Psychoterapia psychoanalityczna

Dążenie do trwałej abstynencji bywa celem trudnym do osiągnięcia bądź wręcz niemożliwym, co z kolei skutkuje często przerwaniem leczenia. Dopuszczenie możliwości ograniczenia picia staje się wyjątkowo pożądaną strategią terapii uzależnienia od alkoholu. Książka, będąca efektem kilkuletniej pracy badawczej, odpowiada na pytania: - Czy można przewidywać abstynencję u osób uzależnionych od alkoholu oraz jak to robić? - Jakie zasoby odgrywają kluczową rolę na poszczególnych etapach zdrowienia? - U których osób warto stosować model terapii oparty na abstynencji, a w stosunku do jakich pacjentów wykorzystywać podejście ograniczania picia? To pierwsza w Polsce propozycja, wychodzącą naprzeciw potrzebom terapeutów, a otrzymane rezultaty stanowią novum w dziedzinie psychoterapii uzależnień.

Koncepcja błękitnego umysłu, której poświęcona jest ta książka, zachęca do widzenia świata na odwrót, motywuje do odwrócenia zasad do góry nogami. To książka, która zawiera wiele opowieści, anegdot i przykładów. Opiera się na badaniach naukowych, choć jednocześnie przedstawia zagadnienia niewyjaśnione i zagadkowe. Łączy biznes, psychologię, filozofię Wschodu z życiem i naszymi codziennymi wyborami.

Historie miliardera Elona Muska, autorki Harry'ego Pottera J.K. Rowling, a także Leonarda da Vinci, Billa Gatesa, Sereny i Venus Williams oraz innych ciekawych osobowości zostały przedstawione tak, by zainspirować Cię do zmian i pobudzić Twoją wyobraźnię. Przykłady zaczerpnięte z życia autorki książki oraz jej klientów obrazują, jak działa siła przekonań i ukierunkowanie koncentracji.

Błękitny umysł przynosi odpowiedzi na pytania, dlaczego nam nie wychodzi to, co planujemy, i jak inaczej podejść do swoich celów, planów oraz samych siebie. Znajdziesz tu rozdziały "strategiczne", dotyczące na przykład tego, jak przyspieszyć swoją karierę lub jak osiągnąć stan koncentracji, a także fragmenty skupione raczej na psychologii i filozofii, zachęcające do odpowiedzenia sobie na ważne pytania. Jednak siła tej książki nie tkwi wyłącznie w tych wszystkich technikach, trikach, historiach, życiowych przykładach. Wynika z dojrzenia prawdziwej głębi - zanurzenia się w tym, co jest przyczyną, a nie skutkiem.

Życie Ody to nic innego jak przeplatające się epizody szaleństwa bez konsekwencji i depresji prowadzącej jedynie do upadku. To wszystko pod płachtą, ukryte i schowane przez światem. Bo wstyd... Uśmiech na twarzy, radość, spełnienie, akceptacja i świadomość w kontrze do naiwności, lekkomyślności, kłamstw i autoagresji. Pragnienie stabilności, bezpieczeństwa oraz akceptacji i obecności. Tego desperacko szuka by móc "dobrze żyć". Często jednak doszukuje się tego na siłę, nawet w sytuacjach gdzie nie ma na to najmniejszych szans. Cała powieść została zainspirowana życiem zwykłej dziewczyny posiadającej pasje i marzenia, oraz spory bagaż doświadczeń. Dziewczyny która trochę mocniej czuje, intensywniej przeżywa, głośniej się śmieje i częściej płacze. Życie z zaburzeniami psychicznymi - ChAD - choroba afektywno dwubiegunowa - nie jest łatwe, bez względu na to czy sami tego doświadczamy czy też jesteśmy w otoczeniu takiej osoby. Każdy z nas ma lepsze i gorsze dni. Każdy ma prawo czuć, przeżywać i doświadczać. To dopiero początek. Do przebycia pozostało jeszcze wiele drogi, na końcu której czeka upragnione "dobre życie".Nazywajmy to prostymi słowami...

Systematycznie wzrasta zainteresowanie problematyką charakteru człowieka i realizowanymi w tej dziedzinie empirycznymi projektami badawczymi. We współczesnej psychologii poznawczej problematykę tę podejmują m.in. M. Seligman, Ch. Peterson czy C.R. Cloninger. Niemniej, 70 lat wcześniej William Stern opublikował pierwszą psychologiczną teorią charakteru. Jego poglądy mogą być nadal inspirujące dla specjalistów zajmujących się tą tematyką. W mniejszej publikacji przedstawiono m.in. podstawowe założenia teorii charakteru, a także aktualną propozycją ich empirycznej weryfikacji. Podjęty w pracy przedmiot analiz teoretycznych i badań empirycznych może wzbudzić zainteresowanie nie tylko wąskiego grona psychologów, ale również szerszego kręgu osób, którym bliskie są sprawy kształtowania się charakteru człowieka. To bowiem, co dla człowieka jest życiowo ważne, i to, w jaki sposób działa on w sytuacjach życiowo ważnych, jest w dużej mierze ugruntowane w jego charakterze. Treść książki wychodzi naprzeciw oczekiwaniom społecznym zawartym w pytaniach o to, jakie cechy charakteru decydują o kierunku i jakości indywidualnego działania. Szczególnie cenne wydaje się to, że autorzy poszczególnych opracowań pobudzają czytelnika do refleksji nad rozwojem indywidualnych dyspozycji i orientacji charakterologicznych, które stanowić mogą podstawę kształtującego się poczucia osobowej jakości życia. Niewątpliwym walorem publikacji jest również to, iż jest ona owocem współpracy naukowej przedstawicieli znaczących ośrodków akademickich: Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Wrocławskiego i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

Czerwona Księga, wydana po raz pierwszy na świecie, wiele lat po powstaniu i przyjęta z uznaniem w roku 2009, obejmuje rdzeń późniejszych prac Carla G. Junga. Tutaj rozwinął on swe główne teorie archetypów, nieświadomości zbiorowej i procesu indywidualizacji, które miały przekształcić psychoterapię z leczenia chorych w środek wyższego rozwoju osobowości.

Dzieło jednego z prawdziwych wizjonerów współczesnej historii, Czerwona Księga, stanowi osobliwą pracę, wymykającą się klasyfikacji. Jako badanie tego, co to znaczy być człowiekiem, wykracza poza historię psychoanalizy i podkreśla pozycję Junga wśród rewolucyjnych myślicieli, takich jak Marks, Orwell i oczywiście Freud.

Najbardziej znacząca nieopublikowana praca w historii psychologii! Kiedy Carl Gustav Jung podjął szerokie badanie samego siebie, które nazwał „konfrontacją z nieświadomością”, jego sercem była Czerwona Księga, wielki tom, który stworzył w latach 1914 – 1930. Rozwinął w tym dziele swe główne teorie – archetypów, nieświadomości zbiorowej i procesu indywidualizacji – które przekształciły psychoterapię z praktyki zajmującej się leczeniem chorych w środek wyższego rozwoju osobowości.

Faktycznie lektura Czerwonej Księgi jest jak zwiedzanie nieznanego miejsca kultu. Aby zrozumieć tekst Junga – poznać i posłuchać tworów jego nieświadomości – trzeba samotności, ciszy, skupionego wysiłku. Jung odkrywa na nowo swoją duszę, wyobcowaną, podczas gdy „służył duchowi czasu”. Podejmuje szereg przygód i poznaje między innymi Eliasza, Salome, węża i Diabła. Praktykując „aktywną wyobraźnię”, Jung wywołuje postacie, z którymi się kontaktował i rozmawiał. Uważał, że sny stanowią „gorszy wyraz treści nieświadomości”, ponieważ we śnie istnieje mniejsze napięcie. Czerwona Księga „wiernie rejestruje” wizje, które Jung prywatnie zapisywał w swoich „Czarnych Książkach”, dodając komentarze i malując to, co widział w swych snach na jawie, aby zachęcić czytelników do „zrozumienia psychologicznej natury symbolizmu” i wezwać ich do „nowego sposobu wejrzenia we własne dusze”.



„Czym jest to, co czynię?” pyta Jung samego siebie na początku swego „najtrudniejszego eksperymentu”. Odpowiada mu głos. „To jest sztuka”.

Podczas Pierwszej Wojny Światowej Carl Jung podjął szerokie badanie samego siebie, które nazwał „konfrontacją z nieświadomością”. Jego sercem była Czerwona Księga, wielki, iluminowany tom, który stworzył w latach 1914 – 1930, w którym zawarł rdzeń swych późniejszych teorii.

Książka stanowi niezwykłe połączenie kaligrafii i sztuki, iluminowany manuskrypt, który wytrzymuje porównanie z „Księgą z Kells” i z dziełami Williama Blake’a. Ale chociaż Jung uważał Czerwoną Księgę za swoje najważniejsze dzieło, widziała ją zaledwie garstka ludzi. W końcu, prawie 80 lat po jej powstaniu, stała się dostępna w postaci faksymile, opracowanego przez badacza myśli Junga - Sonu Shamdasani. Wersja, którą publikujemy opracowana i opatrzona przypisami przez Shamdasaniego to tzw. Reader's Edition poza kilkoma czarno-białymi mandalami nie zawiera ilustracji

Tematem książki jest wzajemne przenikanie się poszukiwań duchowych i patologii, co bywa przyczyną mylenia duchowości z narcyzmem, religii czy psychologii z ideologią, doświadczeń transcendentnych z ekscytacją. Autor w swej refleksji sięga do prac klasyków psychologii głębi, nurtów platońskich, stoickich i egzystencjalnych w filozofii, doświadczeń mistyków Wschodu i Zachodu (św. Augustyn, Tomasz a Kempis, Eckhart, Suzo, św. Jan od Krzyża, etc.), nie zapominając przy tym, że sam jest żywym podmiotem – doświadczającym i doświadczanym.