Sąd Ostateczny Hansa Memlinga

Książka przedstawia polsko-marokańskie relacje artystyczne w obszarze różnych dziedzin sztuki: w malarstwie, grafice, filmie i praktykach konceptualnych. Omawia przyjazd Farida Belkahii do Warszawy, „warszawską” twórczość Ahmeda Cherkaouiego i innych marokańskich studentów na polskich uczelniach artystycznych, a także działania polskich twórców w Maroku. W chronologicznym ujęciu, na tle ówczesnych przemian artystycznych, ukazuje znaczenie transkontynentalnych i transnarodowych związków na globalnej mapie sztuki czasu zimnej wojny.

Album powstał we współpracy z Uniwersytetem Warmińsko – Mazurskim, fundacją „Albatros” i Towarzystwem Przyrodniczym „Bocian”. Publikację wstępem opatrzyli dr n.wet. Tomasz Stenzel oraz prof. dr hab. Andrzej Koncicki. Autorami głównych tekstów są najlepsi w Polsce specjaliści zajmujący się bocianem białym dr n. wet. Ewa Rumińska i  dr hab. Zbigniew Jakubiec. O boćkach pisali także Adam Guziak z Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Przyrody „pro Natura”, Mirosław Rzępała z Towarzystwa Przyrodniczego „Bocian” oraz fotografik Grzegorz Hubert Gerek. Najważniejszą częścią publikacji są zdjęcia bociana białego. Część albumowa została podzielona na 4 rozdziały: Przedwiośnie – czas powrotów, Wiosna – czas miłości, Pełnia lata oraz Sierpień – czas odlotów. Te rozdziały, to kilkaset zdjęć bociana wykonanych przez Grzegorza Huberta Gerka. Swoistego rodzaju wisienką na torcie jest rozdział ze zdjęciami najsłynniejszego polskiego fotografika Włodzimierza Puchalskiego. Czarno - białe zdjęcia bocianów na Kresach czy nad Biebrzą mają wartość nie tylko artystyczną, ale także dokumentalną. Publikacja wydana jest w trzech językach: polskim, niemieckim i angielskim. Teksty pióra znakomitych naukowców „od bocianów” oraz piękne zdjęcia sprawiają, że album ma wartość edukacyjną i poznawczą.

.Facture presents the latest conservation research on masterpieces from the National Gallery of Art, Washington, spanning the early Renaissance through the present and encompassing a range of media. Volume 2 examines great art of two very different eras—the Italian Renaissance and the 20th century—and puts in new contexts works such as Giotto’s Madonna and Child, bronze sculptures by Auguste Rodin, watercolors by John Marin, early paintings by Andy Warhol, and Mark Rothko’s multiforms, which mark the birth of his abstraction. Seven essays are illustrated with outstandingly detailed photography and share a common approach. They each begin with meticulous material and analytical study of the work and then place the findings in a broader historical context, providing new perspectives on well-known works. A fascinating contribution to interdisciplinary scholarship on art, this publication extends a tradition of fostering dialogue among art historians, scientists, and conservators in the international community.

De Musica. Tytuł — klucz, otwierający perspektywę sięgającą grecko-łacińskich korzeni europejskiej kultury muzycznej. W tych dwóch słowach mieściła się niegdyś cała, utrwalona w tradycji piśmiennej, dziedzina aktywności intelektualnej, skierowanej ku sztuce dźwięku. De Musica zachowuje znakomitą jakość publikowanych tekstów, wypełniając przy tym obszerną i widoczną lukę problemową pomiędzy specjalistyczną literaturą przedmiotu a publicystyką muzyczną, lukę pozostawioną przez tak nieliczne w Polsce periodyki muzyczne i muzykologiczne. Formuła pisma jest więc z założenia przyjazna nie tylko dla muzykologów o profilu uniwersyteckim, ale również dla muzyków-artystów, humanistów i wszystkich, dla których muzyka jest niezbędnym elementem formacji duchowej.

De Musica. Tytuł — klucz, otwierający perspektywę sięgającą grecko-łacińskich korzeni europejskiej kultury muzycznej. W tych dwóch słowach mieściła się niegdyś cała, utrwalona w tradycji piśmiennej, dziedzina aktywności intelektualnej, skierowanej ku sztuce dźwięku. De Musica zachowuje znakomitą jakość publikowanych tekstów, wypełniając przy tym obszerną i widoczną lukę problemową pomiędzy specjalistyczną literaturą przedmiotu a publicystyką muzyczną, lukę pozostawioną przez tak nieliczne w Polsce periodyki muzyczne i muzykologiczne. Formuła pisma jest więc z założenia przyjazna nie tylko dla muzykologów o profilu uniwersyteckim, ale również dla muzyków-artystów, humanistów i wszystkich, dla których muzyka jest niezbędnym elementem formacji duchowej.

Działanie Kasi Fudakowski oraz wspierającego ją astrofizyka Davida Alvareza Castillo, wizualizuje konieczność przemyślenia tradycyjnego pojęcia obiektywności. Za pomocą paraleli badań semantycznych oraz teorii kwantowej wkraczają w paradoksalny i szokujący obszar tego, co kryje się poza sztywnymi ramami budowanych przez nas systemów myślowych.