Pałac Kultury i Nauki

„Ale jeszcze inaczej można patrzeć na fotografie Nahorskiego: jeśli tylko powiązać je z „retoryką wędrowania”, wówczas możemy skonstatować, że budynki, które oglądamy na pożółkłych slajdach albo już nie istnieją, albo uległy dewastacji w świadomym lub bezmyślnym wandalizmie. Dlatego pokazują się nam już tylko jako obrazy-widma, które w swej widmowości operują typowym schematem utopijnym: konwencją podróży i odwołaniem do pamięci - jako ślad, odcisk czasów nieodległych przecież, ale możliwych dzisiaj do percypowania jako przede wszystkim obraz fotograficzny.” fragment tekstu prof. PAN dr hab. Marta Leśniakowska Instytut Sztuki PAN, Warszawa Henryk Nahorski (1939-2012) urodził w Ozieryszczach koło Wilna. W listopadzie 1945 roku rodzina Nahorskich w ramach repatriacji osiedliła się w Małej Kloni w gminie Gostycyn. W latach 1960-1969 studiował na UMK w Toruniu, gdzie uzyskał tytuł magistra geografii w zakresie hydrografii. W tym czasie samodzielnie zdobywał wiedzę z zakresu fotografii. Po ukończeniu studiów współpracował z „Gazetą Toruńską” jako fotoreporter. Relacjonował m.in. etapy budowy kampusu Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pomimo sukcesów w fotografice potwierdzonych przyjęciem do Bydgoskiego Towarzystwa Fotograficznego, nie poświęcił jej całego życia. W 1973 roku zamieszkał w Bydgoszczy i podjął pracę w Wydziale Kultury Fizycznej i Turystyki Urzędu Wojewódzkiego. W kolejnych latach, aż do 2002 roku pracował, w instytucjach związanych z informacją turystyczną i promocją regionu kujawsko-pomorskiego, gdzie zaangażował się z oddaniem w wydawnictwa turystyczne. Był redaktorem, a często również inicjatorem licznych folderów turystycznych, dziesiątek map i planów miast. Stał się niekwestionowanym specjalistą i autorytetem w tym zakresie. Bydgoszcz zawdzięcza mu aż 11 wydań planów miasta. Odznaczony srebrną odznaką „Zasłużony Działacz Turystyki”.

Formgiving. An Architectural Future History, the new book by BIG (Bjarke Ingels Group), is a visionary attempt to look at the horizon of time. The Danish word for “design” is “formgivning,” which literally means to give form to that which has not yet taken shape. In other words, to give form to the future. Using our power to give form, rather than allowing the future to take shape, is more important now than ever, as humankind’s impact on the planet continues to increase and pose ever greater challenges to all life forms. Architecture plays a special role by proposing spaces for our lives that are fragments of the future in the making. William Gibson’s words embody architecture’s role perfectly: “The future is already here—it’s just not evenly distributed.” With Formgiving, BIG presents the third part of its TASCHEN trilogy, which began with Yes is More, one of the most successful architectural books of its generation, and continued with Hot to Cold. An Odyssey of Architectural Adaptation. The book is presented in a timeline, stretching from the Big Bang into the most distant future. Projects are structured around six strands of evolution—“Making,” “Sensing,” “Sustaining,” “Thinking,” “Healing,” and “Moving”—the multimedia-based, interdisciplinary concepts encompassing the building industry. Culture, climate, and landscape, as well as all the energies derived from the elements—the thermal mass of the ocean, the dynamics of currents, the energy and warmth of the sun, the power of the wind—are incorporated into these projects. Throughout more than 700 pages, Bjarke Ingels presents his personal selection of projects, including the 12,000-square-meter LEGO House in Denmark, the human-made ecosystems floating on oceans, the redesign of a World War II bunker into a contemplative museum, and the ski slope-infused power plant celebrating Copenhagen’s commitment to carbon neutrality. Through architecture and design, BIG gives shape to a sustainable and simultaneously colorful world. Bjarke Ingels: “To feel that we have license to imagine a future different from today, all we have to do is look back ten years, a hundred years, a thousand years, to realize how radically different things were then than they are today. The same will be true if we can look ahead with the same clarity of vision. As we tackle the complexities of everyday life, these six evolutionary trajectories allow us to place a firm gaze on the horizon of time to prevent us from being derailed by the random distractions of today. Since we know from our past that our future is bound to be different from our present, rather than waiting for it to take shape on its own, we have the power to give it form.” Formgiving is also a companion volume to the exhibition of the same name, which was conceived at the Danish Architecture Center in Copenhagen and will travel to other venues worldwide. More than 65 projects document BIG’s global work through the eyes of their users, from the drawing board to global construction sites and finished projects. Throughout the book are insights into developments that reach five, ten, or fifty years into the future, and evidence of BIG’s intransigence to reach beyond the ordinary, and beyond worlds, to contribute to the future with each project. Each step not only reveals a world that resembles our dreams but also already tries to realize these dreams pragmatically. We have the power to create the world of tomorrow!

W powszechnym przekonaniu wystrój mieszkań w PRL-u był monolitem. Nic bardziej mylnego – polityczne zawirowania kolejnych dekad, przemiany gospodarcze, stosunki społeczne i polityka mieszkaniowa gruntownie wpływały na wygląd mieszkań. Zniszczenia II wojny światowej i przesunięcia granic spowodowały, że polskie powojenne wnętrza tworzone były niemal od zera. Kolejne lata niosły nadzieję na poprawę i wyraźnie pokazały, że zarządzanie gospodarstwem domowym wpisywało się w nowoczesny, szeroko zakrojony projekt inżynierii społecznej.
Dziś „wnętrze z PRL-u” przemieniło się w kliszę utrwalaną przez kulturę popularną: to obraz tandety i bylejakości albo zbiór pięknych, nowoczesnych przedmiotów, „ikon designu”. W obu przypadkach wyjmujemy przedmioty z kontekstu, zapominając, że powstały tyleż z fascynacji nowoczesnością, ile z dojmującego braku, ciasnoty i prowizorki.
Badaczka Agata Szydłowska wykonała tytaniczną pracę, poszukując odpowiedzi na pytanie: jak tak naprawdę urządzano się w PRL-u? Błyskotliwie łączy historię społeczną, opowieść o przemianach politycznych i kulturowych z bogactwem materiałów i świadectw. Futerał nie jest książką o straszno-śmiesznej krainie bareizmów i rozklekotanej meblościanki ani o szczytowym okresie dizajnu – to nowatorska opowieść o mieszkaniu jako jednym z centralnych obiektów zmartwień, troski, zabiegów, dumy, snobizmów i zaradności pokoleń Polek i Polaków. I tak jak dla Waltera Benjamina dom jest „futerałem dla człowieka prywatnego”, tak dla Szydłowskiej jest też jednym z kluczy do odczytywania polskiej historii XX wieku.

Crumbling ruins, undead fiends, dark alleys and forests teeming with horrors seen and unseen: the tendrils of the Gothic have crept out of the architecture of churches, mosques and grand houses and into suburban malls, overcrowded cities, the deserted corners of the world and beyond, taking the shape of monsters from Beowulf to Gojira, Cthulhu or the wendigo to our own terrifying, warped reflections. Across time, form and media, this book traces the weaving path of the Gothic from the shadows of history to the very heart of popular culture today.

"Pamiętam charakterystyczną postać Tadeusza Baruckiego podczas jego pierwszej wizyty w Muzeum Architektury Fińskiej w Helsinkach. Wydał mi się wówczas pełnym energii i determinacji podróżnikiem, i gdybym nie znał jego profesji, stawiałbym, że jest archeologiem. Wiedziałem jednak, że jest niestrudzonym dokumentalistą fotografującym anonimową wernakularną architekturę na całym świecie."
prof. Juhani Pallasma w eseju "Barucki 100, w: Tadeusz Barucki. Architekt, podróżnik, badacz", Biblioteka Śląska, Katowice 2022