(Nie)bezpieczna znajomość

11 utraconych tygodni. 11 szans, żeby je odzyskać. Rok temu: Życie Elli było idealne. Miała cudownych przyjaciół i niesamowitego chłopaka. Wszystko się zmieniło w momencie wypadku samochodowego. Kiedy Ella obudziła się w szpitalu, nie pamiętała ani tragicznego wydarzenia, ani tygodni przed nim. Nie rozumiała też, dlaczego zerwała ze swoim chłopakiem. Teraz: Ella zaczyna otrzymywać papierowe serca od tajemniczego wielbiciela. Ten wie o niej zadziwiająco dużo. Serca zawierają wskazówki mające pomóc dziewczynie przypomnieć sobie życie przed wypadkiem. I zabiorą ją w podróż, której nigdy sobie nie wyobrażała. Podążanie za papierowymi sercami jest najbardziej spontaniczną rzeczą, jaką Ella kiedykolwiek zrobiła… Ale czy znajdzie odpowiedzi na dręczące ją pytania?

Bohaterka Nolan nie ma imienia. Przyjechała do Dublina na studia, porzuciła je i teraz łapie dorywcze, niskopłatne prace; w święta odwiedza rodziców w Waterford, a na co dzień spotyka się ze znajomymi, czasem z kochankami i próbuje dobrze się bawić. Jednak pod tym wszystkim kryje się drugie życie. „To spędzane w mieszkaniu, gdzie usiłowałam zmusić się do uległości i bezruchu. Nie potrafiłam być szczęśliwa w pojedynkę, a ponieważ wiedziałam, że to oznaka słabości, zmuszałam się do znoszenia tego stanu tak długo, aż pękałam – choć czasami sądziłam, że oszaleję”.

Przed tym szaleństwem ratuje ją alkohol, łagodny antydepresant, który wydają bez recepty w najbliższym sklepie; nie widzi tego albo nie chce wyznać, ale my widzimy: życie na trzeźwo jest nie do wytrzymania.

Kiedy spotyka Ciarana, początkującego krytyka sztuki, który przyjechał do Irlandii, by zaopiekować się samotnym ojcem, wpada w zachwyt. „Nikt taki, nikt o takim wyglądzie nie może mieszkać w Dublinie, stwierdziłam, ani w ogóle w Irlandii. Niemożliwe, żeby ktoś tak piękny żył tu pośród nas”. I nie chodzi tylko o wygląd – Ciaran emanuje także uwodzicielskim spokojem. Ale za spokojem kryje się coś innego – ściana oddzielająca od świata i ludzi. Relacja chłopaka z rodzicem okazuje się fikcją. Ojciec niewiele go obchodzi, tak jak on przez lata niewiele obchodził ojca. Ciarana i bohaterkę łączy namiętność, która pozwala zapomnieć o murze, lecz mur trwa nietknięty. Czy którekolwiek chce go naprawdę zburzyć? Kiedy Ciaran czuje się zagrożony, zaczyna okrutną grę: najpierw doprowadza do zerwania, a gdy kochankowie na powrót się schodzą, wymusza na partnerce upokarzającą uległość, co tylko wzmaga jego niechęć. Do momentu, aż zostanie zdradzony. Być może teraz mur się nieco zachwiał, wydarzenia następują szybko jedno po drugim i doprowadzają bohaterów na skraj przepaści. Ona pije i zdradza, on znęca się nad nią psychicznie, aż w końcu dochodzi do eskalacji przemocy.

Akty desperacji to brutalnie szczery portret narcystycznej osobowości naszych czasów. To studium fascynacji, zauroczenia, zazdrości i zdrady. Dominacji i upokorzenia. To wiwisekcja samotności i alkoholizmu młodej bohaterki. Ale także opowieść o związku, którego być może wcale nie było, bo zamiast dwojga ludzi spotkały się wyobrażenia i projekcje. Kiedy iluzje się rozwiewają, zostaje przemoc, ukryta bądź jawna. I dwie role, kata i ofiary, odgrywane na przemian z równym talentem i pasją.

Dodatkowym atutem Aktów desperacji jest obraz Dublina, który faluje wraz z emocjami narratorki, stając się na przemian miejscem rozświetlonym i ciemnym, przyjaznym i wrogim.

Pełna napięcia opowieść o miłości i zauroczeniu, współczesna wariacja na temat mitu o Orfeuszu i Eurydyce.
W Quebecu Kay Harper zakochuje się w lalce na wystawie Quatre Mains, zamkniętego sklepiku ze starymi zabawkami. Kay spędza letnie wakacje, pracując w cyrku jako akrobatka, podczas gdy jej mąż, Theo, tłumaczy biografię pioniera fotografii - Eadwearda Muybridge’a. Pewnej nocy, gdy Kay wraca do domu, ma wrażenie, że ktoś ją śledzi. Kiedy widzi, że w jej ulubionym sklepiku pali się światło a drzwi są otwarte, postanawia znaleźć schronienie w jego wnętrzu.
Nazajutrz Theo odkrywa, że żona zaginęła. Podejrzewany przez policję, zrozpaczony, obsesyjnie przemierza ulice Starego Miasta. Tymczasem Kay, przemieniona w lalkę, tkwi uwięziona na zapleczu Quatre Mains, gdzie towarzyszy jej pstrokata gromadka kukiełek z różnych zakątków świata, które ożywają jedynie na noc. Kay może wrócić do ludzkiej postaci tylko wtedy, gdy Theo znajdzie ją i rozpozna. Tak rozpoczyna się podwójna odyseja: męża wytrwale szukającego zaginionej żony - i kobiety uwięzionej w magicznym świecie, gdzie jej życie należy do kogoś innego.

Keith Donohue - amerykański powieściopisarz, autor bestellerów: "The Stolen Child"; "Angels of Destruction"; "Centuries of June"; "The Boy Who Drew Monsters". Autor recenzji dla "Washington Post". Doktor literatury angielskiej specjalizujący się w irlandzkiej literaturze modernistycznej. Mieszka w Maryland.

Autorka bestsellerów według „Sunday Times” przedstawia nową, wciągającą powieść o trwałej miłości i niszczycielskich tajemnicach, która rozgrywa się w Anglii podczas drugiej wojny światowej, aż po Australię pięćdziesiąt lat później. Książka oparta na prawdziwej historii.

Rupert obiecał, że wróci. Florence miała tylko czekać.

Kornwalia, 1944

Rupert Dash zostaje uznany za zaginionego podczas bitwy pod Arnhem. Jego żona Florence jest zdruzgotana. Nie może pogodzić się z faktem, że mąż zniknął z jej życia na zawsze, dlatego kiedy w starej książce znajduje ukryty wiersz zatytułowany Czekaj na mnie, wierzy, że to znak od Ruperta. Obietnica, że do niej wróci.

Londyn, 1988

Od dzieciństwa Max cierpi na powracający koszmar. Otoczony straszliwym wojennym chaosem musi wykonać pilną misję. Ale za każdym razem sen zostaje przerwany przez nagłe obudzenie się Maksa. Jest przerażony, jego serce wali o żebra, krew pulsuje w skroniach z powodu przejmujących doznań. Zdesperowany, by zrozumieć, dlaczego nawiedza go tak koszmarna wizja, Max wyrusza w podróż, która prowadzi go do Kornwalii i mężczyzny o imieniu Rupert Dash.

Melbourne, 1995

Florence otrzymuje list od kogoś, kogo nigdy nie spotkała i kto mieszka na drugim końcu świata. Nieznajomy twierdzi, że pamięta życie, które przed nim należało do kogoś innego. Czy to może być osoba, na którą Florence czekała pięćdziesiąt jeden lat?

Nikt nie pisze tak epickich romansów jak Santa Montefiore.

Jojo Moyes

Sama nie wiem, co sobie myślałam wynajmując kogoś, by mnie zaatakował. Może byłam znudzona albo samotna, a może wypełniała mnie pustka tak głęboka, że tylko coś równie szalonego mogło ją wypełnić. Wszystko miało być bezpieczne. Dreszczyk emocji. Sposób na zerwanie w monotonią codzienności. Tylko iluzja niebezpieczeństwa, którą mogłam porzucić tak szybko, jak tylko skończyło się spotkanie. Tylko że wszystko potoczyło się inaczej. Ponieważ byłam w niebezpieczeństwie dużo wcześniej, niż gdy dobrowolnie zaprosiłam je do swojego życia.

Moja misja prawie dobiegła końca. Buzujące pragnienie zemsty, które podgrzewa moją krew, może nareszcie wykipieć. To ona jest ostatnią częścią tej układanki. Zniszczenie jej sprawi, że każdy, kto kiedykolwiek mnie skrzywdził spłaci swój dług. Wszystko miało pójść szybko i łatwo, ale gdy tylko ją spotkałem – skomplikowało się. Bardzo się skomplikowało.

Życie Sycylijczyka Marca de’Angela runęło dwa razy. Podczas trzęsienia ziemi w Mesynie oraz rejsu Titanikiem. Do Nowego Jorku dociera jako sierota.

Doktor Charles Roy, pracujący na wyspie Elias, nie ma serca, aby odstawić Marca do sierocińca. Zabiera go ze sobą.
W domu lekarza Marco poznaje Lee – jego córkę. Z czasem to, co zaczęło się jako przyjaźń, zmienia się w głębsze uczucie. To już nie sympatia. To miłość, która zmusza do trudnych wyborów.
Marcowi najwłaściwsza wydaje się ucieczka. Ramiona Lee zamienia na ciemną czeluść wojny. Dziewczyna jednak nie zamierza się poddać. Wyrusza za de’Angelem do Europy. W samo serce walk i cierpienia.
I chociaż wojna wreszcie dobiega kresu, podróż Lee i Marca jeszcze długo się nie skończy.

Czy dadzą szansę sobie i swoim uczuciom? Czy wygra miłość, a może zwyciężą nieporozumienie i urażona duma?
Czeka ich długa droga do domu…