Przestrzeń publiczna a przemiany miasta

Książka jest użytecznym kompendium wiedzy o jednym z najważniejszych procesów społecznych XX i XXI wieku – współczesnych migracjach ludności.
Dlaczego historia człowieka to historia migracji? Kim jest migrant, uchodźca, repatriant? Jakie są przyczyny procesów migracyjnych i jakie są ich skutki dla jednostki, rodziny i społeczeństwa? Jaka będzie przyszłość migracji? Kim są i jak funkcjonują cudzoziemcy w Polsce? Dlaczego migranci są populacją trudną do zbadania?
Na te i wiele innych ważnych pytań odpowiadają w prezentowanej pracy specjaliści z różnych dyscyplin naukowych, m.in.: demografii, socjologii, ekonomii, nauk politycznych, prawa, historii, geografii i antropologii.


Jako podstawowe kompendium wiedzy o wszelkich zjawiskach i procesach dotyczących przeszłych, teraźniejszych i przyszłych migracji niniejsza książka znajdzie czytelników wśród osób zawodowo zajmujących się tą problematyką, lecz z uwagi na przystępny język zainteresuje z pewnością także osoby spoza świata nauki.
z recenzji dr hab. Marii Zielińskiej, prof. UZ

Cechą dobrego wykładu (z którym mamy tu do czynienia) jest jego treściwość połączona ze zwięzłością. (…) Sprawiło to, że przygotowane zostało obszerne i poważne kompendium wiedzy z zakresu migracji, bardzo potrzebne na polskim rynku wydawniczym. Nie ulega też wątpliwości, że otrzymana publikacja, gromadząca rzetelną wiedzę z wielu dyscyplin, będzie jedną z ważniejszych w dostępnej literaturze przedmiotu.
z recenzji prof. dr hab. Krystyny Romaniszyn

Czy myślące maszyny pojawią się w nieodległej przyszłości? A może już są wśród nas? Czy sztuczna inteligencja stanie się naszym sprzymierzeńcem, czy będzie stanowiła zagrożenie dla ludzkości? Czy powierzymy jej zarządzanie ważnymi sferami naszego życia? Czy myślącej maszynie przysługują prawa obywatelskie? Czy może odczuwać emocje? Czy przewyższy nas sprawnością myślenia?

A ty, co sądzisz o myślących maszynach?

Na pytanie zawarte w tytule tej książki odpowiedziało prawie 200 osób – wybitni psychologowie, filozofowie, fizycy, antropolodzy, eksperci w zakresie technologii, artyści. Ich wypowiedzi, uwzględniające perspektywy wielu dziedzin nauki, rozmaite punkty widzenia, akcentujące najróżniejsze aspekty tego problemu, często przewrotne i zaskakujące, składają się na barwną wizję wspólnej przyszłości ludzi i maszyn.

The idea of the bilateral conference “Aesthetics and Cultu-res. The 1st Polish-Japanese Meeting: Exchanging Experi-ences” was initiated by the Polish Society of Aesthetics and firmly supported by the Japanese Society for Aesthetics. It was for the first time that the PSA organized a mutual con-ference concerning intercultural studies in aesthetics. A question arises why it is that the remote Japan become the first partner on the path of developing a tradition of bilateral conferences between two countries representing two different cultures. This book tries, at least to a certain extent, to answer the question. Although aesthetics is one discipline among others, this “small window” opens the broad perspective on art, theory of art as well as on all cultural phenomena, espe-cially those that are today in the process of intensive aesthetization.

Książka pozwala na wgląd do warsztatu badawczego polskich afrykanistów i na zdefiniowanie problemów, które leżą w centrum zainteresowania ludów i państw afrykańskich. Jako taka może znaleźć zainteresowanie w szerokim kręgu odbiorców: studentów afrykanistyki, politologii, etnografii i antropologii kulturowej, misjologii i innych: misjonarzy, dziennikarzy, pracowników służby zagranicznej, specjalistów podejmujących pracę w Afryce i polityków.

prof. dr hab. Stanisław Piłaszewicz


Publikacja powstała we współpracy z Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Polskim Towarzystwem Afrykanistycznym.

Znaczna część zamieszczonych w tym tomiku tekstów ukazywała się w ostatnich latach w biuletynie Polskiego Towarzystwa Socjologicznego „Informacja Bieżąca”, najczęściej pod kryptonimem Ankor.

Najżywszy odzew wywołały limeryki. Niektórzy socjologowie, a nawet ich spadkobiercy, poczuli się bardzo urażeni, autor zaś wzywany był do publicznych przeprosin. Nie uczynił tego, musiałby bowiem przyznać, że imiona Jana, Piotra czy Stefana oznaczają konkretne osoby, a tak nie jest. Wszelako w sytuacji, jaka zaistniała, autor czuje się w powinności, aby stwierdzić, że jakiekolwiek podobieństwo postaci i sytuacji tutaj przywołanych do żyjących i nieżyjących socjologów (a także przedstawicieli innych zawodów) jest najzupełniej przypadkowe.

Co się tyczy anegdot, które Merriam Webster’s Dictionary & Theasaurus definiuje jako short narrative of interesting, amusing, or biographical incident, to spotkały się z zarzutem, że ten czy ów socjolog (zwłaszcza rodzimy socjolog!) nie mógł powiedzieć lub zrobić tego lub owego, kłóciłoby się to bowiem z jego wizerunkiem, jego charakterem, temperamentem, poczuciem humoru lub innymi znanymi(?) jego przymiotami. Według tej opinii jeden z nadzwyczaj sympatycznych profesorów (notabene promotor doktoratu autora tych słów, a także, notabene, mąż kilku żon), nie mógł porównać wykładanego przez siebie przedmiotu do kostiumu bikini, bo to jakoby nie licowało z jego z sylwetką i stylem bycia...

Niedorzeczną pretensją jest oczekiwanie, że każda anegdota będzie opatrzona stemplem autentyczności. Do anegdotycznej narracji nie stosuje się bowiem kryterium prawdy i fałszu, co najwyżej prawdopodobieństwa. Nie ma więc sensu dociekać, czy opisana w anegdocie sytuacja na pewno się wydarzyła i czy jej bohaterem była ta właśnie, a nie inna osoba.

Zapewne sporną jest kwestią, czy powtarzane z pokolenia na pokolenie anegdoty, złote myśli, aforyzmy, maksymy, sentencje, facecje, dykteryjki, powiastki, dewizy, kalambury i fabulacje należą do dóbr (kanonu) kultury, czy też powinno się im przyznać znacznie niższą rangę. Zdaje się natomiast nie ulegać wątpliwości (choć nie jest to oczywiste dla wszystkich socjologów), że owe drobne, ulotne w większości utwory, mniej lub bardziej udane lub zupełnie chybione, są nośnikiem nie tyle treści poznawczych, choć i takie w nich się znajdzie, ile emocjonalnych pobudzeń i nastrojów raczej żartobliwych niż poważnych.

Socjologowie omawiają badania religijności przeprowadzone w obu krajach, ukazują rezultaty tych badań i sygnalizują konsekwencje prezentowanych postaw.