Rodos I Dodekanez Travelbook Wyd. 3

Ze wstępu:
Za każdym razem, przekraczając położoną w dolinie rzeki Valiry granicę między Hiszpanią a Andorą, miałem nieodparte wrażenie, że odbywam — jak Alicja w Krainie Czarów — podróż na drugą stronę lustra. W zupełnie inny, trochę nierealny świat, gdzie żyje się dostatnio, beztrosko i bezpiecznie, gdzie można cieszyć wzrok pejzażami gór i głęboko oddychać krystalicznym górskim powietrzem, ale także rozkoszować się zapachami niezliczonych perfumerii, które królują na handlowych pasażach wśród dziesiątków domów towarowych i butików. Andora to kraj przedziwnych kontrastów: nieskażonej natury i cywilizacji luksusu, romańskich kościółków i nowoczesnej architektury. Kraj przemytników, tajemnic, legend i czarów. Jeszcze do niedawna przeważała tam rolniczo-pasterska gospodarka i do początku XX wieku zachowały się relikty feudalizmu, a dziś rozwinięta baza turystyczna zachęca do uprawiania wysokogórskich wspinaczek i sportów zimowych, bogate witryny sklepów kuszą miłośników zakupów, a banki przyciągają biznesmenów ofertami raju podatkowego.
Historia Andory jest doprawdy wyjątkowa. Trudno uwierzyć, że w ciągu tysiąca lat burzliwych dziejów Europy to minipaństewko, graniczące z dwoma potężnymi sąsiadami, zdołało zachować swą tożsamość i odrębność, przetrwało szczęśliwie wszystkie wojny i zawirowania. Francuski pisarz Jean Cassou nazwał Andorę w latach 30. „uprzywilejowanym rezerwatem”, a Norman Davies określił ją w swej książce „Europa, rozprawa historyka z historią” jako „przedziwną hybrydę”. W 1999 roku ówczesny premier kraju, Marc Forné Molne, powiedział w wywiadzie, że „obszar Andory to górskie ustronie zapomniane przez wszystkich, o którym nikt nie myślał jako o terytorium do podboju i dlatego wszystkie potęgi dały mu spokój przez siedem kolejnych wieków”.
Andora to także dwa różne światy w zależności od tego, czy odwiedzamy ten kraj zimą, gdy lśniące bielą szczyty stają się wymarzonym miejscem dla narciarzy, czy w pozostałych porach roku, kiedy zielone zbocza Pirenejów stwarzają idealne warunki do długich pieszych wędrówek. Doceniając znaczenie Andory jako centrum sportów zimowych, w moim przewodniku traktuję ten temat marginesowo. Nie jest to książka dla narciarzy, ani dla alpinistów, lecz przede wszystkim dla tych, którzy od wiosny do jesieni chcieliby powłóczyć się po górskich szlakach, szukając śladów tysiącletniej historii Kraju Dolin i niezapomnianych pejzaży.

Zapraszamy na drugą stronę lustra. To fascynująca podróż.

Spis treści
Wstęp
1 Andora. Bezpieczna oaza w Pirenejach
2 Andora. Praktyczne wskazówki
3 Andora. Historia księstwa bez księcia
4 Sant Julia de Loria. Wrota do Andory
5 Andorra la Vella. Handlowa metropolia
6 Escaldes-Engordany. Raj gorących źródeł
7 La Massana. U stóp szczytu Coma Pedrosa
8 Encamp. Labirynt strumieni i jezior
9 Ordino. W dolinie Północnej Valiry
10 Canillo. Królestwo patronki Andory
11 Materiały Źródłowe
12 Indeksy

Cypr, często kojarzony jako miejsce narodzin bogini miłości Wenus, to prawdziwy kulturowy tygiel. Podbity przez Ryszarda Lwie Serce, przeszedł w ręce templariuszy. Ślady swojej obecności pozostawili tu Grecy, Persowie, Żydzi, Wenecjanie, Turcy, a nawet Anglicy. Niezwykłe stanowiska archeologiczne, pałace, świątynie i twierdze to tylko część zabytków, jakie czekają na spragnionych wrażeń turystów. Cypr to również słońce, plaże i sporty wodne. Warto się przekonać, że wakacje spędzone na wyspie zawsze będą zbyt krótkie.

W Dolomitach jest sporo szczytów, których wysokość przekracza 3000 metrów. Zazwyczaj przychodzą na myśl słynne kolosy: Marmolada, masyw Tofane, Antelao, Pelmo, Sassolungo, Cristallo, Sorapis, Civetta, Tosa czy Cima Brenta. Przy czym wystarczy przestudiować mapę, by odkryć, że liczba dolomickich wierzchołków sięgających powyżej 3000 metrów przekracza 100. Przewodnik zawiera opisy dróg na 86 głównych szczytów, jeśli jednak doliczyć informacje o wejściach na niektóre boczne wierzchołki, można w nim znaleźć aż 113 propozycji tras. Dolomickie trzytysięczniki są podzielone, patrząc od zachodu na wschód, na 16 grup górskich: Dolomiti Brenta, Catinaccio, Sassolungo, Odle-Puez, Sella, Tofane, Sasso Croce – Lavarella – Fanes, Dolomiti di Braies, Dolomity Seksteńskie i Auronzo, Cristallo, Sorapis, Antelao, Pelmo, Marmolada i Pale di San Martino. Najwyższe wzniesienie to Punta Penia w masywie Marmolada. Grupy z największą liczbą trzytysięczników to Marmolada i Dolomiti Brenta, na ostatnim miejscu natomiast plasuje się masyw Catinaccio z jednym wzniesieniem przekraczającym wysokość 3000 metrów, szczytem Catinaccio d’Antermoia.

Budowa geologiczna Dolomitów i wysokości ich szczytów powodują, że wejście na dowolny, nawet najłatwiejszy trzytysięcznik często jest wyzwaniem i nie należy go lekceważyć. Załamanie pogody może skutkować oblodzeniem, co utrudnia już i tak niebezpieczne wejście i zejście. Większość klasycznych dróg na wierzchołki została wytyczona w drugiej połowie XIX wieku przez tzw. pionierów Dolomitów. Spośród wszystkich odkrywców na czoło wysuwa się - jako największy pogromca szczytów - Austriak Paul Grohmann. To on jako pierwszy zdobył niektóre z najważniejszych dolomickich trzytysięczników: Tofana di Mezzo, Tofana di Dentro, Tofana di Rozes, Antelao, Marmolada, Sorapis, Cristallo, Punta dei Tre Scarperi i Sassolungo, a także Cima Grande, szczyt, któremu do 3000 metrów brakuje zaledwie metra. Za każdym opisanym w przewodniku szczytem kryją się historie nie tylko o alpinizmie, ale i o ludziach. Historie, o których świadczą liczne pozostałości - sztolni, tuneli i ścieżek - na jakie można natrafić na drogach pośród skalnych ścian, a które są ukryte w wąwozach i na grzbietach tych wspaniałych gór.

Uwaga! W związku z niezależnymi od wydawcy zmianami klimatycznymi i zdarzeniami (takimi jak obrywy i osuwiska skalno-lodowe) drogi wspinaczkowe opisane w przewodniku mogą mieć nieznacznie inny przebieg.

Katowice to miasto o złożonej duszy. Piękne, lecz niełatwe w odbiorze. Miasto mozaika, miasto przygoda, miasto tajemnica - wciąż warte odkrywania. Przewodnik pokazuje cztery oblicza Katowic: XIX-wieczne przemysłowe, modernistyczne - wprost z dwudziestolecia międzywojennego, socjalistyczne i w końcu współczesne, poprzemysłowe oblicze miasta kultury. Katowice warto poznawać w kontekście okolicznych miejscowości. Dlatego w drugiej części przewodnika opisanych zostało kilka najciekawszych miast regionu Górnego Śląska.

Górnicza przeszłość
Nowatorskie projekty
Spodek - symbol miasta
Muzea, pałace i galerie
Atrakcje Górnego Śląska
Kuchnia regionalna

Grecka wyspa Kos od lat cieszy się dużą popularnością wśród turystów. Jej wybrzeża kuszą plażami i turkusową wodą, zaś interior wyspy zachęca do zanurzenia się w atmosferze górskich wiosek. To raj dla wielbicieli starożytności, spokojnego wypoczynku oraz pysznej i zdrowej greckiej kuchni. Stolica Kos szczyci się imponującymi ruinami Asklepiejonu. Jedna z największych agor antycznego świata to miejsce nieśpiesznych spacerów. Wyspa Kalymnos ze swoimi wspaniałymi klifami stała się natomiast prawdziwą mekką dla miłośników wspinaczki skałkowej.

Kos i Kalymnos potrafią uwieść każdego!

Kieszonkowy przewodnik, opisujący główne zabytki Krakowa, niektóre ulice i dzielnice oraz ich historię, podzielony jest na pięć rozdziałów: Stare Miasto, Wawel, Wokół Starego Miasta, Kazimierz i Przedmieścia. Bogato ilustrowany, zawiera dużo kolorowych zdjęć, schematów i planów. Idealny dla turystów, którzy chcą zdobyć wiedzę na temat najważniejszych zabytków, symboli oraz atrakcji z obszaru całego Krakowa.