Nie?słusznie skazany

Kultowa, ale znana dotąd tylko z fragmentów drukowanych w „Twórczości”, powieść Romana Wysogląda to publikacja, którą każdy szanujący się czytelnik powinien mieć w swojej bibliotece.

„34 kilometry od Pałacu Kultury” to książka, o której Henryk Bereza pisał: „Z absurdalności ludzkich doświadczeń literatura polska zdaje sobie sprawę w znacznie mniejszym stopniu niż jej najbardziej przeciętny czytelnik. W powieści „34 kilometry od Pałacu Kultury” Roman Wysogląd nadrabia niedowłady wrażliwości polskiej literatury na absurdalność istnienie. W prozie polskiej lat osiemdziesiątych jest to jedna z najważniejszych powieści”.

„Jedna z najbardziej obrazoburczych polskich powieści, nie dziwię się więc, że dopiero teraz ukazuje się w całości. Wysogląd jest pisarzem wyjątkowo niedocenianym, a przecież jego proza cechuje się tym, co wytrawni czytelnicy lubią najbardziej: jest gęsta, szalona i przy tym zabawna. "34 kilometry od Pałacu Kultury" to literacka jazda bez trzymanki, gdzie bez ceregieli traktowani są ludzie i zwierzęta, a obrażeni mogą się poczuć wszyscy, zarówno komunistyczni aparatczycy, jak i działacze SOLIDARNOŚCI”. (Olgerd Dziechciarz)

Polecamy!

Roman Wysogląd urodził się w Krakowie. Jako poeta debiutował w 1970 roku; jako prozaik – dwa lata później. Był współzałożycielem Grupy poetyckiej 848. Wydał: „Przekrętkę” – tom opowiadań (Warszawa 1985), „Moskwę za trzy dni” – powieść (Warszawa 1985), „Obudzonego o zmierzchu” – czarny kryminał (Kraków 1988), „Codziennie i przez cały czas” – powieść (Warszawa 1989), „Dzieci niespecjalnej troski” – opowiadania (1989), „Nie ma w nas ciepła” – opowiadania (1990) oraz powieść „Smutne poranki, radosne wieczory” (2015). W 2019 roku Fundacja Kultury AFRONT wydała jego tom wierszy wybranych „Melduję wykonanie zadania”, a w 2020 powieść „Chorzy na Polskę”. Oprócz wyżej wymienionych prozy ukazały się także jego książki poetyckie: „Na granicy do niczego” (2008), „Ręczna historia hamulca” (2013), „Poetą nie wypada bywać w każdej chwili życia” (2012), „Wiersze tak zwanego pierwszego kontaktu” (2012), „Na chuj poecie wyobraźnia” (2011), „Prawda bez potwierdzenia odbioru” (2012), „Nie istnieje nic konkretnego poza pustką” (2012), „Rozkojarzone drobiazgi z pogranicza snu i wyobraźni” (2012), „Na skrzyżowaniu siebie” (2013). Poza tym wydał też „Poczet potworów krakowskich” (2014), w którym opisał ponad 130 znajomych oraz miejsc w Krakowie szczególnie mu bliskich, z których większość już nie istnieje. Regularnie, co dwa lata, drukuje nowe rzeczy w „Twórczości”. Uhonorowano go także nagrodami: im. Andrzeja Bursy (1986) oraz im. Natalii Gall (także 1986) za najlepszy tom opowiadań w kraju („Przekrętka”).

To książka o godzeniu się! O godzeniu się na i o godzeniu się z. 36 i 6 wydaje się być stanem normalnym. Ale co jest normą? Czy jest nią stan uśpienia cywilizacyjnego, czy może stan nieustannego borykania się? 36 i 6 to stan pomiędzy tym, co jest i co nie jest rzeczywistością. A może jest po prostu stanem życia. Jest życiem.

Miłość czy przyzwyczajenie? Uwierzcie, czasem trudno odróżnić jedno od drugiego. Spróbujcie razem z Mirą przejrzeć się w zwierciadle uczuć i znaleźć tę właściwą odpowiedź. Ta historia odziera ze złudzeń, które potrafią skutecznie zatruć życie. To trzeba przeczytać!
Aneta Kwaśniewska,
Książki w eterze, ksiazkiweterze.pl
Mira stawia sobie za cel dociągnięcie do ołtarza aktualnego wybranka serca. Jednak w miarę upływu czasu zaczyna zadawać sobie pytanie, czy Łukasz jest aby na pewno tym, z którym powinna spędzić resztę życia. Zachowanie narzeczonego i liczne sytuacje świadczące o niewystarczającym zaangażowaniu emocjonalnym początkowo nie przeszkadzają Mirze w konsekwentnym dążeniu do mety. Pojawienie się jednak w jej życiu kolejno dwóch innych mężczyzn powoduje rozterki duchowe i całą masę wątpliwości.

Wszystko, w co wierzyła, okazało się kłamstwem. Nie wie już, kim jest ani czemu przez większość życia karmiono ją bredniami. Była mistrzynią fałszywych tożsamości, a teraz na niczym nie zależy jej tak mocno, jak na poznaniu tej prawdziwej. Zdradzona przez najbliższych, ścigana przez płatnych zabójców i nękana przez domagające się uwagi duchy przeszłości, rusza do kolebki wszystkich strachów – do magicznej Norwegii, gdzie wszystko się zaczęło. Tam czekać będą na Nikitę ludożercze trolle, boskie pszczoły, niespuszczające jej z oka kruki i tajemniczy Akuszer Bogów. Odpowiedzi oczywiście też – ale czy takie, jakich oczekuje? Jedno jest pewne: nie będzie to spokojna i sentymentalna wyprawa do źródeł. *
** Tajemnice przeszłości, polowanie na berserka i surowe skandynawskie klimaty – Jadowska po raz kolejny kreuje drapieżny świat pełen mrocznych zaułków, w którym każda odpowiedź ma swoją krwawą cenę. Gwałtowniejsza, bardziej niebezpieczna i tajemnicza niż Dora – z Nikitą nie ma żartów! – Gavran Druga część serii o Nikicie jest jak norweskie naleśniki z jagodami i bekonem – witasz tę przedziwną kombinację smaków ze zdumieniem, lecz już wkrótce prosisz o dokładkę. Zanim się spostrzeżesz, to jedno z twoich ulubionych dań. – Republika Kobiet Fragment książki - Akuszer Bogów issuu.com/wydawnictwosqn/docs/akuszer_bogow_issuu

Na głowę Izabeli, samotnej młodej dziennikarki, spadają kolejne problemy. Po wyjeździe przyjaciółki pogłębiają się kłopoty finansowe dziewczyny, a w pracy trwa zawierucha. Na domiar złego pałac na wsi przy uroczej Alei Bzów, w którym Izabela spędziła dzieciństwo i gdzie mieszka jej babcia, został sprzedany przez gminę, więc staruszka niebawem będzie eksmitowana. Dopiero gdy Izabela poznaje Monikę, sąsiadkę wychowującą chorą córkę, jej problemy odchodzą na dalszy plan. Zaangażowana w pomoc nowej koleżance, pochłonięta pracą, nie zauważa, że i do niej nieśmiało zaczyna uśmiechać się szczęście. Bo choć przeprowadzka babci wydaje się nieunikniona, to każda wizyta w Alei Bzów powoduje u Izabeli mocniejsze bicie serca…

Zygmunt, autor powieści kryminalnych, podczas podróży do Włoch poznaje w samolocie Alicję Sarnowską. Nie mając wielkich nadziei na kontynuowanie znajomości, daje pięknej kobiecie numer telefonu. Jego zdziwienie jest ogromne, gdy po kilku dniach Alicja umawia się z nim na spotkanie. Jest niespokojna, najpierw prosi o pomoc, potem się wycofuje i nie chce powiedzieć, co jej zagraża. Zaprasza Zygmunta na obiad do posiadłości swej ciotki, miłośniczki kryminałów. Pisarz nadal nie wie, czego obawia się Alicja. Umawiają się na powrót do Polski tym samym samolotem. Siedzą osobno i po wylądowaniu na Okęciu Zygmunt podchodzi do niej, by się pożegnać. Okazuje się jednak, że Alicja została zamordowana podczas lotu. Śledztwo prowadzi Downar i prosi Zygmunta, by wrócił do Rzymu i pomógł rozwikłać zagadkę.