Organizacje międzynarodowe Prawo instytucjonalne

Książka jest niby o polityce, ale dotyczy w całości Ciebie, bo z każdej strony jesteś ogrywany z powodu niskiego poziomu obywatelskiej wiedzy i świadomości. Musisz wiedzieć, że cały czas jesteś w grze, bo życie jest grą: grą na punkty - i musisz mieć zdolność zrealizowania wartości tej gry, żeby przetrwać. Staraj się jakoś ogarnąć, żebyś wyrabiał. Staraj się być w treningu, żebyś w każdej chwili mógł wejść do gry, bo inaczej zostaniesz wyautowany. Mówię Ci to w oparciu o całe moje doświadczenie i nie licz na to, że mi się myli.

W książce omówiono dawne i współczesne niemieckojęzyczne dyskursy medialne o Rosji, argumentując, że warto je studiować ze względu na kluczową rolę odgrywaną przez Niemcy i Rosję w stosunkach międzynarodowych.
Przekaz niemieckich polityków i ludzi mediów jest słyszany i często traktowany jako głos Unii Europejskiej – stąd wypływa odpowiedzialność Niemców za współkształtowanie europejskich dyskursów, stereotypów, narracji dotyczących największego państwa świata.
Język i kultura niemiecka nie ograniczają się jednak do terytorium Niemiec. Do grupy krajów niemieckiego obszaru językowego należą także Austria i Szwajcaria. Państwa te z kolei odgrywają już bardziej specyficzną rolę na naszym kontynencie –Austria jako swoisty obstruktor, Szwajcaria zaś – outsider procesów integracji europejskiej. Znaczenie ich dyskursów medialnych w kształtowaniu postaw społecznych Europejczyków nie jest więc tak doniosłe, jak Niemiec. Wieloaspektowa analiza różnych dyskursów niemieckojęzycznych pozwala jednak na dokonanie porównań i umożliwia pogłębione zbadanie roli i specyfiki właśnie narracji niemieckich.

Konferencje Monachijskie, postrzegane początkowo jako kameralne spotkania ekspertów zajmujących się polityką bezpieczeństwa, rodzaj familijnego spotkania państw NATO, stały się wydarzeniem porównywanym do wielkich konferencji międzynarodowych w Nowym Jorku, Wiedniu, Genewie, Helsinkach czy Davos. Szeroka formuła konferencji, podczas której toczą się dyskusje m.in. na temat bezpieczeństwa militarnego, demograficznego, zdrowotnego, dotyczącego ochrony środowiska oraz poszerzania geograficznych obszarów analizy, to odpowiedź na wyzwania globalizacji. Wprawdzie Adam Daniel Rotfeld przestrzegał: "dokumenty, przemówienia i deklaracje nie są najlepszym źródłem do rozpoznania i rozumienia rzeczywistości, a w szczególności nie mogą być głównym źródłem do podejmowania decyzji", jednak obserwacja i analiza dyskursu towarzyszącego spotkaniom polityków, ekspertów, akademików czy opinii publicznej w Monachium oraz całoroczne zaangażowanie instytucji i osób fizycznych pozwalały szukać dróg do zrozumienia aktualnych problemów bezpieczeństwa międzynarodowego.

Zasadnicze tezy, które E.H. Carr wyłożył w Kryzysie dwudziestolecia, są tak samo aktualne dziś, jak w mrocznej dekadzie lat 30. XX wieku.
John J. Mearsheimer

Błyskotliwa i prowokująca książka, która pozostawia niedosyt.
Martin Wight

Moim zdaniem było trzech wielkich klasyków realizmu: Tukidydes, Machiavelli i Carr.
Każdy, kto interesuje się polityką międzynarodową, powinien przeczytać tę książkę.
Robert Gilpin

Przenikliwa argumentacja Carra powinna stać w centrum naszych rozważań o świecie XXI wieku i poszukiwania odpowiedzi na jego wyzwania.
Fred Halliday

Kryzys dwudziestolecia jest jedną z tych książek, które nigdy się nie dezaktualizują.
Barry Buzan

Carr napisał jedną z niewielu książek o stosunkach międzynarodowych, które – mimo ich tematyki – można czytać dla przyjemności.
Michael Nicholson

Dla Europy to największy ruch migracyjny związany z konfliktami zbrojnymi od czasu II wojny światowej. Rządzący w Polsce zasadniczo prawie jednogłośnie odmówili przyjęcia uchodźców z Syrii, Palestyny, Jemen, Sudanu, Afganistanu i innych południowych państw, gdzie trwa terror i wojna. „Nikt nas nie zmusi do przyjęcia uciekinierów”, „Są to głównie migranci ekonomiczni, którzy szukają łatwego i lepszego zarobku”, „Wśród uchodźców są terroryści islamscy, które znienawidzą naszych wartości.” Taką narracje słyszeliśmy codziennie w publicznych mediach. Wiele wskazuje na to, że ostanie trzy dekady to najlepsze lata dla Polski od wielu pokoleń. Nic dziwnego, że nikt nie chce, by ktoś stanął na drodze do dalszego sukcesu i dobrobytu, a najmniej, żeby to byli migranci z obcych i oddalonych nam kultur. Wiele się mówi o bohaterach, którym Polska zawdzięcza odzyskaną wolność. Myślę że ci bohaterowie oczekiwaliby od nas więcej, niż czynimy obecnie, by chronić prześladowanych. Gdyby do nas wrócili, byłoby nam wstyd.Z Przedmowy Petera StratenwerthaJean Ziegler (ur. 1934) ? socjolog, dyplomata, specjalista w kwestii suwerenności żywnościowej. Był profesorem paryskiej Sorbony i uniwersytetu w Genewie. Przez wiele lat zasiadał w szwajcarskim parlamencie federalnym z ramienia Szwajcarskiej Partii Socjalistycznej. W latach 2000-2009 pełnił funkcję Specjalnego Sprawozdawcy ONZ ds. Prawa do Wyżywienia oraz członka Komitetu Doradczego Rady Praw Człowieka ONZ. W Polsce nakładem Instytutu Wydawniczego Książka i Prasa ukazały się jego Nienawiść do Zachodu (2010), Imperium hańby (2011), Geopolityka głodu (2013) i Szwajcaria, złoto i ofiary (2016).

W książce poddano analizie najważniejsze problemy w stosunkach polsko-niemieckich niemal dwadzieścia lat po zawarciu traktatów: dwa plus cztery, o zjednoczeniu Niemiec, o potwierdzeniu granicy pomiędzy Polską a Niemcami oraz o dobrosąsiedzkich stosunkach między RP i RFN. Założeniem redaktorów i autorów było przedstawienie możliwie szerokiej panoramy osiągnięć i porażek w budowie nowych relacji między sąsiadującymi państwami, obciążonymi tragicznie przez historię, którym ta sama historia stworzyła szansę na nowy początek. Nacisk położono na tło prawnomiędzynarodowe, jakkolwiek analiza wymagała licznych odniesień do prawa wewnętrznego obu państw.
Niektóre z poruszonych zagadnień:
? odpowiedzialność za bezprawne wszczęcie i prowadzenie wojny
? konstrukcja prawna tytułu historycznego do terytorium
? roszczenia majątkowe, świadczenia wyrównawcze, świadczenia pomocowe
? nacjonalizacja i restytucja mienia w Polsce
? dziedzictwo kulturowe
? reforma prawa o obywatelstwie w Niemczech

Władysław Czapliński – profesor nauk prawnych, dyrektor Instytutu Nauk Prawnych PAN, profesor w Centrum Europejskim Uniwersytetu Warszawskiego i w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji. Przewodniczący Komitetu Doradczego ds. Prawa Europejskiego przy Ministrze Sprawiedliwości. Autor i współautor wielu monografii, podręczników i artykułów opublikowanych w kraju i za granicą.

Bernard Łukańko – doktor, adiunkt w Zakładzie Prawa Międzynarodowego i Prawa Unii Europejskiej Instytutu Nauk Prawnych PAN w Warszawie. Specjalizuje się w prawie cywilnym, prawie europejskim oraz w badaniach prawnoporównawczych.