Ojcobójca

Trzydzieści trzy ofiary śmiertelne, ponad dwa i pół tysiąca spalonych domów, ponad miliard martwych i trzy miliardy poszkodowanych zwierząt. Ponad osiemnaście milionów hektarów buszu i obszarów rolniczych strawionych przez ogień. Straty oszacowano na co najmniej sto miliardów dolarów. Liczby budzą przerażenie, a przecież to, co nadejdzie – a nadejdzie na pewno – będzie jeszcze bardziej dramatyczne. Tak wygląda katastrofa klimatyczna. Szymon Drobniak na własne oczy obserwował tragiczne skutki „czarnego lata” w Australii. Jako naukowiec widzi to, czego laicy jeszcze nie dostrzegają. Jako poeta z wielką wrażliwością opowiada o tym, jak ginie świat, który znamy. I ostrzega, że gwałtowne przemiany po tragicznym sezonie pożarów, które dotknęły ludzi i wyjątkowy świat australijskiej fauny i flory, wkrótce będą codziennością w wielu miejscach na świecie.

O TYCH TRAGEDIACH MÓWILI WSZYSCY. TYLKO ON WIE, CO WYDARZYŁO SIĘ PÓŹNIEJ.
Gdy gdzieś na świecie dochodzi do katastrofy, na miejscu pojawia się Robert A. Jensen, szef Kenyon International, jedynej firmy, która zajmuje się zarządzaniem skutkami wielkich katastrof. Pracował przy zniszczeniach po atakach na World Trade Center, zamachach bombowych na Bali, tsunami w Tajlandii, pożarze Grenfell Tower, huraganie Katrina, a także największych katastrofach samolotowych, bo abonament w jego firmie ma wykupionych ponad 75 procent wszystkich linii lotniczych na świecie. Jensen identyfikuje ofiary, szuka schronienia dla ocalałych i odnajduje rzeczy należące do zmarłych (a czasami skarby, gdy na przykład na pokładzie samolotu, który się rozbił, znajdowały się diamenty i obraz Picassa). W książce Gdy opadnie kurz nie tylko zdradza kulisy tego, jak stał się najlepszy w wykonywaniu najtrudniejszego zawodu na świecie, ale też otwarcie dzieli się tym, jaką cenę musi płacić za pracę na krawędzi życia i śmierci.

Śledztwo, propaganda, tajemnica i mity, które przyćmiły nieznaną historię największej katastrofy nuklearnej XX wieku.
Nikołaj Fomin nie miał pojęcia o energii jądrowej i fizyce nuklearnej – tej ostatniej uczył się na kursie korespondencyjnym. Anatolij Diatłow trzymał się swoich tez nawet wtedy, gdy zostały bezceremonialnie obalone. Wiktor Briuchanow, pierwszy dyrektor, chciał zrezygnować ze swojej funkcji, ale podanie zostało podarte na jego oczach.
Nikt nie wiedział, że do budowy elektrowni kazano użyć materiałów, które nawet nie były produkowane w ZSRR, a wcześniejsze nuklearne wypadki i incydenty kwalifikowano jako ściśle tajne. Prawda nigdy nie ujrzała światła dziennego – aż do teraz.
Takiej książki jeszcze nie było. Adam Higginbotham dzięki licznym wywiadom, a także dostępowi do odtajnionych akt i nieopublikowanych dotąd wspomnień, przedstawia nieznaną historię Czarnobyla. Wątek społeczny przeplata się z naukowym, opowieści o zwykłych ludziach rozgrywają się na tle wyścigu technologicznego. Wstrząsające wydarzenia ożywają na nowo widziane przez naocznych świadków, mężczyzn i kobiety, ofiary i niemych bohaterów.
Przejmujący reportaż, który czyta się jak thriller. Ostateczne świadectwo wydarzenia, które na zawsze zmieniło świat. Opowieść o heroizmie, desperacji i rozpaczy. Historia, która jest bardziej złożona, bardziej ludzka i bardziej przerażająca niż wszystkie sowieckie mity.
O północy w Czarnobylu to zwieńczenie ponaddziesięcioletniej reporterskiej pracy nad nieznaną historią czarnobylskiej katastrofy – nieopowiedzianą i ukrywaną przez ponad trzy dekady.

Latem 1992 roku w lasach w okolicach Kuźni Raciborskiej paliło się kilkadziesiąt razy, a pod koniec sierpnia z powodu ekstremalnej suszy wybuchało po kilka pożarów dziennie. Strażacy nie mieli nawet czasu zjeść, bo gdy tylko ugasili jeden ogień, za chwilę jechali do kolejnego. Gdyby nie to, że w upał mundury schły w ciągu godziny, nie nadążyliby z ich praniem.
Wczesnym popołudniem 26 sierpnia iskry spod kół pociągu towarowego jadącego z Pawłowic Górniczych do Huty Częstochowa wywołały katastrofę, w której spłonęło ponad dziewięć tysięcy hektarów lasu. Z żywiołem walczyło cztery tysiące siedmiuset strażaków z trzydziestu czterech województw, trzy tysiące dwustu żołnierzy, sześciuset pięćdziesięciu policjantów, tysiąc dwustu dwudziestu członków formacji obrony cywilnej oraz tysiąc stu pięćdziesięciu leśników.
Pierwsi strażacy zjawili się na miejscu pożaru w niespełna dziesięć minut, lecz byli bezradni. Silny wiatr na ich oczach wpychał płomienie coraz głębiej w las.
Ogień był przebiegły. Zanim zbliżył się na tyle, że mogła wreszcie dosięgnąć go woda z węży i armatek, strażacy usłyszeli dochodzące spomiędzy drzew fuknięcia. Zajęte ogniem korony drzew eksplodowały, wyrzucając w powietrze płonące szyszki i kawałki gałęzi, które przeleciały nad ich głowami. Kiedy się odwrócili, zobaczyli, jak deszcz żarzących się pocisków ląduje po drugiej stronie drogi, co najmniej kilkadziesiąt metrów od jej krawędzi. Tam, gdzie upadły, natychmiast strzelały w górę płomienie, które podsycał wiatr.
„– Ty tchórzliwy skurwysynu! – Strażacy pękają jeden po drugim.
Ci bardziej opanowani rzucają sprzęt, łapią tych kolegów, którym puściły nerwy, i przytrzymują, żeby żaden nie wbiegł w amoku między drzewa.
Jednak oni wyrywają się, złorzecząc w kierunku ściany ognia: – Takiś odważny, że palisz żywcem ludzi i zwierzęta?! Wyjdź z lasu i walcz z nami tutaj!
Chwilę wcześniej z zarośli wyłoniła się sarna. Szła przed siebie, nie zważając na gromadę ludzi i wyjące pompy w wozach strażackich. Szła, ale była już martwa. Miała spalone do kości nogi, resztki sierści i mięśni jeszcze na nich dymiły”.
Książka Dawida Iwańca to reporterska rekonstrukcja wydarzeń niemal minuta po minucie. Ukazuje się w 30. rocznicę największego pożaru lasu w Polsce. Jest też ostrzeżeniem, bo świat nękany konsekwencjami kryzysu klimatycznego coraz częściej staje w ogniu.

Katastrofa w swoim greckim źródłosłowie zawierała splot trzech znaczeń: biologicznego – jako śmierć, upadek bądź kres ciała; politycznego – jako podbój, ujarzmienie, zagłada armii, ludów czy polis; wreszcie, tekstualnego (teatralnego) – jako rozwiązanie węzła dramatycznego, ale również koniec opowieści, tekstu. Καταστροφή łączy w sobie te trzy porządki końca: ciała biologicznego, ciała politycznego, ciała tekstu. W niniejszej książce staraliśmy się nie zapomnieć o żadnym z nich. Katastrofy dają do myślenia.

Strzelaliśmy do nich w domu, w szopie, w ogródku. Wynosiliśmy na ulicę i ładowali na wywrotkę. Pewnie, że to nie było przyjemne. Zwierzęta nie rozumiały, dlaczego je zabijamy. A zabijać było łatwo. Bo to domowe zwierzęta. Nie boją się broni, nie boją się człowieka. Przybiegają na ludzki głos. – Żółw pełzał… Boże! Koło pustego domu. W mieszkaniach były akwaria… Z rybkami…
Swietłana Aleksijewicz

Piołun, „czarnobyl”, Artemisia vulgaris: pierwsze słowo z języka ukraińskiego, które obiegło wszystkie kontynenty […]. 26 kwietnia 1986 roku, radzieckie imperium otrzymało wyrok śmierci.
Oksana Zabużko

Jeśli „literatura” będzie nazwą, którą nadamy temu zbiorowi tekstów, których istnienie, możliwość oraz znaczenie są najbardziej radykalnie zagrożone, po raz pierwszy i ostatni, katastrofą nuklearną, to ta definicja pozwala naszym myślom uchwycić istotę literatury, jej radykalną wątłość położenia oraz radykalną jej historyczność; lecz jednocześnie, literatura [...] pozwala nam na analizę tego, co nazywamy totalnością tego, co podobnie jak literatura i przez to w niej, wystawione jest na takie samo zagrożenie [...].
Jacques Derrida

Brak prądu, wody w kranach, rozmrażające się lodówki – nie działa telefon, Internet, nieczynne bankomaty i stacje benzynowe – na ulicach mrok … Tak może się zaczynać upadek cywilizacji … Na pytanie, czy człowiek XXI wieku, żyjący w takim oderwaniu od natury, uzależniony od zdobyczy cywilizacji i globalnych powiązań może przetrwać taki upadek, usiłuje odpowiedzieć Piero San Giorgio.

Niektóre fragmenty książki są nie tylko ostrzeżeniem, ale brzmią jak prognoza, która się urzeczywistnia: „ … W czerwcu 2001 roku rząd USA przeprowadził symulację wybuchu epidemii. Celem operacji pod kryptonimem „ Dark Winter” było zbadanie zdolności amerykańskiego systemu opieki zdrowotnej i szpitalnej do reagowania na wypadek wybuchu epidemii ogólnonarodowej. Według wyników eksperymentu, cały system bezpieczeństwa medycznego bardzo szybko by się zawalił. Symulowanego wirusa nie udało się opanować i w ciągu zaledwie czterech dni rozprzestrzenił się poza granice państwa, powodując panikę na całym świecie. Opracowanie szczepionki lub lekarstwa wymaga czasu. Szpitale szybko byłyby przepełnione, dotknięte brakiem łóżek i personelu pielęgniarskiego, a lekarze byliby jednymi z pierwszych, którzy zachorowali. …”.

Gdy patrzymy dzisiaj na bieg wydarzeń w USA, wnioski nasuwają się same!

Fragment książki


Otrzymujecie Państwo książkę, która stała się aktualna w dzisiejszych czasach. Strach przed Pandemią unieruchomił część ludzkości, powodując spustoszenie w ekonomii krajów i społeczeństw. Nie pierwszy raz to się dzieje. Przypomnijmy hiszpańską grypę, która spowodowała więcej ofiar i strat niż cała I wojna światowa. Paraliż gospodarki spowodowany zarządzeniami władz państwowych i strach przed zarazą zmuszają nas do zastanowienia się, co robić?

Książka ta jest kompendium wiedzy o przetrwaniu w kryzysie epidemiologicznym i załamaniu gospodarczym, w którym przestaje działać cała infrastruktura, przy czym wykupowanie produktów żywnościowych i medycznych oraz załamanie dostaw do większości aglomeracji miejskich to tylko niektóre przykłady.

Z opowieści poprzednich pokoleń wiemy, jak to może wyglądać na przykładzie Warszawy w okresie II wojny światowej. Nie przypuszczaliśmy rok temu, kiedy zaczęliśmy pracę nad książką, że tak szybko stanie się ona aktualna.

Od redakcji


Piero San Giorgio – pisarz szwajcarski urodzony w Mediolanie (1971), znany z książki Survivre a l'effondrement économique, wydanej w 2011 roku, a dotyczącej zagrożeń cywilizacyjnych i widma globalnej katastrofy lub wojny. Otrzymał wykształcenie w zakresie nowoczesnych technologii, globalnego marketingu i informatyki. Około 20 lat zajmował się projektami dotyczącymi Europy Wschodniej, Bliskiego Wschodu i Afryki jako biznesmen, ekspert ds. marketingu i konsultant IT(m.in. dyrektor wykonawczy w Oracle , założyciel firmy Andiamo, dyrektor Salesforce.com oraz członek zarządu Business Investigation). Jest oficerem milicji w armii szwajcarskiej. Od 2005 roku podejmuje temat przyszłych katastrof, przewiduje upadek światowej gospodarki i bada sposoby na przetrwanie. Radykalizm też uczynił autora wybitnym orędownikiem ruchu przetrwania w świecie frankofonii.

Jego książka została opublikowana w Stanach Zjednoczonych w 2013 roku pod tytułem „Survive The economic collapse" (Editions Washington Summit), następnie w Rosji w 2014 roku i wreszcie po włosku i arabsku w 2015 roku.


Kiedyś mówiono „obyś żył w ciekawych czasach”, dziś wiemy, że one nastały.