Praga

Trawers Grenlandii uważany jest za jedną z najbardziej niebezpiecznych wypraw na świecie. Ryzykowne przejście lodowcem pełnym szczelin, stukilogramowe sanie i biała, tylko pozornie jednolita przestrzeń, z którą obcuje się miesiąc. Miłce Raulin się to udało. Została trzecią i najmłodszą Polką, która pokonała grenlandzką krainę. Przed nią przez blisko 30 lat podobnego wyczynu dokonała jedynie dziesiątka Polaków.

Temperatury sięgające -40?, wiatry wiejące z prędkością blisko 100 km/h i marsz w burzy śnieżnej, to warunki, którym musiała stawić czoła.

Niestety nie wszystkim uczestnikom międzynarodowej ekspedycji udało się dotrzeć do celu.

600 kilometrów lodową pustynią to opowieść kobiety, która walczy z ekstremalną temperaturą, huraganowymi wiatrami i skrajnym wyczerpaniem. Historia o wytrwałości i wyzwaniu, jakie Miłka musiała podjąć, by zmierzyć się z grenlandzkim lądolodem.

Miłka Raulin, dziewczyna z sąsiedztwa, która kocha świat, podróże i wyzwania. Mama 17-letniego Jeremiego wierząca, że ze swoich pasji nie trzeba rezygnować, gdy zostaje się rodzicem. Z wykształcenia i zawodu mgr inż. trakcji elektrycznej. W 2018 roku zdobyła Everest i ukończyła swój projekt Siła Marzeń – Korona Ziemi (7 lat – 7 kontynentów), który realizowała jednocześnie pracując jako kolejarka. Na swoim koncie ma również Koronę Gór Polski, którą zdobyła w niespełna tydzień zimą 2023 roku. Laureatka licznych nagród m.in.: Red Bull, Forbes, Nagroda Magellana, Herbapol, Cosmopolitan, Adrenallinium. Za swój autorski cykl „Ulepieni z pasji” została nominowana do Telekamer 2022 w kategorii produkcja roku. Mówczyni motywacyjna, realizatorka marzeń, autorka książek z cyklu „Siła marzeń”.

Japonia, jeden z najbardziej legendarnych krajów świata! Kto nie słyszał o cudownie zdrowym japońskim jedzeniu, o samurajach, gejszach, japońskiej precyzji, uprzejmości, japońskich komiksach, grach i gigantycznie wielkich, nowoczesnych miastach? O japońskiej tradycji, kulturze i niezwykłej religii shinto?...O medytacji zen, japońskich drzeworytach i sztuce japońskiego minimalizmu?... O zapasach sumo, sushi i słynnej japońskiej zielonej herbacie?

Ja słyszałam. Pojechałam do Japonii. I okazało się, że wszystko jest inaczej!

In Lord Byron's lifetime, details of his travels were widely known through poems set in different countries, ranging from his homes in Scotland and England, through Europe and the Middle East, to the South Pacific and into extra-terrestrial realms. At the same time, a much more personal story was being shared with friends and family. Even when divided from those whose company he most enjoyed, Byron continued to share his thoughts and feelings about wherever he happened to be. His compulsive letter-writing reveals a strong desire to reach across space, to connect and reconnect with those elsewhere. While his memoirs did not survive the ceremonial posthumous bonfire at 50 Albemarle Street, many of Byron's correspondents treasured every word in their possession. This means a remarkable legacy has been preserved in letters that still seem as alive with conversational energy as when they were dashed off more than two hundred years ago. Through Byron's letters and journals, we are still able to become mental travellers, transported across time and space by this brilliant, mercurial, magnificent and often maddening writer.

Ta podróż zaczyna się w muzeum, od spojrzenia na Mnicha nad brzegiem morza i Opactwo w dębowym lesie. Mrok obrazów Caspara Davida Friedricha pasuje do Bałtyku –„najbardziej złowieszczej i strasznej z wód Europy”. Wędrowny esej Scratona przywołuje fragmenty skomplikowanej historii Niemiec. Czy zbrodnia, choćby popełniona przed naszym urodzeniem, ale w kraju, którego paszport nosimy, wciąż nas w jakiś sposób naznacza? Czy nadal ponosimy odpowiedzialność za duchy na wybrzeżu? Te pytania oraz losy zatopionych okrętów i statków, biografie wielkich pisarzy, skrawki życia w NRD i trudnych latach zjednoczenia wyznaczają tor pieszej wyprawy autora. Miejsce znajdą tu też historie wyparte i zapomniane, jak ta z Prory, miejscowości, w której na zlecenie Hitlera zbudowano ośrodek wypoczynkowy, mający zachęcić robotników do wstępowania w szeregi nazistowskiej armii. Dziś, zakłamując historię, reklamuje się ją jako modny kurort pełny nowoczesnych apartamentowców. Duchy Bałtyku to fascynujący dziennik podróży po niemieckim wybrzeżu, pełen literackich odniesień, brutalnej historii i nostalgii. Miasta rozpadają się i giną w morzu. Bałtyk pozostaje. „„Duchy Bałtyku” to przejmująca opowieść o ludzkiej tragedii i jej następstwach, o „pysze ambicji terytorialnych” – nie tyle książka o krajobrazie, ile o zmieniających się ludziach i kulturze.” „Times Literary Supplement” „Fascynująca opowieść o kulturze, tożsamości, polityce i – czasem tragicznej – historii bałtyckiego wybrzeża Niemiec.” „The London Magazine” „To pięknie napisana książka, która napełnia niemal mitycznym życiem zapomniany zakątek Europy. Przeczytajcie ją i dajcie się ponieść tej błyskotliwej prozie.” Ian McMillan „W „Duchach Bałtyku” Scraton stopniowo splata wydarzenia, postaci, teksty i miejsca, tworząc z nich mocny, choć subtelny wzór, który pozwala nam znaleźć drogę pośród wód i sypkich piasków wybrzeża.” „Glasgow Review of Books”

Czy są jeszcze dzikie miejsca w Wielkiej Brytanii i Irlandii?

Wyobraź sobie, że tworzysz listę dzikich, nieznanych destynacji i postanawiasz wyruszyć w podróż, aby je zobaczyć. Może to być okoliczny las, niezamieszkała wyspa lub słone bagno. Idea jest jedna: dotrzeć tam, gdzie rządzi natura!
To pragnienie zaprowadziło Roberta Macfarlane’a, brytyjskiego pisarza i naturoznawcę, w niesamowite miejsca. Jego poszukiwania dzikości w przyrodzie rozpoczęły się od wizyt w okolicznym lesie i wspinaczki na drzewo – prywatną świątynię dumania. To właśnie tam poczuł, że rodzi się w nim potrzeba dziczy. Odbył wiele podróży, spędził dni, wędrując, pływając, wspinając się i śpiąc daleko od cywilizacji, aby finalnie wrócić do bliskiego mu lasu. Opisał swoje przeżycia, splatając je z doświadczeniami innych podróżników, filozofów i artystów, co sprawia, że jego historia jest fascynującą wyprawą w czasie i przestrzeni.
Ta książka to zaproszenie do wyruszenia w drogę, ale też przypomnienie, że natura jest na wyciągnięcie ręki. Wystarczy uważniej spojrzeć na otaczający nas krajobraz i odkryć „dzikość”, która jest nieodłącznym elementem świata oraz nas samych.

Co to znaczy odkryć Nowy Świat? I czy jakiś świat rzeczywiście może być naprawdę nowy? Czy bagaż, z którym przybywamy, pozwala nam zostawić stary świat za sobą? Czy nie determinuje sposobu, w jaki postrzegamy nowe miejsce i życie w nim? Między innymi takie pytania zadaje sobie narratorka i bohaterka tej książki, poetka ze starej Europy przemierzająca nowy kontynent. Między innymi – bo pytań jest naprawdę wiele, a imperatyw drążenia, analizowania, zgłębiania rzeczywistości sprawia, że w oczach tej dociekliwej i wrażliwej flâneuse każdy temat – począwszy od zwyczajów lokalnych emigrantów, przez amerykańskie życie literackie, po losy rdzennej ludności – zasługuje na głębszy namysł.

Książka Sylvy Fischerovej łączy elementy poezji, prozy, eseju, dokumentu, anegdoty czy dziennika podróży. Stanowi relację z odwiedzonych miast i miasteczek, a zarazem jest zapisem podróży po wspomnieniach, wrażeniach, myślach, ale przede wszystkim po słowach – słowach amerykańskich i europejskich poetów, filozofów, mitycznych indiańskich bohaterów, młodych adeptów literatury i doświadczonych akademickich wyjadaczy, osób dalekich i bliskich, tych rzeczywistych i tych wymyślonych.