Najsłynniejsze okręty liniowe i pancerniki

Tajemnicze jednostki marynarki wojennej, imponujące statki pasażerskie, pełne towarów statki handlowe, zwinne kutry rybackie - wszystkie w pełnej krasie: z lotu ptaka i z pokładu, podczas rejsu i na redzie. Najbardziej sentymentalna część albumu jest poświęcona polskiej flocie rybackiej, choć z jej dalekomorskiej potęgi nic już nie zostało. W publikacji zebrano ponad 450 fotografii, które przybliżają różnorodność świata statków i okrętów pływających pod polską banderą oraz zawijających do polskich portów.

Kiedy arktyczna przygoda zamienia się w koszmar…
Na zawsze w lodzie to pełna dramatyzmu opowieść o zorganizowanej w 1845 roku brytyjskiej ekspedycji pod dowództwem sir Johna Franklina. Jej celem było odkrycie Przejścia Północno-Zachodniego, czyli morskiej drogi z Europy do Azji, wiodącej przez ekstremalnie niegościnny Ocean Arktyczny. Oba statki podróżników, Terror i Erebus, zniknęły bez śladu, a cała wyprawa zakończyła się gehenną i śmiercią wszystkich jej uczestników. W ślad za nimi ruszyły misje ratunkowe, a wiele lat później kolejne ekspedycje mające odkryć losy marynarzy. Czy tylko niesprzyjająca pogoda i głód doprowadziły do tragedii? Każda z ówczesnych ekspedycji borykała się przecież z podobnymi problemami. Przeprowadzona w latach osiemdziesiątych XX wieku ekshumacja trzech członków załogi Franklina, których ciała przez 138 lat spoczywały w wiecznej zmarzlinie, rzuciła nowe światło na jedną z największych zagadek wypraw morskich. Odnalezienie kilka lat temu wraków obu statków również umożliwiło udzielenie odpowiedzi na wiele pytań.
Na zawsze w lodzie to trzymająca w napięciu historia biurokratycznej pychy, heroicznego męstwa, przerażającego kanibalizmu i możliwości ówczesnej nauki.
„Saga o Franklinie była relacją kryjącą w sobie zagadkę, historią pełną domysłów i przypuszczeń, zbiorem pogłosek, legendą, heroiczną przygodą i hagiografią narodu.
W książce Na zawsze w lodzie staje się powieścią detektywistyczną, tym bardziej trzymającą w napięciu, że prawdziwą”.
Z przedmowy Margaret Atwood
„Książka jest opowieścią o jeszcze jednym przykładzie złamania przez przyrodę aroganckiej buty człowieka ukształtowanego przez niezachwianą wiarę w postęp. Najnowocześniejsze w owym czasie sposoby konserwowania żywności, na których w dużej mierze oparto plany ekspedycji, stały się jedną z przyczyn katastrofy. Jest to również świetna ilustracja wykorzystania otwartego, interdyscyplinarnego podejścia badawczego do rozwiązywania zagadek przeszłości”.
prof. dr hab. Krzysztof Kubiak, politolog, historyk wojskowości (Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach) „Mrożąca krew w żyłach opowieść (…), gwarantująca czytelnikom lekturę do późna w nocy”.
„Chicago Tribune” Owen Beattie – professor emeritus Uniwersytetu Alberty. Jako antropolog sądowy prowadził wiele badań w Kanadzie i uczestniczył w akcjach humanitarnych oraz służących obronie praw człowieka w Rwandzie, Somalii i na Cyprze. John Geiger – dyrektor generalny Królewskiego Kanadyjskiego Towarzystwa Geograficznego (Royal Canadian Geographical Society). Jego książki przetłumaczono na 14 języków. Senior Fellow w Massey College Uniwersytetu Toronto, uhonorowany Medalem Polarnym.

Marynarze krążownika „Indianapolis”, który na swoim pokładzie dostarczył elementy amerykańskiej bomby atomowej, zginęli w powrotnym rejsie rozszarpani przez rekiny. Załoga żaglowca „Carroll A. Deering” znikła bez śladu, pozostawiając statek w idealnym stanie. Pracownicy pewnej włoskiej stoczni tak zbudowali luksusowy statek, że ten przewrócił się zaraz po zwodowaniu.
Historia żeglugi pełna jest dramatycznych, ale niekiedy i anegdotycznych historii, które są przykładem zarówno bohaterstwa marynarzy i oficerów, jak też zwykłej głupoty, tchórzostwa, wyolbrzymionych ambicji. Dotyczy to i dowódców, i konstruktorów jednostek, które w najlepszym razie okazywały się nieużytecznie, a czasami stawały się pływającymi trumnami pociągającymi na dno setki istnień.
Opisywane przez Andrzeja Kraśnickiego wydarzenia dzieli niekiedy sto lat. Autor sięgając po historie z XIX, czy też XX wieku, ukazał codzienne życie na morzu. Nie wydaje się ono wcale monotonne i nużące, przeciwnie jest pełne nieoczekiwanych wydarzeń, zwrotów akacji, niebezpieczeństw. Okazuje się, że z wielu morskich tragedii i błędów nigdy nie wyciągnięto wniosków. Z drugiej zaś strony to nieraz zwykły, ślepy los zabijał, ale i ratował życie. Wśród tych historii nie brak pokrzepiających opowieści o ludziach, którzy niezależnie od tego, z jakiego kraju pochodzili, jaką epokę reprezentowali, czy pracowali pod żaglami, czy też na okręcie podwodnym, wykazali się niezwykłą odwagą, pomysłowością, a często po prostu desperacją. Bo przecież najważniejsze to przeżyć i wrócić do portu.

Trzeci już album z serii MOTO RETRO prezentuje flotę II Rzeczypospolitej. Polska, uzyskawszy po pierwszej wojnie światowej 140-kilometrowy odcinek wybrzeża Bałtyku, od razu postawiła na rozwój gospodarki morskiej. Szybko podjęto decyzję o budowie pełnomorskiego portu w Gdyni, kupowano statki handlowe, a wkrótce, w latach trzydziestych, także pasażerskie transatlantyki, w tym nowoczesne m/s "Piłsudski" i m/s "Batory", które przeznaczono do obsługi reprezentacyjnej linii Gdynia-Nowy York. Na żaglowcach "Lwów" i "Dar Pomorza" szkoliły się kadry wykwalifikowanych marynarzy i nawigatorów. To właśnie w międzywojennej Polsce ustanowiono Święto Morza i niezwykle uroczyście obchodzono je w całym kraju - od Gdyni aż po Kraków. Zdjęcia pochodzą z Narodowego Archiwum Cyfrowego, a wstęp napisał Grzegorz Rogowski, autor książki Pod polską banderą przez Atlantyk.

HMS „Erebus” był jednym z najwspanialszych okrętów, weteranem przełomowych ekspedycji na krańce świata. W 1848 roku wraz z siostrzaną jednostką HMS „Terror” i 129 członkami wyprawy zaginął w Arktyce podczas próby wytyczenia trasy przez Przejście Północno-Zachodnie, a jego los spowiła mgła tajemnicy. W 2014 roku został odnaleziony. Oto jego historia. Książka Szaleństwo w ciemnościach to barwny opis doświadczeń tych, którzy jako pierwsi postawili stopę na Ziemi Wiktorii w Antarktydzie, a zaledwie kilka lat później jeden po drugim zamarzli w lodach Arktyki poza zasięgiem desperackich misji ratunkowych. To cudownie sugestywna relacja z prawdziwie niezwykłej przygody, wskrzeszonej przez podróżnika i gawędziarza.
MICHAEL PALIN — GWIAZDA GRUPY MONTY PYTHONA I AUTOR PODRÓŻNICZYCH PROGRAMÓW TELEWIZYJNYCH „Genialna opowieść o przekraczaniu granic ludzkich możliwości” – Marek Kamiński „Bez reszty pochłania czytelnika” – Sunday Times „Wspaniała opowieść” – Daily Mail

W latach 1935-1941dla U-Bootwaffe zbudowano 50 okrętów podwodnych typu II w czterech wariantach. Czas pokazał, że małe okręty podwodne Kriegsmarine, nazywane przez marynarzy "czółnami", okazały się całkiem udanymi konstrukcjami, podlegając stałemu rozwojowi. Proces ten trwał do 1941 r., gdy została zakończona produkcja okrętów typu IID, najbardziej zaawansowanych technicznie, charakteryzujących się znacznie zwiększonym zasięgiem dzięki powiększeniu zbiorników paliwa i innym elementom konstrukcyjnym. Okręty podwodne typu II podczas II wojny światowej były intensywnie eksploatowane operacyjnie na Bałtyku oraz wodach północnych, używane do ćwiczeń i stawiania zagród minowych. W latach 1942-1944 na Morzu Czarnym działała 30. U-Flottille, złożona z sześciu jednostek typu IIB. Odniosły nawet pewne sukcesy. Część z tych jednostek doczekała się szczęśliwie zakończenia działań wojennych i została zniszczona dopiero w ramach postanowień traktatów kończących II wojnę światową.

Mariusz Borowiak - jeden z najbardziej znanych polskich pisarzy morskich. Autor ponad 100 książek oraz broszur o tematyce wojenno-morskiej. Współautor haseł do słowników i encyklopedii oraz blisko 700 artykułów w kraju i za granicą. Jego artykuły prasowe i książki były pretekstem do przygotowania licznych reportaży radiowych i telewizyjnych. Prezes Stowarzyszenia Wyprawy Wrakowe. Członek The Explorers Club w Nowym Jorku.