Pinokio Carla Collodiego

W książce pod redakcją profesora Marka Paryża autorzy - właściwie wszyscy polscy znawcy twórczości DeLillo - opisują i przybliżają polskim czytelnikom pisarstwo amerykańskiego klasyka. DeLillo (ur. 1936) należy do pokolenia pisarzy, którzy w zasadniczym stopniu ukształtowali literaturę amerykańską ostatnich pięciu dekad. Dotychczas wydał piętnaście powieści i jeden zbiór opowiadań. Jest również autorem kilku sztuk teatralnych. Uhonorowany został prestiżowymi nagrodami literackimi, m.in. National Book Award, PEN/Faulkner i PEN/Bellow.

Szczegółowe i przystępnie napisane streszczenie wraz z omówieniem problematyki zgodnie z aktualnym programem nauczania. Opracowanie zawiera również m.in.: plan wydarzeń, charakterystykę bohaterów, przykładowe wypracowania, ciekawe i różnorodne zadania sprawdzające. Pomoc w przygotowaniu do lekcji i sprawdzianów. Treść opracowania konsultowana z nauczycielami języka polskiego z wieloletnim doświadczeniem zawodowym.

W studium literatury indyjskiej autorstwa Barbary Grabowskiej zachwyca kalejdoskop barwnych wątków dotyczących relacji bogów i bohaterów z niebiankami i ziemiankami zawartych w dwóch wielkich epopejach, Mahabharacie i Ramajanie, innych sanskryckich tekstach klasycznych oraz nowszych bengalskich. Autorka prowadząc rozważania o erotycznych skandalach na indyjskim Olimpie, sposobach zawierania małżeństw czy związkach Kryszny z kobietami, zwraca uwagę na fakt, że w literaturze indyjskiej ukształtowały się dwa wizerunki kobiety: idealnej żony, pozbawionej woli i indywidualności i traktującej męża jak boga, oraz idealnej kochanki, partnerki w rozkoszach miłosnych, symbolu erotycznego. Oba wzorce zostały wykreowane z męskiego punktu widzenia w społeczeństwie zdominowanym przez struktury patriarchalne. Postać Sity, oddanej żony, w dyskursie feministycznym służy jako dowód aprobaty dla cierpienia kobiet poddanych męskiej tyranii.
Całość tworzy wielowątkowy przekaz dający świadectwo toczącemu się w Indiach dialogowi kultur i epok. Kolejne rozdziały stanowią ilustrację klarownych konstrukcji myślowych, a atrakcyjna tematyka rozszerza pole recepcji poza grono specjalistów i studentów.

Barbara Grabowska, profesor w Zakładzie Azji Południowej Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się literaturą i religią Indii, zwłaszcza Bengalu.

August Strindberg, jedna z najważniejszych postaci europejskiego modernizmu, pisarz, który – zgodnie z określeniem Jana Błońskiego – „podważył fundament dramatu, ale możliwości sceny rozszerzył niemal ad infinitum”, znany jest w Polsce niemal wyłącznie jako twórca teatralny. Dramaturgia to jednak tylko niewielki ułamek dzieła szwedzkiego pisarza. Po roku 1892 Strindberg porzuca na kilka lat działalność literacką i zaczyna zajmować się eksperymentami chemicznymi
i alchemicznymi oraz badaniami z zakresu fizyki, optyki, astronomii, biologii, meteorologii, geologii i lingwistyki. Krystalizuje się wtedy nowy, inspirowany pismami Swedenborga, Linneusza, Goethego i dziewiętnastowiecznych alchemików i okultystów, światopogląd pisarza. „Metoda” naukowa Strindberga oparta jest na nieustannym poszukiwaniu podobieństw i analogii, odrzuca on przy tym paradygmat pozytywistyczny i wszelki podział na specjalizacje naukowe, próbując opisać całość stworzenia w kategoriach religijnych.

Po zwycięstwie pod Troją rycerze greccy udają się do rodowych siedzib. Odyseusz nie może się doczekać, kiedy zobaczy swoją ukochaną Penelopę, syna Telemacha i matkę...

Nie spodziewa się nawet, że po drodze do domu przyjdzie mu walczyć z olbrzymami, morskimi potworami, a nawet... odwiedzić Tartar - straszliwe królestwo zmarłych. Jeszcze nie wie, że powróci na Itakę jako żebrak i zastanie podupadające królestwo i zrujnowany dom, a pozna go jako pierwszy wierny pies Argos...

Interdyscyplinarne studium pamiętników i autobiografii powstałych w środowisku XVII-wiecznych purytanów angielskich. Autorka bada związki między regułami werbalnej ekspresji emocji obowiązującymi w społeczności purytańskiej a praktyką wyrażania uczuć przez jej konkretnych członków w kontekście przeżywania przez nich ojcostwa. Struktura pracy podąża za naturalnym cyklem życia rodziny i zmieniającą się rolą ojca w życiu dziecka. Zaproponowany układ problemowo-chronologiczny pozwala prześledzić ewolucję postaw i emocji towarzyszących autorom rozpatrywanych źródeł na różnych etapach ich doświadczenia ojcostwa, osadzonego w bardzo wyrazistym kontekście religijnym. Analizując materiał źródłowy, autorka posługuje się koncepcją wspólnoty emocjonalnej zaproponowaną przez amerykańską badaczkę Barbarę Rosenwein.