Rada sprawiedliwych

Anatomia przypadku

„Anatomia przypadku” to kryminał nie-kryminał, powieść sensacyjna z mocno zarysowanym wątkiem obyczajowym. To w zasadzie dwie opowieści splecione w jedną historię. Tak nierozerwalne, że trudno dostrzec, gdzie kończy się jedna, a zaczyna druga. Niektóre rozdziały są na tyle autonomiczne, że można je czytać jak osobne opowiadania.
Osią powieści, wokół której kręci się cała fabuła, jest przypadek i jego rola w naszym życiu. Czy wszystko co nam się przydarza jest zdeterminowane? Ile mamy wolnej woli? Czy Bóg może zmienić swoje plany w stosunku do człowieka? Te pytania i czasem sprzeczne odpowiedzi padają na stronach tej książki. Jak jest naprawdę…? Wnioski autor pozostawia Czytelnikowi.
Splot niezwykłych zdarzeń rozpoczyna się od wypadku w bloku przy ulicy Pięknej. Pewnej wrześniowej nocy roztrzaskuje się tam winda z trójką pasażerów. Z katastrofy bez szwanku wychodzi tylko jedna osoba - Paweł Jurek, początkujący literat, wrażliwiec i hipochondryk, który podobną scenę wcześniej opisał na stronach swojej powieści. Czy tragedia to skutek awarii technicznej, czy zamachu? Obie opcje są równie prawdopodobne, oba wątki równoważne, choć jeden to fikcja stworzona przez Pawła, a drugi - rzeczywista historia.
„Anatomia przypadku” to w gruncie rzeczy anatomia ludzkich losów. Trochę zabawny i groteskowy obraz bezradności człowieka wobec tego, co nieuniknione, ale też ufności w to, że czasem jednak „wiara przenosi góry”. To optymistyczna przypowieść o pesymistycznej rzeczywistości.

Anioł

Szokująca zbrodnia w świecie ludzi bez skrupułów. Czy któryś z tropów doprowadzi do mordercy?
Na tyłach budynku kina znalezione zostają zwłoki Oliwii Wajdzik. Młodą, luksusową prostytutkę zamordowano w wyjątkowo brutalny sposób. Śledztwo prowadzi troje policjantów: Monika Kijowska, Oskar Opala i Marcin Krawczyk, którzy mimo dzielących ich różnic okazują się wyjątkowo sprawnie funkcjonującym zespołem. Czy zdołają odkryć wszystkie elementy układanki i znaleźć sprawcę zbrodni?
Zabójstwo Oliwii Wajdzik uruchamia ciąg wydarzeń i wiedzie policjantów przez sieć powiązań, które sięgają głęboko: przez tajemniczego stalkera i narkotykowych dilerów po księży, polityków oraz artystów. Podejrzanych przybywa, wątki w dochodzeniu się mnożą, a śledczy dokonują kolejnego makabrycznego odkrycia...

Archiwum Groźnych Historii

Jubileusz 100-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej stał się inspiracją dla wielu inicjatyw. Uczelnie techniczne zazwyczaj nie kojarzą się z literaturą. Postanowiliśmy to zmienić i połączyć AGH, kryminalne opowieści oraz konkurs literacki, czego rezultatem jest zbiór opowiadań Archiwum Groźnych Historii. W antologii znalazło się 12 najlepszych prac wyłonionych przez jury spośród ponad 250 zgłoszonych do konkursu "Kryminał na 100-lecie AGH". Każde ze zwycięskich opowiadań zawiera pomysłowe odniesienia do AGH oraz charakteryzuje się wciągającą fabułą. Wśród autorów nagrodzonych tekstów są zarówno doświadczeni twórcy z publikacjami na koncie, jak i odkryte przez nas debiutujące literackie talenty. Mamy nadzieję, że lektura opowiadań nie tylko wzbudzi w czytelnikach emocje, ale też pozwoli spojrzeć na uczelnię z innej perspektywy. Być może dla niektórych zajęcia w znajomych laboratoriach czy wieczory na Miasteczku Studenckim AGH już nigdy nie będą takie same. Niektórzy z autorów zabiorą nas także w podróż w czasie, m.in. do początków Akademii Górniczej, prezentując alternatywne warianty uczelnianej historii. Jesteśmy przekonani, że te niezwykłe opowiadania przypadną do gustu zarówno społeczności AGH, jak i miłośnikom kryminałów.

Babka z zakalcem

Będę zamordowana

Dobrze napisana powieść kryminalna z wątkiem romansowym, rozgrywająca się latach 60. XX stulecia, wydana w popularnej serii „Z jamnikiem”.
Justyna Skoroń przyjeżdża do pensjonatu „Złota Pani” w nadmorskim miasteczku. Pobyt nad morzem ma jej pomóc ukoić skołatane nerwy, ponieważ niedawno zamordowano jej ojca. Profesor Skoroń był naukowcem na Politechnice. Pracował wspólnie z córką nad spreparowaniem substancji, która uniemożliwiałaby robienie zdjęć satelitarnych. Niestety, w końcowej fazie prac został zamordowany. Władze obawiają się, że następna ofiarą mordercy może być Justyna. Z tego powodu wysyłają ją nad morze w roli wabika, aby tam sprowokowała złoczyńcę do kolejnego mordu.
Książka ma bardzo ciekawy sposób narracji –większość akcji opisywana jest przez główną bohaterkę w formie pamiętnika.
Konstrukcja powieści jest misterna i sporo w niej zaskakujących zwrotów akcji. Całość da się czytać, i to całkiem dobrze.
[Katarzyna Piwowarczyk-Atys, KlubMOrd.com]
Nie pokusiłbym się może o stwierdzenie, że jest to najlepsza powieść pana Korkozowicza („Przyłbice i kaptury” to jednak inna liga), niemniej jako przeciętnej długości kryminalisko jest bardzo w porządku. Książka od początku do końca trzyma w napięciu i budzi ciekawość co będzie dalej, powieść „sama się czyta”. [LeszE30k, lubimyczytac.pl]
Pierwsze, papierowe wydanie tej książki ukazało się nakładem wydawnictwa Czytelnik (Warszawa 1970) w serii „Z jamnikiem”, w nakładzie 80 280 egz.
Książka wznowiona w formie elektronicznej przez Wydawnictwo Estymator w ramach serii: Kryminał z myszką – Tom 37.
Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.

Bigamista

Łódź. Mglisty, wiosenny poranek. W przypałacowym stawie na Księżym Młynie zostaje znalezione ciało młodego, wysportowanego mężczyzny. Przyczyna śmierci sportsmena zaskakuje śledczych Jakuba Karskiego i Tomasza Mielczarka. Sekcja zwłok wskazuje na działanie pewnego związku chemicznego, co dowodzi, że zabójca działał w przemyślany sposób. Policjanci wkraczają w świat sportu siłowego, aby poznać system pracy i zwyczaje trenerów personalnych. Tymczasem o Julię Bronicką, właścicielkę Bomboni Cafe, znów upomina się przeszłość. Tym razem z sukcesem. Julia za wiedzę o swojej rodzinie jest gotowa poświęcić wiele. Nie spodziewa się jednak, że los zażąda od niej najwyższej ceny.

„Bigamista” to opowieść o charyzmie i walce o miłość. O tym, ile warte są słowa przysięgi i jaka jest cena za ich niedotrzymanie.

Świetnie dopracowana i przemyślana intryga, pełnokrwiste, niejednoznaczne postacie i wciągające retrospekcje.
To wszystko sprawia, że lektura „Bigamisty” gwarantuje ogromną czytelniczą przyjemność i pokazuje, że Agnieszka Płoszaj jest w doskonałej literackiej formie.
Polecam!
Dagmara Andryka, pisarka

Agnieszka Płoszaj - autorka powieści kryminalno-obyczajowych. Łodzianka, przedsiębiorca. Zadebiutowała w 2017 roku powieścią „Czarodziejka” (wyd. WAB) która otwiera cykl łódzkich kryminałów – „Ogrodnik” (wyd. WAB, 2018) i „Bigamista” (wyd. Novae Res, 2019) z duetem śledczych Karski i Mielczarek oraz niepokorną Julią Bronicką. Prywatnie jest mamą Nataszy i Poli. Ma słabość do kawy, szybkich samochodów i swojego męża. Nominowana do nagrody „Człowieka Łodzi” 2018. W roku 2019 została uznana za jedną z piętnastu najlepszych polskich autorek kryminałów (dane wg. portalu „Czytam mimo wszystko").