Peter Lindbergh Azzedine Alaia

This photography-led book reveals the story of Chernobyl today, with unprecedented access to the Zone, it takes the reader into previously undocumented areas.
Since the first atomic bomb was dropped, humankind has been haunted by the idea of nuclear apocalypse. That nightmare almost became reality in 1986, when an accident at the USSR’s Chernobyl Nuclear Power Plant triggered the world’s worst radiological crisis. The events of that night are well documented – but history didn’t stop there. Chernobyl, as a place, remains very much alive today.
In Chernobyl: A Stalkers’ Guide, researcher Darmon Richter journeys into the contemporary Exclusion Zone, venturing deeper than any previously published account. While thousands of foreign visitors congregate around a handful of curated sites, beyond the tourist hotspots lies a wild and mysterious land the size of a small country. In the forests of Chernobyl, historic village settlements and Soviet-era utopianism have lain abandoned since the time of the disaster – overshadowed by vast, unearthly mega-structures designed to win the Cold War.
Richter combines photographs of discoveries made during his numerous visits to the Zone with the voices of those who witnessed history – engineers, scientists, police and evacuees. He explores evacuated regions in both Ukraine and Belarus, finding forgotten ghost towns and Soviet monuments lost deep in irradiated forests. He gains exclusive access inside the most secure areas of the power plant itself, and joins the ‘stalkers’ of Chernobyl as he sets out on a high-stakes illegal hike to the heart of the Exclusion Zone.

Zestaw trzech albumów z serii FotoRetro: „Lwów w starej fotografii” to piękny i pełen nostalgii album o przedwojennym Lwowie – mieście bliskiemu sercu wielu Polaków. Na czarno-białych fotografiach odnajdujemy przedwojenne bezcenne zabytki, lwowskie ulice, Cmentarz Łyczakowski, gwar wielkomiejskiego życia – to wspaniała fotograficzna wędrówka po zawsze wiernym mieście. Album powstaje w serii książek miast Foto Retro i ma na celu przybliżenie minionych czasów i miejsc oraz utrwalenie archiwalnych materiałów fotograficznych. Książka opatrzona wstępem autorstwa Janusza Majewskiego wprowadzającym czytelnika w niezwykły klimat przedwojennego Lwowa.
„Kraków w starej fotografii" to zbiór archiwalnych fotografii, na których odnajdujemy wspaniałe zdjęcia przestawiające znajome, ale jednak odmienne oblicze królewskiego Krakowa; oglądamy miejsca, których już nie ma. Z pożółkłych niekiedy fotografii spoglądają na nas dawni mieszkańcy Krakowa; wędrujemy po krakowskich ulicach, po Rynku Głównym, gdzie jeździły tramwaje i piętrowe autobusy; jesteśmy świadkami historycznych wydarzeń.
Tematem kolejnego albumu z serii FOTO RETRO jest Wilno – stolica oraz główny ośrodek kulturalny Litwy. To także miejsce ważne dla Polaków, których z Litwinami przez długi czas łączyła wspólna, choć niekiedy burzliwa przeszłość. Swoją siedzibę po dziś dzień mają tam m.in. Związek Polaków na Litwie, Związek Harcerstwa Polskiego, a także polski teatr oraz uniwersytet. Album „Wilno i Wileńszczyzna w starej fotografii” jest zbiorem starannie wybranych, archiwalnych zdjęć, przedstawiających najważniejsze i najpiękniejsze zakątki tego miasta.

Fototerapia, czyli zastosowanie fotografii w pracy nauczyciela, pedagoga, doradcy i terapeuty, jest coraz częściej używana w zakresie coachingu i rozwoju osobistego. Autorka rozumie ją jako zbiór powiązanych ze sobą technik opartych na osobistych i rodzinnych fotografiach oraz na zdjęciach wykonanych przez inne osoby – przywoływane dzięki nim uczucia i wspomnienia są wykorzystywane jako katalizatory komunikacji terapeutycznej, procesu zmiany czy rozwoju osobistego. W publikacji znajdują się też scenariusze ćwiczeń skonstruowanych n a podstawie zagadnień omówionych w części teoretycznej.
Połączeni e perspektywy teoretycznej i metodycznej czyni opracowanie nowatorskim. Jest to projekt metodyczny adresowany do terapeutów-praktyków .Niemniej – co trzeba podkreślić – rozważania konstytuujące część teoretyczną książki nie tylko dobrze ugruntowują oferowane scenariusze, lecz także dostarczają im upełnomocnień naukowych – socjologicznych. psychologicznych i pedagogicznych.
Z recenzji prof. dr. hab. Mieczysława Malewskiego

Wyjątkowo oryginalny myśliciel z wyboru, obywatel świata z konieczności: Vilém Flusser (1920–1991). Urodził się w Pradze jako czeski Żyd, w 1939 roku musiał emigrować i trafił aż do Sao Paulo. Tam też w latach 60. XX wieku zaczął późną karierę akademicką, a od lat 70. wykładał w Europie, do której powrócił i gdzie zginął w wypadku samochodowym, jak na ironię w ojczystych Czechach. Był filozofem komunikacji, zajmował się mediami, a książeczka o fotografii (1983) przysporzyła mu światowej sławy. Jego namysł nad epoką postindustrialną i „postalfabetyczną”, ciekawe systematyzacje dziejów człowieka i cywilizacji są bardzo aktualne – i ich aktualności wystarczy zapewne jeszcze na długo. Flusser stara się odpowiedzieć na nasze niepokoje o kulturę w czasach zagrożenia pisma przez obraz, przynosząc nam tym, trzeba przyznać, niejaką pociechę. W myśl jego koncepcji jesteśmy skazani na pośredniczącą rolę komunikacji, której kluczowym narzędziem jest specyficznie pojęty „aparat” – fotograficzny w szczegolności. Filozoficzne ujęcie natury fotografii ma nam pozwolić na zrozumienie, co się dzieje z naszą cywilizacją w ogóle – zrozumienie, że po „alfabetyzacji” obrazu, która nastąpiła wraz z wynalezieniem pisma, obecnie, poprzez „obraz techniczny” w rodzaju fotografii, filmu, wideo, trwa proces „uobrazowiania” tekstu, ale obrazem na innym poziomie niż uprzedni, przedalfabetyczny obraz.

Stos zdjęć nie jest typowym albumem fotograficznym. Stos jest skomponowaną opowieścią, przeznaczoną do jednoczesnego oglądania i czytania. Teksty Łukasza Chotkowskiego wskazują problemy transformacyjne, polityczne, społeczne, których obserwatorem był Zbigniew Libera. Stos zdjęć istnieje pomiędzy realnością a imaginacją.    

Książka jest prezentacją wybranych prac z archiwum Zbigniewa Libery, tworzonych od lat 60. XX wieku do dziś. Są w niej fotografie publikowane po raz pierwszy, fotografie stworzone specjalnie do tej publikacji oraz te powszechnie znane.

Libera, ten od Oświęcimia i klocków Lego – i świat. Przerażający, nieprawdziwy, z widziadeł sennych. Dziejący się naprawdę. Prawdziwszy od prawdziwego.

– Hanna Krall

Zbigniew Libera (ur. 1959) – artysta. W latach 80. XX wieku współtworzył najciekawsze środowiska i przedsięwzięcia sztuki niezależnej w Polsce, m.in. łódzką Kulturę Zrzuty, grupę muzyczną Sternenhoch (z Jerzym Truszkowskim), czasopismo „Tango”, środowisko skupione wokół Zofii Kulik i Przemysława Kwieka. Był modelem do zdjęć Zofii Kulik. W stanie wojennym osadzony w więzieniu za druk prasy podziemnej (1982–1983). Jesienią 1989 roku wyruszył w roczną inicjacyjną „podróż na wschód”, do Egiptu i Izraela. Na początku lat 2000. współtworzył Warszawski Aktyw Artystów i dwie klubokawiarnie artystyczne: Baumgart/Libera oraz – z Mariolą Przyjemską i Tomaszem Kurzycą – Aurora. Czołowy przedstawiciel nurtu sztuki krytycznej, analizuje i krytykuje przyjęte konwencje, kulturę masową, tradycyjne modele wychowania, porusza kwestie manipulowania rzeczywistością przez media. Od połowy lat 90. tworzy „urządzenia korekcyjne”, obiekty będące przetworzeniem istniejących już produktów, przedmiotów masowej konsumpcji, m.in. Universal Penis Expander czy Body Master. Zestaw zabawowy dla dzieci do lat 9. Projektuje też przetworzone zabawki, odsłaniając mechanizmy wychowania, edukacji i tresury kulturowej, najgłośniejsze z nich to LEGO. Obóz koncentracyjny, Ciotka Kena i You Can Shave the Baby. Od lat 2000. zajmuje się głównie fotografią, a szczególnie specyfiką fotografii prasowej: tym jak media kształtują naszą pamięć wizualną i manipulują obrazem historii. Wystawiał na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych, m.in. na 45. Biennale di Venezia, w Museum of Contemporary Art w Chicago, w wiedeńskim Muzeum MUMOK, warszawskiej Zachęcie, w Jewish Museum w Nowym Jorku. Jest także reżyserem, ukończył Mistrzowską Szkołę Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Zrealizował film fabularny Walser (2015). Współpracuje z reżyserami teatralnymi. m.in. Krzysztofem Warlikowskim, Magdą Szpecht, Katarzyną Kalwat, Mają Kleczewską. Zajmuje się także edukacją jako wykładowca na uczelniach wyższych, a w latach 2013–2016 zrealizował we współpracy z Aleksandrą Panisko ponad 50-odcinkowy cykl programów dla TVP Kultura Libera – przewodnik po sztuce.

Łukasz Chotkowski (ur. 1981) – dramaturg, scenarzysta, reżyser, autor tekstów teoretycznych. Absolwent warszawskiej Akademii Teatralnej, w której obecnie wykłada na Kierunku Reżyserii. Pracował jako główny dramaturg w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (2006–2014), współautor scenariuszy scenicznych do spektakli m.in.: Mai Kleczewskiej, Pawła Łysaka. Reżyser m.in. spektakli O zwierzętach według Elfriede Jelinek, Łaknąć według Sarah Kane, Tkacze, Teraz, Arystokraci (Komuna Warszawa), polsko-indyjskiej koprodukcji Strachu NIE MA (IAM/Teatr Powszechny Warszawa/Kashba Kalkuta). Prowadził warsztaty dramaturgiczne i reżyserskie w szkołach teatralnych, na uniwersytetach i w teatrach, m.in. w Delhi i Kalkucie (Indie), Lwowie (Ukraina), University of New Mexico (USA). Autor rozmów z Elfriede Jelinek (publikowanych w „Dwutygodniku” i w pracach zbiorowych), tekstów drukowanych w „Dialogu”, książki Męskość (2019) oraz adaptacji i scenariuszy scenicznych do ponad trzydziestu spektakli teatralnych.

How can we pack so much big booty into such a tiny and inexpensive package? Sorry, but it's a trade secret we can't divulge, except to say that shoehorns and spandex were involved. The original Big Butt Book featured a great cross section of delectable rears from the 1950s to the present day. Here, since life is such an ironic deal, we decided to pare the original content down to just the biggest and the best, in-your-face phatties to which the great Sir Mix-a-Lot alluded when penning, "My anaconda don't want none, unless you've got buns, hun."Then we added in about 30 new photos, just to be generous. Now in these 150 plus photos you'll see the big and the bountiful, then the bigger and more bountiful, in black and white and in color. The models may be largely anonymous, but their curves are legendary, and now that they're collected in a discrete little package affordable by all in these financially trying times, why hold back? Your badonkadonk is calling.