Polska bez gaci

Monologi, dialogi, skecze i scenki. Wszystko wspaniale zilustrowane przez samego Autora.
Panie i Panowie! Oto mistrz satyry i jego archiwum dowcipu.
Jacek Fedorowicz od zawsze zajmuje się zawodowo rozśmieszaniem. Na rozpoczęcie dziewiątej dekady życia przygotował książkę nietypową - z tekstami do mówienia. Jego słynne monologi, felietony wygłaszane na estradach, w studiach radiowych i telewizyjnych to niedościgniony wzór wyrafinowanego humoru i błyskotliwej ironii.
Pretekstem do stworzenia felietonów bądź „dialożków ponadczasowych” może być wszystko - kolejkowe rodaków rozmowy, wieczorne wydanie telewizyjnego serwisu informacyjnego, banały z głośników dworcowych, wynik meczu, a nade wszystko ocean bezwstydu przedstawicieli polskiej sceny politycznej. Wobec czujnego ucha satyryka nikt nie może czuć się bezpieczny. Wrodzona dyplomacja i dobre maniery pozwalają Fedorowiczowi bezlitośnie karcić mentalnych abnegatów, autorów ramówkowej mielizny, populistów i tanich graczy. Ale nie ma tu jadu, zawiści ani miażdżącej krytyki. Za to jest wirtuozeria celnej riposty, polot i inteligencki smaczek.
Kapitalna lektura dla Polaków, Europejczyków, Nie-Polaków i Nieprzynależnych. Dla tych, których Polska dopadła i tych, którzy wciąż jeszcze, za wszelką cenę robią przed nią heroiczne uniki.
Czysta radość czytania.

Bajki cholernie aktualne i życiowe. Obfite w seks. Zaskakujące na końcu. Ale i ciekawe na początku. Język współczesny, potoczny. Łatwy do konsumpcji przez rzesze mało oczytanych. Wszystko to mogło się wydarzyć, ale nie musiało. Dzieciom raczej bym nie czytał. Wystarczy zostawić książkę na stole i wyjść. Same przeczytają.
Stefan Friedmann, aktor Bajki Jerzego A. Masłowskiego połknęłam jednym tchem. Idealnie trafiły w moje poczucie humoru. Szczególnie rozbawiły mnie pierwsza – o gadającym kocie, i ostatnia – o aniołach. Świetna rozrywka na popołudnia i wieczory.
Joanna Bartel, artystka kabaretowa Proponuję: jedno opowiadanie w niedzielę wieczorem i dobry humor na kolejny tydzień gwarantowany.
Krzysztof Respondek, aktor i piosenkarz, artysta kabaretowy (kabaret RAK) Podobno Bozia, by nasze ziemskie bytowanie uczynić znośnym, dała nam sen, nadzieję i… śmiech. Tego ostatniego nie zabraknie Państwu przy lekturze Bajek dla dorosłych. Pełne absurdalnego humoru historie ze zdumiewającą puentą wprawiają w dobry nastrój. Brawa dla autora za wyjątkową wyobraźnię i czerpanie garściami ze skarbnicy purnonsensu.
Lidia Stanisławska, piosenkarka, pisarka, felietonistka, aktorka

Gdy świat staje na głowie, tylko humor może nas ocalić!

Zarazy, wojna, katastrofy klimatyczne, polityczne konflikty, nienawiść – temu zepsutemu do cna światu potrzebna jest moralna odnowa. A może wręcz porządne tsunami, które podobnie jak w Starym Testamencie oczyści go z wszelkiej nieprawości? Niezłym pomysłem byłoby też przenicowanie go. Czy lewa strona ubrania jest lepsza? Może i nie, ale przynajmniej przez jakiś czas na pewno jest czystsza. To tylko niektóre z planów, jakie względem Ziemi ma Wielka Czwórka: Maryna, Zachary, Tomek i Wojtek. Ekscentryczni, ale nieustępliwi, postanawiają raz na zawsze rozprawić się ze złem czającym się za każdym rogiem miasteczka Wyczyjnuszka. Czy w realizacji tej ambitnej misji przeszkodzi im gigantyczna Skolopendra, która nocą wędruje po miasteczku i pluje jadem?

Pełna czarnego humoru, groteskowych zwrotów akcji i dosadnego języka powieść przeniesie was do świata, którego absurdalność śmieszy i przeraża jednocześnie. Może dlatego, że znamy go aż nazbyt dobrze?

Nie „ku pokrzepieniu serc”, ale dla wzmocnienia umysłów napisała Fitowska ten traktat i alegorię o Wyczyjnuszce, czyli o nas i świecie, w jakim żyjemy. I jeśli ktoś z tej lektury, z tej bijatyki na gołe pięści i zęby z polszczyzną o Polskę nie wyjdzie pokiereszowany, jeśli komuś książka przy lekturze z zachwytu nie wypadnie choć raz z rąk i jeśli czytelnik nie skończy z jasnym zamętem w głowie, ale też i pewniejszy, że nawet współczesny obłęd da się opisać – to znak, że nic nie zrozumiał. Takiemu to i odsłowienie mózgu nic nie da. Koniec i bomba, alleluja i la bamba!

Z posłowia Jakuba Winiarskiego

Barbara Burczyk Fitowska
Urodziła się w 1957 roku. Z wykształcenia jest lekarką. Ukończyła studia podyplomowe z bioetyki. Mieszka w Krakowie, mieście inspiracji. Ukończyła kursy pisania prowadzone przez Jakuba Winiarskiego i zorganizowane przez szkołę kreatywnego pisania Pasja Pisania. W ogólnopolskim konkursie literackim „Przychodzi wena do lekarza” otrzymała wyróżnienie w kategorii Proza 2022 za opowiadanie Nie umarniesz. Kolejna jej powieść pt. Kobieta z fajką czeka na wydanie.
Autorka zaprasza do kontaktu mailowego pod adresem: bufi@go2.pl.

To nie jest książka typu: on kocha ją, ona kocha jego a inna ona też kocha jego, a on jest wampirem.

Czy w każdym absurdzie jest głębszy sens?

Euzebia Wichajster, dzięki interwencji swojego anioła stróża, trafia do Zgromadzenia Sióstr Herbalistek, gdzie wkrótce robi zawrotną karierę jako siostra Konoppia. Wraz z pozostałymi dwunastoma zakonnicami prowadzi pogotowie dla przypadków beznadziejnie absurdalnych. Dokuczliwe uczulenie na polityków, ustawicznie puszczane gazy, maskowane obecnością skunksa, tasiemiec w brzuchu miłośnika zwierząt i wegetarianina, gryząca wagina czy wirtualny ogon, który strąca porcelanę ze stołu - to tylko niektóre absurdy, z którymi przyjdzie jej się zmierzyć. Konoppia, przy pomocy nieziemskiej energii i ziołowych mikstur kuracyjnych, walczy z głęboko skrywanymi demonami swoich „pacjentów”.

Z listu jednej z „pacjentek”:

Swego czasu moją rodzinę dotknął bardzo wstydliwy problem. Za moją namową napisał o tym do Siostry mój dwudziestoczteroletni syn, uzależniony od pornografii. Nie mógł ułożyć sobie życia z żadną normalną dziewczyną, ponieważ reagował już na zupełnie inne podniety,
a każda konfrontacja z rzeczywistością sprowadzała się do beznamiętnych kontaktów
i idących za tym zaburzeń erekcyjnych. I Siostra wtedy mu zorganizowała terapeutyczny wyjazd do studia, gdzie takie filmy kręcą. To było studio XXX i Siostry chrześniak (już nie pamiętam imienia) pracował tam jako sufler.

Ten tomik to najprawdziwsza biżuteria. Perełki satyry napisane błyskotliwie i zabawnie. Prześmiewcze historyjki ocierają się o purnonsens, niestety mają jednak korzenie w rzeczywistości. Udowadniają, że świat od wieków jest rządzony przez trzy namiętności KASĘ, WŁADZĘ I SEKS. Autor zastosował tu ironiczny cudzysłów, czasem przesadne (zgodnie z prawem satyry) przerysowanie. Czytając, doznajesz uczuć określanych przez naszych sąsiadów jako „i śmieszno, i straszno”! Dobrze, że „śmieszno”, bo tylko takie traktowanie zdarzeń i sytuacji może złagodzić kontury tego co straszne. Śmiech zaś, jak wiadomo, jest dobry na wszystko, z wyjątkiem… rozwolnienia.
Obyta z zabawnym słowem wychowanka rozlicznych kabaretów,
Lidia Stanisławska,
piosenkarka, felietonistka, aktorka i pisarka

M. Grossman - godło literackie pisarza i dziennikarza urodzonego w 1974 roku na Pomorzu. Pod prawdziwym nazwiskiem publikował w tygodniku "NIE", "Faktach i Mitach" oraz "Dzienniku Trybuna". W wolnych chwilach podróżnik i muzyk, któremu nieobce są gitara i saksofon tenorowy.