Rzym i Watykan (Rome and the Vatican); plan miasta w kartonowej oprawie 1:12 000

Burek może być z mięsem, ze szpinakiem, świeżym serem, a w post z ziemniakami. Od spodu tłusty, w buzi gorący. Popity naturalnym jogurtem daje kopa na pół dnia. Każda piekarnia ma przynajmniej dwa stoliki, przy których rano można usiąść i spokojnie wsunąć trójkącik ciasta w usta. Burek kosztuje grosze, ale nie wstydzi się go zjeść żaden majętny Serb. Normalny obrazek - właściciel mercedesa, w obciętych dżinsach i w klapkach, ze złotą ketą na szyi, drepcze do pekary. Tam zajada gorące śniadanie, a obok to samo robi pracownik komunalki w brudnych ogrodniczkach, który za chwilkę wejdzie na śmieciarę i pojedzie czyścić Belgrad.
Dzięki burkowi podróżowanie po Serbii jest zarazem i tanie, i smaczne. A na obiad można zjeść równie tanią pljeskavicę. Mielone, grillowane mięso w bułce. Wygląda jak hamburger, ale każdy Serb wie, że to pljeskavica była pierwsza!
Największy kraj byłej Jugosławii nie ma nadmorskich plaż. Amatorzy smażalni pod słońcem nie znajdą tutaj swego miejsca, chyba że zdecydują się na piasek w którymś z naddunajskich kurortów. Amatorzy gór będą zaskoczeni Starą Planiną. Widoki jak w Bieszczadach. Wysokie, prawie dwukilometrowe góry porośnięte tylko trawą. Pomiędzy wierzchołkami przykucnęły wąwozy. Puste. Czasami przejdzie pasterz z owcami. Pionowe ściany i szum kaskad. Chillout do potęgi. Co kilkaset metrów taki nasz wąwóz Homole, tyle że bez tłumów i kas na wejściu.
W Serbii słychać ciągle muzykę graną na ulicach, dla zwykłych ludzi, a nie tylko pod turystów. Folk jest ciągle żywy. Największy na świecie festiwal trębaczy musiał narodzić się w tym kraju.
Ale najwspanialsi są Serbowie. Wystarczy zagadać w ogólnosłowiańskim języku, a już zapraszają na kawę i rakiję. Pamiętaj, że tutejszy alkohol pije się mikroskopijnymi łyczkami, a przy wznoszeniu toastu trzeba patrzeć swojemu towarzyszowi w oczy.

Madryt • Pałac Królewski, Gran Vía i Santiago Bernabéu • Tapas i paella w lokalach na Plaza Mayor • Dzieła mistrzów w Muzeum Prado Gwarna Gran Vía z wystawnym gmachem Metrópolis, mistrzowie malarstwa w Muzeum Prado i legendarny stadion Santiago Bernabéu. Pełen przepychu Pałac Królewski, perełki na targu El Rastro i tropikalny ogród na dworcu Atocha. Dzięki comfort! map&guide „Madryt” nie przegapisz żadnej atrakcji hiszpańskiej stolicy. Praktycznie i treściwie – coś dla zabieganych oraz ceniących wygodę i prostotę: - mapa w dogodnej dla turysty skali 1:10 000, - poręczny format, wygoda składania i trwałość, - zajmujące opisy 41 najciekawszych miejsc wartych odwiedzenia, - łatwa nawigacja: atrakcje z przewodnika ponumerowane i zaznaczone na mapie, - przydatne informacje praktyczne: dni i godziny otwarcia obiektów, ceny biletów, transport publiczny, - podpowiedzi, co zjeść i wypić oraz dokąd wybrać się na zakupy, - kalendarium imprez cyklicznych, - schemat metra i indeks ulic.

Madryt Podziwianie słynnych dzieł sztuki w Muzeum Prado, spacer śladami wybitnych mistrzów pióra w Dzielnicy Literatów i wizyta w imponującym Pałacu Królewskim. Spotkanie z historią na Plaza Mayor – sercu madryckiej starówki, gdzie kiedyś odbywały się korridy i sportowe emocje na legendarnym stadionie Santiago Bernabéu. Przechadzka po targu El Rastro w poszukiwaniu retro perełek i chwila wytchnienia w ogrodzie tropikalnym na dworcu Atocha. A na deser – wizyta w Hali Targowej św. Michała albo legendarnej Cervecería Alemana, gdzie na tapas i zimne piwo chadzał sam Ernest Hemingway. Z przewodnikiem z serii light odkryjesz to, co w Madrycie najlepsze! W tak niewielkim formacie udało się zawrzeć wszystko, co niezbędne, aby zaplanować atrakcyjny wyjazd. "

Majorka – hiszpańska wyspa z archipelagu Balearów, piękna uwodzicielka, która roztacza czar turkusowych zatok i zachodzącego słońca oraz rozkwita białymi jak śnieg migdałowcami. To miejsce, gdzie góry schodzą do morza, a u ich podnóża przycupnęły miasteczka, które zaskakują swoją historią i tradycjami – jak Fornalutx, Deia, Sóller czy Valldemossa. Na Majorce, trójjęzycznej wyspie, usłyszymy hiszpański, kataloński i majorkański. To tutaj można posmakować ryżu po arabsku, lokalnych drożdżówek (enseimad), pączków (bunyoli), likieru migdałowego i dobrego wina oraz poczuć zapach pomarańczy i cytryn.
Oczami autorki oglądamy kolorowe tkaniny ikaty i tańczące diabły, razem z nią spacerujemy starymi uliczkami Palmy, wybieramy się na targ rybny oraz wyruszamy śladami Fryderyka Chopina, George Sand i Agathy Christie, a także… Michaela Douglasa oraz Borisa Beckera. Autorka, związana z wyspą od wielu lat, z humorem opisuje to, co zna od podszewki. Poszukuje Majorki ukrytej przed okiem masowego turysty. Tropi ślady jej historii i kultury, sięga do legend. Cofa się w czasie, odkrywając, co pozostawili po sobie starożytni Rzymianie, Arabowie i chrześcijanie. Przedstawia barwne postacie, które zaludniały karty majorkańskiej historii. Zdradza fascynacje wyspą artystów i celebrytów z różnych krajów i epok. Odkrywa, jacy są Majorkańczycy naprawdę - jak świętują, co jedzą i jak żyją na co dzień.

Poradnik pielgrzyma ma pomóc osobom myślącym o wyjściu na szlak do św. Jakuba w podjęciu tej decyzji, a następnie w przygotowaniu się do Drogi. Zawiera wiele bardzo użytecznych rad pogrupowanych m.in. we wskazówki; jak dojechać i jak wrócić, kiedy iść, co ze sobą zabrać, jak bezpiecznie dojść, gdzie się zatrzymywać oraz jak szukać drogi, jak organizować sobie dzień oraz jak porozumiewać z ludźmi. Zawiera ponadto informacje ogólne o historii Camino de Santiago oraz szkicowe o Hiszpanii i jej kulturze. Także podstawowe słówka i zwroty hiszpańskie. Napisany jako autorskie relacje z Camino i utrzymany w konwencji beletrystycznej, a także bogato ilustrowany, wprowadza w atmosferę i ducha pielgrzymek tym najstarszym szlakiem pielgrzymim Europy. Przewodnik pielgrzyma zawiera wszystkie informacje niezbędne, aby wyjechać z Polski i dotrzeć do Santiago de Compostela, a także wrócić do domu. Jest podzielony na 30 etapów drogi, począwszy od Saint Jean Pied-de-Port. Zawiera mapy zwykłe i wysokościowe oraz schematyczne plany większych miast. Informacje o wszystkich albergach po drodze oraz innych potencjalnych miejscach noclegowych. Także o kościołach, sklepach, barach i inne użyteczne na co dzień informacje. Autorzy podpowiadają, jak podzielić drogę, gdzie się warto zatrzymać, na co zwracać uwagę i co robić w przypadku trudności. Także szlaki alternatywne i informacje, kiedy i dlaczego można na nie wejść. W końcu także, co można robić po pielgrzymce, w tym wskazówki na 3 etapy drogi na „koniec świata” czyli do Finisterra. Dodatkowym ważnym uzupełnieniem jest słowniczek terminów polsko-hiszpańskich. Stan aktualny na 2017 rok i lata następne ponieważ raczej niczego na Camino nie ubędzie, a istotnego przyrostu ilości alberg nie można się już spodziewać. Odbiorcy: – planujący pielgrzymkę do Santiago de Compostela – fascynaci Camino – najstarszego szlaku pielgrzymkowego Europy – także ci, którzy nigdy nie pójdą, ale chcieliby... – osoby, które przeszły Camino i które kupują wszystko o tej drodze – osoby działające w Stowarzyszeniach Polskich Dróg Jakubowych i sympatycy – osoby zainteresowane duchowo pielgrzymkami. Dlaczego warto przeczytać tę książkę? – najlepszy poradnik i przewodnik dla pielgrzyma – zachowuje równowagę pomiędzy zawartością informacji niezbędnych i użytecznych, a potrzebą indywidualnego duchowego przeżywania Camino w poszukiwaniu własnej drogi w trudzie codziennego zmagania się także z poszukiwaniem powodu i celu własnej pielgrzymki – nie ma braków informacyjnych, pomaga się właściwie przygotować, bezpiecznie dojść i wrócić – ma charakter osobistych relacji i rad – czyta się jak książkę – podzielenie na dwie odrębne książki pozwoliło bogato ilustrować Poradnik i zminimalizować ciężar Przewodnika.

#SanMarco #RialtoBridge #Verona #Padova Agata Rosińska autorka bloga That’s Liguria Wenecja, czyli nowe spojrzenie na miasto miłości. Podczas podróży z Pascalem zakochasz się na zabój! • Skąd pochodzi tiramisu? • Na ilu wyspach leży Wenecja? • Gdzie szukać wiecznej miłości? • Dokąd prowadzą korytarze w Pałacu Dożów? Chyba najbardziej znaną wenecką maską jest bauta. Zakrywa całą twarz i – w bogatszej wersji – stanowi prawdziwe dzieło sztuki. Przemyślna konstrukcja szczęki sprawia, że można w niej swobodnie rozmawiać, a nawet jeść i pić, dzięki czemu użytkownik pozostaje nierozpoznany. Często nosi się bautę z tricornem, czyli trójskrzydłowym kapeluszem modnym w XVIII w. Co ciekawe, w przeszłości tej maski używano również podczas posiedzeń politycznych, połączonych z anonimowym głosowaniem.