Promowanie demokracji w polityce zagranicznej USA wobec Iraku

Egipt położony na styku Afryki i Azji, w pobliżu Europy Południowej, a także w centrum konfliktogennego arabskiego Bliskiego Wschodu, kontrolujący Kanał Sueski oraz graniczący z Palestyną, jest państwem o istotnym znaczeniu geopolitycznym i geostrategicznym, zarówno ze względu na regionalny układ sił, przyczynianie się do utrzymywania status quo (czyli względnej stabilizacji w regionie dzięki traktatowi pokojowemu i współpracy z Izraelem), jak i interesy polityczne, ekonomiczne i militarne mocarstw globalnych oraz europejskich. Przemiany do których doszło w Egipcie po 1952 roku w sposób znaczący zmieniły sytuację nie tylko w tym państwie, lecz także wpłynęły na kształt regionalnego systemu międzynarodowego (zwłaszcza świata arabskiego), a wiele konsekwencji tamtych wydarzeń oddziaływało także na politykę wielkich mocarstw na Bliskim Wschodzie. To wszystko sprawia, iż badania aspiracji mocarstwowych w polityce zagranicznej Egiptu są istotne dla zrozumienia procesów zachodzących w tej części świata, zarówno w wymiarze historycznym, jak i współcześnie.

[…] Zainteresowanie badaczek i badaczy egipską polityką zagraniczną oraz polityką wewnętrzną jest marginalne. Wyjątek stanowią publikacje, które ukazały się po 2011 roku w kontekście analizy procesu zmian społeczno-politycznych w świecie arabskim (tzw. arabskiej wiosny). Jednakże również w tym przypadku autorki i autorzy koncentrowali się przede wszystkim na zagadnieniach związanych z polityką wewnętrzną, a w o wiele mniejszym stopniu lub wcale na polityce zewnętrznej Egiptu. Należy wyraźnie podkreślić, iż nie ukazała się dotychczas w języku polskim monografia, poświęcona w całości analizie egipskiej polityki zagranicznej. Tym samym publikację dr Jolanty Sierańskiej uznaję za ciekawą i odważną próbę uzupełnienia tej luki w polskim dorobku naukowym.
Fragment recenzji prof. UAM dra hab. Przemysława Osiewicza

BIBLIOTEKA STRATEGA Dlaczego wojna? Pod redakcją: Valentin Filip i Mirosław Nagielski Jest to pierwsza z serii broszura, które wydawane będą regularnie co dwa miesiące. Zawierać będą prace najwybitniejszych strategów. Znajdziemy w niej tłumaczenia i artykuły wybitnych wykładowców światowej sławy oraz polskich, byłych i obecnych na tematy związane ze strategią. Seria 1 zawiera przetłumaczoną z j. niemieckiego korespondencję Alberta Einsteina z Zygmuntem Freudem na temat utrzymania pokoju między narodami oraz dwa artykuły: Studia historyczne i dowodzenie kmdra dra hab. Dariusza R. Bugajskiego oraz Sztuka dowódcza Jana III Sobieskiego prof. Mirosława Nagielskiego.

Co sprawa ukraińska ma wspólnego z książką Johna J. Mearsheimera i Stephena M. Walta o izraelskim lobby w Stanach Zjednoczonych?

Półtorej dekady po publikacji stała się ona klasyką, lekturą obowiązkową dla wielu naukowców i osób teoretycznie i praktycznie zainteresowanych polityką zagraniczną. Tylko pozornie dotyczy wyłącznie polityki wewnętrznej USA i ich poczynań na Bliskim Wschodzie. Można ją odczytać jako studium procesu definiowania amerykańskich interesów narodowych i wpływu ich percepcji na politykę naszego największego sojusznika, który do niedawna był niekwestionowanym globalnym hegemonem. A to już ma dla polityki amerykańskiej wobec Polski i Europy Środkowo-Wschodniej znaczenie kluczowe. Polski czytelnik w książce Johna J. Mearsheimera i Stephena M. Walta znajdzie także ważny przykład na to, jak z wyczuciem pisać na tematy wrażliwe. Ogół obyczajów, norm, poglądów, zachowań itp. właściwych jakiejś grupie społecznej, przekazywanych z pokolenia na pokolenie, a także dwudziestowieczne doświadczenie Holocaustu, podejmowanie tematów związanych z Izraelem, musi łączyć się z dużym wyczuciem i wrażliwością połączoną z intelektualną odwagą i szczerością. Żadnej z tych cech nie brakuje autorom, którzy dyskutują otwarcie ze stanowiskami ich zdaniem błędnymi, odcinając się jednocześnie jednoznacznie od poglądów opartych na resentymencie czy uprzedzeniach.

Książka Izraelskie lobby a polityka zagraniczna USA była sukcesem wydawniczym. Znalazła się na prestiżowej liście bestsellerów “New York Timesa” i wywołała gorącą dyskusję nie tylko w mediach, ale także na uniwersyteckich kampusach i studiach telewizyjnych, które gościły autorów i ich adwersarzy.

To nowoczesny podręcznik akademicki wprowadzający w najważniejsze zagadnienia nauki o komunikowaniu społecznym, politycznym i publicznym.
Szczególną uwagę przywiązano do kwestii profesjonalizacji komunikowania politycznego, obecności konsultantów politycznych i fachowego zaplecza aktorów politycznych. Szeroko omówiono także rolę mediów w procesach politycznych, w kształtowaniu demokracji i społeczeństwa obywatelskiego.
Książka zawiera jasne definicje kluczowych terminów i pojęć, liczne przykłady, ilustracje, podsumowania, pytania kontrolne oraz bogatą bibliografię.

Przełomowe dzieło Skousena, które pozwala na nowo zrozumieć jedną z najważniejszych ideologii XX wieku – ideologii stanowiącej bodaj największe zagrożenie, przed jakim stała Ameryka Książka Komunista obnażony ukazała się w 1958 roku, czyli w okresie największego nasilenia obaw przed komunizmem, i szybko zyskała ogromną popularność. Sprzedała się w prawie dwóch milionach egzemplarzy, trafiając do bibliotek CIA, FBI, Białego Domu i na półki zwykłych obywateli. Od przejęcia przez komunistów Chin, Korei, Rosji i ONZ po fascynujące historie Algera Hissa, Whittakera Chambersa, Elizabeth Bentley i generała Douglasa MacArthura, Komunista obnażony odsłania całą historię komunizmu, jego przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Po bezskutecznych poszukiwaniach przystępnych książek na temat zagrożenia komunistycznego W. Cleon Skousen dostrzegł pilną potrzebę stworzenia kompleksowej pozycji, która pomogłaby w ukierunkowaniu amerykańskiej debaty publicznej na ten temat. Wykorzystując swoje doświadczenie z FBI, dziesięć lat badań oraz lekturę ponad stu komunistycznych książek i traktatów, stworzył dzieło o przejrzystym układzie, które stało się wyznacznikiem amerykańskich wartości i zdobyło uznanie takich osobistości jak Ronald Reagan, Glenn Beck i Ben Carson. Tekst ten, okrzyknięty przez jednego z recenzentów „najważniejszą książką o komunizmie od czasu Masters of Deceit J. Edgara Hoovera”, kreśli szczegółowy obraz komunisty bez propagandowych i retorycznych upiększeń. Czytelnicy mają okazję zajrzeć za kulisy komunizmu i poznać źródła jego atrakcyjności, historię, najważniejsze pojęcia, a nawet tajny harmonogram podboju świata. „Nikt nie ma lepszych kwalifikacji do tego, aby omówić zagrożenie, jakie dla naszego narodu stanowi komunizm. Będziecie zaniepokojeni, będziecie dobrze poinformowani i będziecie zadowoleni, że go wysłuchaliście”. Prezydent Ronald Reagan „Jestem pewien, że pańskie wysiłki w tej ważnej kwestii spotkają się z powszechnym zainteresowaniem i refleksją”. Edgar Hoover, pierwszy dyrektor Federalnego Biura Śledczego

Wydarzenia maja i czerwca 1968 roku – fala protestów i strajków, która pociągnęła za sobą nawet dziesięć milionów ludzi z różnych klas i warstw społecznych – rozbudziły w społeczeństwie francuskim nadzieje na dokonanie radykalnej zmiany. Zwiastowały ją hasła, które pojawiały się na studenckich i (w mniejszym stopniu) robotniczych sztandarach, takie jak „Cała władza w ręce rad” czy „Trzeba znieść społeczeństwo klasowe”. Rewolucyjny język, dotychczas używany jedynie przez frakcje goszystowskie, stanowiące lewicową opozycję wobec Francuskiej Partii Komunistycznej, pojawił się nagle w centrum publicznej debaty. Przez kilka dni wydawało się, że Francja znajduje się u progu rewolucji.

Goszyści, którym protesty przywróciły zachwianą w pierwszej połowie dekady wiarę w możliwość głębokiego przeobrażenia społeczeństwa francuskiego, podjęli w maju i czerwcu starania, by zaproponować odpowiadający duchowi czasu model rewolucji. Mieścił się on w tradycji marksistowskiej, ale wyrażał idee, które nie tylko były obce systemowi kapitalistycznemu, ale także pozostawały w sprzeczności z podtrzymywanym przez partię komunistyczną modelem stalinowskim. Konieczność rewolucji? Marksiści francuscy wobec wydarzeń maja i czerwca 1968 to książka, która prowadzi przez zagmatwany labirynt goszystowskich interpretacji, umieszczając je na szerokim tle przemian społeczno-politycznych i ideowych Francji lat 50. i 60. i pokazując, jak zerwanie z dwiema dominującymi dotychczas w społeczeństwie francuskim narracjami (komunistyczną i gaullistowską) pomogło wyrazić Francuzom ich niezadowolenie, a także sformułować nowe żądania dotyczące otaczającej ich rzeczywistości.