Przesłuchanie małoletnich świadków

Opracowanie porusza zagadnienia dotyczące problematyki bezpieczeństwa zgromadzeń w Polsce. Ukazano w nim istotę bezpieczeństwa zgromadzeń, wskazując na rodzaje zgromadzeń oraz zagrożenia dla ich przebiegu, uwarunkowania formalne dotyczące organizacji, przebiegu oraz rozwiązywania zgromadzenia, jak również uprawnienia policji i straży gminnych (miejskich) podczas przebiegu zgromadzeń.

Uzupełnieniem opracowania – by Czytelnik miał ułatwiony dostęp do źródeł omawianego zagadnienia – są załączone: ustawa z dnia 24 lipca 2015 r. – Prawo o zgromadzeniach oraz wybrane fragmenty z orzecznictwa krajowego i międzynarodowego dotyczące problematyki prawa do zgromadzeń.

Stan prawny na dzień 15 czerwca 2020 r.

Wstrząsający reportaż o więziennym życiu z perspektywy strażników. Ludzi, którzy dzień w dzień, przez lata wyjątkowo trudnej służby, pilnują sprawców najokrutniejszych przestępstw.
Paweł Kapusta oddaje głos gadom – tak w gwarze więziennej nazywa się klawiszy. Oddziałowi, dowódcy zmian, wychowawcy, dyrektorzy mówią o brudzie tej roboty, już do końca życia pozostającym w psychice. O szokujących zdarzeniach, z którymi muszą się mierzyć niemal każdego dnia. O codziennym kontakcie z bandytami, z którymi na wolności nikt nie chciałby mieć do czynienia.
Odwiedzając zakłady karne, prześwietlając oddziały, cele i gabinety, Kapusta szuka dziur w niewydolnym systemie. W systemie, w którym zbrodniarze mają często więcej przywilejów niż pilnujący ich klawisze. W którym pojęcie resocjalizacja stanowi dla osadzonego jedynie sposób uzyskania dodatkowej przepustki. Który – według funkcjonariuszy – w dużej mierze bandytów produkuje, a nie nawraca. Który zaczyna się chwiać. Bo kto chce iść do pracy, w której napięcie sięga zenitu, a pensja bruku?
Bohaterowie mówią też wprost: tak, w polskich więzieniach bije się osadzonych. Tak, w polskich więzieniach problemem jest nielegalny kontakt ze skazanymi – przemyt, handel, noszenie grypsów, telefonów komórkowych, alkoholu. Kontakty seksualne strażników z więźniami. Praca operacyjna służb specjalnych, pozwalających bandytom na prowadzenie nielegalnych biznesów zza więziennych murów.
Kto powie, że nowa książka Kapusty jest brudna, będzie miał całkowitą rację. Ktoś doda, że jest wulgarna, momentami wręcz obrzydliwa i szokująca – też się nie pomyli. Najważniejsze, że jest prawdziwa. A prawda w niej zawarta ścina momentami z nóg.
Druga książka reporterska finalisty Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za książkę „Agonia. Lekarze i pacjenci w stanie krytycznym”.

Seria ta stanowi kanon wiedzy niezbędnej każdemu studentowi prawa do zdania egzaminu.

W podręczniku omówione są zasady ustrojowe, źródła i system prawa:

dawnej Polski do 1795 r.,
ziem polskich pod zaborami do 1918 r.,
II Rzeczypospolitej i w okresie drugiej wojny światowej oraz
w okresie władzy ludowej po 1944 r.

Piąte wydanie rozszerzone zostało o zagadnienia dotyczące sądownictwa administracyjnego i kompetencyjnego. Opracowanie zawiera także elementy historii administracji.

Nowoczesny podręcznik, jakim jest Kryminalistyka, analizuje nie tylko bieżące zmiany w zakresie metod śledztwa, lecz także inspiruje nowe koncepcje dotyczące represji i profilaktyki. Uzupełnieniem treści wykładu są okienka problemowe, które ilustrują aktualne problemy kryminalistyki.

Szybki rozwój nauk technicznych i przyrodniczych wpływa na powstawanie nowych metod identyfikacji osób i rzeczy, które zostały poddane naukowej analizie. Dotyczy to w szczególności specyficznego działu kryminalistyki cyfrowej. W praktyce śledczej cyberprzestrzeń coraz częściej staje się przedmiotem badań kryminalistycznych. Poza tym, że wiele zagadnień przedstawiono w nowym ujęciu, w szerokim zakresie uwzględniono problematykę profilaktyczną i kwestie związane z cyberprzestępczością i bezpieczeństwem w cyberprzestrzeni.

W książce szczegółowo i wyczerpująco omówiono następujące zagadnienia:

rodzaje działań przestępnych (w tym napady, rozboje, oszustwa, fałszerstwa czy przemyt);
metody śledcze stosowane przy ich ściganiu;
zabezpieczanie i formułowanie dowodów na potrzeby śledztwa i aktu oskarżenia;
polskie i międzynarodowe uregulowania prawne w walce z przestępczością;
metody profilaktyczne zapobiegające działaniom przestępnym;
kwestie dotyczące cyberprzestępczości i kryminalistyki cyfrowej;
problematykę psychologii kryminalistycznej.
Ponadto poszerzono bibliografię o najnowsze pozycje z literatury przedmiotu. Uzupełnieniem treści wykładu są okienka problemowe, które ilustrują aktualne problemy kryminalistyki.

Książka przeznaczona jest dla studentów, aplikantów i praktyków zajmujących się ściganiem przestępstw: policjantów, prokuratorów. Zainteresuje także sędziów wydziałów karnych i do spraw wykroczeń oraz osoby zajmujące się ochroną danych i informacji.

W książce przedstawiono najważniejsze kwestie stanowiące przedmiot badań, analizy oraz interpretacji współczesnej nauki kryminologicznej.

Omówiono zjawiska, które obecnie są w kręgu szczególnych zainteresowań teoretyków i praktyków związanych z nauka kryminologii, w tym m.in.:
- przemoc w rodzinie,
- alkoholizm,
- narkomanie,
- wpływ środków masowego przekazu na zachowania ludzkie, a także
- przestrzenne sposoby zapobiegania przestępczości.

Przyswojenie wiedzy z tego zakresu ułatwi również zaprezentowanie niektórych zagadnień w formie graficznej.

Stan prawny na 30 września 2012 roku.

Najbardziej bezpośrednie formy nekroprzemocy wymierzone są w martwe ciała. Zbyt często umarli stają się obiektem nekropolityki, która nie ogranicza się – jak pisał przed laty Foucault – do prawa „skazywania na śmierć i zezwalania na życie” czy „skazywania na życie i zezwalania na śmierć”, lecz obejmuje swoim zasięgiem również zwłoki. Decyduje o ich istnieniu w sferze publicznej albo nadaje im status politycznego odpadu. Jednak nekroprzemoc to także – mniej uchwytne, choć nie mniej powszechne – nadużycia symboliczne. Literatura i sztuka dostarczają niezliczonych tego przykładów.
Autorki i autorzy zgromadzonych tu tekstów na rozmaite sposoby pytają o obszary panowania nekroprzemocy. Odpowiedzi, jakich udzielają, pokazują, że nasze (jeszcze żywych) kontakty z nimi (już umarłymi) rzadko są bezinteresowne.