Rozmowy o Evereście

Po tragicznym sezonie 1986 roku pod K2 Anna Czerwińska na długo rozstała się z Karakorum. Uraz, związany ze śmiercią tylu bliskich osób, odsuwał plany kolejnych wypraw w ten rejon. Dopiero po kilkunastu latach, w 2003 roku, autorka ponownie wraca w te strony, tym razem podczas wyprawy na Gasherbrum II. Zakończona sukcesem akcja górska otwiera drogę do kolejnych wypraw w ten rejon: na Gasherbrum I, Broad Peak i K2 (dwukrotnie). W trakcie wyprawy w 2005 roku na ten ostatni szczyt Anna wspina się razem z Darkiem Załuskim. Nic więc dziwnego, że gdy w 2011 roku Darek już w innym teamie staje na wierzchołku K2, w szczerej rozmowie opowiada Annie o szczegółach akcji górskiej. Jego skrótowa, choć pełna dramatyzmu relacja zostaje załączona do tej książki jako posłowie. Darek Załuski jest także współautorem rozdziału relacjonującego sezon 2010 pod K2.

Deft, absorbing and informative

Times Literary Supplement

Informative, essential reading on women's mountaineering wrapped within a profoundly personal memoir. There is joy amid the anger and hurt Rachel conveys on her journey of personal recovery through recovering the stories of her newfound outdoors foremothers. I'm sure many women will feel seen in these pages. The peaks of joy, the lessons learned during the lows, and the rallying cry for our right to feel safe outdoors will stay with me

Francesca Donovan, The Great Outdoors Magazine

A highly original work… Quietly angry and fiercely feminist, it’s the book I’ve been encouraging everyone to read

Critic, *Books of the Year*

Rachel Hewitt's writing is always elegant, fierce, intelligent and truthful. No one writes as well as she does about endurance - and survival

HELEN LEWIS, author of Difficult Women

KULISY DZIAŁANIA NAJWAŻNIEJSZEJ GÓRSKIEJ ORGANIZACJI RATOWNICZEJ W POLSCE TOPR, instytucja z ponad 100-letnią tradycją, to hermetyczne środowisko ludzi, którzy "robią swoje", nie bardzo o tym rozprawiając. Bo kto zrozumie ich strach, gdy zaglądają śmierci w oczy? Kto poczuje to brzemię odpowiedzialności za kolegów i ratowanego? Dla kogo te kilka słów: "uroczyście przysięgam pod słowem honoru" będzie życiowym mottem? TOPR to ludzie zwyczajni, a jednak – wyjątkowi. Ich życie pełne jest determinacji, bólu, nadziei i cudów. Przy tym ci niezłomni bohaterowie pozostają ludźmi z krwi i kości, którzy na zmianę słyszą: „Robicie za mało!” i „To zdecydowanie za dużo!”. Presja środowiska i hejt są ogromne – wystarczy wspomnieć głośną akcję w Jaskini Wielkiej Śnieżnej czy masowy turystyczny wypadek na Giewoncie, kiedy to efekty górskiej tragedii dotknęły wielu zwyczajnych ludzi. TOPR to też dokument - pełen relacji ratowników, świadków i ofiar wypadków, ekspertów. To głos środowisk górskich, także tych za kulisami – matek, żon, partnerek. Tych, które jak w dawnych opowieściach czekają cierpliwie na powrót swoich mężczyzn. W ich życiu oprócz miłości na co dzień jest też śmierć, która z romantyzmem nie ma nic wspólnego. Jak radzą sobie ze stratą najbliższych? Co widzą i czują, patrząc na Tatry? A co myślą sami ratownicy, gdy każdy kolejny dzień może być dla nich ostatnim? Kiedy mają prawo powiedzieć „Dość. Zrobiliśmy wszystko, co mogło być zrobione?”. Tego wszystkiego dowiedzieć się można z niezwykłej serii Beaty Sabały-Zielińskiej – jedynej osoby w Polsce, której udało skłonić się członków TOPR-u do mówienia o sobie. Beata Sabała-Zielińska - rodowita góralka, publicystka i dziennikarka radiowa, przez lata związana z Radiem ZET. Autorka i współautorka książek o stolicy polskich Tatr, Zakopanem. Zajmuje się głównie tematyką górską. Jej książki "TOPR. Żeby inni mogli przeżyć" i "Pięć Stawów. Dom bez adresu" przez długi czas nie schodziły z list bestsellerów. Pracuje na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie prowadzi studencką rozgłośnię UJOT FM.

Brytyjska wyprawa na Mount Everest zakończył się tragedią. Ale czy niepowodzeniem? Może Mallory i Irvine dotarli na szczyt? Fukamachi wierzy, że kluczem do rozwiązania wszystkiego jest aparat, który wspinacze mieli ze sobą w momencie tragedii. Żeby go zdobyć musi najpierw pojechać do Nepalu i odnaleźć niesamowitego himalaistę Habu Jojiego. "Szczyt bogów" to doceniona na całym świecie seria komiksowa, która zwyciężyła w kategorii manga Japan Media Arts Festival oraz Prix du dessin (najlepsze rysunki) podczas Międzynarodowego Festiwalu Komiksu w Angouleme. Była nominowana również do nagród Eisnera i Ignatza. Cykl dwukrotnie przenoszono na wielki ekran. W 2016 roku jako japoński film aktorski (reżyseria Hideyuki Hirayama). W 2021 w Cannes miała premierę francuska wersja animowana (reżyseria Patrick Imbert), która później zyskała międzynarodowe uznanie dzięki dystrybucji VOD.

Właściwie nie wiemy, co skłoniło Mariusza Zaruskiego – marynarza, uchodźcę politycznego, malarza – do osiedlenia się w Zakopanem. Piękno pejzażu? Góry jako teren, gdzie w walce z niebezpieczeństwem kształtuje się charakter? Chęć zarobku w przemyśle pensjonatowym? Leczniczy klimat? Ale w sumie – czy to takie ważne? Z pewnością wiemy jedno: bez Mariusza Zaruskiego Zakopane, taternictwo i atmosfera dziesięciu lat poprzedzających wybuch pierwszej wojny światowej nie byłyby takie same. Jego tatrzańską aktywność opisywano wielokrotnie, zresztą sam był człowiekiem pióra i nie stronił od opisywania własnych przygód i emocji w tekstach publikowanych w czasopismach i książkach. Nieco mniej znana jest jego działalność w samym Zakopanem, choć i ją możemy poznać przede wszystkim z łamów prasy. Prawie nic nie wiemy o jego życiu osobistym: jak dotąd nie opublikowano żadnego większego zbioru jego korespondencji, nie pozostawił potomków, a jego bliscy przyjaciele – jeśli miał jakichś – nie ogłosili o nim obszerniejszych wspomnień. Stąd jawi się nam Zaruski trochę jak nie do końca rzeczywista postać pomnikowa, rzeźbiona tyleż w manierze monumentalnej, jak dość ogólnikowej. Taternik, narciarz, twórca TOPR, żołnierz, wilk morski, działacz społeczny… Ale i człowiek mocno zasadniczy, żeby nie powiedzieć – oschły, twardziel, urodzony dowódca – choć bez formalnych kwalifikacji, co mu nieraz wytykano. To wiemy, choć nie wszyscy i nie wszystko. Może więc uda nam się poprzez lekturę tekstów publicystycznych Zaruskiego zobaczyć jego oczami Tatry i Zakopane, a trochę też – jego samego.


Spis Treści:
Część I – Zakopiańskim szlakiem
Człowiek wszechstronny
Droga do Tatr
W Tatrach
Białym szlakiem
TOPR – żywy pomnik Zaruskiego
Idee i polemiki
Czasopismo „Zakopane”
Społecznikowski demon Zakopanego
„Rzeczpospolita Zakopiańska”
Długie pożegnanie
Tatrzańska i zakopiańska działalność Mariusza Zaruskiego
– kalendarium
Część II – Mariusz Zaruski, artykuły tatrzańskie w „Zakopanem”
Wstęp
O autorze jeszcze raz
O epoce
O „Zakopanem”
O artykułach
O edycji
Zakopane jako stacja turystyczna
Felietony Z Tatr, artykuły i inne teksty tatrzańskie z lat 1908–1914
Teksty z 1918 r.
Indeks nazwisk
Bibliografia

Na nowo wydany zbiór opowieści o przedwojennych i tuż powojennych Alpach, autorstwa jednego z najwybitniejszych ówczesnych polskich wspinaczy, Wawrzyńca Żuławskiego.

“Wędrówki alpejskie” to zapis wspinaczkowych przeżyć autora na alpejskich ścianach. Od Mont Blanc, przed Matterhorn, aż po Grossglocknera – i wiele innych. Żuławski przyjechał w Alpy po raz pierwszy w 1936 roku i został przez nie momentalnie oczarowany, co odbija się w jego prozie. Czytając coraz to kolejne opowiadania, mamy przed oczami śnieżne burze, poszarpany lodowiec, podniebne biwaki, wyczerpujące wspinaczki, porażki i zwycięstwa. W tle wciąż są skalne olbrzymy Alp.

Pierwsze wydanie opowiadań pojawiło się jeszcze przed wojną, w 1939 roku, kolejne, rozszerzone, w roku 1956. Wydanie, które oddajemy w w ręce czytelników, jest opracowane zupełnie na nowo. “Wędrówki alpejskie” wzbogaciliśmy o zdjęcia nie tylko Wawrzyńca Żuławskiego, lecz także archiwalne Janusza Kurczaba. Ponadto można podejrzeć, jak powstawały opowiadania, dzięki zamieszczonym rękopisom oraz maszynopisom. Całość została opracowana tak, by współczesny czytelnik nie miał problemów ze zrozumieniem elementów z poprzedniej epoki.