Po. O Małżeństwie I Rozstaniu

Publikacja podejmuje niezwykle ważną problematykę, jaką są następstwa doświadczonych zdarzeń traumatycznych występujące u pracowników służb ratowniczych.

Książka jest przeznaczona dla wszystkich osób zainteresowanych problematyką traumy i jej skutków, zwłaszcza pozytywnych. Szczególnie jednak będzie przydatna dla psychologów, zarówno teoretyków, jak i praktyków, psychologów klinicznych, specjalistów z zakresu zdrowia, stresu i psychotraumatologii, a także lekarzy-psychiatrów, którzy zajmują się leczeniem zaburzeń po stresie pourazowym. Książka będzie także cennym źródłem wiedzy dla studentów psychologii, pedagogiki, socjologii, medycyny. Książka może być wykorzystana przez służby ratownicze (strażacy, policjanci, ratownicy medyczni) w celach szkoleniowych.

Bohaterowie tej książki są wspaniałymi wrażliwymi ludźmi, którzy po latach zmagania się ze sobą doszli do ściany. Stanęli nad przepaścią. Można tu dorzucić jakiekolwiek inne określenie, ale prawda jest taka, że to, co czuje osoba w depresji, trudno ubrać w słowa. Jednak naszym rozmówcom to się udało. Szczerze i bardzo intymnie opowiedzieli o swoim życiu z depresją. Podzielili się wspomnieniami z najtrudniejszych momentów, w których choroba popchnęła ich w stronę samobójstwa. Ale zebrane w książce rozmowy to również dowód na to, że z depresji da się wyjść. Że jest nadzieja na wyzdrowienie, choć wewnątrz ledwo tli się wola życia. Wśród wielu beznadziejnych coachingowych powiedzonek mamy jedno ulubione: „Co nas nie zabije, to nas wzmocni”. Powiedzcie to, mądrale, gwałconym dzieciom, ofiarom dziecięcej przemocy, alkoholowym rodzinom, dzieciom niechcianym, niesłuchanym, nieakceptowanym. Powiedzcie ofiarom terroru psychicznego i popieprzonych rodziców, którzy zawsze wiedzą lepiej, co jest dla ich dziecka najlepsze. Chcemy, by ta książka stała się również przyczynkiem do refleksji nad tym, czego my, dorośli, dokonujemy na naszych najukochańszych pociechach. Bo to, że często gotujemy im piekło, nie ulega wątpliwości. To również książka o tym, jak trudno z niego wyjść. Małgorzata Serafin, Marek Sekielski

Depresja, zaburzenia lękowe, chroniczny ból czy obsesje nie zawsze muszą być efektem wydarzeń, których doświadczyliśmy osobiście. Ich korzenie czasem sięgają czasu naszych rodziców, dziadków, a nawet pradziadków. Badania dowodzą, że traumatyczne doświadczenia mogą być przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Niniejsza książka czerpie z wniosków czołowych ekspertów zajmujących się zagadnieniem zespołu stresu pourazowego, m.in. Rachel Yehudy i Bessera van der Kolka. Nawet jeśli osoba, która doświadczyła traumy, od dawna nie żyje, albo historia tego doświadczenia została zapomniana lub przemilczana – ślady emocjonalne tego zdarzenia mogą wciąż pozostać żywe. Często są głęboko ukryte, zakodowane w genach i języku i mogą odgrywać znacznie większą rolę, niż do tej pory przypuszczano.

Mark Wolynn – terapeuta z ponad dwudziestoletnim doświadczeniem. Jest pionierem w badaniach nad dziedziczoną traumą. Prowadził zajęcia na wielu prestiżowych uczelniach, m.in. na Uniwersytecie w Pittsburgu, The New York Open Center i The California Institute of Integral Studies, a także w wielu klinikach, szpitalach i ośrodkach szkoleniowych. Jego artykuły publikowane były m.in. w „Psych Central”, a wiersze w „New Yorkerze”.

Dzięki tej książce odkryjesz skuteczną terapię naturalną, która pomoże ci zmniejszyć lęk i stres, złagodzić objawy depresji oraz wyeliminować stany zapalne. Jej podstawą jest dieta przeciwlękowa. Korzystając z porad Autorki, będziesz wiedział, które produkty wybierać, a jakich unikać, by poprawić funkcjonowanie mózgu i ustrzec się wielu poważnych chorób. Jednocześnie otrzymasz zestaw kilkudziesięciu prostych przepisów, które bez trudu wprowadzisz do jadłospisu z korzyścią dla swojego zdrowia. Jak udowadniają najnowsze badania naukowe, możliwe jest leczenie lęku bez leków. Wystarczy tylko konsekwentnie stosować zasady zdrowego odżywiania. Zdrowe jedzenie pomoże ci pozbyć się chronicznego lęku!

CZEGO OBAWIA SIĘ WSPÓŁCZESNA KULTURA? JAKIE TEMATY WYPIERA? I JAK MOŻEMY PORADZIĆ SOBIE W ŚWIECIE, W KTÓRYM NIE MA MIEJSCA NA BEZRADNOŚĆ?

Tomasz Stawiszyński nie boi się ani trudnych tematów, ani myślenia przewrotnego, idącego w poprzek utartych schematów. Z zacięciem badacza odrzucającego łatwe i oczywiste rozwiązania bierze na warsztat wszystko to, co w kulturze wyparte, czego się boimy, o czym wolimy zapomnieć, a co – paradoksalnie – jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji.
Śmierć, żałoba, smutek, bo o nich między innymi mowa, to tematy, od których społeczeństwo późnego kapitalizmu odwraca wzrok. Stara się je ukryć, zdeprecjonować, sprowadzić do patologii wymagającej farmakologicznej albo terapeutycznej interwencji. W zamian oferuje nam iluzję wspólnoty zbudowanej w bańce social mediów, opartej na ideologiach wzmagających plemienną lojalność albo nowych mitach, które niebezpiecznie zaczynają przypominać teorie spiskowe.
Dlaczego wciąż uciekamy przed bezradnością? Przed tym, że przemijamy, starzejemy się i nieustannie tracimy to, co pragniemy zachować? Czy kiedykolwiek uda nam się zatrzymać i czy może pomóc w tym modny ostatnio transhumanizm? Nowa monograficzna książka Tomasza Stawiszyńskiego – filozofa, eseisty, dziennikarza – w błyskotliwy sposób próbuje zmierzyć się z tymi pytaniami i umieszcza je w kontekście zbudowanym zarówno przez ważne teksty współczesnej humanistyki, jak i kulturę popularną.
OBOWIĄZKOWA LEKTURA DLA WSZYSTKICH,
KTÓRYM NIE WYSTARCZAJĄ PROSTE ODPOWIEDZI NA TRUDNE PYTANIA

Tomasz Stawiszyński potrafi mówić filozofią tak, że w zwyczajny i zrozumiały sposób dotyka tego, co dla nas dziś najistotniejsze, a przed czym wytrwale uciekamy. Autor błyskotliwie rozpoznaje ucieczkowe strategie współczesnego człowieka i pokazuje, że naszą bezradność może ukoić tylko akceptacja rozpaczy, na którą nie ma, nie może ani nie powinno być lekarstwa.
Agnieszka Holland
Stawiszyński przypomina, że w życiu najbardziej realne są te straty, których nie da się cofnąć ani przepracować. Aby nie utracić prawdziwego życia, musimy stawać po stronie utraty. Aby prawdziwiej żyć, musimy stać się antykapitalistyczni.
Przemysław Czapliński
To książka, z którą będziecie się spierać, tak jak ja sama wciąż to robię. Będzie zadawała nowe pytania tam, gdzie mogło się wydawać, że mamy odpowiedzi. Będzie podważała to, co znane i wygodne. I właśnie dlatego warto ją przeczytać.
Olga Drenda
Ten pięknie napisany esej zachwyca i zachęca do bezkompromisowego myślenia. Dawno nie czytałam książki tak przybliżającej mnie do świata i życia. Jestem pewna, że będę do niej wracać wielokrotnie.
Mira Marcinów

Możesz sobie wszystko dokładnie zaplanować. Możesz wziąć pod uwagę każdy możliwy scenariusz. Możesz zabezpieczyć się na wszelki możliwy wypadek. Jednak nic nie uchroni cię przed faktem, że czasami sprawy przybierają naprawdę zły obrót i zdarzają się rzeczy, na które zupełnie nie jesteś przygotowany. Co to oznacza? Jak wtedy reagujesz? Przyjmujesz życie takim jakim jest i ze stoickim spokojem akceptujesz fakt, że wszystko może się zdarzyć? Dla wielu z nas odpowiedź jest zupełnie inna. Martwimy się. Boimy. Panikujemy. Rozpamiętujemy przeszłość. Próbujemy stłamsić w sobie ten lęk, który zupełnie nie chce dać się zagłuszyć. Zamiast skupić się na byciu „tu i teraz” wybiegamy w przyszłość lub rozkładamy na czynniki pierwsze to, co się już wydarzyło. Ostatecznie to nie my mamy lęki. To one mają nas.