Otępienia i organiczne zaburzenia psychiczne

Jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa) to jedno z bardziej skomplikowanych etiopatogenetycznie (przyczynowo) zaburzeń psychicznych. Łączy bowiem wzajemnie się przenikające elementy nieprawidłowości funkcjonowania psychicznego i fizycznego. Mnogość czynników wpływających na początek i przebieg zaburzenia była przedmiotem mniej lub bardziej wiarygodnych badań. Między innymi dość powszechne było przekonanie, że z jadłowstrętem psychicznym łączy się wysoki poziom intelektualny. Doktor Małgorzata Talarczyk na podstawie swoich obserwacji zwróciła uwagę, że zależność ta nie jest jednoznaczna. Uwagę zwracał natomiast fakt, że zdecydowana większość chorych niezależnie od poziomu intelektu ma bardzo wysokie aspiracje. Spostrzeżenie to postanowiła sprawdzić własnymi badaniami naukowymi, które stały się tematem jej obronionej i wysoko ocenionej przez recenzentów pracy doktorskiej. Wnioski opublikowane i często cytowane w podręcznikach potwierdziły jednoznacznie wstępne założenia. Ponieważ Jej praca była pierwszym naukowym dowodem na istnienie tej predyspozycji do wystąpienia jadłowstrętu, zachowała ona nadal swoją aktualność i wartość naukową. Celowe jest więc utrwalenie jej w szerszej świadomości zarówno terapeutów, jak i osób zagrożonych tym zaburzeniem.
prof. dr hab. med. Andrzej Rajewski

Spis Treści:
Nieprawidłowo kształtująca się osobowość u dzieci i młodzieży – diagnoza i terapia
Paulina Kwarta-Budziarek, Małgorzata Latusek-Łukasiewicz
Trudni rodzice – trudne dzieci
Irena Namysłowska, Magdalena Namysłowska
Błędy opiniodawcze w psychiatrii dzieci i młodzieży oraz odpowiedzialność karna za ich popełnienie
Aleksandra Lewandowska, Rafał Kubiak
Zespół Sotosa i ADHD – wariant behawioralny rzadkiego zespołu genetycznego czy współchorobowość?
Klaudia Łęgowik, Rafał Szmajda
Stan psychiczny dzieci, młodzieży i studentów po pandemii COVID-19
Małgorzata Janas-Kozik, Michał Wizner, Natalia Rodak, Krzysztof Maria Wilczyński
Wpływ doświadczeń traumatycznych na rozwój dziecka i dalszy przebieg życia – neurobiologiczne konsekwencje traumy
Daria Janowska
Więź, która daje bezpieczeństwo. Psychoterapia Rodzic-Niemowlę
Lidia Popek
Nieinwazyjne techniki neuromodulacji w psychiatrii wieku rozwojowego – szanse i zagrożenia
Katarzyna Kuchta
Fonoholizm i inne nawyki cyfrowe jako nowe formy zaburzeń behawioralnych u dzieci i młodzieży
Joanna Stankiewicz
Złożony zespół stresu pourazowego u dzieci i młodzieży – walidacja nowego zaburzenia w ICD-11
Oliwia Froń, Aleksandra Lewandowska

Książka znakomicie wpisuje się w to, co jest istotą naszej (psychiatry, psychoterapeuty, psychologa czy po prostu terapeuty) relacji z pacjentem, a więc w dialogowość, rozumianą jako wymienność ról – nadawca (terapeuta lub pacjent) staje się za chwilę odbiorcą (pacjent lub terapeuta). Ta wymienność ról dialogowych jest często zaniedbywana w kontakcie lekarz – jego pacjent i odtworzeniu tej cechy dialogu z osobami cierpiącymi na zaburzenia psychiczne w dużej mierze poświęcona jest książka Bartosza Grabskiego. Jest ona znakomitym przykładem tego, że podręcznik akademicki w dziedzinie zbliżającej się do nauk normatywnych (definicje, granice, wyjątki) może być fascynującą lekturą, o bardzo podmiotowym podejściu do badanych, a przede wszystkim w dużej mierze posługującą się językiem chorych, ich narracjami. Myślę, że książka ta powinna być lekturą nie tylko dla studentów, lecz również dla doświadczonych już klinicystów – dla mnie była taką lekturą.
Z recenzji prof. dra hab. n. med. Andrzeja Czernikiewicza

Autor często wprost nawiązuje do myśli prof. Antoniego Kępińskiego i innych podobnie myślących klinicystów. Przedstawione wskazówki są spójne z wizją uprawiania psychiatrii promowaną od wielu lat przez ośrodek krakowski, która na pierwszym miejscu stawia bezwzględny szacunek dla osoby chorego oraz jego podmiotowość.
Z przedmowy prof. dra hab. Józefa Krzysztofa Gierowskiego

Tematem niniejszej antologii nie jest obłęd rozumiany w duchu Nervala. O nim traktowała w dużej mierze książka wydana w pierwszej serii „Biblioteki Romantycznej” – Ciemne drogi szaleństwa Aliny Kowalczykowej. Autorami tekstów zamieszczonych tutaj są wyłącznie ci, którzy „posługują się tym słowem «choroba»”. Najczęściej lekarze – twórcy rozpraw naukowych, opisów przypadków, ocen sądowych. Ale nie tylko. To również urzędnicy państwowi, autorzy ustaw dotyczących funkcjonowania szpitali publicznych, a także zarządcy szpitali prywatnych. Chciałam uwzględnić w ten sposób różne sposoby funkcjonowania i wykorzystania wiedzy medycznej – pokazać, jak stawiano diagnozy, jak przebiegało przyjmowanie obłąkanych do szpitala, jak ich tam traktowano i na podstawie czego orzekano o niepoczytalności. Psychiatrię jednak chciałam potraktować jako jeden z języków służących projektowaniu i podtrzymywaniu społecznego ładu.

Podręcznik składa się z 21 rozdziałów obejmujących całokształt propedeutyki psychiatrii oraz psychiatrii klinicznej. Na końcu podręcznika umieszczono sto pytań testowych dotyczących poszczególnych rozdziałów wraz z odpowiedziami, podsumowanie psychiatrycznych klasyfikacji ICD-10 oraz DSM-IV-TR, opis historii choroby oraz oceny stanu psychicznego, jak również słownik terminów.

Książka przeznaczona jest dla studentów i młodych lekarzy, specjalizujących się w psychiatrii.

Szczegółowy słownik terminów stosowanych w podręczniku.
Opisy typowych przypadków i zaburzeń psychicznych.
Dydaktyczne ryciny.
Podsumowania najważniejszych zagadnień.
Pytania wraz z odpowiedziami zamieszczone na końcu podręcznika.

Święta wiedza o psychodelikach to kompendium wiedzy o wpływie substancji psychodelicznych na biologię, świadomość i duchowość człowieka. To mądra, wrażliwa i czasem zabawna opowieść o tym, jak mogą one leczyć ciało i duszę. William A. Richards bada je od kilkudziesięciu lat i jest czołowym znawcą doświadczeń mistycznych wywoływanych psychodelikami oraz roli, jaką te substancje mogą pełnić w uzdrawianiu. Bardzo dużo miejsca poświęca też temu, jak integrować doświadczenia psychodeliczne z życiem psychicznym, społecznym i duchowym.

dr William A. Richards – psycholog kliniczny i religioznawca; jeden z najbardziej doświadczonych badaczy substancji psychodelicznych; autor licznych artykułów naukowych poświęconych temu zagadnieniu.