Rewia z Autografem od Autorki

Kultowa, ale znana dotąd tylko z fragmentów drukowanych w „Twórczości”, powieść Romana Wysogląda to publikacja, którą każdy szanujący się czytelnik powinien mieć w swojej bibliotece.

„34 kilometry od Pałacu Kultury” to książka, o której Henryk Bereza pisał: „Z absurdalności ludzkich doświadczeń literatura polska zdaje sobie sprawę w znacznie mniejszym stopniu niż jej najbardziej przeciętny czytelnik. W powieści „34 kilometry od Pałacu Kultury” Roman Wysogląd nadrabia niedowłady wrażliwości polskiej literatury na absurdalność istnienie. W prozie polskiej lat osiemdziesiątych jest to jedna z najważniejszych powieści”.

„Jedna z najbardziej obrazoburczych polskich powieści, nie dziwię się więc, że dopiero teraz ukazuje się w całości. Wysogląd jest pisarzem wyjątkowo niedocenianym, a przecież jego proza cechuje się tym, co wytrawni czytelnicy lubią najbardziej: jest gęsta, szalona i przy tym zabawna. "34 kilometry od Pałacu Kultury" to literacka jazda bez trzymanki, gdzie bez ceregieli traktowani są ludzie i zwierzęta, a obrażeni mogą się poczuć wszyscy, zarówno komunistyczni aparatczycy, jak i działacze SOLIDARNOŚCI”. (Olgerd Dziechciarz)

Polecamy!

Roman Wysogląd urodził się w Krakowie. Jako poeta debiutował w 1970 roku; jako prozaik – dwa lata później. Był współzałożycielem Grupy poetyckiej 848. Wydał: „Przekrętkę” – tom opowiadań (Warszawa 1985), „Moskwę za trzy dni” – powieść (Warszawa 1985), „Obudzonego o zmierzchu” – czarny kryminał (Kraków 1988), „Codziennie i przez cały czas” – powieść (Warszawa 1989), „Dzieci niespecjalnej troski” – opowiadania (1989), „Nie ma w nas ciepła” – opowiadania (1990) oraz powieść „Smutne poranki, radosne wieczory” (2015). W 2019 roku Fundacja Kultury AFRONT wydała jego tom wierszy wybranych „Melduję wykonanie zadania”, a w 2020 powieść „Chorzy na Polskę”. Oprócz wyżej wymienionych prozy ukazały się także jego książki poetyckie: „Na granicy do niczego” (2008), „Ręczna historia hamulca” (2013), „Poetą nie wypada bywać w każdej chwili życia” (2012), „Wiersze tak zwanego pierwszego kontaktu” (2012), „Na chuj poecie wyobraźnia” (2011), „Prawda bez potwierdzenia odbioru” (2012), „Nie istnieje nic konkretnego poza pustką” (2012), „Rozkojarzone drobiazgi z pogranicza snu i wyobraźni” (2012), „Na skrzyżowaniu siebie” (2013). Poza tym wydał też „Poczet potworów krakowskich” (2014), w którym opisał ponad 130 znajomych oraz miejsc w Krakowie szczególnie mu bliskich, z których większość już nie istnieje. Regularnie, co dwa lata, drukuje nowe rzeczy w „Twórczości”. Uhonorowano go także nagrodami: im. Andrzeja Bursy (1986) oraz im. Natalii Gall (także 1986) za najlepszy tom opowiadań w kraju („Przekrętka”).

"Więcej jest rzeczy na ziemi i w niebie, niż się ich śniło waszym filozofom". Wychodząc z tego założenia, postanowiliśmy opisać część z tych rzeczy, które się nikomu nie przyśniły. Ani filozofom, ani szlifierzom, ani nawet zdunom. Snując wątek hippiczno-botaniczny, postanowiliśmy powołać do życia nowy kierunek literacki, czyli "realizm paniczny". Kto gustuje w historiach kryminalnych, będzie usatysfakcjonowany, ponieważ nawet po zakończeniu nie wiadomo do końca, dlaczego takie zdumiewające wydarzenia były treścią tej opowieści. Licząc na miliony czytelników, zapewniamy, że chodziło nam wyłącznie o nagrody literackie, a nie tani poklask.

Artur Andrus – dziennikarz, radiowiec, satyryk, autor i wykonawca piosenek, głównie kabaretowych. Motto, którym się kieruje w swoim życiu, brzmi: „Każdy powinien mieć motto, którym się kieruje w swoim życiu – i dobrze, żeby ono brzmiało”.

Wojciech Zimiński - scenarzysta, dziennikarz, satyryk, prowadzący "Szkło kontaktowe" w TVN24, chwilami autor rysunków satyrycznych, nie lubi ryb (jeść, oglądać je lubi).

To tryskająca dowcipem, pełna ciepła, optymizmu, a także refleksji opowieść o przyjaźni, kontrowersyjnych wyborach życiowych i... miłości. Jest to historia ludzi, których los zetknął ze sobą w mającym 90-letnią tradycję Liceum Sacré Coeur w Pobiedziskach pod Poznaniem, nazywanym żartobliwie Klasztorkiem. Fabuła została zainspirowana pobytem autorki w tymże miejscu. Wprawdzie historie opisane w książce są fikcją, jednakże - zapewne - do każdej z nich byliśmy zdolni! Miły Czytelniku! To z myślą o Tobie napisałam książkę, która ma ogrzać nasze serca i myśli niczym filiżanka gorącej czekolady, lampka wina albo rozmowa z przyjacielem. Sprawić, by czas spędzony na lekturze był radosny, wzruszający, po prostu... wyjątkowy... Jak napisał Carlos Ruiz Zafón: „Książki są lustrem: widzisz w nich to, co już masz w sobie”. - Dorota „Lekturę powieści zostawiłam sobie na niedzielę. Teraz jednak żałuję, bo ze śmiechu okropnie bolą mnie wszystkie mięśnie, a w niedzielę trudno o dobrą pomoc medyczną (…)”. - Sława Przykucka-Makarowicz - wychowawczyni z LO, polonistka „Ciekawa książka, świetnie napisana, doskonale się czytało. Rysunki - genialne!” - Agnieszka Przybylska - przyjaciółka „Dzięki, Doris! Książka mądra i megazabawna jednocześnie. Widzę, że mam idealny prezent dla mojej mamy, narzeczonej i przyszłej teściowej!” - Andrzej Piotrowski - kuzyn „Uśmiałam się do łez. Potrzebowałam tych wszystkich pozytywnych emocji i wzruszeń. Polecam! Ta książka natchnie optymizmem każdego!” - Monika Babula-Sobkowiak - koleżanka ze szkolnej ławy

Mila postanawia zmienić swoje życie i całkowicie odciąć się od przeszłości. Rozpoczyna studia, ale szybko się orientuje, że był to po prostu kolejny błąd. Na jej drodze ponownie staje jej były chłopak, co sprawia, że dziewczyna ponownie wpada w wir spraw sprzed lat.
Wraz z byłym chłopakiem do jej codzienności wkraczają także jej przyjaciele i wspomnienia, w których zawsze pojawiał się Natan. Mila zaczyna rozumieć, że nie potrafi o nim zapomnieć i być może nigdy nie będzie potrafiła.
Jednak Natan już nie jest tym samym chłopakiem co kiedyś. Teraz w jego oczach czają się mrok i smutek. W dodatku najwyraźniej już się z kimś związał. Dziewczynę pali od środka zazdrość, ale nie może niczego zrobić. Natan nie chce, żeby ponownie stała się częścią jego życia.

Jakub Miazga (1986) – ukończył filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim i zootechnikę na Uniwersytecie im. Hugona Kołłątaja w Krakowie. Debiutował w 2018 r. w magazynie „Esensja” opowiadaniem Extrema unctio. Absalon to jego pierwsza powieść.

Początkująca dziennikarka, Barbara, dowiaduje się o brutalnym zamordowaniu znanego krakowskiego biznesmena i kolekcjonera dzieł sztuki, Wojciecha Mencla. Kiedy jednak zamierza zgłębić tę sprawę, zostaje jej odebrana. W zamian otrzymuje zlecenie na artykuł o Absalonie, młodym malarzu, którego Mencel był mecenasem. Mimo to dziennikarka nie przestaje się interesować przebiegiem śledztwa. Korzystając z pomocy swojego informatora, przeczuwa, że za pozyskane wiadomości będzie się musiała wkrótce odpłacić.

Tymczasem okazuje się, że dowiedzenie się czegoś więcej o Absalonie również nie jest takie proste, jak z początku się wydawało. Kto kryje się za nielicznymi obrazami i muralami, które Barbara odnajduje m.in. na krakowskim Podgórzu i Kazimierzu?

Na jego temat krążą sprzeczne opinie, a o faktach z jego życia wiadomo niewiele więcej niż to, że wychowywał się w domach dziecka u sióstr zakonnych.

Adam i Ewa, czyli Tutti kaput. Fantazja klerykalna w czterech aktach z Epilogiem to zaproszenie do udziału w scenicznej, otwartej i pozbawionej uprzedzeń dyskusji na trudny i kontrowersyjny temat, jakim jest kościelny celibat. Ten głęboko zakorzeniony w katolickiej tradycji klejnot przeżywa coraz wyraźniej pogłębiający się kryzys, czego dowodem jest między innymi wzrastająca liczba odejść duchownym z kapłaństwa. Już sam podtytuł Adama i Ewy zapowiada dyskusję “fantazyjną”, która – niepozbawiona zagadkowej wieloznaczności – jednych skłonić może do uśmiechu, innych do refleksji. a jeszcze innych – może nawet zbulwersować. Mijałby się jednak z prawdą ten, kto uznałby Adama i Ewę za prześmiewczy “atak” na Kościół czy też “obrazę” czyichkolwiek uczuć religijnych.
Książka napisana w postaci scenariusza.