Quentin Tarantino Rozmowy Wyd. 2

Kiedy Kraków stał się najzimniejszym miejscem na świecie? Dlaczego niebo jest niebieskie? Po co nam monokryształy? Jak powstawała szczepionka na tyfus plamisty? Jak działa termometr? Co się kryje w atmosferze ziemskiej? Co niezwykłego jest w elektronach? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie w historiach 15 wybitnych polskich naukowców, pań i panów, którzy wnieśli wkład do polskiej i światowej nauki, a o których chyba niewiele wiemy. Książka przystępnym językiem, dla laików, opowiada o fascynujących przedmiotach badań przedstawionych w niej osób: o atomach i molekułach; o skraplaniu gazów; o przyczynach błękitu nieba; o tym, jak powstawała szczepionka na tyfus plamisty; o metalach i genialnej metodzie wytwarzania monokryształów niezbędnych w elektronice; o promieniotwórczych izotopach; o cieple; o matematyce; o gwiazdach zmiennych i pomiarach odległości we Wszechświecie; o związkach chemicznych; o składzie atmosfery ziemskiej, o fotonach i elektronach oraz o teorii względności i falach grawitacyjnych. A kto się pojawia na kartach książki? Zaczynamy od Karola Olszewskiego i Zygmunta Wróblewskiego, a potem poznajemy: Mariana Smoluchowskiego, Rudolfa Weigla, Jana Czochralskiego, Stefanię Horovitz, Stefana Banacha, Alicję Dorabialską, Wilhelminę Iwanowską, Bogusławę Jeżowską-Trzebiatowską, Anielę Dziewulską-Łosiową, Helenę Rasiową, Iwo i Zofię Białynickich-Birulów oraz Andrzeja Trautmana. A oprócz porządnej dawki informacji w niemal każdym rozdziale czytelnicy znajdą ciekawe i bardzo łatwe do przeprowadzenia w domu eksperymenty.

Bajka o Mozarcie jest adresowana do „starszych” przedszkolaków oraz do czytelników rozpoczynających szkolną edukację. W żartobliwy sposób przybliża ona przyszłym melomanom (i nie tylko) postać jednego z największych kompozytorów w dziejach muzyki Wolfganga Amadeusza Mozarta (1756-1791). Opowiada o perypetiach artysty, począwszy od jego dzieciństwa aż do czasów, kiedy jako kompozytor i wirtuoz osiągnął największe sukcesy. Zadaniem Słowniczka wyrazów nie zawsze zrozumiałych, umieszczonego na końcu książeczki, jest wprowadzenie młodego czytelnika w realia epoki, w której dorastał Mozart. Dołączona do książki płyta CD z nagraniem „oprawionej muzycznie” Bajki sprawi, że jej treść stanie się dla dzieci jeszcze bardziej interesująca.

"Książka jak fiolka z pigułkami na spadki nastroju"
Maria Biłas-Najmrodzka i Elżbieta Narbutt napisały pełną ciepła i optymizmu książkę, której treścią jest zwyczajne życie – bez fajerwerków i sensacyjnychdoniesień.

Na pierwsze danie mamy więc kłopoty z pamięcią, nadkwasotę, siwe włosy i chorobę psa.

Na drugie: dużo wolnego czasu i wspomnienia.

A przecież świat można oswoić, co autorkom skutecznie udaje się robić.

Najprostsza recenzja.
„Bigosu w papilotach”: po jego lekturze chce się po prostu żyć pełnią życia i PESEL, który, chcąc nie chcąc, mamy w dowodzie, nie ma na to żadnego wpływu.
„Bigos w papilotach” to pierwsza część korespondencji Marii Biłas-Najmrodzkieji Elżbiety Narbutt.
Kolejne to „Żaba w papilotach” i „Romans w papilotach”.Książki można czytać w dowolnej kolejności."

Młodzieńcze lata Anthony’ego Kiedisa, lidera jednego z najpopularniejszych zespołów rockowych na świecie, są doskonałym materiałem na książkę. Blizna to wspomnienie tamtych szalonych lat wypełnionych muzyką, seksem, narkotykami i imprezami. To opowieść o pogoni za silnymi wrażeniami, o życiu na krawędzi i o poszukiwaniu upustu dla posiadanych zasobów energii. Bez zbędnego koloryzowania, bez taniego ubarwiania rzeczywistości, za to z odpowiednią dozą szczerości powstała biografia człowieka, którego muzyka i ogromna pasja zaprowadziły na szczyty sławy. Oto moja relacja z tamtych czasów, a także historia o tym, jak chłopak, który urodził się w Grand Rapids w stanie Michigan, przeniósł się do Hollywood i na końcu tęczy znalazł więcej, niż mógł udźwignąć. Oto moja historia, wszystkie blizny i cała reszta. Anthony Kiedis

„Czytając tę przejmującą historię, uświadamiamy sobie, jak niewiele wiemy o artystach, których oglądamy na wystylizowanych teledyskach i podczas koncertów. Blizna to gratka dla wszystkich fanów RHCP (…) – pokazuje bez żadnego upiększania zwariowany hollywoodzki światek undergroundowych klubów, narkotykowych dilerów oraz mniejszych, a wraz z upływem czasu i rosnącą popularnością RCCP, coraz większych gwiazd, które przewinęły się przez życie Kiedisa”. Gazeta Studencka

„Kopalnia pikantnych ciekawostek o Cher, Madonnie czy Sylwestrze Stallone. Fani Papryczek odnajdą tu sporo zakulisowych wieści o powstaniu kapeli i słynnych balangach do upadłego”. Marie Claire

Wiadomości z życia brytyjskiej rodziny królewskiej wciąż podbijają media, miliony osób na całym świecie codziennie śledzą z zaciekawieniem wszystkie doniesienia zza bram Buckingham Palace.

Monarchowie nie gotują. Nie ubierają się samodzielnie, nie nalewają sobie picia ani nie ścielą łóżka. Podobno przyszły władca Królestwa, jego posiadłości i terytoriów, nawet nie wyciska sobie sam z tubki pasty do zębów, gdyż zadanie to należy do jednego z czterech jego kamerdynerów, który nakłada pastę na królewską szczoteczkę ze zdobionego srebrnego dozownika. Oficjalnie zdementowano za to inną słynną legendę o „rozpieszczaniu członków rodziny królewskiej”, zgodnie z którą każdego ranka przed księciem Walii stawiano siedem gotowanych jaj uszeregowanych według ich twardości, każde opatrzone cyfrą oznaczającą liczbę minut gotowania, tak aby mógł każdego spróbować i wybrać najbardziej mu odpowiadające.

Szczodrze sponsorowany przez swoich poddanych brytyjski dwór zatrudniał rzesze kucharzy, pokojówek, lokajów, mamek, nianiek, ogrodników, sekretarzy i urzędników. Pielęgnowane przez stulecia rytuały dworskie miały na celu utrwalenie wizji monarchy jako osoby wyjątkowej, ważniejszej niż prezydenci czy milionerzy. A jak lepiej to osiągnąć, niż udowadniając, że przyziemne czynności nie przystoją monarsze. Na usługach królowej przez długi czas była choćby pomocnica, która podawała monarchini wachlarz w sypialni, nalewała wodę do mycia rąk i zdejmowała rękawiczki. Ale już wkładanie monarchini obuwia i zdejmowanie go było domeną paziów. Tak było przez wieki, tak jest również dziś.

Nawet obecnie tysiące osób czuwają codziennie nad maksymalnym komfortem zaledwie kilkorga osób z rodziny królewskiej. Co ciekawe, z czasem liczba pracowników rosła – dwór Elżbiety II zatrudnia dziś bowiem blisko 1200 osób, podczas gdy jej babka, królowa Wiktoria miała ich „zaledwie” 921.\"

Eric Blair stood out amongst his fellow police trainees in 1920s Burma. Nineteen years old, unusually tall, a diffident loner fresh from Eton, after five years spent in the narrow colonial world of the Raj – a decaying system steeped in overt racism and petty class-conflict – he would emerge as the George Orwell we know.

Drawing on all his powers of observation and imagination, Paul Theroux brings Orwell's Burma years to radiant life, tracing the development of the young man's consciousness as he confronts the social, racial and class politics and the reality of Burma beyond. Through one writer, we come to understand another - and see how what Orwell called 'five boring years within the sound of bugles' were in fact the years that made him.