Książka
Pan Tadeusz
Mickiewicz Adam
Wydanie z opracowaniem.
Notatki na marginesie, cytaty, które warto znać, streszczenie.
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Orlen Paczka 8.49 zł brutto
- Kurier Fedex. 15.49 zł brutto
- Odbiór osobisty 0.00 zł brutto
- Kurier DPD 17.59 zł brutto
- Paczkomaty InPost 14.49 zł brutto
- Kurier InPost 15.99 zł brutto
Urzekający pięknem poemat Mickiewicza o "kraju lat dziecinnych" zajmuje szczególne miejsce w kanonie arcydzieł literatury polskiej. Oddziaływał głęboko na naszą świadomość narodową. Był pokrzepieniem serc w najtrudniejszych dla Polaków chwilach.
Wydanie z opracowaniem.
Notatki na marginesie, cytaty, które warto znać, streszczenie.
- Podtytuł
- Wydanie z opracowaniem
- Autor
- Mickiewicz Adam
- Język
- polski
- Wydawnictwo
- Greg
- ISBN
- 9788373271920
- Seria
- LEKTURA Z OPRACOWANIEM
- Rok wydania
- 2022
- Wydanie
- 5
- Liczba stron
- 344
- Oprawa
- Miękka
- Format
- 14.5x20.5cm
- Ciężar
- 0.37 kg
- Typ publikacji
- Książka
Produkty podobne
„Zrzędnik” czarnej kociczki o wdzięcznym imieniu Gracja
„Zrzędnik”. Wierszowana opowieść dla dorosłych czytelników o przygodach zrzędliwej i pyszałkowatej kotki o uroczym imieniu Gracja, która zamiast docenić to, że zyskała prawdziwą, pełną i kochającą rodzinę w postaci rodziców i dziadków, dąsa się i złorzeczy, gdy tylko coś nie idzie po jej myśli. Wszelkie zawarte tu spostrzeżenia widziane są oczami Gracji, więc obiektywizmu raczej nie należy się spodziewać. A ona żali się na ciężkie (w jej mniemaniu) chwile, jakie przeżywała, kiedy rodzice wyjeżdżali i musiała zostać pod opieką babci. Owa charakterna kotka zupełnie zapomniała o wcześniejszym życiu w schronisku w myśl zasady – mnie się to po prostu należało!
Burzliwość
Dużo tu różnych rzeczy. Heidegger, taki chłodny, że aż bezduszny, inaczej chłodny Dávila, a i Tołstoj nie za bardzo pojmujący tragizm. Bo jest w życiu tragizm. Po upałach przychodzą burze, zieleń się odradza, ale nie bez strat. Wołać o burzę? Coś mamy za coś. Poza tym świat podlega prawom, ale bywają niebezpieczne przypadki, nie wiadomo, jak je rozumieć, niby skądś się biorą. Pojawia się coś niespójnego, co nazywają ludzie tragizmem. Tragizm to nie ponurość i beznadzieja. To zadanie. Stąd zajęłam się też Słowackim. Już nie chłodnym.
Od autorki
Dziecięce zabawy
Justyna Chłap-Nowakowa – pracuje w Akademii Ignatianum w Krakowie. Zajmuje się historią literatury emigracyjnej XX w. oraz tradycjami kultury polskiej. Opublikowała m.in. monografię Sybir, Bliski Wschód, Monte Cassino. Środowisko poetyckie 2. Korpusu (2004), Dwór polski (współautorstwo, 2007), jak również kilka antologii, w tym Najpiękniejsze polskie kolędy i pieśni (2002), Jeszcze Polska… Klasyka polskiej poezji patriotycznej (2015), „…Nie zginęła”. Antologia współczesnej polskiej poezji (2019). Wydała cztery tomy poezji: Niewidzialny ślad (2013), W alfabetycznym nieporządku (2016), Opowieści Złotego Kota (wiersze dla dzieci, 2018) i Malowane ochrą (2020).
***
Co Dziecięce zabawy najbardziej we mnie odpomniały? Czas, kiedy sam byłem bohaterem dziecinnych zabaw, a moja babcia wierzyła, że jeszcze we mnie jest wspomnienie tego „bycia Stamtąd”. Dzieci, przychodząc Stamtąd na świat ten „u nas”, mają swoją wielką i piękną wieść o prawdzie. Chcą nam o niej opowiedzieć…
Ernest Bryll
Wezwanie do odwagi – wobec złej współczesności, wobec płynącego zbyt szybko nurtu życia – raz po raz wraca w tej pięknej książce. Poetka nie boi się patrzeć i pytać – jak dziecko.
prof. Maciej Urbanowski
Gdy Bóg się waha 1 Poezje 1977-2017
Być może podstawą nośności Pańskich wierszy jest to, co Miłosz nazywa „dobrym ustawieniem języka", stronienie od manieryczności i chwiejności wyrazu, dążenie do krystaliczności i przezroczystości fraz i obrazów, nadającej im walor rzeczy koniecznych ... Ta tendencja pozostaje w zgodzie z manifestowanym w niektórych Pana tekstach nastawieniem antypoetyckim. Zawołanie: ,,To nie jest poezja" rozumiem jako przejaw odrzucenia języka pięknych słów czy pięknych zdań na rzecz utopii ,języka rzeczy, poezji czystych przedmiotów". A także: języka czystych idei i czystych wartości.
Marian Stala, List do Jana Polkowskiego (1982)
Aforyzmy cierpienia, palimpsesty zagłady. Fragmenty poezji, która - ufam głęboko - ,,nie przeminie, kiedy przeminą jej czasy".
Jan Błoński, Język właściwie użyty. O poezji Jana Polkowskiego (1987)
Największa niespodzianka końca dekady: Polkowski redivivus! Po prawie dwudziestu latach milczenia, kiedy już się wydawało, że porzucił poezję raz na zawsze ... I jaki to powrót! Triumfalny, od razu na najwyższym tonie, z fanfarami, żadne tam ostrożne pukanie do drzwi, czy aby ktoś mnie jeszcze pamięta i czy mogę wejść. [ ... ] Cantus jest z powrotem mocny, twardy i gęsty, pełen wizyjnych obrazów malowanych pewną ręką kogoś, kto patrzy na świat już nie z perspektywy młodego, rozpalonego gniewem wojownika, ale doświadczonego uczestnika kilku epok, które naznaczyły jego życie nieusuwalnymi bliznami.
Tadeusz Nyczek, Polkowski redivivus! (2009)
Myślę, że wszyscy czytelnicy mają świadomość, że takich wierszy w polszczyźnie nie było bardzo dawno: takiej głębokiej kondensacji emocji, takiej precyzji wypowiedzi i takiego chwilami porażającego piękna. Takich wierszy, które są w stanie „życie zmienić", się już dzisiaj wszak nie pisze. Nie wypada w czasach, kiedy poezja, kultura jest swego rodzaju zabawą, formą gry.
Krzysztof Koehler, Jan Polkowski - poeta polski (2013)
Kochankowie metra
„Kochankowie metra” to debiut poetycki Joanny Łęckiej, zbiór wierszy, które przez lata odkładała do szuflady z myślą, że któregoś dnia ujrzą światło dzienne i dotrą do czytelnika. Dziś trafiają właśnie w Twoje ręce, aby zabrać Cię w świat emocji, niedopowiedzianych historii przelanych na kartki papieru, łez smutku, pożegnań, ale też powitań i wiary, że warto zaczynać od nowa. Czytelniku, pozwól zabrać się w tę podróż.
Koniec i początek
Koniec i początek to jeden z najważniejszych tomików Wisławy Szymborskiej, który – wydany w roku 1993 – być może ostatecznie przesądził o przyznaniu poetce w trzy lata później Nagrody Nobla. Stosująca wobec swoich wierszy najwyższe wymagania i surową selekcję autorka kazała czytelnikom czekać na tę książkę aż siedem lat. Znalazły się tu głośne, najbardziej znane i najchętniej omawiane przez krytyków wiersze, takie jak Niektórzy lubią poezję, Nienawiść czy Kot w pustym mieszkaniu. Coraz lepiej słyszalna staje się [tu] wewnętrzna metafizyczna tonacja tej poezji. Szymborskiej – mówiącej o własnej radości pisania, z taką nutą cienkiej i wieloznacznej autoironii, pogodnej goryczy nawet; Szymborskiej – od lat tak radośnie smutnej, poważnie żartobliwej, łagodnie ostrej, z rezerwą serdecznej, sceptycznie ufnej, przewrotnie prostolinijnej, świetliście prostej i tajemniczo skomplikowanej, wzgardliwie dokładnej i kruchej wyniośle. Szymborskiej wciąż pozostającej pytaniem w odpowiedzi na pytanie. Stanisław Balbus
