Przemoc instytucjonalna wobec dzieci

Socjopaci są wśród nas.
Kryją się w naszym otoczeniu, doskonale zakamuflowani i z pozoru niewinni. Socjopatą może się okazać szef lub kolega z pracy, obecny lub były partner, ktoś nękający cię w Internecie, a nawet twoje dziecko. Socjopaci wciągają cię w swoje gry i karmią się twoją niepewnością, gniewem i strachem. Są dla ciebie realnym zagrożeniem.
Ukrytych drapieżców jest tak wielu, że prawdopodobnie spotykasz ich każdego dnia.

Psycholożka kliniczna Martha Stout przez wiele lat studiowała umysły socjopatów oraz metody, którymi się posługują, aby niszczyć swoje ofiary. W swojej książce opisuje przypadki, które budzą grozę: pozbawione skrupułów dzieci, degeneratów w zawodach zaufania publicznego, byłych małżonków bezwzględnie walczących o prawo do opieki oraz nieuchwytnych cyberprześladowców. Diagnozuje nawet całe korporacje i instytucje, które stosują schematy socjopatycznych zachowań wobec swoich klientów.

Stout wykorzystuje swoją imponującą wiedzę, żeby opracować skuteczną strategię obrony przed pozbawionymi sumienia drapieżcami. Uświadamia czytelnikom, jak łatwo wpaść w zastawione przez socjopatów pułapki i dać się wciągnąć w sieć intryg, z których nie sposób się wyplątać. Pokazuje, co możesz zrobić, by zachować spokój i nie ulegać emocjom, które tylko napędzają twoich prześladowców. Dzięki tej książce dowiesz się, jak nie dać się sprowokować i nie wpaść w ich sidła.

Nowa książka autorki bestsellera Socjopaci są wśród nas uświadamia, że w świecie pełnym oszustów, księży pedofilów i bezwzględnych szefów musimy wiedzieć, jak myślą socjopaci i jak skutecznie się przed nimi bronić.

Ta sprawa rozpaliła Amerykę do czerwoności. Paul Ingram – szanowany obywatel, wzorowy ojciec, zastępca szeryfa w stanie Waszyngton – został w 1988 roku oskarżony przez swoje prawie już dorosłe córki o wykorzystywanie seksualne. Początkowo zarzuty dotyczyły przemocy seksualnej w dzieciństwie, lecz stopniowo zaczęły również obejmować tortury i gwałty zaledwie sprzed paru tygodni od oskarżenia. Kolejne zeznania przynosiły coraz więcej rewelacji – w krwawych satanistycznych rytuałach brali udział nie tylko członkowie rodziny Ingramów, lecz także inni pracownicy biura szeryfa. Ponieważ w całym kraju notowano wówczas przypadki „odzyskanych wspomnień”, a sensacyjne doniesienia dotyczące działania satanistycznych sekt docierały z wielu stron, oskarżenia te przyjęto ze zgrozą, ale bez zaskoczenia. Nawet Paul Ingram i jego żona, którzy początkowo wszystkiemu zaprzeczali, wkrótce zaczęli sobie przypominać przedziwne wydarzenia, w których brali udział. Mało kto zwrócił uwagę, jak bardzo opowieści świadków i oskarżonych przypominały zeznania składane kilka wieków wcześniej podczas procesów czarownic… Lawrence Wright z reporterską precyzją rekonstruuje przebieg tego niezwykłego śledztwa. Pokazuje też, co się dzieje, gdy aparatem pojęciowym współczesnej nauki zawładną nasze najbardziej pierwotne lęki. „Ta historia, opowiedziana mądrze, oszczędnie, z wyczuciem, stanowi bardzo ważną przestrogę. „Szatan w naszym domu” plasuje Wrighta w ścisłej czołówce amerykańskich reporterów.” „Newsweek” „Niesamowita sprawa, skłaniająca do pytań o naturę ludzkiej pamięci. […] To książka przemyślana i porywająca.” „The New York Times” „Trzeźwiąca opowieść o zagrożeniach związanych ze zjawiskiem odzyskanych wspomnień. […] „Szatan w naszym domu” to zdumiewająca historia.” „The New York Times Book Review” „Lawrence Wright świetnie wykorzystuje tę niepojętą historię, żeby postawić pod znakiem zapytania koncepcję odzyskanych wspomnień […]. Jego wyważona relacja napisana jest z podziwu godną skrupulatnością.” „Entertainment Weekly” „Już sama ta historia jest tak przedziwna, że byłaby fascynująca właściwie niezależnie od tego, jak by ja opowiedziano, lecz dzięki reporterskiej rzetelności i wnikliwości Lawrence’a Wrighta otrzymujemy doskonałe studium naszych czasów […]. „Szatan w naszym domu” to opowieść naprawdę trzymająca w napięciu.” „The Boston Globe”

„WYGRAĆ Z MROCZNĄ PRZESZŁOŚCIĄ” przedstawia prawdziwą historię. To opowieść o przemocy, o tym, co przeżyłam na własnej skórze i jak wpłynęło to na moje życie. Ukazuje wszystko to, co się ze mną działo na przestrzeni kilkudziesięciu lat, w których doświadczyłam przemocy fizycznej i psychicznej. Poprzez tę książkę chcę pokazać innym, że trzeba walczyć o siebie, o swoje marzenia i nie wahać się prosić o pomoc. Trzeba przestać się bać, a tym bardziej nie wstydzić się tego, co nas spotkało, tylko głośno o tym mówić. Warto uświadomić ludzi i przerwać ten okropny łańcuch przemocy, który trwa od pokoleń.
Wierzę, że książka ta pomoże innym ludziom zrozumieć to wszystko, co się z nimi dzieje.”

Psychotraumatologia to relatywnie nowa dziedzina psychologii, która koncentruje się na uwarunkowaniach i konsekwencjach doświadczenia przez człowieka zdarzeń o charakterze traumatycznym. Zdarzenia te mogą prowadzić do zaburzenia po stresie traumatycznym (Posttraumatic Stress Disorder, PTSD) i innych negatywnych konsekwencji. Mimo ogromnej ilości badań nad traumą i PTSD na świecie, prowadzonych co najmniej od lat osiemdziesiątych XX w., problematyka ta przed długi czas była pomijana w badaniach naukowych i w debacie publicznej w Polsce. Dzięki wieloletnim i niestrudzonym wysiłkom badawczym Pani Profesor Lis-Turlejskiej temat ten poniekąd został „oswojony”. Dalej jednak nie znamy odpowiedzi na wiele kluczowych pytań:

– Dlaczego w Polsce obserwujemy tak duży poziom objawów poutraumatycznych na tle innych krajów Europy?
– Jakie są czynniki ryzyka tak wysokiego nasilenia PTSD w Polsce?
– Czy po traumie można doświadczać także zmian pozytywnych?

Na te i inne pytania znajdą Państwo odpowiedź w tej książce, stanowiącej fascynującą podróż po meandrach psychotraumatologii w Polsce.

***

Monografia jest wyrazem hołdu i wdzięczności dla wybitnej polskiej uczonej, profesor Mai Lis-Turlejskiej, za jej wieloletni, bogaty dorobek naukowy z zakresu psychotraumatologii. Profesor Lis-Turlejska jest znanym
autorytetem w kraju i na świecie. […] W zakresie dokonań naukowych trafnie można Ją określić, jako „niestrudzoną propagatorkę badań nad traumą”. […]
Składające się na ten tom teksty dotykają różnych tematów związanych z problematyką traumy i stresu
traumatycznego. Oparte są na aktualnej literaturze i nowoczesnej metodologii badań. Dzięki tym walorom publikacja będzie atrakcyjnym źródłem wiedzy dla wszystkich czytelników zainteresowanych tematyką traumy psychicznej i jej różnorakich kontekstów. Opracowania znajdujące się w tomie oparte są na badaniach naukowych i charakteryzują się podejściem krytycznym, polemicznym i wskazują nowe obszary badań.
z recenzji profesor Anny Bokszczanin

W tomie publikują:
Kamilla Bargiel-Matusiewicz, Roman Cieślak, Małgorzata Dragan, Wojciech Łukasz Dragan, Magdalena Leśnierowska, Agnieszka E. Łyś, Dorota Merecz-Kot, Małgorzata Pięta, Agnieszka Popiel, Ewa Pragłowska, Marcin Rzeszutek, Maria Szczepaniak, Szymon Szumiał, Bogdan Zawadzki, Mariusz Zięba.

Zachowania autoagresywne występują u prawie połowy osób z autyzmem i stanowią jeden z najbardziej wyniszczających problemów, a zarazem najtrudniejszych do wyeliminowania. Autoagresja może przejawiać się w różnych formach – dana osoba może na przykład uderzać głową, gryźć się w ręce, ciągnąć się za włosy lub nadmiernie się drapać. Medyczne i behawioralne badania nad zachowaniami autoagresywnymi są prowadzone od ponad pięćdziesięciu lat, jednak wciąż wielu specjalistów i rodziców nie zna szerokiego spektrum przyczyn tych zachowań ani dostępnych możliwości terapii. Autorzy niniejszego tomu – wybitni badacze i praktycy – przedstawiają kompletną analizę zachowań autoagresywnych przejawianych przez osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu lub powiązanymi zaburzeniami rozwoju, a także prezentują różnorodne metody terapii.



„Książka ta łączy podejście medyczne, biomedyczne i behawioralne. To podstawowa lektura dla rodziców, nauczycieli, terapeutów i lekarzy, którzy pracują z osobami przejawiającymi zachowania autoagresywne”.

Z przedmowy Temple Grandin

Wstrząsająca historia dziewczyny, która uciekła z Arabii Saudyjskiej. Tweet z dnia 6 stycznia 2019 roku, Rahaf Muhammad „Nazywam się Rahaf Muhammad. Mam 18 lat. Nie mogę nic zrobić, bo zabrali mi paszport. Jutro siłą odeślą mnie z powrotem do Kuwejtu. Boję się. Pomóżcie mi. Oni mnie zabiją”. Tweet z dnia 6 stycznia 2019 roku, Rahaf Muhammad „Zgodnie z konwencją genewską z 1951 roku i protokołem nowojorskim z 1967 roku, ja, Rahaf Muhammad, oficjalnie występuję o przyznanie mi statusu uchodźcy w dowolnym kraju, który zapewni mi bezpieczeństwo i ochroni przed krzywdą i potencjalną śmiercią z rąk mojej rodziny za to, że odeszłam od swojej religii”.
W 2019 roku świat obiegła informacja o Saudyjce, Rahaf Muhammad, która zdecydowała się na ucieczkę z opresyjnego kraju. Rahaf miała wówczas zaledwie 18 lat, a jej dotychczasowe życie było w pełni zależne od mężczyzn. To oni decydowali o jej prawie do życia i śmierci. To oni kontrolowali jej codzienność. Dziewczyna dokładnie zaplanowała ucieczkę. Chciała dotrzeć do Australii, niestety podczas przesiadki w Bangkoku została przechwycona przez przedstawiciela ambasady Arabii Saudyjskiej. Rahaf przewieziono do hotelu, gdzie się zabarykadowała. To stamtąd zaczęła udostępniać wołające o pomoc, pełne desperacji tweety, które ostatecznie odegrały kluczową rolę w tej historii. Dzięki internetowym zasięgom udało jej się dotrzeć do przedstawicieli Kanady, którzy zaoferowali jej azyl.