Niezłomny Wyd. 2023

Wielowątkowa, aktualna, zdumiewająca opowieść o powszechnej mobilizacji Polaków niosących pomoc innym na niemal wszystkich kontynentach. Historia, wartości i obszary działania Polskiej Akcji Humanitarnej, działającej od 30 lat – opowiedziane metodą KARTY, czyli kompozycją materiałów źródłowych: osobistych wspomnień, dzienników, relacji, fragmentów prasy, archiwalnych dokumentów. Zapis 30 lat pracy PAH pomaga zrozumieć perspektywę jednostki w obliczu międzynarodowych dramatów, katastrof, społecznych zmian i globalnych prób solidarności z potrzebującymi, stając się dokumentem naszych czasów i inspiracją.

Ta książka to głos oddany kobietom, które głosu nigdy nie miały.

Historie kobiet, które dotarły do własnych granic i z ofiar przeistoczyły się w katów.

Przez lata zamiast pocałunków od męża otrzymywały uderzenia w twarz, a zamiast czułych słów słyszały wyzwiska. Były bite, kopane, poniżane, zastraszane, okaleczane i zmuszane do prostytucji. Taki los zgotowali im ich mężowie i partnerzy, ci sami, którzy wielokrotnie wyznawali im miłość.

„Czułam ból, fizyczny i psychiczny, przeszywający. Potem pojawiła się złość i wstręt do człowieka, który mi to robi, i do samej siebie. Na koniec przyszła nienawiść i wstyd”.

Nie wszystkie pamiętają chwilę, w której coś w nich pękło i odpowiedziały przemocą na przemoc. Nie rozumieją, dlaczego akurat wtedy chwyciły za nóż.

„To chodziło o wszystko, o całe życie. W tym momencie każde doświadczenie ze mnie wypłynęło. Doszłam do swojej własnej granicy”.

Daria Górka, reporterka TVN24, przedstawia wnikliwą analizę życia ofiar przemocy domowej. Dziennikarka próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie o to, dlaczego krzywdzone kobiety latami tkwią przy swoich oprawcach. Przygląda się narastającemu cierpieniu i bezradności, które w którymś momencie stają się nie do zniesienia i prowadzą do zbrodni.

„Ci, którzy wiedzieli, co dzieje się w naszych czterech ścianach, wiedzieli też, że do tej tragedii i tak by doszło. Tylko myśleli, że role kata i ofiary będą odwrócone”.

Najnowszy album Wydawnictwa MIIWŚ prezentuje ważny wycinek działalności propagandowej sowieckiego aparatu terroru, której ostrze było skierowane w stronę religii. Bogate zestawienie materiałów graficznych jest istotnym dokumentem historycznym i swoistym świadectwem nastrojów ideologicznych elit Związku Sowieckiego. W latach dwudziestych i trzydziestych XX w., gdy środki masowego przekazu były jeszcze słabo rozwinięte, plakat miał ogromną siłę przebicia. Zdawali sobie z tego sprawę przywódcy Związku Sowieckiego, nie szczędząc sił i środków na ten rodzaj nośnika propagandy. Wizualne aspekty perswazji miały być poważnym orężem w walce z etosem religii i tradycji. Uwzględniając cele, które stawiali sobie Sowieci, nie może dziwić fakt, że twórcami antyreligijnych grafik propagandowych często byli uzdolnieni artyści. W najnowszym albumie Wydawnictwa MIIWŚ można poznać ich działania, a zarazem lepiej zrozumieć idee, które przyświecały sowieckim burzycielom dawnego świata. Ich niszczycielski pochód miał przecież objąć całą Europę, w tym również i Polskę. Autorzy albumu przeprowadzili kwerendę w państwowych archiwach Ukrainy, Białorusi, Rosji i Kazachstanu, a także w zbiorach prywatnych. Rezultatem ich pracy jest wyselekcjonowanie bogatego, niepublikowanego wcześniej zbioru plakatów, grafik i karykatur. Całość poprzedza wstęp naukowy, w którym przybliżono cele sowieckiej propagandy antyreligijnej i mechanizmy jej funkcjonowania. Materiały graficzne są opatrzone komentarzami merytorycznymi i biogramami.

Książka dla fanów Rzeźników i lekarzy Lindsey Fitzharris

Krwawa i wstrząsająca opowieść o narodzinach nowoczesnej chirurgii i jej ojcu – Johnie Hunterze

Odcięte ramię leżało na stole sekcyjnym i gniło. Pozbawione krwi mięśnie wyglądały upiornie blado, lecz włosy porastające przedramię oraz paznokcie sprawiały wrażenie tak samo żywych jak wtedy, gdy jeszcze stanowiły część ciała mężczyzny. Pragnąc zaimponować starszemu o dziesięć lat bratu Williamowi, dwudziestoletni John wziął do ręki przygotowany wcześniej skalpel, by rozpocząć swoją pierwszą sekcję ciała człowieka. […] kiedy John Hunter wykonał pierwsze cięcie przez twardą skórę ramienia mężczyzny, bardzo się starał nie wzdrygnąć ani nie okazać wstrętu. Z pewnością wiedział, że to najważniejszy sprawdzian, najważniejsza chwila w jego życiu.

Tak wyglądały początki kariery Johna Huntera – człowieka, który podniósł chirurgię do rangi nauki. Przez wiele lat przeprowadzał nowatorskie badania anatomiczne i eksperymenty, jednak w osiemnastowiecznym Londynie zdobycie ciała do sekcji graniczyło z cudem. Młody chirurg nie przebierał w środkach i wszedł do przestępczego półświatka. Na jego polecenie przestępcy wykradali z cmentarzy świeże, dopiero co zakopane zwłoki.
Hunter zgromadził niezwykłą kolekcję osobliwości, w której można było znaleźć zarówno zakonserwowane w ogromnych słojach ciała pięcioraczków, jak i szkielet olbrzyma. Dla dobra nauki był gotów podjąć każde wyzwanie: od pokrojenia truchła wieloryba po potraktowanie własnego penisa skalpelem z bakterią rzeżączki.
„Makabryczna, ale fascynująca… Zdecydowanie nie dla wrażliwych odbiorców”.
„The Guardian”

„Chrześcijaństwo. Amoralna religia” to opowieść o Jezusie, jakiego nie znacie. Plemienność, język nienawiści, pogarda wobec kobiet, wreszcie uwielbienie Boga posyłającego go na okrutną śmierć – to tylko niektóre aspekty planu „zbawiciela”, których spadkobiercą jest współczesny Kościół. To nie przypadek, że centralnym punktem Ewangelii jest ślepe posłuszeństwo. Chrześcijanie od początku bali się wolności, dlatego narzucili światu przemocowy program Jezusa. Stąd nienawiść do Ewy, która miała odwagę przekroczyć granicę niewoli, uwielbienie Marii, będącej niewolnicą Pana, oraz lęk, żeby żadna owca nie oddaliła się od stada.

Jak twierdzą autorzy, to nie chrześcijaństwo jest wzorcem do oceny naszego postępowania moralnego, lecz odwrotnie – to religia chrześcijańska wraz z głoszonymi przez nią zasadami życia powinna być poddawana ciągłej ocenie moralnej.

Artur Nowak (ur. 1974) – adwokat, publicysta i pisarz, m.in. współautor – wraz z profesorem Stanisławem Obirkiem – bestsellerowych reportaży: „Babilon. Kryminalna historia Kościoła” oraz „Gomora. Władza, strach i pieniądze w polskim Kościele”. Napisał też „Kroniki opętanej” – powieść, w której przedstawił opartą na faktach historię nastolatki molestowanej przez egzorcystów. Jest również autorem reportażu „Adwokaci. Zraniony zapał”. Współautor podcastu „Kryminalna historia Kościoła”, nagrodzonego bestsellerem Empiku za 2022 rok. Kolejny sezon tego podcastu otrzymał w roku 2023 nagrodę Best Audio. Od 2021 roku na kanale Sekielski Brothers Studio prowadzi autorski podcast „Wysłuchanie”.

Ireneusz Ziemiński (ur. 1965) – filozof, absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, aktualnie zatrudniony na Uniwersytecie Szczecińskim. Autor ponad dwustu publikacji z zakresu szeroko pojętej filozofii religii i filozofii człowieka. Dwukrotny stypendysta Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (program „Start” oraz „Kolumb”, w ramach którego odbył staż na Uniwersytecie Oksfordzkim pod kierunkiem Richarda Swinburne’a). Za książkę „Zagadnienie śmierci w filozofii analitycznej” (1999) otrzymał Nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Sportu, a za książkę „Eschatologia filozoficzna” (2017) – Nagrodę im. Józefa Tischnera.

Ciało nigdy nie kłamie.

Dr Judy Melinek zabiera czytelników za policyjne taśmy, podczas najbardziej wstrząsających przypadków gwałtownej śmierci w Nowym Jorku. Opowiada między innymi o wydarzeniach z 11 września, aktach bioterroryzmu przy użyciu wąglika oraz katastrofie lotu 587 linii American Airlines.

„Ciało nie kłamie” to szczery zapis wspomnień patolożki, dr Judy Melinek, pracującej w nowojorskim biurze naczelnego lekarza sądowego na stanowisku specjalisty medycyny sądowej. Dr Melinek opowiada o sekcjach zwłok, dokonywaniu oględzin na miejscu zgonu i wspieraniu pogrążonych w żałobie bliskich.

Poznajcie jeden z najtrudniejszych zawodów, pełen zagadek, niespodziewanych wyzwań, stojący w rozkroku między światem żywych i umarłych. Dr Melinek odkrywa przed nami nagą prawdę o pracy w kostnicy bez upiększających opisów.