Rodzina Borgiów

Czy odnajdzie wolność ten, kto zgubił się w więzieniu własnego umysłu?

Na brzeg pewnego tajemniczego miasta przypływają szalupy pełne uciekinierów. Jednym z nich jest mężczyzna, który za sprawą nieporozumienia trafia do ogarniętego suszą majątku ziemskiego jako ekspert od uprawy roli. Poznaje tutaj konkubinę lokalnego szlachcica, która wkrótce staje się przedmiotem jego obsesji. Tymczasem nadciągają czarne chmury – gnębieni od wielu lat przez skrajną nędzę chłopi szykują się do przejęcia szlacheckiej rezydencji, bez względu na to, jaką cenę będą musieli za ten akt desperacji zapłacić…

„1907” to uwodząca onirycznym klimatem powieść o bezsilności, którą odczuwamy w zderzeniu z prawami natury, a także o braku możliwości uwolnienia się z niewoli własnego umysłu.

Czasem rodzinne więzy bardziej dzielą, niż łączą.

Warszawa, lata 70. Weronika Piontkowska niedawno się rozwiodła, uczy francuskiego w liceum i wychowuje dwóch rezolutnych chłopców. Jednak w żadnej z ról, jakie przyniosło jej życie, nie odnajduje się zbyt dobrze – poza jedną. W sielskim, ustronnym Jaktorowie, wśród pachnących łąk i lasów wciąż może być beztroską córką swoich rodziców. Wkrótce okaże się jednak, że raj na ziemi nie istnieje, a sielankowa posiadłość, którą Weronika tak kocha, skrywa wiele dramatycznych historii… Jaką cenę w czasach stalinizmu zapłacił za Jaktorowo jej ojciec? Dlaczego po latach wciąż nie chce rozmawiać o własnej siostrze, gdzie mają swoje źródło wszystkie rodzinne tajemnice?

„Aż po horyzont” to kolejna znakomita powieść Agnieszki Janiszewskiej – mistrzyni wikłania osobistych losów bohaterów w tryby wielkiej historii.

– Wiem, że wciąż myślisz o Jarku.
– Nieprawda. – Zaczerwieniła się.
– Wiem, że myślisz – powtórzył, zupełnie niezrażony jej tonem. – Że żałujesz…
– Żałuję, że za niego wyszłam. Na pewno nie tego, że się rozstaliśmy – zaperzyła się. – A ty znowu posuwasz się za daleko.
Spróbował odgarnąć zdecydowanie za długą grzywkę opadającą jej na oczy, ale uchyliła się przed tym pieszczotliwym gestem. Nadal nie odwzajemniała jego spojrzenia.
– Skoro się przy tym upierasz… – westchnął i ruszył w kierunku chłopców.
– Nie, to ty się upierasz, aby wmawiać mi podobne bzdury! – Nie wytrzymała. – Bo to właśnie ty żałujesz, że od niego odeszłam.

Opowieść o władzy, o manipulacji, o małości człowieka w skrajnych okolicznościach, ale też o odradzaniu się, o tęsknocie za tytułowym blaskiem w świecie zdegenerowanym, brudnym, źle urządzonym. Ta opowieść biegnie na tyle daleko od naszej rzeczywistości, by się w nią nie zamieszać, i na tyle blisko, by ani na chwilę nie stracić jej z oczu.
Świat Blasku może być za chwilę naszym światem.
A może naszym światem już jest.

KRUCHE JEST NASZE ISTNIENIE I NAJCZĘŚCIEJ BYLE JAKIE. OD TRWOGI DO TRWOGI. ALE UPŁYWAĆ MOŻE W MROKU LUB BLASKU. OBIECUJĘ WAM BLASK.

Eustachy Rylski – urodził się w 1944 r., prozaik, dramaturg i scenarzysta. Zadebiutował w 1984 roku dyptykiem powieściowym Stankiewicz. Powrót. Autor powieści Człowiek w cieniu, Warunek, Na Grobli, Obok Julii; tomów opowiadań Tylko chłód, Wyspa, Szara lotka; esejów Po śniadaniu. Laureat kilku prestiżowych nagród literackich. Tłumaczony na wiele języków.

Gdy nadejdzie koniec świata, pójdziesz z miłości do piekła.

Świat pogrążony w wojnie nigdy nie będzie już taki sam jak przedtem. Wiedzą o tym Zofia i jej ukochany, brutalnie rozdzieleni przez nadejście nowych czasów, w których słowo „człowieczeństwo” traci swoje pierwotne znaczenie. Czy w świecie pełnym nienawiści, biedy, głodu i wszelkich cierpień uda im się na powrót odnaleźć siebie?

Ta fascynująca, utkana z niejednoznacznych fragmentów powieść, jest zagadką, którą czytelnik musi rozwiązać sam, jednocześnie zadając sobie pytania o to, jak daleko może sięgnąć ludzkie okrucieństwo i o to, kim naprawdę staje się człowiek w momentach krańcowych.

Thriller polityczny najwyższej klasy, który sam Mario Puzo określił swoim najambitniejszym dziełem.

Pełna zwrotów akcji, błyskotliwa i prorocza powieść, przewidująca wydarzenia, które zmieniły bieg historii stanów zjednoczonych i całego świata.

Nowe wydanie w pięknej szacie graficznej, będące częścią serii wznowień ukazującej różnorodność dorobku słynnego pisarza.

Wygląda na to, że dla USA nastały szczęśliwe czasy. Wybory prezydenckie wygrywa młody, tryskający energią Francis Xavier Kennedy. Nowy przywódca kraju po swoich dwóch sławnych stryjach – Johnie Fitzgeraldzie i Robercie, zamordowanych przed ponad dwudziestu laty – odziedziczył nie tylko nazwisko, pieniądze, talent polityczny i inteligencję, lecz także charyzmę i idealizm.

Nic nie zapowiada międzynarodowego kryzysu, który następuje, kiedy dochodzi do ataku na papieża oraz porwania córki prezydenta – i to wszystko tego samego dnia. Co gorsza, plany arabskich terrorystów – bo właśnie oni stoją za obydwoma aktami – na tym się nie kończą. Nad Stanami Zjednoczonymi zawisa groźba ataku nuklearnego.

Francis Xavier Kennedy za żadną cenę do niego nie dopuści. Choć niedawno porwał cały naród swoim zaraźliwym optymizmem, teraz zrobi wszystko, by dokonać zemsty. A co z jego ideałami?

Wartka akcja i znakomita rozrywka. To powieść, która daje poczucie satysfakcji.

„Los Angeles Times”

Prawdziwie uzależniający… Czwarty K ma wszystko, czego potrzebuje dobra powieść sensacyjna!

„The Washington Post”

Kiedy najgorsze, co może ci się zdarzyć, rzeczywiście ci się przydarza, a ty to jakoś znosisz, wtedy jesteś najsilniejszym człowiekiem na świecie. Co w istocie wcale nie musi być aż tak dobre.

fragment powieści

Orwell w Roku 1984 wszystko pokiełbasił – powiedział Kennedy. – To jednostka jest bestią.

fragment powieści

Młoda dziewczyna o artystycznej duszy i złamanym sercu próbuje uporać się z depresją. Nazywa się A... i przesiaduje na dziewiątym piętrze. Obserwując pomrok, przenika przez przestrzeń i przytacza historie ludzi, a później połykają ją jej własne uczucia i czuje się rozbita. Wszystko to opowiada fantastycznemu terapeucie Alexowi, który jest zarówno znanym psychiatrą, jak i szanowanym pisarzem. A… marzy o tym, żeby wydać książkę i ujrzeć jasność, pragnie otworzyć ludzkie serca i umysły na prawdziwe emocje, ale nieustannie zapomina, jak się nazywa…

Zróżnicowana forma utworu - od wiersza białego po opowiadanie, brak hipokryzji, bezkompromisowość w opisie uczuć i świata oraz talent i zmysł obserwacji są gwarancją niebanalnej lektury.
A.M.