Samotne ciało

Czas wolny dziecka stanowi niedoceniane źródło jego rozwoju. To wtedy maluch może pozwolić sobie na spontaniczność i nieskrępowane niczym zachowanie. Robi to, co sprawia mu przyjemność, ale jednocześnie naśladuje, eksploruje i wypróbowuje. Nawet, gdy dorosłym wydaje się, że dziecko nic nie robi, ono uczy się kierować swoją aktywnością i organizować samodzielnie czas. Dla dorosłych jest to więc bezcenne źródło wiedzy o dziecku – co lubi, w czym jest dobre, czego potrzebuje. Poradnik jest przeznaczony przede wszystkim dla rodziców, opiekunów, wychowawców i nauczycieli małych dzieci. Stanowi źródło wiedzy o prawidłowościach spędzania czasu wolnego i znaczeniu tego czasu dla rozwoju dziecka. Zawiera wskazówki, konkretne propozycje i rady dla dorosłych zajmujących się dziećmi.

Autorzy recenzowanej publikacji od wielu lat prowadzą badania nad dzieckiem i różnorakimi aspektami dzieciństwa na ziemiach polskich doby zaborów, głównie drugiej połowy XIX i początków XX wieku. Posiadają też w tym zakresie obszerny dorobek publikacyjny w postaci monografii, artykułów czy wyborów źródeł – w tym także współautorskich. Książka pt. „Dziecko i dzieciństwo na ziemiach polskich w źródłach narracyjnych i ikonograficznych z drugiej połowy XIX i początku XX wieku” jest bez wątpienia kontynuacją ich dotychczasowych zainteresowań badawczych oraz współpracy naukowej. Zawarte w niej treści odzwierciedlają doskonałą orientację Autorów w zakresie dorobku rodzimych badań nad dzieckiem i dzieciństwem, kierunków możliwych dalszych poszukiwań oraz niezbędnej do ich podejmowania bazy źródłowej. To swoiste kompendium (merytoryczne i metodologiczne) dla wszystkich osób zainteresowanych tą właśnie problematyką. Należy także podkreślić, że recenzowaną publikację wyróżnia płynna narracja i syntetyczne oraz problemowe ujmowanie prezentowanych treści. Jej Autorzy uwzględnili zarówno teoretyczne, jak i praktyczne aspekty badań nad problematyką dziecka i dzieciństwa, przedstawili wyniki dotychczasowych, badań, ze szczególnym uwzględnieniem publikacji przełomowych oraz najnowszych, wskazali także liczne kierunki dalszych eksploracji badawczych. Doskonałe uzupełnienie treści teoretycznych zawartych w I części pracy stanowi przemyślany i starannie przygotowany wybór materiałów źródłowych z części II. Z recenzji dr hab. prof. UMK Agnieszki Wałęgi

Pamiętnik ojca. Szkicownik artysty. Wyjątkowa książka o miłości.
Z dziećmi dzieje się czasem podobnie jak z rysunkami: nie wychodzą tak, jak sobie wyobrażałeś.
Mallko i tata to ilustrowany pamiętnik taty wychowującego synka z zespołem Downa. Gusti – znany argentyński ilustrator i autor książek dla dzieci – zaprasza czytelników do swojego świata, opowiadając historię wyjątkowej więzi łączącej go z synem. Ukazuje zarówno radosne, jak i trudne chwile, z jakich składa się życie z niezwykłym dzieckiem – a także własną drogę od szoku i niezgody do akceptacji i bezwarunkowej miłości.
Łącząc różnorodne techniki plastyczne – rysunek, komiks, kolaż – z prostym, bezpośrednim tekstem, tworzy zachwycającą graficznie książkę i poruszający obraz rodzinnej bliskości.
Dochód ze sprzedaży książki zostanie przekazany na rzecz podopiecznych Stowarzyszenia Rodzin i Opiekunów Osób z Zespołem Downa "Bardziej Kochani".
W 2016 „Mallka i tatę” nagrodzono prestiżową BolognaRagazzi Award w kategorii książek o niepełnosprawności.

Pierwsze dwa lata to bardzo intensywny czas w życiu dziecka. Jako rodzice na pewno wiele chwil chcielibyście zapamiętać. Jakie było pierwsze słowo waszego dziecka? Kiedy postawiło swój pierwszy krok? W co lubiło się bawić? Oto praktyczna książka z dyskretnymi ilustracjami Catariny Kruusval, znanej z książek o Eli i Olku. Znajdziecie tu miejsce, by zapisać najważniejsze spostrzeżenia i wspomnienia oraz wkleić zdjęcia.

Ksiądz Józef: Słuchaj, Marta, a czy ten twój miś rozumie coś? Uczysz go?
Marta: Tak. On umie nawet chodzić.
Ksiądz Józef: A o Panu Jezusie go uczysz?
Marta: Uczę.
Ksiądz Józef: Więc mu powiedz, że Pan Jezus umarł za wszystkich. Nawet za misie umarł, żeby misie miały życie wieczne. I misie, i Marty, i Tomki, i w ogóle wszyscy. I wiesz, Marta, co? Pan Jezus będzie tu między nami za chwilę...
Marta: ...bo pójdzie do pogotowia i Go zawiozą do szpitala, i się wyzdrowie.
Ksiądz Józef: No tak. Ale On będzie między nami ukryty. A wiesz, w czym On będzie ukryty?
Marta: W domku swoim.
Ksiądz Józef: Tydzień temu byłaś ze mną blisko tego domku, widziałaś. Pamiętasz? Pan Jezus przyjdzie ukryty pod postacią...
Marta: ...chleba.
Ksiądz Józef: O właśnie.

O tych mszach do dziś krążą legendy. Tischner był pierwszym księdzem, który zamiast przemawiać do dzieci wychodził do nich z mikrofonem i zadawał pytania. Nie było łatwo, ale w ten sposób powoli i z humorem wprowadzał je w świat wielkich tajemnic chrześcijaństwa.
W tej książce znajdziecie zapisy zachowanych kazań, a także – po raz pierwszy! – niepublikowane opowiadania księdza Tischnera dla dzieci.

„Zasadą tych mszy było, że każde dziecko jest akceptowane takim, jakie jest. I chodzi o to, żeby poczuło się w kościele jak u siebie. Może to jest właśnie w wychowaniu religijnym najważniejsze: wzbudzenie przekonania, że ta Najwyższa Miłość kocha człowieka takim, jakim on jest”.
(ks. Józef Tischner)



Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Od Autora:
Oddaję do rąk czytelników monografię poświęconą rozwojowi seksualnemu dzieci i młodzieży. Problematyka zawarta w tym opracowaniu jest dla osób pracujących z dziećmi i młodzieżą szczególnie ważna. Nie można przecież wychowywać nie znając podstaw rozwoju i potrzeb seksualnych – może szerzej erotycznych wychowanka. Pierwsza część monografii dotyczy seksuologii wieku rozwojowego. Obejmuje ona problemy rozwoju od urodzenia do zakończenia procesu dojrzewania.

Druga część omawia aktywność i zachowania seksualne najmłodszych dzieci i młodzieży i ich interpretację pedagogiczną oraz zagadnienia wychowania i edukacji seksualnej.

Z wykształcenia jestem lekarzem – pediatrą i specjalistą medycyny szkolnej (była taka). Przez kilkadziesiąt lat zajmowałem się problematyką rozwoju, a także seksuologią wieku rozwojowego.

W 1970 roku wydałem monografię pt. Erotyzm dzieci i młodzieży. Jest rzeczą oczywistą, że od tego czasy wiele się zmieniło – także w poglądach autora. Będąc już na emeryturze, człowiekiem dość sędziwym uznałem za konieczne zmienić niektóre twierdzenia zawarte w tej – starej przecież – monografii. Pragnę odwołać pewne poglądy, zmienić twierdzenia, uzupełnić doświadczeniami prawie półwiekowymi.

Praca, którą oddaję, jest wynikiem moich osobistych poglądów, doświadczeń i głównie na takim materiale się opiera. Odchodzę od powszechnie panującej „maniery” obfitego cytowania przeróżnych autorów i cytuję tylko tych, których poglądy wydają się tu koniecznymi.