Rzeczpospolita obojga narodów Calamitatis regnum

Dlaczego bez szczegółu nie ma ogółu? Czym różni się fakt od faktu podanego czytelnikom? Czy na pewno „Z zimną krwią” Trumana Capote’a jest pierwszą powieścią non-fiction? Do czego może służyć reporterowi bardzo długi szalik? Dlaczego Hanna Krall jest Mondrianem reportażu, a nie Chagallem? Czego uczyła reporterki i reporterów „Gazety Wyborczej” Małgorzata Szejnert? Jak Ryszard Kapuściński używał pisarskiej wolności? Czy reportaż gonzo to tylko Ameryka po narkotykach? Czy reporter może używać fantazji? A może reportaż to jedynie „wiara, że coś się zdarzyło”?
Nowa książka Mariusza Szczygła jest esejem napisanym z miłości do reportażu. To lektura dla wszystkich, którzy kochają ten gatunek oraz dla tych, którzy mają wątpliwości, czy jest wiarygodny, a także poradnik dla tych, którzy sami chcą pisać.

Zapraszamy czytelnika do odbycia pasjonującej podróży śladami wielkich mistrzów tworzących dzieła o tematyce sakralnej.

Bożena Fabiani, jak zwykle, wciąga czytelnika bez reszty w swoją opowieść: pisze z werwą, podąża śladami wielkich mistrzów, nie zapominając przy tym o dziełach. O malarzach opowiada tak, jakby byli jej dobrymi znajomymi. Pokazuje, jak patrzeć na ich dzieła, wyjaśnia ukryty sens obrazów, zastanawia się, czy talent i charakter idą w parze, czy artysta był swobodny w twórczości i czy był szczęśliwy w życiu.

Główną ideą książki jest pokazanie i objaśnienie obrazów o tematyce ewangelicznej. Jak pisze profesor Fabiani: „Malarstwo sakralne, jak wiadomo, stanowi ogromną większość ocalonych dzieł sztuki, niekiedy prawdziwych skarbów kultury, ale żeby je docenić i zachować dla przyszłych pokoleń, trzeba umieć je odczytać”.

Liczne pozycje albumowe, jakie zalewają nasz rynek, traktują tę tematykę w sposób encyklopedyczny, podręcznikowy. Autorka wypełnia tę lukę, przybliża i objaśnia malarstwo, którego źródłem stała się Ewangelia. Profesor wpisuje swoją opowieść w szeroko pojęty kontekst historyczno-obyczajowy, tak w odniesieniu do samego zapisu Ewangelii i starożytnej Palestyny, jak i do konkretnego dzieła, badając czas i okoliczności jego powstania oraz cechy charakterystyczne, styl artysty i ducha epoki, nie wchodząc przy tym w zagadnienia czysto teologiczne i biblijne. To propozycja książki popularyzującej wiedzę o sztuce i pasję do sztuki.

"Książka Szmaglewskiej nie tyle oskarża, co zmusza do pamięci, do konfrontacji. Przypomina nie tylko ówczesną rzeczywistość norymberską z jej wszystkimi problemami ludzkimi, ale cofa nas do czasów, kiedy głęboko wierzono, iż prawo pokona bezprawie i przywróci godność ludzką wszystkim tym, którym nieludzki reżim
usiłował ją odebrać.”
Marian Podkowiński

„Trudno się dziwić, że powieść o tak uniwersalnych i tak gruntownych pod względem emocjonalnym ambicjach stara się godzić sprzeczności, które są nie do pogodzenia. Nawet w tym rozbiciu – w próbach powiązania żywiołów dokumentu, retoryki i beletrystyki – staje się przejmującym świadectwem zmagań pisarza z własną biografią, kształtującą się w ramach dwudziestowiecznego tragizmu.”
Krzysztof Nowicki"

Obrazy mówią, choć nie zawsze wprost. Podobnie jak poezja, do każdego mogą przemówić inaczej. Uważne patrzenie, a w konsekwencji widzenie, to najprostszy sposób, aby przełamać onieśmielenie wobec sztuki i pokonać dystans dzielący widza i „milczący” obraz. A zatem obrazy mówią do zaciekawionych nimi widzów, ale czy mogą ze sobą rozmawiać?

W książce jest wiele przykładów, w których malarze nowocześni i współcześni nawiązują do dzieł dawnych mistrzów, np. Éduard Manet w Śniadaniu na trawie bawi się motywem z Koncertu pasterskiego Tycjana. Są również zestawienia mniej oczywiste, ze względu na podobieństwo tematów, wyrazu albo funkcji. W rozdziale Dyptyki. Dewocja i adoracja jest mowa o piętnastowiecznym dyptyku służącym prywatnej dewocji i dziele Warhola, w którym powszechnie adorowana celebrytka Marilyn Monroe zastąpiła Madonnę.

Książka jest zachętą do słuchania obrazów i przysłuchiwania się ich rozmowom. Mosty pomiędzy dziełami z odległych epok albo dyskretne dialogi malowideł, które powstały w podobnych czasach, to inspiracje do tego, aby patrzeć i czerpać przyjemność ze skojarzeń i własnych interpretacji.

Czyta Grażyna Bastek

Ostatnia część trylogii „Rzeczpospolita Obojga Narodów”
przybliża słuchaczom dzieje Polski w latach 1696 – 1795. Jasienica nie tylko
opisuje i ocenia w niej panowanie poszczególnych władców (Augusta II Mocnego,
Augusta III, Stanisława Leszczyńskiego, Stanisława Augusta Poniatowskiego), ale
także stara się pokazać przyczyny i skutki zrywanych sejmów, następstwa
konfederacji barskiej. Podejmuje temat Powstania Kościuszkowskiego, ogłoszenia
Konstytucji 3-go Maja, czy w końcu rozbiorów Polski. Wnikliwa, sumienna i
błyskotliwa analiza naszej historii jest nie tylko rzetelnym esejem
historycznym, ale także barwną opowieścią, która przybliża nam losy naszego
Państwa.

Dzieje jednego z najpopularniejszych alkoholi, który wpisał się w historię wielu narodów oraz zostawił trwały ślad w języku, folklorze, kulturze i obyczajach.
Zastanawiasz się, kto i kiedy wpadł na pomysł procesu destylacji? Dlaczego początkowo substancje uzyskiwane w wyniku destylacji sprzedawano w aptekach? Skąd wzięły się słowa „gorzałka” i „okowita”? Czemu informacje na temat procesu destylacji zapisywano szyfrem? Jaki wpływ na rezultaty bitewnych zmagań miała wódka? A może chciałbyś dowiedzieć się, którzy politycy nie wylewali za kołnierz? W jakich epokach artyści nie potrafili obyć się bez kieliszka i dla kogo wódka była muzą, a dla kogo demonem?
Niniejszy audiobook nie tylko odpowiada na te pytania, ale również przybliża drogę, jaką pokonywała wódka, zanim z laboratoriów i aptek trafiła na biesiadne stoły. Liczne anegdoty na ten temat sprawiają, że publikacji słucha się z zapartym tchem.