Polski Korpus Służby Cywilnej I Jego Zmiany

Oddajemy w Państwa ręce Antologię tekstów polskiego kulturoznawstwa. Powstała ona w ramach grantu „Kulturoznawstwo polskie. Historia i dziedzictwo dyscypliny”. Konstruując ją, stawialiśmy przed sobą kilka celów. Pierwszy […] wiązał się z potrzebą opracowania dziejów stworzonego w naszym kraju na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych kierunku badawczego. […] Skompletowanie tekstów nie było proste – długo dyskutowaliśmy nad kryteriami i warunkami doboru. Nasz zespół podjął zbiorowo ostateczną decyzję, którą jednak poprzedziły szeroko zakrojone konsultacje środowiskowe. Oczywiście, nie byliśmy w stanie skonsultować się ze wszystkimi reprezentantami akademickiego kulturoznawstwa. Stąd też kolejny cel naszej publikacji: ma ona być zaproszeniem do dyskusji nad korpusem tekstów – z różnych względów – istotnych dla naszej dyscypliny. Nie podjęliśmy próby stworzenia kanonu „lektur obowiązkowych” – niemożliwe bowiem byłoby wynegocjowanie takiej listy, wszak każdy ośrodek o dłuższej tradycji dorobił się własnego katalogu „złotych ksiąg”. Niemniej staraliśmy się zaprezentować prace ważne z punktu widzenia historii dyscypliny i kierunku, uwzględniając mikrohistorie poszczególnych środowisk uniwersyteckich. Interesował nas przy tym proces narastania propozycji teoretycznych i metodologicznych. Ostatecznie wybraliśmy klucz chronologiczny – nie odnosi się on jednak do dat pierwodruków pism, ale do biografii ludzi, którzy te pisma tworzyli. Założyliśmy bowiem, że zrekonstruujemy raczej „pokoleniową” historię dyscypliny, a nie kolejność ukazywania się poszczególnych prac. […] Mamy nadzieję, iż zaprezentowany w niniejszym tomie wybór tekstów pozwoli czytelnikom na lepsze rozeznanie się w historii oraz specyfice dyscypliny uniwersyteckiej i towarzyszących jej od blisko pół wieku studiów akademickich ukierunkowanych na poznawanie kultury. Publikacja nie jest przeznaczona wyłącznie dla osób związanych zawodowo z kulturoznawstwem, choć jak wiadomo to środowisko w największym stopniu będzie zainteresowane próbą ukazania różnych koncepcjami teoretycznych oraz obszarów badawczych znamionujących przybliżaną tutaj naukę. Problematyka wyłaniająca się z zebranych prac może jednak również zainteresować adeptów kulturoznawstwa, a także przedstawicieli pokrewnych dziedzin wiedzy. Wierzymy, iż książka przyczyni się poszerzenia znajomości tradycji kulturoznawczej, jej źródeł i dróg rozwoju, poruszanej w ramach studiów tematyki, jak też scenariuszy dotyczących przyszłości całej dyscypliny. (Ze Wstępu)

Autorzy tomu Chasydyzm. Źródła, metody, perspektywy to dream-team akademickich gwiazd, a poruszane tematy to lista życzeń wszystkich zainteresowanych chasydyzmem. Praca aktualna, oryginalna i wszechstronna – nic podobnego dotychczas jeszcze nie istniało. Shaul Stampfer Marcin Wodziński przekonał do tego projektu jedenastu znanych badaczy chasydyzmu. Powstała praca, która jest czymś znacznie więcej niż tylko doskonałym podręcznikiem: autorzy rozważają tu bowiem szerokie spektrum kluczowych kwestii dotychczas słabo zauważanych w historii tego ruchu pietystycznego. […] Intelektualnie pobudzająca, świetnie napisana i wciągająca, książka ta zapewne trafi do każdego zainteresowanego nowoczesną historią Żydów. Abraham Ascher Imponująca praca […]. Czytelnik dowiaduje się nowych rzeczy o chasydyzmie, a jednocześnie poszerza horyzonty myślenia o źródłach w zupełnie nowy sposób. Naomi Seidman

Amerykański socjolog Richard Sennett (ur. 1943) należy do (lewicowych) krytyków nowoczesności, lecz ta książka o człowieku, „ciele”, wśród, „kamieni”, na szczęście nie jest historią z tezą, lecz fascynującą opowieścią o tym, jak mieszczanie – od starożytnych Aten po dzisiejsze Greenwich Village – współżyją i zmagają się z miastem, które sami sobie stworzyli. Za pomocą reprezentatywnych obrazów kilku metropolii w kluczowych momentach historii autor skłania czytelników do namysłu nad otoczeniem, w którym żyją. Obecna sytuacja mieszkańców miasta jest wynikiem długiego okresu przemian jego funkcjonowania, które nie są wcale jednokierunkowe. Od greckiej agory przez rzymską geometrię forum i via czy rozmaite podziały miejskiej przestrzeni na getta i oazy miłosierdzia po nowożytne „udrożnienia” dochodzimy do dzisiejszego urbanistycznego ideału neutralnego ośrodka bezkolizyjnego poruszania się: miasto jest tym doskonalsze, im mniej zauważalne. Sterylność przestrzeni, alienacja i bierność jednostki, której osobista wolność zarazem ma dziś najwyższe notowania, to napięcia, które Sennett ciągle uwidacznia. „Kamień” jednak (który zdążył już się zmienić w szkło i aluminium) pamięta o „ciele” i o historii swojej relacji z nim. Agora powraca w dzisiejszej kawiarni, współczesne fora są miejscami spotkań i poznawania „innego”. Lektura książki Sennetta pozwala odnaleźć się w tej historii, zobaczyć, czym (po)nowoczesność mimo wszystko różni się od minionych form i jak z nich wyrasta. 　

Człowiek, który nie mógł przestać\" Davida Adama to książka niezwykła. Opisuje ona studium przypadku człowieka, który cierpi na OCD (czyli zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne).

Autor, a zarazem bohater książki opisuje w niej ciekawe przypadki ludzi, którzy chorowali na nerwicę natręctw, skupia się na wytłumaczeniu i omówieniu każdego z nich, a zarazem dzieli się swoją własną historią walki z tą chorobą.

W książce znajdziemy wiele ciekawych opowieści, które wydarzyły się naprawdę, dowiemy się, na czym dokładnie polega OCD i że może dotyczyć każdego, skąd się ono bierze i w jaki sposób z nim walczyć. Jest to połączenie nauki i historii - autor serwuje nam potężną dawkę informacji psychologicznych, opisuje historię odkrycia choroby, a także badania przeprowadzane w celu znalezienia lekarstwa na OCD oraz dzieli się swoimi osobistymi wspomnieniami, które mogą wywołać uśmiech oraz wzruszenie. Ponadto autor w zabawny i interesujący sposób serwuje nam wiele ciekawostek z dziedziny medycyny, jak i psychiatrii, przeplatając nimi wiele pożytecznych informacji. Jest to pełna ciepła, wciągająca lektura, od której nie sposób się oderwać. Książka podzielona jest na 16 rozdziałów, a każdy z nich traktuje o czym innym. Z jednego dowiemy się trochę o działaniu mózgu, a z innego, dla przykładu, czegoś z historii lobotomii.

\"Człowiek, który nie mógł przestać\" to książka idealna tak naprawdę dla każdego. Pomoże ona tym, którzy na co dzień mają do czynienia z nerwicą natręctw, pokaże, w jaki sposób radzić sobie z niechcianymi myślami i niepożądanymi wyobrażeniami oraz zachowaniami. Lektura ta jest również bardzo dobrym wyborem dla ludzi, którzy o OCD nie mają zielonego pojęcia i chcą dowiedzieć się o tym zaburzeniu czegoś więcej. Warto sięgnąć po nią, jeżeli na przykład mamy w rodzinie osobę cierpiącą na tę chorobę i chcemy móc lepiej ją zrozumieć. Jest to również obowiązkowa pozycja dla wszystkich amatorów psychologii, którzy fascynują się jej najciekawszymi przypadkami.

David Adam jest pisarzem i redaktorem \"Nature\". Pisywał artykuły o nauce i medycynie do \"The Guardian\". Ma stopień doktora z inżynierii chemicznej.

Tom 11 serii Edukacja małego dziecka, zatytułowany Nauczyciel i dziec­ko w dobie kryzysu edukacji, składa się z dwóch części. Teksty mają charakter teoretyczny, empiryczny i praktyczny. Stanowią wkład w dyskusję nad stanem edukacji małego dziecka oraz możliwościami jej modyfikacji zgodnie z uniwersalnym systemem wartości w perspektywie kształcenia młodych pokoleń i budowania wartościowego społeczeństwa. W szerszej perspektywie – dotyczą dylematów kształcenia nauczycieli.

W części pierwszej – Współczesny nauczyciel wobec zmiany w edukacji – autorzy tekstów podejmują ważne kwestie związane z budowaniem autorytetu nauczyciela, ze stylami i metodami jego pracy pedagogicznej zarówno w przedszkolach, jak i szkołach.

Wychodząc naprzeciw potrzebom dzieci, autorzy wskazują w swoich artykułach na sposoby ich rozpoznania oraz uwzględniania w praktyce pedagogicznej. Podkreślają wagę właściwej komunikacji między nauczycielami, rodzicami i dziećmi. Przedstawiają możliwości wdrożenia w polskich szkołach wartościowych koncepcji i systemów kształcenia, mniej lub bardziej znanych w światowych systemach edukacyjnych.Teksty zawarte w części drugiej, zatytułowanej Rodzic – dziecko – nauczyciel w aktualnej przestrzeni wychowawczo-edukacyjnej, odnoszą się do zagadnienia współpracy rodziców (i rodziny) z nauczycielami pracującymi w przedszkolach i szkołach. Ukazano w nich znaczenie dzieciństwa spędzanego w rodzinie, przedszkolu i szkole oraz wagę udziału rodziców w edukacji dzieci. Przedstawiono dylematy rodziców związane z pójściem dziecka do przedszkola, podjęciem przez nie obowiązku szkolnego oraz ich poglądy na temat osoby nauczyciela. Podjęto wątek zmiany w komunikacyjnej przestrzeni edukacji, a także problematykę uwarunkowań i implikacji współczesnego wychowania w rodzinie w kontekście „zatracenia” w cyberprzestrzeni czy nieharmonijnego rozwoju dzieci oraz zagadnienie kryteriów oceny warunków rozwoju dzieci w rodzinie.

Oddając do rąk Czytelników ten tom, wyrażamy nadzieję, że jego lektura będzie przyczynkiem do podjęcia lub pogłębienia badań nad dzieciństwem i edukacją małego dziecka.

Jak zauważa wielki moskiewski matematyk, V.Arnold, nawet matematycy i fizycy bronią się rozpaczliwie przed nowymi ideami : "Kowal, który całe życie poświęcił kuciu podków, patrzy z niechęcią na limuzyny". Prof.dr hab.Krzysztof Maurin