Nikola Tesla. Władca Piorunów

O alkoholu w dziejach polskiej kultury można pisać bez końca. Wódka oraz inne trunki zawsze były obecne w życiu artystów i tak już chyba zostanie. To kwestia pewnej wrażliwości, sposobu życia. Zapewne nie bez powodu związki rodzinne artystów z reguły należały do wyjątkowo skomplikowanych, a życie pod jednym dachem z geniuszem nigdy nie było łatwe. Inna sprawa, że pikantne historie z życia prywatnego zawsze pobudzały ciekawość, stając się tematem licznych plotek w biurach i kawiarniach. Do niedawna nie było przecież tabloidów.
Nie lada problem dla badaczy stanowią dzieci występujące w charakterze biografów swoich rodziców. Co prawda posiadają one materiały, do których inni nie mają dostępu, jednak bardzo często dokonują ich cenzury. Rekordy na tym polu pobił Władysław Mickiewicz, który większość życia poświęcił na tropienie i niszczenie dokumentów przedstawiających ojca w złym świetle. W efekcie dzisiejsi badacze biografii wieszcza zamieniają się w detektywów, a rekonstrukcja życia Adama Mickiewicza przypomina pracę specjalistów od kryminalistyki.
Kira Gałczyńska nie niszczyła wprawdzie dokumentów, ale z premedytacją pomijała lub naginała fakty z życia Konstantego Ildefonsa. Jako córka miała do tego prawo, natomiast jako badaczka – nie. A przecież Gałczyński opisany bez żadnej cenzury może tylko zyskać, bo zostaje ukazany w pełni swojego człowieczeństwa. Dotyczy to również jego największych ekscesów alkoholowych. Równie barwnej postaci próżno by szukać w dziejach naszej literatury, z czego już jego współcześni zdawali sobie sprawę.
? Poszedł „spać trzeźwo, a wstanie pijany”. Jan Kochanowski
? Romantyczne upojenia filomatów
? Król życia na wielu fortepianach. Artur Rubinstein
? Alkoholowe (i nie tylko) demony Stanisława Przybyszewskiego
? Wóda leje się strumieniem. Strumieniem zwanym Skamander
? Konstanty Ildefons Gałczyński. Dekadencja na wesoło.
? Wielka improwizacja w barze dla woźniców. Stefan Jaracz i jego szewskie pasje
? W tłumie alkoholików za życia i na upiornym pogrzebie. Ireneusz Iredyński.
? Wódka, kobiety i...poezja. (W dowolnej kolejności). Stanisław Grochowiak

Król śmiechu

Natychmiast wywoływał śmiech. Przecież Pan Janeczek z Kabaretu Olgi Lipińskiej, przecież Majster, który uczy Jasia, przecież rólki arcydzieła w filmach Stanisława Barei… A jednak prywatnie był śmiertelnie poważny. Skąd się brała jego oryginalność? Czy potrafił uciec przed popularnością? Czy miał inne pasje niż aktorstwo? I jak wyciągał spod nóg wybitnych aktorów dywaniki?

Biografię znakomicie dopełniają wspomnienia krewnych oraz bliskich mu artystów. Anna Seniuk opowiada, jak Janek wprowadzał ją na warszawskie sceny, a Wiktor Zborowski zdradza, czym brzydkim postraszył go wuj, gdy strzelił gafę przed publicznością. Autorka książki, prywatnie siostrzenica aktora, wydobywa sekrety z rodzinnych archiwów. Łamie stereotypy, pokazując wuja od nieznanej strony.

Przeniknij duszę Kobusza!

Czyta: Wiktor Zborowski

Anna Górska wychowała się w polskiej rodzinie na kresach wschodnich. Z domu wyniosła miłość do ojczyzny, bezgraniczną wiarę w Boga i wierność zasadom moralnym. Należała do harcerstwa, a po wybuchu wojny wstąpiła w szeregi Armii Krajowej. Aresztowana przez Rosjan, osadzona została w więzieniu i poddawana brutalnym przesłuchaniom. Po pobycie w celi śmierci karę złagodzona do 25 lat katorgi w najcięższych łagrach Syberii.
Była jednak NIEZŁOMNA i nigdy nie skapitulowała. Zmuszana do wykonywania najcięższych prac, m.in. przy budowie lotniska i w kopalniach, cierpiąc głód i niejednokrotnie stojąc w obliczu śmierci – NIE ULEGŁA i NIE PODDAŁA SIĘ. Do Polski zdołała powrócić dopiero w grudniu roku 1955.
Jej nadzwyczaj ciekawe wspomnienia są nie tylko przejmującym dokumentem epoki, lecz przede wszystkim świadectwem losu Polki. JEDNEJ Z WIELU.

Historia wyjątkowego człowieka Vincenta van Gogha, którą maluje Stone to pełna pasji, bólu i cierpienia droga artysty niezrozumiałego przez ówczesny świat. Autor „Słoneczników” przedstawia się nam jako postać pełna determinacji twórczej, bezwzględności artystycznej ale przy tym, także jako człowiek o dobrym i wrażliwym sercu. Żywy i plastyczny język, świetna narracja i sprawnie opowiedziana historia - to tylko kilka z wielu powodów, dlaczego warto posłuchać historii o „szalonym malarzu bez ucha”.

Irving Stone amerykański pisarz znany ze swoich zbeletryzowanych biografii malarzy, pisarzy, czy naukowców na stałe zapisał się w kulturze światowej dzięki swej twórczości. Jego przetłumaczone na wiele języków powieści miały także swoje filmowe adaptacje. Stone jest autorem miedzy innymi „Udręki i ekstazy” historii życia i twórczości Michała Anioła, „Pasji utajonych” powieści o Zygmuncie Freudzie, „Żeglarza na koniu” biografii Jacka Londona, czy „Pasji życia” historii losów Vincenta van Gogha.

Marek Walczak — absolwent krakowskiej PWST, dał się poznać jako świetny aktor teatralny, między innymi w takich spektaklach jak Burza W. Shakespeare’a, Wyzwolenie S. Wyspiańskiego, Iwona, księżniczka Burgunda W. Gombrowicza, Emigranci S. Mrożka. Aktor Teatru TV oraz głos radiowy. Doskonale znany miłośnikom audiobooków, szczególnie wysoko ceniony za mistrzowską interpretację sienkiewiczowskiego Potopu, Hrabiego Monte Christo oraz Nędzników.

„Spowiedź” Lwa Tołstoja, napisana w latach 1879–1880, stanowi świadectwo przemiany światopoglądowej, której autor doświadczył w tamtym czasie.
Zapewne wielu słuchaczy dostrzeże w jego przemyśleniach własne dylematy dotyczące sensu życia. Kryzys, jaki dotknął Tołstoja nie różni się bowiem od tego, który przeżywało, przeżywa albo będzie przeżywać większość ludzi. Szczególnie interesujące jest jego rozczarowanie wiedzą naukową, zarówno psychologią, jak i naukami ścisłymi, które nie przynoszą odpowiedzi na fundamentalne pytania stawiane sobie przez człowieka.
Na niemal wiek przed francuskimi egzystencjalistami Tołstoj pisał: „Moje życie jest jakimś głupim i ponurym żartem, który ktoś mi zrobił”. Dla miłośników Jeana-Paula Sartre’a słowa te brzmią znajomo niczym słynna fraza: „Absurdem jest, żeśmy się urodzili, i absurdem, że umrzemy”.

Grafoman, bigamista, morderca? Czy artysta, który zrezygnował ze szczęścia w imię własnych zasad?
Jarosław Haszek nie zdążył zaznać smaku swojej sławy i nacieszyć się renomą jednego z najważniejszych twórców w historii literatury. Dziś, kiedy na całym świecie wciąż ukazują się wznowienia jego książek nawet w najbardziej egzotycznych językach, on spoczywa na skromnym cmentarzu peryferyjnego miasteczka.
Haszek umierał niedoceniony, wzgardzony i przytłoczony niechęcią praskich literatów. Ciągnęła się za nim opinia bigamisty, zdrajcy i mordercy. Jakie czynniki miały wpływ na jego decyzje? Jak wyglądały jego ostatnie chwile? Dlaczego sława nadeszła dopiero, gdy zmarł? Jak wyglądało jego życie miłosne? I czy można było odwrócić złą kartę, którą zgotował mu los? Próbą odpowiedzi na te pytania jest „Taniec niedźwiedzia”.
Książka została nominowana do nagrody Magnesia Litera, najważniejszej czeskiej nagrody literackiej!