Niematerialne Galatee W Wehikułach Rozkoszy I Bólu. Technologie Mediów Jako Aparaty Kreowania Posthumanistycznych Intymności

Jak bardzo jesteś zadowolony ze swojego życia?
Twoją odpowiedź na to pytanie można o wiele trafniej przewidzieć na podstawie odczuwanego przez ciebie zadowolenia z aktualnego bliskiego związku niż satysfakcji z jakiejkolwiek innej sfery życia. Powtórzmy: Nasze szczęście w życiu najmocniej łączy się ze szczęściem (lub jego brakiem) w relacjach intymnych. A zatem powinniśmy o nie dbać!
Czy to prawda, że przeciwieństwa się przyciągają? Czy klucz do dobrego związku tkwi w dobrej komunikacji? Czy mężczyźni mają większe libido niż kobiety? Czy wspólne wychowywanie dzieci cementuje związki? Czy mężczyźni są z Marsa, a kobiety z Wenus? Czy pierwsze miłosne zranienie wpływa na całe dalsze uczuciowe życie? Czy wszystkie małżeństwa są konsumowane?
"Część ludzi jest przekonana, że prawdziwa miłość uderza jak piorun – przydarza się w najmniej oczekiwanym momencie i doprowadza do nagłego przypływu pożądania do nieznajomego. Czy taka wizja romantycznego zakochania rodem z bajek Disneya ma poparcie w rzeczywistości? Niektórzy twierdzą, że dobre pary nigdy się nie kłócą, zaś inni uznają za normalne rozpoczęcie dnia od wentylowania frustracji o drobnostki. Który model związku ma większe szanse na przetrwanie trudności? Która wizja miłości wspiera długotrwale relacje i pokojowe rozwiazywanie konfliktów w związkach, a która prowadzi do rychłego zakończenia relacji?
Autor książki „Bliskie związki. 25 największych mitów” stara się udzielić kompetentnej odpowiedzi na intrygujące pytania dotyczące bliskich relacji między ludźmi. Ta książka jest wyczerpującym kompendium wyników badań nad szeregiem mitologizowanych w kulturze popularnej kwestii dotyczących bliskich związków, od randkowania począwszy, przez seks, małżeństwo, na rozstaniu par skoczywszy. Do tematu nawiązywania związków oraz przyczyn rozpadu relacji międzyludzkich autor podchodzi bardzo metodycznie. Odpowiedzi Johnsona są szczególnie wyczerpujące, wspierane licznymi wynikami badań, które autor nie tylko przystępnie omawia, ale i dobrze integruje."
Z recenzji dr. hab. Michała Parzuchowskiego, prof. SWPS

We współczesnym świecie bez umiejętności skutecznej komunikacji ani rusz. Efektywna komunikacja wymagana jest od przewodniczącej klasy i od każdego ucznia, który musi przekonać od czasu do czasu nauczyciela, żeby przełożył termin klasówki albo pozwolił napisać poprawę. Umiejętności komunikacyjne przydają się, gdy negocjujemy z rodzeństwem, czyja dziś kolej na wkładanie brudnych naczyń do zmywarki, i gdy chcemy przekonać rodziców, że w domu koniecznie powinien pojawić się pies. Bez skuteczności komunikacyjnej nie przekonamy chłopaka, że spotkanie z koleżankami to nie jest planowanie zdrady i że nie ma w tym nic złego, że od czasu do czasu chcemy zrobić coś bez niego. Jak poradzić sobie w świecie pełnym pułapek, nie dać się zmanipulować, osiągać swoje cele bez oszukiwania, szczerze i skutecznie, a czasami także przyjąć i docenić odmowę drugiej strony? O tym właśnie jest ta książka. Dowiesz się z niej, jak lepiej poznać siebie, a dzięki temu lepiej poznać innych. I skuteczniej się z nimi komunikować. Bo o tym, że komunikacja jest kluczem do dobrych stosunków międzyludzkich i warto wiedzieć o niej więcej, nikogo chyba przekonywać nie trzeba...
[ze Wstępu]

To książka o wszystkim, co ważne w życiu: o miłości, poszukiwaniach, ambicjach i samotności

Bohaterowie pokazani są jak w kalejdoskopie: poznają się, mijają i poruszają w labiryncie życia, nie tracąc optymizmu i nadziei nawet wtedy, gdy zderzają się ze ścianą rzeczywistości.

Czekaj, mrugaj to misternie ułożona mozaika z ludzkich uczuć i relacji. Dekadę po pierwszym wydaniu powieść nadal zachowuje swoją uniwersalną aktualność.

„Literacki smakołyk – lekki, ale zarazem erudycyjny, ironiczny i serio, z prostą historią i misterną konstrukcją. Mamy tu ludzi-kratery i ludzi-owce, młode kobiety z różnymi złudzeniami i facetów przeżywających kryzys wieku średniego. Kolizji między nimi nie da się uniknąć, wtedy właśnie robi się i śmiesznie, i smutno, bo Gunnhild Oyehaug zajmuje się dekonstrukcją wielu płciowych i społecznych stereotypów. A najlepszym dowodem na odwrócenie porządku w jej powieści są postaci narratorek – Beatrycze i Dulcynea, zajmujące miejsce Dantego i Don Kichota”.
– Paulina Małochleb, „Książki na ostro”
„Książka pełna zagadek. Od tajemniczego tytułu po samo zakończenie. Ale do jej czytania nie potrzeba zdolności detektywistycznych, wystarczy otwarta głowa i miłość do sztuki, która odgrywa ogromną rolę w życiu bohaterów. Zadziwiające jest to, jak łatwo gubią się w jej interpretacjach i jak słabo radzą sobie ze zrozumieniem własnych uczuć. Są przez to tacy prawdziwi, ludzcy i nam bliscy”.
– Agnieszka Kalus, „Czytam, bo lubię”
„W tej książce wszystko jest ważne. Na przykład to, co się stanie z twoim wybitym zębem, i to, czy zdecydujesz się zamówić zupę czy wino przed południem. Bo Gunnhild Oyehaug proponuje nam opowieść o zaglądaniu do ludzkiej głowy z wielu perspektyw, bardzo drobiazgowo. Nietuzinkowa i pełna napięcia narracja o tym, co oczywiste. Tylko czy oczywiste jest to, że jesteśmy ludźmi?”
– Jarosław Czechowicz, „Krytycznym okiem”
„Wielogłos ciekawie skrojonych, charyzmatycznych postaci, których losy się ze sobą przeplatają. Zachwyca mnie, jak głęboko w sztuce i literaturze zakorzenione są ich życia, jak przy ich pomocy bohaterowie objaśniają sobie codzienność. To momentami cierpka, lecz niezwykle pozytywna opowieść o tych, którzy wciąż szukają swojego miejsca we wszechświecie. Barwny, oryginalny głos oddany wyjątkowemu narratorowi”.
– Karolina Kurando, „BOOKS SILENCE”
„Może nie jest idealna, ale wiele jej nie brakuje”.
– „Kirkus Reviews”
„Czekaj, mrugaj to idealna proza na nasze czasy”.
– „Dagens Nyheter”
„Gunnhild Oyehaug napisała literacką powieść. W odróżnieniu od wielu innych pisarzy udało jej się napisać książkę nie tylko ambitną, ale również taką, którą się świetnie czyta”.
– „Göteborgs-Posten”
Autorka pisze o trzech kobietach, ale udaje jej się stworzyć cały wszechświat, opowieść o całym naszym ciężkim, śmiesznym życiu.
– „The Paris Review”

Każdy kontakt z drugą osobą może przynieść radość i porozumienie, może jednak również zwieść nas na manowce. Czasami, gdy się komunikujemy, zamiast zrozumienia i bliskości pojawia się żal i poczucie osamotnienia. Chociaż tak bardzo chcemy się usłyszeć i zostać usłyszanymi, oddalamy się od siebie.

To książka dla osób, które czują potrzebę poprawienia komunikacji z bliskimi – w szczególności z partnerką lub partnerem, ale też rodzicami, dorastającymi dziećmi, przyjaciółmi i bliskimi. Dzięki niej nauczysz się rozpoznawać własne mechanizmy komunikacyjne i reagować z empatią na innych ludzi. Jeżeli…

masz w życiu relację, na której bardzo ci zależy;
zdarza ci się czasami, że choć bardzo się starasz, rozmowy nie zawsze idą w stronę, w którą powinny;
ciekawi cię, jakie blokady mogą pojawiać się w twojej komunikacji, a jakie blokady twoich rozmówców działają na ciebie jak płachta na byka;
chcesz, aby twoje rozmowy z ważną dla ciebie osobą miały w sobie więcej luzu i jeszcze bardziej was zbliżały;

to w książce Ewka, co cię ugryzło znajdziesz wiele praktycznych wskazówek, jak krok po kroku sprawiać, by komunikacja stawała się głęboka, szczera, skuteczna i satysfakcjonująca dla wszystkich stron.

Mosty zamiast murów

Wyobraź sobie, że jesteś na Ziemi sam, zupełnie sam, i możesz wybrać jedno z dwojga, książki lub ludzi. Często spotykam osoby ceniące sobie samotność, ale jest to możliwe tylko dzięki temu, że gdzieś na Ziemi, nawet bardzo daleko, są inni ludzie. Nie miałem pojęcia o książkach, gdy wydobyłem się z łona matki, i umrę bez książek, z dłonią innej istoty ludzkiej w mojej dłoni. Owszem, zamykam czasem drzwi, by poświęcić się książce, ale ze świadomością, że zawsze mogę znów je otworzyć i spojrzeć w oczy ludzkiej istocie.

(Martin Buber)

Interdyscyplinarny podręcznik komunikacji interpersonalnej!

Kompendium wiedzy o komunikowaniu się między ludźmi pisane z perspektywy psychologicznej, a także socjokulturowej i filozoficznej. Zawiera bogaty i trafny wybór tekstów naukowych i popularnonaukowych z zakresu komunikacji werbalnej i niewerbalnej.

W książce omówiono m.in.:

rozwijanie umiejętności posługiwania się słowem,
docieranie do tajemnicy twórczej mocy języka,
interpretację zachowań niewerbalnych, mowę ciała, międzynarodowy słownik gestów, rolę dotyku,
różne style ekspresji u kobiet i u mężczyzn,
rozwijanie umiejętności słuchania, odkrywanie własnych barier komunikacyjnych,
samospełniające się proroctwa interpersonalne,
specyfikę komunikacji w przyjaźni, rodzinie, z bliskim partnerem,
komunikację międzykulturową.

Podręcznik został napisany z myślą o studentach psychologii, socjologii, kulturoznawstwa, pedagogiki. Dzięki atrakcyjności tematów i przystępnemu językowi może wzbogacić wiedzę każdego zainteresowanego własnym rozwojem i polepszeniem kontaktów z ludźmi.

Patrz, co przez ciebie zrobiłem! Dlaczego nie…? – Tak, ale… Ja tylko próbuję ci pomóc! Będziecie jeszcze dumni, że mnie znacie! Książka Erica Berne’a ukazała się po raz pierwszy sześćdziesiąt lat temu. Mimo upływu czasu jej popularność w Polsce i na świecie nie zmalała. Tysiące Czytelników sięgają po ten tekst, by przyjrzeć się społecznym grom, w których uczestniczymy każdego dnia, nie zdając sobie z tego sprawy. I choć społeczne realia od lat 60. XX wieku bardzo się zmieniły, koncepcja Berne’a doskonale wyjaśnia i opisuje interakcje, prowadzone przez nastakże dziś. Czy w relacjach międzyludzkich jesteśmy skazani na granie w gry? Jaka jest alternatywa dla gier? Czy istnieje szansa na wydostanie się z tych pułapek i spontaniczne, autentyczne relacje? Nowe wydanie książki otwiera znakomita przedmowa autorstwa Profesora Bogdana de Barbaro. W tym wydaniu Czytelnik znajdzie również wyjaśnienie trudniejszych pojęć – konsultację merytoryczną przygotowała Joanna Skowrońska. Sednem obserwacji Berne’a jest fakt, wydawałoby się, prosty i oczywisty: to, co do siebie mówimy i jak do siebie mówimy, ma swoje dodatkowe, na pierwszy rzut oka ukryte znaczenie, a dotarcie do tego, co „między wierszami” i „na marginesie”, jest krokiem ku wyjściu z komunikacyjnej pułapki i ku odzyskiwaniu sprawczości podmiotowej. Jesteśmy też zachęcani do otwartości percepcyjnej, wrażliwości na świat (jakże dzisiaj trudnej, skoro często zapośredniczonej przez smartfonowy obraz świata i ludzi), do nonkonformizmu, do decyzyjności i – na ile to możliwe – do sprawczości i wolności (nazywanej przez Berne’a spontanicznością). A także do intymności, którą w pewnym momencie nazywa wprost miłością. Ale głównym wątkiem książki są gry. Nie sądzę, by naszym zadaniem było traktowanie tej książki jak podręcznika, który nas nauczy, jakie są gry, w które bywamy uwikłani, i na czym poszczególne gry polegają. Ale zapoznanie się z ich szerokim wachlarzem może nas uczynić uważnymi i wrażliwymi, a świadomość, że uczestniczymy w jakiejś grze, może być swego rodzaju znakiem ostrzegawczym, a może nawet znakiem „stop”. Bo uczestnicząc w tych grach, detalicznie przez autora opisanych, skazujemy się na role bezwiednych i bezwolnych aktorów, zaś demaskując grę i z niej wychodząc, odzyskujemy pozytywną współsprawczość w relacji. A więc nie musimy się uczyć gier Bernowskich, ale powinniśmy sprawdzić i uwrażliwić się, czy w nie gramy i co nas wciąga do gry. Z przedmowy prof. dr. hab. Bogdana de Barbaro