolimie, w Izraelu, gdzie pracowała dla Międzynarodowej Ambasady Chrześcijańskiej (ICEJ) jako redaktor naczelny magazynu „Word from Jerusalem”. W czasie, kiedy nie zajmuje się tematyką Izraela, lubi poznawać i uczyć się o innych kulturach na świecie – o ich historii, tradycjach i tęsknocie do Boga.

Autor podejmuje się trudnego wyzwania polegającego na przybliżeniu i usystematyzowaniu wiedzy na temat jednej z najbardziej tajemniczych i legendarnych agencji wywiadowczych na świecie. Aby jednak sprostać temu zadaniu, poszczególne rozdziały pracy stanowią odpowiedź na kilka nurtujących pytań dotyczących m.in. szczególnych warunków politycznych, w których inicjowane są działania wywiadowcze, a także typologii wydarzeń, zjawisk i procesów motywujących organizacje wywiadowcze do działań oraz wpływu wywiadu na podejmowanie decyzji politycznych.

Ważne wydaje się zasygnalizowanie czytelnikowi, że praca ta nie stawia sobie za cel pełnego opisu funkcjonowania służb izraelskich, gdyż takie zadanie – z uwagi na ograniczony dostęp do materiałów – jest niemal niemożliwe. Dlatego podjęta analiza sprowadzona jest jedynie do wybranych operacji izraelskich służb.

Następną, ważną kwestią w publikacji jest odwoływanie się do tych samych misji bądź wydarzeń, które ze względu na omawiane zagadnienia analizowane są w różnym kontekście. Operacje wywiadowcze mogą być zatem rozpatrywane zarówno pod kątem niepowodzeń operacyjnych jak i funkcjonowania cenzury wojskowej w Izraelu, która stara się ukryć lub zmanipulować tego typu informacje.

Praca jest także okazją do zabrania głosu w toczącej się dyskusji na temat tajnych operacji - niejednokrotnie wzbudzających wiele emocji i kontrowersji – podejmowanych przez państwo Izrael. Opracowanie skupia się przede wszystkim na analizie wybranych operacji wywiadu izraelskiego, które zostały zinterpretowane w kontekście sukcesów bądź porażek operacyjnych.

Shah of Shahs depicts the final years of the Shah in Iran, and is a compelling meditation on the nature of revolution and the devastating results of fear. Here, Kapuscinski describes the tyrannical monarch, who, despite his cruel oppression of the Iranian people, sees himself as the father of a nation, who can turn a backward country into a great power - a vain hope that proves a complete failure. Yet even as Iran becomes a 'behemoth of riches' and as the Shah lives like a European billionaire, its people live in a climate of fear, terrorised by the secret police. Told with intense power and feeling, Kapuscinski portrays the inevitable build-up to revolution - a cataclysmic upheaval that delivered Iran into the rule of the Ayatollah Khomeini.

Ziemia utracona to opowieść o Asyryjczykach, jednej z najstarszych mniejszości chrześcijańskich na Bliskim Wschodzie, ostatnim ludzie posługującym się językiem aramejskim, językiem Jezusa. To opowieść o ucieczce i ciągłych prześladowaniach, które na pograniczu Turcji, Syrii i Iraku trwają od 1915 roku. To reportaż z Tur Abdin – historycznej kolebki tych chrześcijan, miejsca, którego nie ma na mapach. Reportaż o ludziach, których życie jest zagrożone, o mężczyznach i kobietach, młodych i starych; o ranach i nadziei tych, którzy dziś ryzykują, zostając w domu.
Ta książka daje nam wgląd w teraźniejszość i przyszłość wszystkich mniejszości na Bliskim Wschodzie.

Mattego Spicuglia (ur. 1979), dziennikarz, od 2007 roku pracuje dla RAI. W latach 2002-2007 jako korespondent towarzyszył Janowi Pawłowi II i Benedyktowi XVI w ich pielgrzymkach. Jest współautorem, wraz ze Stefanem Rogliattim, filmu Shlomo – reportażu o chrześcijanach żyjących na Bliskim Wschodzie. W roku 2015 Spicuglia otrzymał nagrodę dziennikarską Pietro di Donato.