Rzepak - chwasty, choroby, szkodniki, niedobory

Gruźlica jako zoonoza i antropozoonoza jest problemem terapeutycznym i społecznym. Choroba ta wpisuje się w koncepcję „One Health” rozumianą jako wspólny wysiłek wielu dyscyplin działających na szczeblu lokalnym, krajowym i globalnym w celu poprawy stanu zdrowia ludzi i zwierząt. Ta definicja była podstawą do przygotowania publikacji przedstawiającej w sposób holistyczny historię zwalczania gruźlicy bydła w Polsce i osadzenia jej w kontekście historycznym XIX- i XX-wiecznej europejskiej medycyny, mikrobiologii i weterynarii.

„Niniejsza praca nie jest jedynie suchym przytoczeniem faktów historycznych czy wiedzy z zakresu epizootiologii weterynaryjnej, ale przede wszystkim stanowi spójny wywód i opis procesów prowadzących do systemowego rozwiązania problemu. Jej nowatorskie ujęcie tematu może być nie tylko źródłem wiedzy na temat historii walki z tym schorzeniem, ale i swego rodzaju modelowym przykładem działań związanych z osiągnięciem wspólnego celu na drodze współpracy uczonych z różnych dziedzin, instytucji państwowych czy w końcu samego społeczeństwa”.

Fragment recenzji wydawniczej

Niniejsza praca stanowi próbę kompleksowego podejścia do nawożenia siarką. W pracy wykazano związek między efektywnością nawożenia tym składnikiem a relacjami pozostałych składników nawozowych, w tym stosunkiem azotu do fosforu, potasu i magnezu. Prezentowane badania zarówno wazonowe, jak i polowe potwierdziły znaczący wpływ nawożenia siarką na ilość i jakość plonu nie tylko rzepaku, ale również gatunków roślin uprawnych o mniejszych potrzebach pokarmowych w stosunku do tego składnika (zboża). Równocześnie wykazano znaczący wpływ relacji azotu do fosforu, potasu i magnezu na efektywność nawożenia siarką. Określenie optymalnego stosunku N:P:K i dawki magnezu w doświadczeniu wazonowym oraz stosunku N:P:K:Mg w doświadczeniu polowym jako czynnika determinującego wpływ siarki na kształtowanie plonu i jego parametry jakościowe ma duże znaczenie nie tylko dla praktyki rolniczej, lecz także dla przemysłu nawozowego.
Badania przeprowadzono w celu określenia optymalnego stosunku N:P:K i dawki magnezu (doświadczenie wazonowe) oraz stosunku N:P:K:Mg (doświadczenie polowe) jako czynników determinujących wpływ siarki, w celu uzyskania wysokich i jednocześnie dobrych pod względem jakościowym plonów testowanych gatunków roślin (rzepak jary i ozimy, pszenica jara i ozima, jęczmień jary). Przeprowadzono doświadczenie wazonowe i polowe. Trzyletnie doświadczenie wazonowe prowadzono w latach 2004–2006 w hali wegetacyjnej na materiale glebowym pobranym z warstwy ornej gleby brunatnej o składzie granulometrycznym gliny piaszczystej. Eksperyment założony metodą kompletnej randomizacji obejmował 3 czynniki zmienne: dawkę siarki, dawkę magnezu oraz stosunek N:P:K zastosowane na trzech poziomach. Roślinami testowymi były: rzepak jary (Brassica napus L.), pszenica jara (Triticum aestivum L.) i jęczmień jary (Hordeum vulgare L.). Doświadczenie polowe wykonano w czterech powtórzeniach metodą losowanych podbloków w układzie zależnym (split-plot), na glebie brunatnej wytworzonej z lessu o składzie granulometrycznym pyłu ilastego. Przeprowadzono je w płodozmianie z czterema gatunkami roślin: rzepakiem ozimym (Brassica napus L.), pszenicą ozimą (Triticum aestivum L.), jęczmieniem jarym (Hordeum vulgare L.) i burakiem cukrowym (Beta vulgaris L.).

Oznaczanie w ślinie frakcji wolnego kortyzolu, której wartość jest wprost proporcjonalna do jego stężenia we krwi, umożliwia nieinwazyjną analizę stresu towarzyszącego koniom podczas startów w zawodach i próbach dzielności. Celem pracy było: 1) określenie stężenia kortyzolu w ślinie koni w zależności od sposobu użytkowania oraz wpływu wybranych czynników, 2) wskazanie grup koni charakteryzujących się granicznym spoczynkowym i powysiłkowym stężeniem kortyzolu w ślinie, 3) sklasyfikowanie sposobów użytkowania koni w zależności od występowania różnego rodzaju stresu, 4) analiza powiązania stężenia kortyzolu w ślinie z wynikami wartości użytkowej koni, 5) wyznaczenie korzystnych i niekorzystnych przedziałów wartości stężenia kortyzolu w ślinie jako wskaźnika wartości użytkowej koni, 6) próba wyznaczenia optymalnego terminu oceny stężenia kortyzolu w ślinie koni. Materiał badań stanowiły próbki śliny pobrane od 620 koni, które podzielono według następujących czynników: rodzaju użytkowania, sezonu badawczego, rasy, wieku, płci i maści. Próbki śliny pobierano pięciokrotnie (wieczorem, rano i po kolejnych etapach wysiłku). Do opracowania danych zastosowano wieloczynnikową analizę wariancji, test T-Tukeya oraz korelacje Pearsona. Badania przeprowadzono po raz pierwszy na tak licznym materiale. Wykazały one związek stężenia kortyzolu w ślinie ze sposobem użytkowania koni.
Metoda oceny poziomu kortyzolu w ślinie stosowana do prognozowania szans konia w trakcie rywalizacji może okazać się szczególnie przydatna w przypadku koni startujących w dyscyplinie skoki, we wszechstronnym konkursie konia wierzchowego i poddawanych wyścigowym próbom dzielności.

Publikacja Wydawnictwa WNT, dodruk Wydawnictwo Naukowe PWN

Oto książka, w której przedstawiono całość zagadnień dotyczących nowoczesnego przetwórstwa mięsa. Omówiono w niej m.in. metody uboju zwierząt rzeźnych, sposoby rozbioru tusz, produkcję wędlin, tłuszczów jadalnych i konserw oraz metody utrwalania mięsa i jego przetworów.
Opisano także najnowsze procesy technologiczne i zastosowanie w nich nowoczesnych urządzeń produkcyjnych. Uwzględniono problemy higieny produkcji i higieny pracy. Podano zasady HACCP, GMP i GPH oraz zamieszczono odpowiednie normy ISO 9000.
W drugim wydaniu podręcznika uaktualniono m.in. wykaz dozwolonych substancji dodatkowych dopuszczonych do stosowania w produkcji przetworów mięsnych i drobiowych, a także obowiązujące przepisy dotyczące przetwórstwa mięsa. Ponadto podano nową klasyfikację tusz zwierząt rzeźnych w systemie SEUROP.

Podręcznik jest przeznaczony dla uczniów zdobywających zawód rzeźnika-wędliniarza.

Spis treści [Contents]



Oskar Wolski: Digitalisation of Rural Areas and Agriculture in the EU Debate: How Far from What Research Says?, doi: 10.7366/wir022019/01, s. 7-30;

Joanna Jaroszewska, Włodzimierz Rembisz: Relacje czynnikowe i produktywnościowe w rolnictwie Unii Europejskiej [Factor and Productivity Relations in EU Agriculture], doi: 10.7366/wir022019/02, s. 31-55;

Dominika Zwęglińska-Gałecka: Gentryfikacja wsi i jej zasięg [Rural Gentrification and Its Scope], doi: 10.7366/wir022019/03, s. 57-87;

Sławomir Sioma: Rola instrumentów finansowych Wspólnej Polityki Rolnej w przekształceniach związanych z zalesieniem gruntów o marginalnym znaczeniu dla rolnictwa [The Role of Financial Instruments of the Common Agricultural Policy in Changes Related to Afforestation of Land of Marginal Importance for Agriculture], doi: 10.7366/wir022019/04, s. 89-107;

Andrzej Jędruchniewicz: Produkcja i ceny w rolnym cyklu koniunkturalnym w Polsce [Production and Prices in the Agricultural Business Cycle in Poland], doi: 10.7366/wir022019/05, s. 109-129;

Adam Koziolek: Działalność rynku polskiej prasy ludowej dla środowisk wiejskich w zaborze pruskim [The Activity of the Polish Popular Press for Rural Areas During the Prussian Partition], doi: 10.7366/wir022019/06, s. 131-145.

red. naczelny – Mirosław Drygas
periodyk wydawany wraz z Instytutem Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN

Surowce roślinne są bogatym źródłem wielu cennych substancji odżyw-czych, do których należą: witaminy, błonnik pokarmowy, związki przeciwutleniające oraz substancje aktywne przyczyniające się do poprawy kondycji układu sercowo-naczyniowego i wspomagania pracy innych narządów wewnętrznych. Ograniczona trwałość surowców roślinnych warunkuje konieczność ich przetwarzania i zagospodarowania. Jedną z głównych metod konserwowania żywności jest jej suszenie, które pozwala na długotrwałe przechowywanie suszu poprzez zmniejszenie aktywności wody i wiążące się z tym ograniczenie rozwoju drobnoustrojów, a także ograniczenie masy i wyeliminowanie sezonowej dostępności surowców. Suszenie żywności wiąże się jednak z szeregiem niekorzystnych zmian zachodzących w trakcie trwania tego procesu. Zmiany te wynikają przede wszystkim ze stosowania podwyższonej temperatury suszenia wymaganej do osiągnięcia optymalnego czasu trwania procesu i związanych z nim względnie niskich nakładów energetycznych [Oliveira i in. 2016].