Niemiecka broń pancerna t. 2 1942-1945

Bogato ilustrowany (120 zdjęć) leksykon prezentujący historię rozwoju, budowę i szczegółowe dane taktyczno-techniczne wszystkich typów sprzętu artyleryjskiego, jaki znajdował się w okresie II wojny światowej na uzbrojeniu Wojska Polskiego.

Autor opisał kilkadziesiąt typów dział przeciwpancernych i polowych, dział samobieżnych, moździerzy przenośnych i holowanych oraz wyrzutni niekierowanych pocisków rakietowych.

Bogato ilustrowana, pierwsza na polskim rynku wydawniczym monografia poświęconą genezie, rozwojowi i współczesnym konstrukcjom, jakie powstały w oparciu o tzw. platformę AR. Karabinek AR jest cywilną wersją karabinka automatycznego M16 – podstawowej broni strzeleckiej armii amerykańskiej od lat 60. XX wieku. W całej historii broni strzeleckiej nie ma drugiego, tak różnorodnie przebudowywanego i modyfikowanego karabinu. Zmiany i próby dostosowania AR do warunków realizacji konkretnych zadań w walce zaczęły się już w momencie wprowadzenia broni na wyposażenie armii amerykańskiej w Wietnamie. Równolegle, w latach 60. XX wieku, w ręce strzelców sportowych trafiły cywilne wersje M16, umożliwiając w ten sposób prace badawcze i modernizacje prowadzone przez mniejsze firmy nieskrępowane rygorami specyfikacji militarnych. W efekcie część nowych rozwiązań trafiała ponownie do źródła, czyli do oferty dla wojska. Intencją autora było umożliwienie lepszego poznania istoty konstrukcji tej broni i uświadomienie bezpośredniego wpływu wszystkich elementów na funkcjonowanie całego jej układu. Książka zawiera też, do pewnego stopnia, odpowiedź na magiczne i odwieczne pytanie: co warto mieć - AK czy AR?

Książka uzupełnia wiedzę na temat budowy polskich ścigaczy w Wielkiej Brytanii w 1939 r. oraz zawiera rekonstrukcję wyglądu ścigaczy zgodnie z polskim zamówieniem, co okazało się zadaniem godnym Archiwum X. Na pewno książka nie zawiera stwierdzeń, że budowa ścigaczy „była receptą na wszelkie zło”, ale ich zakupu zaniedbano. Ówczesny budżet Marynarki Wojennej był bardzo skromny, ale został dobrze wykorzystany. Zadbano o nowoczesne kontrtorpedowce i okręty podwodne, choć wybrzeża mieliśmy kilkakrotnie mniej niż obecnie. Duże okręty godnie reprezentowały nas u boku aliantów. Krytycy powinni najpierw spojrzeć na obecną naszą flotę, która wyraźnie idzie na dno. To jednak temat na inną dyskusję…
Autor jest badaczem historii bezkompromisowo dążącym do ustalenia faktów. Prawdy szuka, analizując historyczne dokumenty, plany i zdjęcia archiwalne. Szczególnie drąży tematy techniczne. Często idzie więc pod prąd rozpowszechnionym, lecz błędnym poglądom i wyobrażeniom, utrwalanym poprzez powielanie w wielu publikacjach. Każda jego książka obala mity nie mające poparcia w archiwach.
Polecamy inne książki tego autora: Kutry meldunkowe KM 12–KM 15 oraz Kontrtorpedowce ORP Huragan i ORP Orkan.

„Vickers Mark E. Brytyjskie konstrukcje, brytyjskie inspiracje” to trzeci tom nowej serii wydawniczej Wydawnictwa Vesper zatytułowanej „Pojazdy Wojska Polskiego”.
W albumie zawarto podstawowe informacje o czołgu bardzo ważnym w rozwoju polskiej broni pancernej. Choć kupiono w roku 1932 tylko 38 tych wozów bojowych, czyli ilość pozwalającą na sformowanie zaledwie dwóch kompanii, to istotne było to, że Wojsko Polskie otrzymało nowoczesny czołg, którego przydatność i właściwości można było sprawdzić w codziennej służbie. Kupiono jednocześnie licencję na produkcję czołgów Vickers E – i to było jeszcze ważniejsze niż sam zakup sprzętu. Eksploatacja czołgów Vickers E dawała niezbędną wiedzę o koniecznych zmianach konstrukcyjnych – co miało kapitalne znaczenie dla uruchomionej produkcji własnych, doskonalszych polskich czołgów nazwanych 7TP i ciągników artyleryjskich C7P.
Album zawiera niemal 200 ilustracji, na które składają się duże, wyraziste fotografie z epoki oraz barwne sylwetki polskich „vickersów” z wiernie odtworzonymi szczegółami wyposażenia, malowania i oznakowania.

Zanurzeni w zabieganej codzienności mijamy je niemal nieświadomie. Warszawskie pałace. Stały element krajobrazu, budynki jak wiele innych. Dziś są siedzibami urzędów, muzeów czy uczelni. Obiektami użyteczności publicznej. Dziejowe burze i powojenna urawniłowka zmiotły nie tylko fizyczną tkankę miasta. Znikł barwny świat ich dawnych właścicieli - magnatów, hrabiów oraz znienawidzonej przez miniony system burżuazji. Wraz z arystokracją pałace opuściło nie tylko przebogate wyposażenie, ale przede wszystkim ożywiający je duch Odeszły w niepamięć rodowe tradycje, obyczaje i uprzedzenia. Nikt już nie snuje przy kominku opowieści o dokonaniach i chwale przodków, koligacjach, mezaliansach i rodzinnych tragediach. Pozostała, często rekonstruowana, bezosobowa architektura. A przecież milczące dziś mury były świadkami wiekopomnych i chwalebnych wydarzeń. Porażających rodzinnych dramatów. Czynów głupich czy wręcz haniebnych. Romantycznych historii, które i dziś z niejednego oka wycisnęłyby łzę wzruszenia. Wystarczy zatrzymać się na chwilę i wsłuchać w opowieści starych murów Radosław Głowacki Archeolog, z wykształcenia historyk i pedagog. Zawodowo przewodnik warszawski. Współautor m. in. programu edukacyjnego Muzeum Ordynariatu Polowego, Centrum Interpretacji Zabytku oraz Szlaku Kulturalnych Piwnic Starego Miasta. Gościł na antenie Radia dla Ciebie i Radia Campus. Prowadzi varsavianistyczne spacery tematyczne, prelekcje i wykłady. W swojej pracy stara się ukazać fenomen witalności i wielokulturowości Warszawy. Tropi nieoczywistości, burzy utarte schematy nieustannie odkrywa na nowo swoje rodzinne miasto.

Czy wiecie już wszystko o zamku Czocha? Z pewnością nie... Sam zamek zaskakuje nowymi odkryciami (na co również pozwala dzisiejsza technologia), a region w którym się znajduje niejednokrotnie odgrywał duże znaczenie w losach naszego kraju. Razem z autorami - Agnieszką Łabuz i Piotrem Kucznirem zabieramy Was w podróż obfitującą w fakty i nakreślającą historię warowni i regionu. Dla wieku miłośników Czochy książka stanowić będzie źródło wiedzy lub uzupełnienie dotychczas zebranych informacji. Wiadomości jakie zawarto w tej książce oparte są na faktach - wywiadach, dokumentach i przeprowadzonych pracach na zamku Czocha.

Dowiecie się zatem, drodzy Czytelnicy, kto i w jaki sposób władał zamkiem, jak budowano zaporę leśniańską i jaką rolę miała odegrać podczas II wojny światowej, w jakim celu sprowadzono na zamek maszynę chłodzącą Autofrigor i czy ma ona związek z aparatem tlenowym Magirus oraz Ernestem Guetschowem. Gdzie widoczne są symbole masońskie i co miał z nimi wspólnego właściciel zamku? Czy istniała lista Grundmanna, co zawierała i gdzie znajdowały się składnice dzieł sztuki z Dolnego Śląska. O czym pisała żona właściciela zamku w swoim liście do "drogiej Biddy" i czy prawdą jest, że zamek Czocha skrywa skarby? Co znajdowało się w skrzyni, którą znaleziono podczas prac remontowych i czy są jeszcze nieodkryte przejścia? Jak wyglądało życie mieszkańców Leśnej i okolic w czasie wojny oraz w latach powojennych? Co zawierały raporty szpiega/szpiegów CIA?