Oto jest Nowy Jork

Ameksyka to wstrząsająca historia terroru rozgrywającego się na pograniczu amerykańsko-meksykańskim – w swoistym państwie, które należy zarówno do Stanów Zjednoczonych, jak i Meksyku, a jednocześnie do żadnego z nich – w czasie gdy wojna narkotykowa osiąga tam największe nasilenie.
W 2009 roku, po wielu latach pracy korespondenta, Ed Vulliamy ruszył w podróż wzdłuż tej granicy, od wybrzeża Pacyfiku po Zatokę Meksykańską, od Tijuany do Matamoros, w podróż przez krwawy krajobraz korupcji i wojny domowej, a zarazem piękna, radości i życia. Dzięki temu może opisać, jak działają kartele i gangi, jak organizuje się przemyt ludzi, narkotyków i broni, jak z Meksyku ucieka klasa średnia, a rosnąca popularność amerykańskiej kultury celebrytów podsyca przemoc; wyjaśnia powiązania biznesu narkotykowego z gospodarką; opisuje bezlitosne morderstwa kobiet w Ciudad Juarez. Bohaterowie, łotrzy i ofiary – odważni i samotni policjanci, księża, kobiety, dziennikarze walczący z przemocą; członkowie gangów i płatni mordercy – wszyscy oni ożywają w tej wyjątkowej książce.
„Robotnice z maquiladoras, kierowcy ciężarówek, narcotraficantes, przemytnicy broni, tysiące emigrantów, strażnicy graniczni, coyotes, polleros, sicarios i Indianie — wszyscy oni zamieszkują ten nieformalny, ale rzeczywisty region zwany Ameksyką, rozdzielony linią graniczną, która o wszystkim decyduje i z której wszystko wynika. Znamy to pogranicze z malowniczych i pełnych przemocy hollywoodzkich filmów, ale żeby spróbować pojąć, co tam tak naprawdę się dzieje, kto z kim prowadzi tę wojnę i dlaczego powinno nas to obchodzić, warto wczytać się w zapiski Eda Vulliamy’ego z wyprawy w głąb tego świata.” Tomasz Pindel „Autor pisze lirycznie, a uwodzicielski rytm jego zdań rażąco kontrastuje z upodleniem odmalowanym niemal na każdej stronie. [...] Narracja ma cechy świeżości, ponieważ Vulliamy tak wiele czerpie z własnych wędrówek. [...] Dobitnie napisana relacja wywołująca koszmary nocne.” „Kirkus Reviews” „W świecie, w którym ludzkie życie warte jest mniej niż taco sprzedawane na ulicy, dociekliwy obserwator potrzebuje oczu wyostrzonych niczym szpony orła. Potrzebne są, aby zrozumieć głębię poruszanego tematu, nie skupić się na nim powierzchownie i nie opisać jedynie zewnętrznej warstwy problemu. Ed Vulliamy nie tyle przygląda się terenowi granicznemu między Meksykiem i USA, ile w pełni świdruje go wzrokiem, nam samym zaś w prosty sposób tłumaczy zawiłości historii między obu krajami, która kształtuje politykę wobec sąsiada i wzajemny obraz.” Wojtek Ząbek, czytelnik

Bucket list to lista marzeń – rzeczy, które chcemy zobaczyć, osiągnąć, doświadczyć, zdobyć…
Wielu z nas ma takie listy, ale na drodze do spełnienia marzeń często staje nam praca, szkoła, rodzina, finanse.
A gdyby przeszkody nie istniały? Nie było obowiązków, barier, utrudnień? Gdyby mieć nieograniczone możliwości doświadczenia czegoś na własnej skórze i zobaczenia na własne oczy…

Ta książka posłuży ci jako inspiracja. Bucket list to zbiór tysiąca pomysłów na przygody. Niektóre będą się wiązały z wyprawą w jakiś odległy zakątek świata, jak oglądanie zorzy polarnej w igloo zbudowanym w Finlandii, poszukiwanie złota z patelnią w Kalifornii czy rejs na wyspy Galápagos. Inne jednak nie wymagają tak dalekich podróży, a wiele można zrealizować gdziekolwiek: posmakować regionalnej kuchni, wydoić krowę lub opanować nowy obcy język. Bez względu na to, jakie masz upodobania, Bucket list pomoże ci skonkretyzować marzenia i odhaczać je punkt po punkcie z twojej własnej, niepowtarzalnej listy.

Współautorzy tej książki przemierzyli glob wzdłuż i wszerz, zaznając najróżniejszych podróżniczych doświadczeń, aby sporządzić listę tysiąca ekscytujących pomysłów. Wśród twórców Bucket list są autorzy przewodników turystycznych, nieustraszeni poszukiwacze przygód oraz podróżujący dziennikarze z całego świata.
Każdy z nich podzielił się swoimi doświadczeniami, by powstał zbiór propozycji inspirujący czytelnika do poznawania świata, szukania wrażeń dla zmysłów oraz po prostu przeżywania przygód. Szczęśliwej podróży!

Plan Buska-Zdroju. Jest to mapa jednostronna w skali 1:10'000 (plan Buska-Zdroju) i 1:75'000 (okolice Buska-Zdroju). Przedstawia plan i okolice jednego z bardziej znanych polskich uzdrowisk. Jego wybitne walory lecznicze, malownicze położenie pomiędzy Szanieckim a Nadnidziańskim Parkiem Krajobrazowym, a także bliskość wielu niezwykle cennych zabytków historii i kultury sprawia, iż region ten posiada duży potencjał turystyczny. Mapa w skali 1:75'000 obejmuje teren okolic Buska-Zdroju z Wiślicą i Solcem-Zdrój. Zasięg mapy wyznaczają: Raczyce na północy, Złota na zachodzie, Strożyska na południu i Stopnica na wschodzie. Jest to atrakcyjny teren na piesze i rowerowe wycieczki. Na odwrocie mapy znajdują się: informacje o mieście i regionie, ważniejsze zabytki, wykaz najważniejszych imprez kulturalnych, propozycje wycieczek, a także informator teleadresowy (baza noclegowa, urzędy, komunikacja, kultura, rekreacja i inne). Opis wzbogacony jest ciekawymi fotografiami.

W barze na Kreuzbergu w oparach papierosowego dymu John Scraton wpadł na pomysł, by obejść Berlin dookoła. Choć w Niemczech mieszkał już od piętnastu lat, a centrum miasta znał na wylot, podmiejskie rejony – jezioro Tegel, Spandau, Gropiusstadt czy berlińsko-podczdamskie pogranicze – były dla niego wciąż nieodkrytym terytorium – nieoczywistym „zapleczem miasta”, jego niedocenianym skrajem. A skoro, jak pisał Robert Macfarlane, „od spaceru do opowiadania jest zaledwie jeden krok”, owocem dziesięciu wędrówek Scratona stała się książka.
Dla berlińczyków przedmieścia są Berlinem, choć w rzeczywistości trudno uchwycić ich miejski charakter. To jakby przestrzenie pośrednie, międzymiasto, nie-miejsca wypełnione halami przemysłowymi, wysypiskami śmieci, polami golfowymi i centrami handlowymi. Mijane „skrajobrazy” prowokują do pytań – czym tak naprawdę są podmiejskie blokowiska? Kim byli ludzie próbujący nielegalnie przekroczyć mur berliński? Jakie legendy kryją w sobie podberlińskie lasy? I dlaczego tak trudno jednoznacznie opisać przedmieścia - Scraton z pasją podróżnika sprawdza, co znajduje się na końcu linii U-Bahnu – z nadzieją, że im więcej odkryje, tym silniejsza stanie się jego przynależność do Berlina.

Charles Ogier (1595 – 1654), sekretarz poselstwa francuskiego, mającego za zadanie doprowadzenie do pokoju między Szwecją a Polską. Poselstwo to (pod przewodnictwem Klaudiusza de Mesmesa, hrabiego d’Avaux) dotarło do Polski wiosną 1635 r. i po podpisaniu traktatu pokojowego w Sztumskiej Wsi przebywało w Polsce do czerwca 1636 r.
Charles Ogier podczas tej podróży spisywał wszystko, co zaobserwował i uznał za godne odnotowania. Dzięki temu dzisiejsi Czytelnicy jego Dziennika uzyskują znakomity szkic obyczajowy z życia codziennego w XVII-wiecznej Polsce, opis odwiedzanych przez niego miejscowości, znajdujących się w nich budowli i dzieł sztuki. Poselstwo po podpisaniu traktatu jeszcze przez dziewięć miesięcy pozostawało w Polsce, co sprawiło, że relacja Ogiera i opinia o naszym kraju nie jest tak powierzchowna jak innych, będących przejazdem, cudzoziemców.

Czy są jeszcze dzikie miejsca w Wielkiej Brytanii i Irlandii?

Wyobraź sobie, że tworzysz listę dzikich, nieznanych destynacji i postanawiasz wyruszyć w podróż, aby je zobaczyć. Może to być okoliczny las, niezamieszkała wyspa lub słone bagno. Idea jest jedna: dotrzeć tam, gdzie rządzi natura!
To pragnienie zaprowadziło Roberta Macfarlane’a, brytyjskiego pisarza i naturoznawcę, w niesamowite miejsca. Jego poszukiwania dzikości w przyrodzie rozpoczęły się od wizyt w okolicznym lesie i wspinaczki na drzewo – prywatną świątynię dumania. To właśnie tam poczuł, że rodzi się w nim potrzeba dziczy. Odbył wiele podróży, spędził dni, wędrując, pływając, wspinając się i śpiąc daleko od cywilizacji, aby finalnie wrócić do bliskiego mu lasu. Opisał swoje przeżycia, splatając je z doświadczeniami innych podróżników, filozofów i artystów, co sprawia, że jego historia jest fascynującą wyprawą w czasie i przestrzeni.
Ta książka to zaproszenie do wyruszenia w drogę, ale też przypomnienie, że natura jest na wyciągnięcie ręki. Wystarczy uważniej spojrzeć na otaczający nas krajobraz i odkryć „dzikość”, która jest nieodłącznym elementem świata oraz nas samych.