Programy zdrowotne Skuteczna profilaktyka zac

Bohaterki książki „Alopecjanki. Historie łysych kobiet” to kobiety, którym „łysa głowa” nie przysłoniła życia. Choć łatwo nie było, stoczyły walkę ze swoimi demonami i wygrały. Spełniają się zawodowo, realizują swoje pasje, tworzą udane relacje. A przede wszystkim obalają stereotyp, według którego „kobieta musi mieć włosy”. Alopecia Areata, czyli łysienie plackowate, według danych organizacji The American Hair Loss Association z 2017 roku, dotyczy 2 proc. światowej populacji. Z roku na rok osób z łysą głową, w tym w dużej mierze kobiet, jest coraz więcej. Naukowcy i lekarze nie znają przyczyny tej choroby. Nie ma na nią jedynej skutecznej terapii. Bywa, że włosy odrastają, ale zdarza się, że nie wracają nigdy. Pozostaje „tylko”, a może „aż”, nauczyć się z tym żyć.

Wendy Mitchell miała 58 lat, kiedy zdiagnozowano u niej demencję o wczesnym początku. Jej umysł zalały fale obrazów osób w ostatnim stadium otępienia – bez pamięci, bez świadomości, bez szans i nadziei. Czy jej codzienność też tak będzie wyglądać? Co sama może zrobić, żeby dobrze przeżyć resztę życia?
„Co chciałabym, żeby ludzie wiedzieli o demencji” to z jednej strony niosące nadzieję zapiski z prób poukładania sobie życia na nowo, a z drugiej niezwykle wartościowa wiedza o demencji, która przyda się zarówno osobom chorym, jak i ich opiekunom, rodzinie, przyjaciołom, a także pracownikom ochrony zdrowia.
Autorka szczerze dzieli się trudnościami, z jakimi przyszło jej się mierzyć, opisuje, jak demencja wpływa na jej sposób myślenia, odczuwanie emocji, wzrok, słuch i orientację w przestrzeni. Pokazuje, jak radzi sobie z codziennością i co jej pomaga w utrzymaniu samodzielności, podpowiada rozwiązania, które ułatwią życie osobom z demencją na poziomie rodzinno-domowym, i sugeruje, jakie zmiany przydałyby się przy projektowaniu przestrzeni publicznej, aby była dla nich przyjazna.
O autorce:
Przez dwadzieścia lat pełniła funkcję kierowniczki zespołu w National Health Service. Po otrzymaniu diagnozy postanowiła poświęcić się szerzeniu świadomości na temat demencji oraz pokazywaniu innym chorym, że ich życie nie kończy się w momencie diagnozy. Jest ambasadorką Brytyjskiego Stowarzyszenia na Rzecz Walki z Chorobą Alzheimera, a w 2019 roku otrzymała doktorat honoris causa Uniwersytetu w Bradford za swój wkład w prowadzone badania naukowe. Ma dwie córki i mieszka w Yorkshire.

Książka Principles and Practice of Medicine sir Stanleya Davidsona po raz pierwszy ukazała się w 1952 roku. Przez kolejne dziesięciolecia ten napisany przez profesora medycyny Uniwersytetu w Edynburgu podręcznik doczekał się 23 wydań i stał się ikoną wśród podręczników interny na całym świecie. Dzięki przejrzystemu układowi oraz kompleksowemu podejściu do problemu klinicznego uzyskał uznanie studentów medycyny oraz lekarzy specjalizujących się w chorobach wewnętrznych. Każde zagadnienie kliniczne wywodzi się tu od przedstawienia niezbędnych informacji anatomicznych, biochemicznych i patofizjologicznych, pozwalających na zrozumienie istoty choroby, co pociąga za sobą racjonalne postawienie diagnozy i zaplanowanie terapii.
Interna jest królową medycyny, dlatego podręcznik Davidsona, intuicyjnie czy w sposób zamierzony, w wielu aspektach ma charakter interdyscyplinarny, wykraczający w przedstawianiu problemu poza ramy czysto internistyczne. Dlatego jest chętnie studiowany przez lekarzy innych specjalności, szukających rozwiązania problemu klinicznego swojego pacjenta w oparciu o holistyczne podejście do człowieka. Jest to niezwykle istotne w czasach, gdy obserwujemy tendencje do wąskich specjalizacji
w medycynie. Mamy więc kolegów lekarzy, w których kręgu zainteresowania pozostaje jeden narząd, czasami jedna choroba. W gruncie rzeczy prowadzi to do odhumanizowania medycyny. Dlatego Principles and Practice of Medicine Davidsona powinny być lekturą każdego lekarza praktyka.
Drogi Czytelniku, Szanowny Kolego. Masz przed sobą tłumaczenie już 23 wydania podręcznika. Jest to zarazem drugie wydanie polskie. Poprzednie z 2006 roku zyskało w naszym kraju spore grono czytelników. Wydania oryginalne są podstawą nauczania studentów anglojęzycznych na wielu polskich uniwersytetach medycznych. Obecne polskie wydanie ma zachowany układ tematyczny. Grono autorów powiększyło się o kolejnych specjalistów z całego świata, zyskując na świeżości i aktualności.
Przejrzysta szata graficzna, liczne ilustracje oraz dopracowane tabele pozwalają na lepsze oraz trwałe przyswajanie wiedzy. Moim życzeniem jako redaktora naukowego tego podręcznika jest, aby tytuł Principles and Practice of Medicine na stałe zagościł w świadomości polskich studentów medycyny i lekarzy. Mam nadzieję, że będzie to dodatkowa pomoc w przygotowywaniu się do licznych egzaminów, które stoją przed wszystkimi adeptami medycyny. Ale przede wszystkim liczę na to, że znajdzie się na biurku każdego lekarza praktyka jako niezbędne wsparcie w jego codziennym lekarskim wnioskowaniu.
Miłej lektury.

Co się dzieje? Nadtlenki powinny być szkodliwe. Wolne rodniki i tym podobne. A tu nagle ktoś nam mówi, że nadtlenek wodoru jest dla nas dobry. Jak pisze dr William Campbell Douglass „mniej znaczy więcej”, jeśli chodzi o małą, ale potężną cząsteczkę nadtlenku wodoru – H2O2 oraz ważną rolę, jaką odgrywa w zwalczaniu chorób i utrzymaniu zdrowia. Z książki Woda utleniona – medyczny cud w leczeniu wielu chorób dowiesz się jak działa ten wspaniały środek leczniczy, dlaczego jest substancją „naturalną” i „bioidentyczną”. Badania kliniczne nad medycznymi zastosowaniami nadtlenku wodoru przeprowadzono już w 1914 roku! Podany np. dożylnie szybko łagodzi reakcje alergiczne, objawy grypy i ostre infekcje wirusowe. Uważa się, że jego skuteczność wynika z utleniania różnych substancji obcego pochodzenia we krwi. Komórki nowotworowe, bakterie i inne niepożądane elementy w krwiobiegu można zniszczyć za pomocą wody utlenionej, która ma też destrukcyjny wpływ na guzy. Dlatego to właśnie w onkologii nadtlenek wodoru może okazać się najbardziej użyteczny. Woda utleniona pomocna jest w leczeniu chorób, takich jak: nowotwory, grypa, alergie, kandydoza, depresja, półpasiec, artretyzm, niezrastające się kości, stwardnienie rozsiane i przy wielu innych dolegliwościach. Brzmi zbyt dobrze, by mogło być prawdziwe? Przeczytaj i zdecyduj sam.

„Jestem przekonana, że to właśnie ta książka pomoże nowemu pokoleniu terapeutów uzyskać efekt poprawy jakości życia pacjentów”.
Słowo wstępne
Ruth Werner

Publikacja jest skierowana do studentów fizjoterapii, fizjoterapeutów, wykwalifikowanych masażystów, rehabilitantów oraz lekarzy zajmujących się medycyną manualną. Polecana jest też tym, którzy zajmują się leczeniem następstw wszelkiego rodzaju uszkodzeń układu ruchu.

W podręczniku m.in.:

anatomia, fizjologia oraz terapia mięśniowo-powięziowych punktów spustowych;
opisy badania palpacyjnego kości i mięśni;
omówienie podstawowych i zaawansowanych technik stretchingu oraz możliwości ich zastosowania w praktyce terapeutycznej;
wskazówki ułatwiające zastosowanie poprawnej mechaniki ciała;
ilustracje struktur mięśniowo-szkieletowych w ich rzeczywistym ułożeniu w czasie wykonywania badania palpacyjnego;
pytania kontrolne do samodzielnego sprawdzania wiedzy;

Zobacz jeszcze...

Wszystko, co warto wiedzieć na temat dziesięciu najczęściej występujących chorób autoimmunologicznych.
Informacje na temat zasad działania naszego układu odpornościowego, dzięki którym zrozumiesz, na czym polegają choroby z autoagresji.
Najskuteczniejsze metody terapii holistycznej, pozwalające na złagodzenie, a nawet całkowite ustąpienie wielu dolegliwości.