Książka
Oddech wolności
Kosim Kazimierz Stanisław
w której można było realizować się zawodowo i prywatnie, zapewnić sobie i swoim bliskim jak najlepsze warunki do życia, a także rozwijać własne zainteresowania i pasje. W której czuć było upragniony oddech wolności: tej osobistej oraz szerzej - narodowej.
Mimo iż te czasy już minęły, wydaje się, że odcisnęły trwałe piętno na przedstawicielach pokolenia, któremu przyszło wówczas mierzyć się z tą rzeczywistością. To dlatego ich głos jest tak ważny: stanowi źródło przeszłości. Jednym z takich świadków historii jest Kazimierz Kosim, który w swojej książce będącej zbiorem wspomnień i doświadczeń z lat 1971-1981 pokazuje, że człowiek nawet w najcięższych warunkach potrafił znaleźć w sobie siłę, by jak najlepiej wykorzystać nadarzające się okazje i możliwości do rozwoju osobistego, czerpania wiedzy i dzielenia się swoim doświadczeniem. Udowadnia, że mimo przeciwności losu ludzie tacy jak on walczyli o siebie, dążyli do realizacji pragnień i poznawania świata. Z tych niezwykłych wspomnień wyłania się obraz człowieka ciekawego, ambitnego i spragnionego nowych doświadczeń oraz zmian prowadzących ku szeroko pojętej wolności, będącej przecież najwyższą wartością. Wtedy i dziś.
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Orlen Paczka 10.49 zł brutto
- Kurier Fedex. 15.49 zł brutto
- Odbiór osobisty 0.00 zł brutto
- Kurier DPD 17.59 zł brutto
- Paczkomaty InPost 14.49 zł brutto
- Kurier InPost 15.99 zł brutto
Czasy PRL obfitowały w trudne wydarzenia polityczne i społeczne, pełne napięć, niepokojów, niestabilności i obaw o przyszłość. Ludzie, którym przyszło w nich żyć, starali się jednak odnaleźć w tych warunkach szansę na jak najbardziej ciekawą i godną egzystencję,
w której można było realizować się zawodowo i prywatnie, zapewnić sobie i swoim bliskim jak najlepsze warunki do życia, a także rozwijać własne zainteresowania i pasje. W której czuć było upragniony oddech wolności: tej osobistej oraz szerzej - narodowej.
Mimo iż te czasy już minęły, wydaje się, że odcisnęły trwałe piętno na przedstawicielach pokolenia, któremu przyszło wówczas mierzyć się z tą rzeczywistością. To dlatego ich głos jest tak ważny: stanowi źródło przeszłości. Jednym z takich świadków historii jest Kazimierz Kosim, który w swojej książce będącej zbiorem wspomnień i doświadczeń z lat 1971-1981 pokazuje, że człowiek nawet w najcięższych warunkach potrafił znaleźć w sobie siłę, by jak najlepiej wykorzystać nadarzające się okazje i możliwości do rozwoju osobistego, czerpania wiedzy i dzielenia się swoim doświadczeniem. Udowadnia, że mimo przeciwności losu ludzie tacy jak on walczyli o siebie, dążyli do realizacji pragnień i poznawania świata. Z tych niezwykłych wspomnień wyłania się obraz człowieka ciekawego, ambitnego i spragnionego nowych doświadczeń oraz zmian prowadzących ku szeroko pojętej wolności, będącej przecież najwyższą wartością. Wtedy i dziś.
- Podtytuł
- Historia dekady PRL: 1971–1981
- Autor
- Kosim Kazimierz Stanisław
- Język
- polski
- Wydawnictwo
- Warszawska Firma Wydawnicza
- ISBN
- 9788380112285
- Rok wydania
- 2023
- Wydanie
- 1
- Liczba stron
- 336
- Oprawa
- Miękka
- Format
- 14.4x20.6cm
- Typ publikacji
- Książka
Produkty podobne
Akcja Specjalna Wisła
Nowa edycja bestsellerowej, bogato ilustrowanej monografii.
Niniejsze wydanie zostało uzupełnione o rozdział poświęcony działaniom wojskowym przeciwko podziemiu ukraińskiemu oraz akcjom przesiedleńczym przeprowadzanym po formalnym zakończeniu akcji ,,Wisła".
Problematyka operacji ,,Wisła” od lat budzi wiele emocji. […] Pomimo to, jak dotąd, nie powstała monografia, która próbowałaby całościowo zająć się operacją ,,Wisła” i prowadzonymi w jej trakcie działaniami wojskowymi (wysiedleńczymi i przeciwpartyzanckimi). Wydane dotąd zbiory dokumentów oraz tomy studiów, mimo ich niekwestionowanej wartości, tylko częściowo zapełniały tę lukę. Rozprawa Jana Pisulińskiego niewątpliwie pozwala więc uzupełnić istniejące braki w naszej wiedzy. Fakt iż autor wcześniej zajmował się szczegółowo wysiedleniami na Ukrainę w latach 1944–1946, w sposób naturalny predysponował go do podjęcia również tego wyzwania. Praca została przygotowana w oparciu o szerokie kwerendy źródłowe i gruntowną, budzącą szacunek, lekturę literatury przedmiotu (polską i zagraniczną). […] Sprawnie buduje też narrację, tworząc interesującą panoramę wysiedleń i zwalczania oddziałów ukraińskiego podziemia, jakie miały miejsce pomiędzy kwietniem a końcem lipca 1947 roku […]. [Z recenzji wydawniczej prof. Grzegorza Motyki]
Przez ponad dwa lata władze lekceważyły problem podziemia ukraińskiego. Dopiero wiosną 1947 roku, po rozprawieniu się z podziemiem polskim, zdecydowały się na skierowanie do południowo-wschodniej Polski ponad 20 tysięcy żołnierzy, nie licząc podporządkowanych dowództwu Grupy funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, milicji i innych służb. Pośpiesznie sformowana Grupa Operacyjna „Wisła” 20 kwietnia rozpoczęła w południowo-wschodnim krańcu Polski największą po wojnie operację, nazywaną w dokumentach tego okresu akcją specjalną „Wisła”. Jej celem była likwidacja podziemia ukraińskiego. Jednocześnie, na polecenie rządzących komunistów przeprowadzono przymusowe przesiedlenie tamtejszej ludności ukraińskiej oraz rodzin mieszanych na poniemieckie tereny na północy i zachodzie kraju, również z obszarów, gdzie podziemie ukraińskie nie operowało. Do 31 lipca 1947 r. przesiedlono ponad 135 tysięcy osób, w tym wielu Polaków. Działania Grupy przeciwko podziemiu doprowadziły do jego znacznego osłabienia i w konsekwencji do demobilizacji. Kilka tysięcy osób umieszczono w Centralnym Obozie Pracy w Jaworznie.
Aparat represji wobec inteligencji w latach 1945-1956
W serii wydawniczej "Media początku XXI wieku" ukazały się:
Tom 1 - Mechanizmy propagandy. Wizerunek konfliktu kosowskiego w publicystyce, Ł. Szurmiński
Tom 2 - Etyka w polskim public relations. Refleksje badawcze, J. Olędzki
Tom 3 - Media masowe wobec przemocy i terroryzmu, A. Kozieł, K. Gajlewicz
Tom 4 - Komunikacja sieciowa. Uwarunkowania, kategorie i paradoksy, W. Gogołek
Tom 5 - Model zinstytucjonalizowanych działań lobbingowych firm telewizyjnych wobec instytucji Unii Europejskiej, P. Stępka
Tom 6 - Aparat represji wobec inteligencji w latach 1945-1956, R. Habielski, D. Rafalska
Tom 7 - Public relations w komunikowaniu społecznym i marketingu, J. Olędzki
Tom 8 - Media a rok 1989. Obraz przemian i nowe zjawiska na rynku, Ł. Szurmiński
Tom 9 - Polityka informacyjna Polskiego Stronnictwa Ludowego (1945-1947), P. Swacha
Tom 10 – Zawartość mediów czyli rozważania nad metodologią badań medioznawczych, T. Gackowski
Tom 11 – Obraz muzułmanów we Francji w tamtejszych tygodnikach opinii, K. Gajlewicz-Korab
Artykuły zebrane w tomie ilustrują na wybranych przykładach, jak kształtujący się po 1945 r. aparat represji nowego państwa i ustroju w Polsce służył władzy i jej ideologii, której ważnym celem było zbudowanie nowego społeczeństwa. W tymże społeczeństwie inteligencja nie miała już "podążać za rydwanem kapitału i obsługiwać interesów klas posiadających", ale służyć ludowi. Ta formuła została dopracowana, czy raczej przejęta ze Wschodu na początku lat 50., gdy Polska została poddana bezwzględnej stalinizacji, ale wyłaniała się wcześniej, już w latach 1945-1948, gdy w ofensywnej propagandzie i publicystyce marksistowskiej, i nie tylko, poddano zasadniczej krytyce polską kulturę i historię.
Publikacja powstała we współpracy z Instytutem Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Bohaterowie z dołów śmierci
Dziś wielu z nas już wie, czym jest „Łączka”. Tak nazywana jest kwatera „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie, symbol nieugiętej walki z reżimem stalinowskim po II wojnie światowej. Miejsce anonimowych pochówków członków polskiego podziemia niepodległościowego, osadzonych, a następnie straconych w więzieniu mokotowskim – „bohaterów z dołów śmierci”.
Kiedyś wiedza o „Łączce” była tajna, zakazana, a wręcz groźna. Okrywało ją jedno wielkie, zręcznie utkane kłamstwo. Ofiary komunistycznego terroru nie tylko miały być przedstawiane w wyjątkowo złym świetle, lecz także miały zostać na zawsze wymazane z kart historii.
A jednak stało się inaczej. Prowadzone przez Instytut Pamięci Narodowej poszukiwania
i ekshumacje na „Łączce”, a także badania genetyczne, stopniowo przywracają tych ludzi naszej pamięci. Polska odzyskuje swoich bohaterów.
Publikacja jest poświęcona ludziom, którzy „żyją”, choć już dawno zostali zamordowani. Sądzonym, ale pozbawionym prawa do obrony. Tym, o których – jeśli przyjrzeć się intencjom katów – mieliśmy mówić tylko mimochodem, widząc w nich bandytów, pospolitych zbrodniarzy, zdrajców narodu, antypaństwowych szkodników. Bohaterom, którzy ginęli w kazamatach więzienia mokotowskiego po odczytaniu sentencji wyroku, rzekomo „w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej”. […] Wreszcie to publikacja o wielkim wysiłku włożonym w proces przywracania nam, Polakom, wielkich postaci rodzimej historii.
Waldemar Kowalski
Internowani w Nowym Wiśniczu i Załężu k. Rzeszowa Tom 2. spomnienia
W pierwszych dniach stanu wojennego 126 internowanych z Krakowa i okolic zostało skierowanych do zakładu karnego w Nowym Wiśniczu, ale ze względu na fatalne warunki bytowe, np. brak bieżącej wody i kanalizacji, po dwóch tygodniach przewieziono ich do otwartego rok wcześniej aresztu śledczego w Załężu. W ciągu dziesięciu miesięcy bramę tego więzienia przekroczyło co najmniej 817 internowanych związkowców i liderów opozycji demokratycznej z różnych stron Polski. W opublikowanym wcześniej I tomie Internowanych w Nowym Wiśniczu i Załężu k. Rzeszowa znalazły miejsce dzienniki i relacje dziesięciu autorów, spisywane na bieżąco w stanie wojennym. W obecnej publikacji przekazujemy Czytelnikom wspomnienia 31 kolejnych osób. Oba tomy są dokumentem epoki, świadectwem oporu, cierpień, niekończących się protestów w imię zachowania własnej godności i obrony zdobyczy Sierpnia ’81, ale również – radości i nadziei. W pierwszym dniu pobytu w Załężu Adam Macedoński zmuszony był powiedzieć strażnikowi: „Tak w Oświęcimiu było, że bili i z psami witali, a tu nie jest Oświęcim”. Po ośmiu miesiącach internowani stracili cierpliwość – burzyli ściany między celami i wyważali kraty. W końcu ich wola doprowadziła również do zburzenia całego systemu PRL.
Jan Walc
"Janek przejechał się po nim walcem” – tak komentowano artykuły autorstwa Jana Walca, czołowego publicysty opozycji w czasach PRL. Ta gra słów dobrze oddaje sposób, w jaki potrafił postępować z ludźmi, o których pisał. Ofiarami jego ostrego pióra padali działacze partyjni, milicjanci, prokuratorzy, luminarze polskiej literatury, przywódcy opozycji demokratycznej, dawni i aktualni koledzy, a nawet nauczycielki jego córki. Zawsze stawał w obronie skrzywdzonych, do upadłego bronił swoich racji, nawet za cenę konfliktu z własnym środowiskiem.
Jan Walc - sekretarz Jarosława Iwaszkiewicza, historyk literatury, opozycjonista, postać barwna i bezkompromisowa odszedł przedwcześnie, na początku polskiej transformacji. Może dlatego jest szanowany przez obie strony obecnego konfliktu politycznego. O czym dzisiaj pisałby, o co i z kim walczył?
Konrad Eberhardt
Książka otwiera serię, która pomyślana została jako spojrzenie wstecz na polską krytykę filmową. Głównym bohaterem tomu jest Konrad Eberhardt, dziennikarz, krytyk, pisarz i scenarzysta. Był on niezwykle przenikliwym obserwatorem twórczości filmowej i zachodzących pod jej wpływem procesów kulturowych. Jego zainteresowania pograniczami filmu i innych dziedzin sztuki, niegdyś stanowiące o oryginalności, pozostawaniu na uboczu głównych nurtów krytyki filmowej, można dziś ocenić jako wartość o walorach prekursorskich.
Kolejne tomy serii dotyczyć będą innych ważnych dla polskiej krytyki
filmowej postaci, m.in. Krzysztofa Teodora Toeplitza, Bolesława Michałka, Krzysztofa Mętraka, Zygmunta Kałużyńskiego, Aleksandra Jackiewicza. Zamiarem redaktorów jest naszkicowanie obrazu krytyki oraz zrekonstruowanie roli, jaką niegdyś odgrywała. Być może okaże się to pomocne dla podjęcia dyskusji o specyfice, funkcji, a nawet zasadności istnienia krytyki filmowej w dzisiejszej rzeczywistości.
