Pędzę jak dziki tapir

O alkoholu w dziejach polskiej kultury można pisać bez końca. Wódka oraz inne trunki zawsze były obecne w życiu artystów i tak już chyba zostanie. To kwestia pewnej wrażliwości, sposobu życia. Zapewne nie bez powodu związki rodzinne artystów z reguły należały do wyjątkowo skomplikowanych, a życie pod jednym dachem z geniuszem nigdy nie było łatwe. Inna sprawa, że pikantne historie z życia prywatnego zawsze pobudzały ciekawość, stając się tematem licznych plotek w biurach i kawiarniach. Do niedawna nie było przecież tabloidów.
Nie lada problem dla badaczy stanowią dzieci występujące w charakterze biografów swoich rodziców. Co prawda posiadają one materiały, do których inni nie mają dostępu, jednak bardzo często dokonują ich cenzury. Rekordy na tym polu pobił Władysław Mickiewicz, który większość życia poświęcił na tropienie i niszczenie dokumentów przedstawiających ojca w złym świetle. W efekcie dzisiejsi badacze biografii wieszcza zamieniają się w detektywów, a rekonstrukcja życia Adama Mickiewicza przypomina pracę specjalistów od kryminalistyki.
Kira Gałczyńska nie niszczyła wprawdzie dokumentów, ale z premedytacją pomijała lub naginała fakty z życia Konstantego Ildefonsa. Jako córka miała do tego prawo, natomiast jako badaczka – nie. A przecież Gałczyński opisany bez żadnej cenzury może tylko zyskać, bo zostaje ukazany w pełni swojego człowieczeństwa. Dotyczy to również jego największych ekscesów alkoholowych. Równie barwnej postaci próżno by szukać w dziejach naszej literatury, z czego już jego współcześni zdawali sobie sprawę.
? Poszedł „spać trzeźwo, a wstanie pijany”. Jan Kochanowski
? Romantyczne upojenia filomatów
? Król życia na wielu fortepianach. Artur Rubinstein
? Alkoholowe (i nie tylko) demony Stanisława Przybyszewskiego
? Wóda leje się strumieniem. Strumieniem zwanym Skamander
? Konstanty Ildefons Gałczyński. Dekadencja na wesoło.
? Wielka improwizacja w barze dla woźniców. Stefan Jaracz i jego szewskie pasje
? W tłumie alkoholików za życia i na upiornym pogrzebie. Ireneusz Iredyński.
? Wódka, kobiety i...poezja. (W dowolnej kolejności). Stanisław Grochowiak

Ikona PRL-u. Genialny naturszczyk. Oryginał Miał ochrypły głos i cięty dowcip. Powtarzał, że alkohol pity z umiarem nie szkodzi. Włóczył się po Polsce, a potem po Nowym Świecie. Chwytał się różnych zawodów: był kamieniarzem, grabarzem, aktorem. Tym ostatnim na dłużej. Zagrał w kilkudziesięciu filmach, m.in. w absolutnie kultowych Rejsie i Wniebowziętych. Jan Himilsbach. Dziś powiedzielibyśmy, że żył życiem celebryty, lubił towarzystwo, bawił się, udzielał setek wywiadów. Ile jednak z tego, co sam o sobie mówił, wydarzyło się naprawdę? Czy może jego życie było barwniejsze, niż sobie wyobrażamy? Anegdoty o „nieokrzesanym skandaliście”, jakim był Himilsbach, zebrał znany z fanpejdżu Anegdoty teatralne, filmowe i muzyczne Ryszard Abraham (aktor znakomicie poinformowany o życiu artystów). Wśród nich są te, które zbudowały jego legendę, ale i takie, które bohater książki najchętniej zabrałby z sobą do grobu. Ile był winien Piotrowi Fronczewskiemu? O jaką przysługę poprosił Tadeusza Konwickiego? Skąd kazał wypier*ć Gustawowi Holoubkowi? Z tej oryginalnej jak sam Himilsbach opowieści wyłania się także obraz PRL-u i ówczesnego środowiska artystycznego. Pewna aktorka starszego pokolenia zwróciła się kiedyś do niego: „Panie Janku, a co Pan robi, kiedy jest Pan trzeźwy?”. Janek, patrząc jej w oczy, najspokojniej w świecie odpowiedział swoim charakterystycznym, zachrypniętym głosem: „Wie Pani, kiedy jestem trzeźwy, to myślę, k*a, co zrobić, kiedy będę pijany”. Nie było już dalszej rozmowy. Janka trzeba było przyjmować takim, jaki był, z jego naturalnym ciepłem, rubasznością i głęboką wrażliwością. Był jedną z najbarwniejszych postaci tamtych lat. Anna Nehrebecka Legendy mają to do siebie, że nie da się o nich opowiedzieć wszystkiego. Dlatego – tak jak Jan Himilsbach – są legendami. Artur Barciś

"Niczego w życiu nie należy się bać, należy to tylko zrozumieć."

Dwukrotna zdobywczyni Nagrody Nobla! Kobieta naukowiec, jedna z pierwszych kobiet na świecie, które zrobiły prawo jazdy, a jednocześnie matka dwóch uzdolnionych córek, czyli o Marii Skłodowskiej-Curie mowa!

Jedno z jej ulubionych powiedzeń brzmiało: Uczony jest w swojej pracowni nie tylko technikiem, lecz również dzieckiem wpatrzonym w zjawiska przyrody, wzruszające jak czarodziejska baśń.

Ta książka pomaga poznać bliżej Marię i jej życie od najmłodszych lat, aż do momentu, kiedy poświęcając swoje zdrowie dokonała wielkiego odkrycia, które do dziś pomaga ludziom w walce z rakiem. W uznaniu za osiągnięcia, jej imieniem nazwana została niejedna szkoła i instytucja naukowa, a jej wizerunek znajduje się na wielu banknotach i znaczkach pocztowych. Sam Albert Einstein mawiał: Pani Curie jest – ze wszystkich ludzi na świecie – jedynym niezepsutym przez sławę człowiekiem. Nic więc dziwnego, że tak łatwo wpaść w manię na temat Manii!


Co to była za kobieta, jedyna taka na świecie!

Mania – dziewczyna inna niż wszystkie.


Książka znajduję się na liście lektur dla klas I-III szkoły podstawowej.

Anna Górska wychowała się w polskiej rodzinie na kresach wschodnich. Z domu wyniosła miłość do ojczyzny, bezgraniczną wiarę w Boga i wierność zasadom moralnym. Należała do harcerstwa, a po wybuchu wojny wstąpiła w szeregi Armii Krajowej. Aresztowana przez Rosjan, osadzona została w więzieniu i poddawana brutalnym przesłuchaniom. Po pobycie w celi śmierci karę złagodzona do 25 lat katorgi w najcięższych łagrach Syberii.
Była jednak NIEZŁOMNA i nigdy nie skapitulowała. Zmuszana do wykonywania najcięższych prac, m.in. przy budowie lotniska i w kopalniach, cierpiąc głód i niejednokrotnie stojąc w obliczu śmierci – NIE ULEGŁA i NIE PODDAŁA SIĘ. Do Polski zdołała powrócić dopiero w grudniu roku 1955.
Jej nadzwyczaj ciekawe wspomnienia są nie tylko przejmującym dokumentem epoki, lecz przede wszystkim świadectwem losu Polki. JEDNEJ Z WIELU.

To oni wychowali Św. Teresę od Dzieciątka Jezus

18 października 2015 roku Franciszek ogłosił ich świętym małżeństwem. Przyjęli na świat dziewięcioro dzieci. Wśród nich była św. Teresa od Dzieciątka Jezus - doktor Kościoła.

Ta książka to fascynująca opowieść o życiu świętych Ludwika i Zelii Martin. Ich przykład, szczególnie wyrazisty w dobie kryzysu rodziny, pokazuje, jak wielkim powołaniem jest małżeństwo chrześcijańskie. Nie tylko ze względu na przekazanie wiary dzieciom, ale przede wszystkim na wspólną, małżeńską drogę do świętości.

Święci małżonkowie Ludwik Martin i Maria Zelia z domu Guérin świadczyli posługę chrześcijańską w rodzinie chrześcijańskiej, budując dzień po dniu środowisko pełne wiary i miłości. W tym klimacie zrodziły się powołania ich córek, w tym św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

Papież Franciszek,z homilii kanonizacyjnej, Rzym

Michał Anioł to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawanych twórców nie tylko renesansu ale i artystów w ogóle. Malarz, rzeźbiarz i architekt przez swoje długie i ciekawe życie tworzył z nadludzką pasją, zrozumiałą tylko dla wielkich mistrzów. Autor tej zbeletryzowanej biografii prowadzi nas przez pracowanie, w których uczył się Michał Anioł, zapoznaje nas z najważniejszymi ludźmi epoki, a także pokazuje nam genezę i pasję tworzenia dzieł Buonarrotiego. A przecież „Udręka i ekstaza” to nie tylko dogłębna i fascynująca historia jednego człowieka, to pasjonujący obraz całej epoki. Warto wybrać się wraz ze Stonem w podróż po renesansowej Florencji, Rzymie i całej włoskiej Toskanii.

Irving Stone amerykański pisarz znany ze swoich zbeletryzowanych biografii malarzy, pisarzy, czy naukowców na stałe zapisał się w kulturze światowej dzięki swej twórczości. Jego przetłumaczone na wiele języków powieści miały także swoje filmowe adaptacje. Stone jest autorem miedzy innymi „Udręki i ekstazy” historii życia i twórczości Michała Anioła, „Pasji utajonych” powieści o Zygmuncie Freudzie, „Żeglarza na koniu” biografii Jacka Londona, czy „Pasji życia” historii losów Vincenta van Gogha.

Janusz Zadura – aktor i dziennikarz, absolwent warszawskiej PWST. Znany słuchaczom audiobooków z mistrzowskiej interpretacji powieści Jacka Piekary i Arthura Conan Doyle’a.