Przyjdzie pogoda na szczęście

Detektyw Julia Krawiec ma wreszcie okazję poznać swoją przyrodnią siostrę Lidię. Spotykają się podczas rodzinnej uroczystości, kiedy to dziewczyna próbuje dać Julii do zrozumienia, że w jej życiu dzieje się coś niepokojącego. Nim jednak zdąży wyjaśnić sprawę, odbiera tajemniczy telefon i wybiega wzburzona ze spotkania. Od tej chwili ginie po niej wszelki ślad. To jednak dopiero wstęp do tragicznych wydarzeń. Julia wraz z komisarzem Górnym natrafiają na ślady brutalnej zbrodni, która łączy się z serią morderstw. Ofiary nie są przypadkowe, a zabójca typuje je według sobie tylko znanej strategii.
W tym samym czasie pewien chłopiec prowadzi grę „Do trzech pań sztuka”. Zabawa wydaje się niewinna, jednak to tylko pozory. Wraz z każdym jej etapem ginie kolejna kobieta. Chłopiec nie zamierza jednak przerwać wyliczanki. Jego celem jest doprowadzenie swojej gry do upragnionego finału.

"Dzidzia" to książka o pętli historii, o usiłowaniu radzenia sobie z życiem. To opowieść o potwornościach współczesności i przeszłości, która wcale nie była ładniejsza. To bajka bardzo nieprzyjemna i tak wzruszająca, że nie można się od niej oderwać. Czyta: Magda Karel

Świat otwiera przed nami nieograniczone możliwości – do takiego wniosku dochodzi bohaterka książki i ma rację. Aby jednak z nich skorzystać, trzeba być otwartym na ten świat, nie bać się zmian ani wyzwań, nie zasklepiać w utartych zwyczajach i poglądach. Trzeba iść do ludzi, nie zastanawiając się, co nam to da i czy aby ktoś nie zrobi nam krzywdy. No risk, no fun!
Czy prawie-doktorantka, literaturoznawczyni, może z własnej woli zostać gosposią pracującą „po domach”? I to nie w Ameryce, ale u nas, w Polsce? Czy można mieć radość z pracy? Czy można pokochać kogoś o pięćdziesiąt lat starszego od siebie? Albo o pięćdziesiąt lat młodszego?
„Zakres naszej wolności jest szerszy niż czasami chcemy to przyznać. Książka ta nie powstałaby, gdyby nie kilkoro moich Czytelników, których spotkałam na trasie autorskiej lub w Internecie. Oni poszerzyli moją wiedzę i podarowali mi wiele radości. Chciałabym te wartości przekazać dalej”. – Monika Szwaja

Jak trwała może być młodzieńcza miłość? Czy osiem lat rozłąki zdoła osłabić dawne uczucie?
Anna Elliot propozycję zaręczyn otrzymuje już w wieku dziewiętnastu lat. Ulega jednak perswazjom serdecznej przyjaciółki i nieprzychylnej narzeczonemu rodziny i nie wychodzi za drogiego jej sercu Wentwortha. Zrozpaczony kapitan wyrusza na morze i kto wie, czy zdecyduje się powrócić, by wystawiając na szwank swoją dumę, zabiegać o rękę tej samej damy, która raz sprawiła mu już zawód?
Oczywiście, ta relacja między niedoszłymi kochankami pozostaje pod stałym nadzorem lokalnej społeczności. Aby przekazać sobie jakąkolwiek wiadomość zmuszeni są grać w żywym teatrze, rzucać ukradkowe spojrzenia i walczyć o intymność. Anna uczy się oddzielać opinie innych od własnych i podejmować decyzje samodzielnie. Pytanie jednak, czy nie jest już na to za późno?

„Nigdy wcześniej Jane Austen nie stworzyła takiego emocjonalnego napięcia między dwójką głównych bohaterów i nie odważyła się na tak silne wyznania”.

Konkurencyjna powieść do „Dumy i uprzedzenia” czy zdecydowanie inna historia, o dojrzalszej, długo wyczekiwanej miłości?

Intrygujący romans i doskonały opis angielskiej szlachty XIX wieku.
Powieść została kilkukrotnie zekranizowana i co jakiś czas powraca w nowej filmowej adaptacji.

Marta w w trakcie poszukiwania pracy podejmuje decyzję wyjazdu za granicę. Nowa rzeczywistość, nowi znajomi, nowa praca to wszystko komplikuje jej życie.
Czy uda jej się ułożyć życie osobiste i zawodowe w nowej rzeczywistości? Czy może zmuszona będzie wrócić do Polski i zacząć wszystko od początku?
„Piątek trzynastego” to błyskotliwa powieść obyczajowa z domieszką humoru oraz dystansem do życia.

Dla trzech przyjaciółek mocno doświadczonych przez los nowe okoliczności stają się pretekstem do zmian. Joanna, zdradzona przez najbliższych, szuka swojego miejsca w życiu. Czy zdoła otworzyć serce na prawdziwą miłość? Czy Magda, po nieudanym małżeństwie i walce z chorobą nowotworową, znajdzie siłę, by znowu zaufać mężczyźnie? Zuzanna zasmakowała zarówno wielkiego sukcesu, jak i spektakularnego upadku. Czy odnajdzie szczęście w spokojnym życiu u boku ukochanego?
Wioletta Piasecka w powieści „Przyjdzie pogoda na ślub” pisze z optymizmem o bolesnych przeżyciach, jak choroba, bankructwo, odrzucenie przez najbliższych czy rozwód. Bywa, że dzięki nim poznajemy siebie, doceniamy każdą chwilę i odkrywamy swoje przeznaczenie.
Jeśli okrutnie doświadcza cię życie – ta książka jest dla ciebie. Jeśli snujesz marzenia, a brakuje ci odwagi, by po nie sięgnąć – ta książka jest dla ciebie. „Przyjdzie pogoda na ślub” zamyka trylogię, w ramach której ukazały się powieści „Przyjdzie pogoda na miłość” i „Przyjdzie pogoda na szczęście”.