O obrotach

Marzena Orczyk-Wiczkowska (ur. 1970) - autorka książki poetyckiej pt. "Grypsy z Panoptikonu" (wyd. MaMiKo 2010) oraz zbioru opowiadań pt. "Klatka" (wyd. e-bookowo 2017). Swoje wiersze publikowała w lokalnej i ogólnopolskiej prasie literackiej. Nagrodzona Poetycką Nagrodą R.M. Rilkego w 2011 r. Zdobywczyni I miejsca w XVII OKP im. R. Wojaczka, XXVII OKP o nagrodę im. K.K. Baczyńskiego oraz XXVII Konkursie z Zbiór Wierszy o Złoty Syfon Scherffera. Była także finalistką VI OKL im. S. Grochowiaka (II nagroda w kategorii: dramat i słuchowisko radiowe). Współzałożycielka Dąbrowskiej Brygady Poetyckiej, pomysłodawczyni oraz współorganizatorka imprez kulturalnych: "Poligon Poetów" i "Manewry Poetyckie", odbywających się w latach 2012-2015 w Dąbrowie Górniczej oraz Sosnowcu. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego, z zawodu psycholog. Mieszka i pracuje w Dąbrowie Górniczej.

Tom w niezwykle udany sposób łączy edycję utworów polsko-żydowskiej poetki Andy Eker (1912–1936), publikację rozpraw na temat jej twórczości oraz rekonstrukcję historii rodów Ekerów i Boraków, będącą świadectwem pamięci rodzinnej.

Edycja wpisuje się w nurt współczesnych badań historycznoliterackich nakierowanych na przybliżanie czytelnikom literatury bądź niedocenionej, bądź dotychczas niewznawianej i rzadko omawianej. Przypomina mniej znaną twórczość kobiet piszących w dwudziestoleciu międzywojennym i literaturę pogranicza polsko-żydowskiego.

Prof. dr hab. Anna Łebkowska

Jak pisze w posłowiu Jakub Skurtys: „Wróblewski wykorzystuje Mahabharatę, ze wszystkimi jej epickimi tropami przenikania się planu boskiego i ludzkiego, bitew i podbojów, kosmogonii na skalę wszechświata i cyklu wegetatywnego w ziemskiej mikroskali, tego, co ogólne, i tego, co konkretne, żeby opowiedzieć „zewnętrznym okiem” iście międzyplanetarną odyseję […] Jest to zatem opowieść uniwersalna, na tyle nośna, że jej fragmenty i echa znajdziemy w różnorakich cywilizacjach, od starożytnego Egiptu i Mezopotamii, przez mitologię afrykańską, aż po upadłe kultury indiańskie Ameryki Południowej. Wystarczy połączyć ten potężny nurt pseudoarcheologii i wymyślnych spiskowych teorii w stylu celebryckiego następcy Indiany Jonesa z afrofuturystycznymi wizjami Sun Ra i bitami rodem z Jamajki, a otrzymamy antyepos całkiem alternatywny wobec europejskiej tradycji homeryckiej i judeochrześcijańskiego korzenia".

Gdybym została naukowcem, zapewne najchętniej prowadziłabym badania metodą obserwacji uczestniczącej. Nie zajmuję się pracą badawczą, próbuję poznawać i opisywać świat przez poezję. Tomik "Część planu" to opisy moich spotkań z ludźmi, głownie poetami, pisarzami, ale nie tylko. Niektóre spotkania miały miejsce w świecie rzeczywistym, inne tylko w literaturze. Ale czy były one mniej realne? Ta książka to również moje mierzenie się z cieniami, które zaludniają naszą pamięć - "przeszłość jest miejscem, w którym ciągle jesteśmy"

Witam, drogi czytelniku!

Gdybym mogła, bujałabym w chmurach cały dzień, najlepiej nad ulubionym jeziorem, które nieraz było przyczynkiem do napisania czegoś więcej. Swoją drogą, syn mawia, że jak odlecę, to trudno mnie złapać. Odchodzę wówczas w świat zupełnie inny niż ten tak dla mnie dosłowny i ciężki jednocześnie.

Z tej właśnie ciężkości i rachunku sumienia wobec siebie powstał „Człowiek w popiele”. Łatwo przychodzi odkrywanie wad innych, o wiele trudniej jest być w opozycji do własnego ja.

Żyjemy w czasach niepokoju, pędu, wyścigu spraw o to, co jest pierwsze i najważniejsze, bez pokory. Miłość, życzliwość, dobro jakby poplątały się w tych wszystkich drogach, które buduje im nowy ład, nowy człowiek.

Słowa zmieniają swoje znaczenie, przybierają abstrakcyjny kształt, a to co u podstaw, blaknie jak wymazana historia rodem z Orwellowskich opowiadań.

Trzeba pamiętać, szukać, nie zapominać i patrzeć obiektywnie, rozumem poszukując PRAWDY. Nie swojej, tej właściwej.

Życzę przyjemnej lektury.

Anna Czerniak