Płacz Cykady

Tak więc znaczenie pracy Maritaina polega dla nas nie tylko na tym, że wyjaśnia ona mechanizm klęski francuskiej, ale również i na poddaniu pewnegorozsądnego tonu rozważaniom o dzisiejszej sytuacji świata. Jedna z najtrudniejszych obecnie rzeczy to zdobyć się na trzeźwe, bezlitosne potępienie win i wad własnegonarodu i nie wpaść przez to w zwątpienie o jego wartości. Szczere przyznanie się do win i głęboka wiara w lud francuski u Maritaina budzą wielki szacunek.
[Ze wstępu Czesława Miłosza]
Jacques Maritain (1882–1973) – był współtwórcą personalizmu chrześcijańskiego. Profesorem Instytutu Katolickiego w Paryżu, od 1918 członkiem papieskiej Akademii św. Tomasza w Rzymie. Jest uważany za głównego przedstawiciela neotomistycznego personalizmu i neoscholastyki. Początkowo był uczniem Henriego Bergsona, lecz po potępieniu filozofii É. Le Roya przez papieża Piusa X Maritain odszedł od bergsonizmu na rzecz neoscholastyki.

Filozofia to sposób myślenia o wszystkim. Zadaje wielkie pytania, takie jak „jak mogę być dobry?” lub „co czyni coś pięknym?” Używając żywych przykładów, humorystycznych ilustracji i prostych eksperymentów myślowych, ta książka otwiera świat filozofii dla czytelników o dociekliwych umysłach.
Po jej przeczytaniu inaczej spojrzysz na otaczający świat i siebie – niezależnie od tego, czy masz 10, czy 100 lat. To lektura absolutnie dla każdego!

W serii:
- Pieniądze dla początkujących
- Psychologia dla początkujących

Książka napisana jest w duchu filozofii polskiej szkoły lwowsko-warszawskiej, której twórcą był Kazimierz Twardowski (1866–1938), i składa się z 13 części, ale każda mogłaby być oddzielną całością. Przeznaczona jest przede wszystkim dla młodych czytelników, którzy o szkole wiedzą niewiele albo prawie nic. W książce poruszona jest m.in. tematyka z zakresu psychologii, pedagogiki, socjologii, kosmologii, mistyki, etyki i religii. W każdym rozdziale autor skupia się na najważniejszych pojęciach z danego zakresu, prekursorach przedstawionych myśli filozoficznych, ale również dzieli się własnymi przemyśleniami i przykładami, które w przystępny sposób tłumaczą poruszany problem. Filozofia realna będzie idealnym wyborem dla wszystkich tych, którzy chcą zrozumieć ducha szkoły lwowsko-warszawskiej, ale także zagłębić się w skłaniające do refleksji dyskusje filozoficzne.

Kto i wedle jakich kryteriów decyduje, które istoty można uznać za osoby? Pojęcie osoby wydaje się przeżywać kryzys, ponieważ utracono punkty odniesienia nadające temu słowu znaczenie. Do niedawna każdy z ludzi był uznawany za osobę, nosiciela nienaruszalnej godności, co czyniło go podmiotem niekwestionowanych praw. Współcześnie niektórzy usiłują jednak kwestionować swoją własną tożsamość. Gdzie przebiega granica pomiędzy osobą a tym, co nią nie jest? Oto niepokojące pytanie, na które ten podręcznik udziela wyczerpującej, gruntownie uzasadnionej odpowiedzi.
José Ángel García Cuadrado – profesor antropologii filozoficznej na Wydziale Filozofii i Literatury Uniwersytetu Nawarry w Pampelunie (którego był dziekanem). Autor licznych artykułów specjalistycznych i publikacji książkowych. Członek Instytutu Latynoskich Studiów nad Nowoczesnością na Uniwersytecie Balearów.

Tekst Księgi reguł przedstawia siedem zasad, którymi „niczym kluczami można otwierać tajemnice Pisma Świętego”, jak pisał Augustyn, naśladując słownictwo samego Tykoniusza (...). Te reguły zaproponowane przez teologa podzielonego Kościoła opisują sytuację afrykańskiego chrześcijaństwa w taki sposób, by ówczesny stan rzeczy nie przekreślił tego, co w Kościele jest najważniejsze: Kościół to przede wszystkim ciało Jezusa Chrystusa. Dlatego tajemnicy tego ciała poświęcone są trzy reguły: I. Pan i Jego ciało, II. Dwojakie ciało Pana oraz VII. Diabeł i jego ciało. Pozostałe reguły bardziej wiążą się z samą interpretacją tekstu biblijnego: III. Obietnice i prawo, IV. Rodzaj i gatunek, V. Czasy, VI. Rekapitulacja. Księga reguł wyrosła z osobistej praktyki egzegetycznej autora i tej praktyce służyła. Tykoniusz był bowiem metodycznie działającym badaczem tekstu. Wiemy o tym, gdyż praktycznym wykorzystaniem przez Tykoniusza Księgi reguł jest jego Komentarz do Apokalipsy. Dla każdej z reguł można znaleźć w nim ilustrację. (fragment Wstępu tłumaczki)

Debatując o istotach duchowych,często popełniamy dwa błędy.Pierwszy to radykalna i aprioryczna negacja czystych duchów,prawie zawsze z poziomu nowożytnego pozytywizmu,drugi to ich przesadny kult,afirmacja,a czasem wręcz egzaltacja ich obecnością.Wszystko to sprawiło,że angelologia-racjonalny namysł nad bytem aniołów-nie wzbudza dzisiaj poważnego zainteresowania.Sytuacja ta wynika nie tylko z prześmiewczego stosunku do tego tematu,ale także z faktu,że wiedza ta wymaga sporo interdyscyplinarnych kompetencji.Oczywiście swoją rolę odgrywa również skostnienie wśród ludzi religijnej wyobrażni i zanik poważnego myślenia metafizycznego.
(fragment Wstępu bp Jacka Grzybowskiego)