Political fiction

Michelle to dziewczyna, która lada moment skończy 21 lat. Po powrocie zza granicy rozpoczyna życie od nowa. Wszystko wydaje się być w jak najlepszym porządku, dopóki na jej drodze nie staje Bart, który jest jej pracodawcą i wydaje się darzyć Michelle zbyt dużą sympatią – przynajmniej większą niż własną żonę...
Poruszający i ociekający seksem dramat erotyczny, w którym autorka pokazuje nam jak bardzo główna bohaterka nadużywa się w imię miłości.
Do czego zaprowadzi Michelle miłość jej życia?
Przekonajcie się sami.

28-letnia Częstochowianka, na co dzień spełniająca się mama 6 latka. Odkąd pamięta, miała ogrom pozytywnej energii i determinacji do działania. Kocha żużel, muzykę oraz dobre jedzenie. Swoim entuzjazmem zaraża innych. Jest dobrą motywatorką, zwłaszcza jako trener odżywiania / dietetyk. Uwielbia aktywny tryb życia, a jak sama twierdzi - rower to jej tlen, dlatego jej sezon trwa 365 dni w roku. Debiutancką książkę pisała 9 miesięcy, zatem nazywa ją swoim drugim dzieckiem - a na tym podobno nie koniec..

Emilia czuje się wybranką losu. Osiąga sukcesy jako modelka, ma u boku ukochanego mężczyznę, z którym spodziewa się dziecka. Szczęścia nie burzy nawet szalejąca pandemia COVID-19. W jednej chwili ich codzienność zamienia się w horror. Emilia trafia do szpitala, a lekarze rozpoczynają długą walkę o życie nienarodzonego dziecka i matki. 1200 gramów szczęścia to inspirowana prawdziwymi wydarzeniami dramatyczna opowieść o miłości matki do przedwcześnie urodzonej córki. To historia lęku, bólu i wychodzenia z traumy, ale także historia bycia szczęśliwą mamą.

Kultowa, ale znana dotąd tylko z fragmentów drukowanych w „Twórczości”, powieść Romana Wysogląda to publikacja, którą każdy szanujący się czytelnik powinien mieć w swojej bibliotece.

„34 kilometry od Pałacu Kultury” to książka, o której Henryk Bereza pisał: „Z absurdalności ludzkich doświadczeń literatura polska zdaje sobie sprawę w znacznie mniejszym stopniu niż jej najbardziej przeciętny czytelnik. W powieści „34 kilometry od Pałacu Kultury” Roman Wysogląd nadrabia niedowłady wrażliwości polskiej literatury na absurdalność istnienie. W prozie polskiej lat osiemdziesiątych jest to jedna z najważniejszych powieści”.

„Jedna z najbardziej obrazoburczych polskich powieści, nie dziwię się więc, że dopiero teraz ukazuje się w całości. Wysogląd jest pisarzem wyjątkowo niedocenianym, a przecież jego proza cechuje się tym, co wytrawni czytelnicy lubią najbardziej: jest gęsta, szalona i przy tym zabawna. "34 kilometry od Pałacu Kultury" to literacka jazda bez trzymanki, gdzie bez ceregieli traktowani są ludzie i zwierzęta, a obrażeni mogą się poczuć wszyscy, zarówno komunistyczni aparatczycy, jak i działacze SOLIDARNOŚCI”. (Olgerd Dziechciarz)

Polecamy!

Roman Wysogląd urodził się w Krakowie. Jako poeta debiutował w 1970 roku; jako prozaik – dwa lata później. Był współzałożycielem Grupy poetyckiej 848. Wydał: „Przekrętkę” – tom opowiadań (Warszawa 1985), „Moskwę za trzy dni” – powieść (Warszawa 1985), „Obudzonego o zmierzchu” – czarny kryminał (Kraków 1988), „Codziennie i przez cały czas” – powieść (Warszawa 1989), „Dzieci niespecjalnej troski” – opowiadania (1989), „Nie ma w nas ciepła” – opowiadania (1990) oraz powieść „Smutne poranki, radosne wieczory” (2015). W 2019 roku Fundacja Kultury AFRONT wydała jego tom wierszy wybranych „Melduję wykonanie zadania”, a w 2020 powieść „Chorzy na Polskę”. Oprócz wyżej wymienionych prozy ukazały się także jego książki poetyckie: „Na granicy do niczego” (2008), „Ręczna historia hamulca” (2013), „Poetą nie wypada bywać w każdej chwili życia” (2012), „Wiersze tak zwanego pierwszego kontaktu” (2012), „Na chuj poecie wyobraźnia” (2011), „Prawda bez potwierdzenia odbioru” (2012), „Nie istnieje nic konkretnego poza pustką” (2012), „Rozkojarzone drobiazgi z pogranicza snu i wyobraźni” (2012), „Na skrzyżowaniu siebie” (2013). Poza tym wydał też „Poczet potworów krakowskich” (2014), w którym opisał ponad 130 znajomych oraz miejsc w Krakowie szczególnie mu bliskich, z których większość już nie istnieje. Regularnie, co dwa lata, drukuje nowe rzeczy w „Twórczości”. Uhonorowano go także nagrodami: im. Andrzeja Bursy (1986) oraz im. Natalii Gall (także 1986) za najlepszy tom opowiadań w kraju („Przekrętka”).

Nastoletnia Nela wraz z trzynastką innych nastolatków zostaje porwana i uwięziona w szkole. Uczniów wita głos osoby, która mianuje się dyrektorem. Ogłasza, że porwani będą uczestniczyć w grze o przetrwanie. Aby wydostać się na wolność, muszą wykonać trzynaście śmiertelnie niebezpiecznych zadań lub odnaleźć i zabić ukrytego wśród nich zdrajcę, który współpracuje z dyrektorem.

Każdy z grupy ma supermoc, każdy ma swoje przemyślenia i obawy.
Będą współpracować czy walczyć ze sobą?
Wydostaną się na wolność czy polegną podczas zadań?
Prędzej znajdą ukrytego wśród nich zdrajcę czy zniszczą siebie nawzajem?

Takiej powieści o Mickiewiczu jeszcze nie było!
To nie jest nudna biografia wieszcza, nic z tych rzeczy. To zeznanie pewnej tajemniczej postaci. W tej niesamowitej historii narratorem jest… No właśnie – kto? Bies, licho, a może sam… diabeł, opiekujący się Adamem od kołyski w Zaosiu po istambulskie łoże śmierci? Czy bez interwencji tego czarciego ducha nie mielibyśmy wieszcza oraz Polski – Chrystusa narodów?
Mickiewicz nie jawi się tu wyłącznie jako geniusz, cudowne dziecko romantyzmu. Jest mężczyzną z krwi i kości – delikatnym i uduchowionym, ale też kochliwym, burkliwym, zadufanym w sobie, równie skłonnym do uniesień, jak i konfliktów.
„Harasimowicz maluje swoim genialnym piórem dwóch – jakby ulepionych z innej gliny – poetów. Tego, którego duch unosił się wysoko w otchłanie Kosmosu i który – natchniony prawami Absolutu – tworzył swoje dzieła, i tego drugiego, który brodząc po ugorach codziennego życia, szukał sensu istnienia. […] Adam to opus magnum autora, które porwało mnie bez reszty przy lekturze, a wierzę, że w przyszłości zdobędzie serca milionów…”. Jerzy Antczak, reżyser

Więź między siostrami jest jedną z najbardziej trwałych, solidnych, silnych… Co jednak, gdy bliskie sobie dziewczynki, a później już kobiety, są niczym ogień i woda: różnią się od siebie niemal we wszystkim i mają w życiu zupełnie odmienne cele oraz priorytety? Gdy nie mogą – mimo najszczerszych chęci – osiągnąć upragnionego porozumienia?

Powieść Aleksja opowiada właśnie o takiej skomplikowanej relacji: to historia dwóch sióstr, które bardzo się kochają, pragną się nawzajem wspierać, ale jednocześnie nie są w stanie przezwyciężyć własnych słabości i zawalczyć o swoje szczęście. Ponadto muszą zmierzyć się z niespodziankami, jakie przygotował dla nich los, będących poniekąd próbą dla ich więzi, sprawdzianem siostrzanej miłości. Czy podołają wszystkim wyzwaniom, pokonają czyhające na nie liczne niebezpieczeństwa i na przekór wszystkiemu odnajdą tak ulotne i nieosiągalne dotąd dla nich szczęście? A może – za sprawą trudnych doświadczeń – zaczną dostrzegać wyjątkowość łączącej je więzi? Niełatwej, ale na tyle silnej, by poświęcić dla niej wiele… a może i więcej. Wszystko.