Nasz pierwszy rok

Byłam wolna.

Długo poszukiwałam tego uczucia i teraz, gdy studiowałam w Barcelonie, moje życie poukładało się tak, że mogłam wreszcie się nim cieszyć. Moje myśli zaczęły krążyć wokół etapu, na którym się znajdowałam. Wszystko było tak, jak chciałam. Tak jak powinno. Niczego mi nie brakowało…

Hailie Monet zasmakowała w życiu wszystkiego. Rozpaczy, strachu, miłości, bogactwa, wolności. Młoda studentka medycyny liczyła, że w końcu nastała mała stabilizacja. Nic bardziej mylnego. W dniu, w którym pod drzwiami jej barcelońskiego mieszkania pojawił się Adrien Santan, wszystko zaczyna się komplikować.

Czwarty tom bestsellerowej serii "Rodzina Monet".

Książka dla czytelników 16+

Kontynuacja pokochanej przez tysiące młodych czytelników powieści Dobrze zagrane.

– Czy jesteś w stanie powiedzieć, że ufasz sobie na sto procent? – zapytał poważnie. – Nawet wtedy, kiedy nie jesteś sobą?

Pati długo nie mogła się zdecydować, z kim chce być, ale gdy w końcu dokonała wyboru, kamień spadł jej z serca. Jej chłopak jest chodzącym ideałem, a ona już nawet nie umie sobie przypomnieć, dlaczego tak długo kazała mu na siebie czekać. Tylko… Czy ktoś naprawdę może być aż tak idealny?

W nowym roku Patrycja zamierza skupić się na tej rozkwitającej relacji, a także na dojściu do jak najlepszej formy przed rundą wiosenną. No i na dalszym ukrywaniu swojej podwójnej tożsamości, mimo że jako dziewczyna najprzystojniejszego faceta w szkole zwraca na siebie uwagę. Dobrze, że przynajmniej zawodnicy Torpedy przestali o niej plotkować. Ale czy to na pewno dobrze?

Pati musi wymyślać coraz więcej kłamstw i wymówek, które mocno komplikują jej życie. Stara się też bardziej rozdzielić znajomych swoich i Pawła. To trudne, jednak i tak łatwiejsze niż zrozumienie własnych uczuć oraz zdefiniowanie tego, co wypada chłopakowi, ale dziewczynie w przebraniu chłopaka już nie.

Życie stawia przed Patrycją kolejne wyzwania. Czy sobie z nimi poradzi? I czy uda jej się wszystko dobrze rozegrać?

Ania Ryś

Autorka m.in. książek młodzieżowych i komedii romantycznych. Po raz pierwszy podzieliła się swoją twórczością ze światem w 2023 roku, debiutując powieścią Dobrze zagrane. Kiedy nie pisze, pracuje z innowacyjnymi firmami technologicznymi (start-upami), a czasami nawet jakąś współtworzy. Ceni sobie dobre relacje z czytelnikami i dzieli się z nimi swoją pasją do pisania na TikToku, Instagramie oraz Wattpadzie.

Dla dwunastolatka życie to nieustająca walka. Nie mówiąc już o szkole, która bywa prawdziwym polem bitwy! Masakra… Zwłaszcza jeśli z góry jesteś skazany na przegraną. A Piotrek nie mógł czuć się inaczej. Pomijany przez kolegów, zawsze wybierany jako ostatni, w okularach ze szkłami przypominającymi denka od butelek. Tylko wuefista, pan Gliwiusz zdawał się widzieć w nim niedostrzegalne dla innych pokłady ambicji i energii, powtarzając nieustannie: „możesz szybciej”, „stać cię na więcej”. Chyba właśnie te pokrzykiwania nauczyciela dodały chłopcu skrzydeł, kiedy pewnego dnia rzucił się – na oślep, bez okularów (!) – do ucieczki przed klasowym osiłkiem Erykiem. Ten dzień i nieoczekiwana wizyta w tajemniczym domu numer 5, zamieszkanym przez starego Kapitana, odmieniły wszystko w życiu Piotra. Mądra i krzepiąca opowieść o prześladowaniach w grupie rówieśników, odrzuceniu, sile, która bywa jedynie tchórzostwem, ale także o przyjaźni, miłości i samoakceptacji. Justyna Bednarek – absolwentka romanistyki, dziennikarka i autorka książek dla dzieci. Przez wiele lat pracowała jako redaktorka w pismach kobiecych. W roku 2004 wydała trzy wierszowane bajeczki o skrzacie Lenku (Lenek i podróż, Lenek i gwiazdka, Lenek i polowanie). Opublikowane w 2015 roku, wielokrotnie nagradzane Niesamowite przygody dziesięciu skarpetek były jej powrotem do literatury dziecięcej. Od tamtej pory wydała kilka innych książek dla młodszych i starszych dzieci, ilustrowanych m.in. przez Daniela de Latour czy Józefa Wilkonia. Mieszka w Warszawie.

Co siedzi w głowie współczesnych polskich licealistów?
Jak się żyje w tym dziwnym okresie między dzieciństwem a dorosłością?

W codziennych rozmowach kuzynów Malwiny i Krzyśka przewijają się tematy od polityki po uzależnienie od gumy do żucia. Żart często okazuje się najlepszą reakcją na problemy, a nikogo się tak dobrze nie ripostuje jak własnych bliskich.
Czytając „Malwina i Krzysiek – w dialogu”, przypomnicie sobie nagłówki gazet, lektury maturalne a także odwiedzicie kilka miejsc w Warszawie i nie tylko.

„Malwina i Krzysiek – w dialogu” to lekka, przyjemna i bardzo optymistyczna opowieść, skłaniająca do wielu refleksji. Z niezwykłą wnikliwością opowiada o codzienności nastolatków, pokazując ich wszelkie boleści i troski. Bez dwóch zdań jest to jedna z tych książek, które przywracają dobry nastrój i wywołują uśmiech na twarzy. Polecam z całego serca!
Adriana Rak – blog „Tajemnicze książki”

Witek i Dawid poznają się w szpitalu. Zaprzyjaźniają się ze sobą , choć różni ich wszystko. Dzięki wypasionemu dronowi niepełnosprawny introwertyk Dawid może zobaczyć trochę świata, a Witek wreszcie odetchnąć od przykrej codzienności w najgorszej dzielnicy w mieście. Niestety – oprychy z półświatka upominają się o Witka. Ma rzekomo uregulować długi zmarłego ojca. Kiedy im się stawia, robi się niebezpiecznie. Dzięki dronowi niemobilny Dawid może mu pomóc. Sensacyjna powieść o sile przyjaźni w nieprzyjaznym świecie.
***
Kiedy 16-letni Witek Wielgus zwany Cegłą pierwszy raz wpada w łapy gangu wymuszającego haracze, ląduje połamany w szpitalu. Jego sąsiadem w szpitalnym pokoju jest Dawid, chory na SMA właściciel bajeranckiego wózka inwalidzkiego. Okazuje się, że jest też posiadaczem superdrona z kamerami. Przyjaźń i rosnące wzajemne zaufanie pozwoli chłopcom nie tylko na przeprowadzenie śmiałej akcji zwiadowczej, w której Dawid jest mózgiem i nawigatorem drona, a Witek – wykonawcą, ale też na rozprawienie się z niebezpiecznymi bandziorami. Tę historię czyta się jednym tchem...
Irena Koźmińska Prezes Fundacji ABC XXI

Irmina to kilkunastoletnia dziewczyna, która stoi na pograniczu dwóch światów - z jednej strony wyrasta już z etapu bycia dzieckiem, z drugiej powoli wkracza w przestrzeń dorosłych. Balansując na styku tych dwóch rzeczywistości, będąc i tu, i tu, a tak faktycznie żyjąc w pewnym rozdarciu, stara się samookreślić i znaleźć miejsce, w którym poczuje się kochana, bezpieczna i akceptowana.

Paulina Piasecka, autorka tej alegorycznej opowieści o Irminie, przenosi nas w trudny świat dorastającej młodzieży. Pokazuje, że pod pancerzem szorstkości i dystansu kryje się niekiedy niezwykła wrażliwość, która wręcz woła o miłość i ciepło drugiego człowieka. Jest przy tym tak delikatna, że łatwo ją bezpowrotnie stracić, wystarczy chwila…

Czy Irmina zawalczy o samą siebie? Czy przed czasem nie zrezygnuje z tego, co najważniejsze? Czy matka usłyszy jej wołanie i w porę na nie zareaguje? Czy wystarczy im miłości, aby odzyskać to, co wydaje się stracone…