Pan B zdziwił się nieco ale nie widział powodu by negować fakty

TO NIE JEST PORADNIK. TO IMPULS DO DZIAŁANIA! Nic mnie nie złamie, bijący rekordy popularności pamiętnik Davida Gogginsa, który ukazał ogrom drzemiącego w każdym z nas niewykorzystanego potencjału, był dopiero wstępem do poznania pełni mocy ludzkiego umysłu. W Bez końca Goggins wprowadza cię do Laboratorium Mentalnego, w którym stworzył podstawy swojej filozofii, metodologii i strategii – to w nim właśnie odkrył, że to, co wcześniej uważał za kres swoich możliwości, było tylko początkiem, a droga ku wybitności nigdy się nie kończy. Zarówno historie, jak i lekcje zebrane w tych odważnych i porażająco szczerych wspomnieniach dostarczają precyzyjnych wskazówek na temat tego, jak wygrzebać się z najgłębszego nawet dołka i wznieść w zupełnie nowe rejony, które do tej pory jawiły się jako nieosiągalne. Bez względu na to, czy twoje życie zboczyło z kursu, chcesz maksymalnie wykorzystać swój potencjał, czy też wypruć sobie żyły, by przebić się przez szklany sufit – to bez wątpienia jedyna książka, jakiej będziesz potrzebował. Nigdy nie spotkałem człowieka, który dysponowałby większą siłą psychiczną, niż mój przyjaciel David Goggins. To człowiek, który wyłonił się z mroków niespokojnego dzieciństwa, by dzięki sile woli stać się jednym z największych twardzieli, jacy kiedykolwiek żyli. Jestem przekonany, że raz na jakiś czas pojawiają się ludzie, których zadaniem jest wznieść nasze oczekiwania na nowy poziom i na nowo zdefiniować to, co jest dla nas możliwe. David Goggins jest najlepszym wcieleniem tej idei. Joe Rogan David Goggins to rzadki rodzaj człowieka. Swoją filozofię „osiągania rzeczy wielkich poprzez dawanie z siebie wszystkiego” realizuje dzięki wytrzymałości psychicznej i samodyscyplinie, inspirując oraz motywując miliony ludzi na świecie, w tym i mnie. Jednak tym, co w moich oczach czyni go kimś wyjątkowym, nie jest jego wspaniała kariera w U.S. Navy SEAL czy spektakularne osiągnięcia jako sportowca, lecz autentyczność. David jest gościem, który reaguje spontanicznie i wali prosto z mostu, a to właśnie liczy się najbardziej. I pracuje najciężej z nas wszystkich. Dwayne „The Rock” Johnson David Goggins jest byłym operatorem Navy SEAL i jedynym amerykańskim żołnierzem, który nie tylko przetrwał selekcję do SEALs, ale także ukończył kurs w Rangers School i szkolenie Air Force Tactical Air Controller. Wziął udział w ponad 60 ultramaratonach, triathlonach i ultratriathlonach, ustanawiając nowe rekordy tras i regularnie zajmując miejsca w pierwszej piątce. Jest byłym rekordzistą Guinnessa – w 17 godzin wykonał 4030 podciągnięć na drążku – i cenionym mówcą, który dzieli się swoją historią z pracownikami firm i korporacji z listy Fortune 500, zawodnikami z zawodowych drużyn sportowych oraz setkami tysięcy uczniów i studentów z całego kraju. Gdy nie przemawia, pracuje jako ratownik medyczny w dużym mieście, a latem jako strażak leśny na terenach Kolumbii Brytyjskiej.

Bracia Karamazow to ostatnia powieść Fiodora Dostojewskiego, ukończona w 1880 roku. Jest uważana za jedno z najważniejszych dzieł literatury rosyjskiej i światowej. Powieść porusza wiele głębokich tematów filozoficznych, moralnych i egzystencjalnych, postacie w niej są bogato rozwinięte, co pozwala autorowi na głębokie eksplorowanie różnych aspektów ludzkiej natury. Bracia Karamazow stanowią ważne dzieło literatury psychologicznej i filozoficznej.

Kiedy pojawiła się po raz pierwszy? Nikt nie wie na pewno. Na początku stanęła obok fotela, nie rzucając się w oczy. Od początku nie spodobała się Wojtkowi, za to tata… Tata coraz dłużej i uważniej wpatrywał się w butelkę, aż od tego patrzenia zaczęła rosnąć.

Niezwykle sugestywna opowieść o zagubieniu i niepomocnych sposobach radzenia sobie z problemami, które z czasem stają się wielkim ciężarem dla całej rodziny. Jest to również historia o nadziei. Pokazuje, że warto prosić o pomoc, bo tylko odkrycie tego, co często pozostaje ukryte, daje szansę na zmianę. Korzystając z pomocy, można poradzić sobie z największymi trudnościami i odzyskać to, co jest najcenniejsze.

Twelve enchanting and fantastical stories about the evolution of the universe from the giant of Italian literature, Italo Calvino. His characters - whether human, dinosaur or mollusc - disport themselves among galaxies, experience the solidification of planets, move from aquatic to terrestrial existence, play games with hydrogen atoms - and have time for a love life.

Przekład kontrowersyjnej i odważnej publikacji Roberta Kurzbana!

Jest to publikacja idąca pod prąd, zmuszająca do myślenia, a przez niektórych uważana wręcz za wywrotową. Z wieloma przedstawionymi w niej poglądami (np. tymi dotyczącymi moralności) można się nie zgadzać, jednak poznanie ich i ugruntowanie sobie własnego krytycznego zdania na temat sformułowanych tu problemów to niemal obowiązek każdego intelektualisty.
Autor uważa, że klucz do zrozumienia niespójności ludzkich zachowań leży w modułowej strukturze umysłu i stawia tezę, iż hipokryzja jest naturalnym jego stanem. Mózg bowiem wyewoluował jako organ służący do jednoczesnego rozwiązywania wielu problemów, dlatego można go porównać do szwajcarskiego scyzoryka czy iPhone'a. Kurzban przedstawia funkcję umysłu w formie osobnych modułów współdziałających ze sobą, ale jednocześnie konkurujących. Nie mamy tu do czynienia z jednolitą „jaźnią" jako ośrodkiem systemu wewnętrznie spójnych i niesprzecznych ze sobą poglądów, lecz ze zbiorem odrębnych, choć wpływających na siebie modułów, które często wchodzą ze sobą w konflikt. Jest to wizja pozostająca w całkowitej opozycji do szeregu teorii naukowych, które zakładają istnienie „ja" złożonego ze spójnych i racjonalnych przekonań oraz preferencji. Modułowość sformułowana przez Kurzbana zakłada, że nie ma „ja". Zamiast tego każdy z nas stanowi zbiór oddzielnych, ale współdziałających systemów („my"), których stałe konflikty kształtują nasze interakcje ze sobą samym i światem zewnętrznym.
Książka napisana pełnym ironii językiem, zawiera barwne porównania i przykłady, czasem przerysowana, balansująca na krawędzi demagogii i manipulacji - z pewnością zaintryguje zarówno zaawansowanego w dziedzinie psychologii badacza, jak również początkującego, ale ciekawego ludzkiej natury czytelnika.

Len Howard uznano za ekscentryczkę, gdy w 1938 roku, w wieku 44 lat, porzuciła karierę skrzypaczki i zamieszkała na wsi w Sussex, aby studiować ptaki. Ale to tam napisała dwa międzynarodowe bestsellery i zadziwiła świat obserwacjami sikorek, rudzików i wróbli. Miłość do ptaków podsycał w Len charyzmatyczny ojciec poeta, który nie potrafił przejść obok rannego ptaka, nie ratując go. Energiczna i wrażliwa dziewczyna, najmłodsza z czworga rodzeństwa w bogatej, kulturalnej rodzinie, chciała samodzielności. Lecz kiedy w Londynie stała się sławna, a jej kariera nabrała tempa, tęskniła za oswojoną wroną bardziej niż za rodziną. Len doświadczała miłości i przyjaźni, ale żaden związek nie zbliżył się do więzi, którą tworzyła później z ptakami. Budki lęgowe pokrywały ściany jej domu wewnątrz i na zewnątrz. Ptaki siedziały jej na głowie i na ramionach. Uczyła się ich i dokonywała muzycznych transkrypcji ich pieśni. Eva Meijer natknęła się na prace upartej badaczki, które wyprzedzały swoją epokę i niesłusznie popadły w zapomnienie. W Domu ptaków szuka motywów, które kierowały Len Howard. Co sprawiło, że radykalnie zmieniła życie i odsunęła się od rodziny? Co życie bogatek mówi nam o człowieku? I czy można odciąć się od oczekiwań innych wobec siebie? A także co to znaczy mieć gdzieś swój dom? Powieść, która poszerza horyzonty. Siła przyciągania Domu ptaków kryje się w spokoju, jakim emanuje książka Evy Meijer. de Volkskrant Eva Meijer, która jako filozofka specjalizowała się w badaniu języka zwierząt, za pomocą nastrojowych obrazów wystawia Len Howard pomnik. VPRO Gids Zasługą Evy Meijer jest to, że człowiek całkowicie utożsamia się z Howard, a jej pasję czyni swoją. To nie ona jest dziwaczką – dziwakami są ludzie bez ptaków. Tzum Eva Meijer (ur. 1980) jest pisarką, filozofką, artystką plastyczką, autorką tekstów piosenek, a zarazem ich wykonawczynią. Jej dwie wcześniejsze powieści, Het schuwste dier (Najpłochliwsze zwierzę, 2011) oraz Dagpauwoog (Rusałka pawik, 2013), zostały przyjęte z entuzjazmem, podobnie jak jej praca badawcza poświęcona komunikowaniu się zwierząt (Języki zwierząt, wydanie polskie w przygotowaniu). Dom ptaków ukazał się do tej pory w tłumaczeniu na język angielski, niemiecki i turecki. W przygotowaniu są przekłady na arabski, chiński, francuski oraz szwedzki.