Skup się. Prosta droga do sukcesu

Czy myśląc o śmierci, można pokochać życie?

Tytuł tej książki mógłby właściwie brzmieć: „100 sposobów, jak pokochać życie”. Autor, który sam ma za sobą trzy próby samobójcze, próbuje w niej bowiem ukazać piękno, wyjątkowość i wartość ludzkiego życia. Nie robi tego jednak, posługując się wyświechtanymi sloganami czy szafując słowami pisanymi wielką literą. Zamiast tego przewrotnie, zabawnie i z dystansem do siebie opisuje własne traumatyczne doświadczenia i dzieli się spostrzeżeniami, które docenią przede wszystkim osoby zmagające się dzień po dniu ze swoimi małymi wielkimi dramatami, często niedostrzeganymi bądź ignorowanymi przez bliskich.

„Żyj, po prostu. Najlepsze wciąż jeszcze przed nami!” - przekonuje autor. Daj się wciągnąć tej błyskotliwej, pełnej mądrych słów lekturze i spróbuj na nowo uwierzyć, że każdy kolejny dzień może być szansą, a nie ciężarem!

Wierzę ci, że chcesz odejść. Tragedie, dramaty – przeżyłem ich wiele, ale przeżyłem. Trzy razy – tyle razy próbowałem popełnić samobójstwo. Mam zdiagnozowane mieszane zaburzenia osobowości, dystymię (przewlekła depresja) oraz nerwicę. Od kilkunastu lat utrudnia mi to życie, ale zarazem pozwala odkrywać tajemnice cierpienia oraz – paradoksalnie – piękno życia.
Ta książka jest pisana pół żartem, pół serio – w istocie ma zabić twój ból, a uratować ciebie, bo jesteś dla mnie ważny!

To dziewiętnaście recenzji dziewiętnastu cygar kubańskich, wypalonych „własnoręcznie” (czy raczej – własnoustnie) przez Autora. Oprócz refleksji i opisów doznań smakowych zbiór zawiera także prawie sześćdziesiąt zdjęć z degustacji. Dla ciekawych, jak smakują najprawdziwsze „hawany” – lektura obowiązkowa.

O Autorze:
Prawie trzy lata prowadzi blog o cygarach, pisze i nagrywa recenzje cygar, brał aktywny udział w powstawaniu dwóch for internetowych poświęconych cygarom i od czasu do czasu znajduje wolną chwilę, aby zapalić swojego ukochanego Partagasa.

Jest 2020 rok, czyli mija 7 lat od momentu, gdy zaczęliśmy wdrażać koncepcję storytellingu w Polsce. Przeszliśmy naprawdę długą drogę prowadząc warsztaty, czy przygotowując indywidualnych klientów do wystąpień w oparciu o storytelling. W tym czasie napisałem dwie książki o tej tematyce, a jako zespół trenerów odwiedziliśmy wiele miejsc. Wystarczy tylko powiedzieć, że w świecie korporacji i firm przeszliśmy od branży IT, nowych technologii, przez branżę farmaceutyczną, developerską, po media i firmy reklamowe. Serdecznie zapraszam do zapoznania się z 7 wg mnie najlepszymi historiami, jakie usłyszałem, Marek Stączek.

"Łatwiej odnaleźć szczęście, gdy wiesz, gdzie go szukać.

W jaki sposób nastawienie psychiczne wpływa na kondycję fizyczną? Dlaczego warto umieć słuchać, a nie tylko mówić? Po co nam asertywność? Czym jest negatywna motywacja i jak ją spożytkować? Dlaczego wygląd zewnętrzny jest tak samo ważny jak osobowość?

Na te i wiele innych pytań szuka odpowiedzi autor książki „A kto mi, kuźwa, zabroni”. W 49 zabawnych, błyskotliwych i frapujących rozdziałach wnikliwy czytelnik odnajdzie zapis walki z przeciwnościami losu, rozmaitymi dylematami i błędami życiowymi, a także garść przemyśleń na temat wszystkich najważniejszych spraw i bolączek, wokół których kręci się życie współczesnego człowieka. Ten nietuzinkowy motywator dla wszystkich, którym choć raz zdarzyło się zwątpić w obraną przez siebie drogę, dobitnie przekonuje, że życie w gruncie rzeczy polega na „przechodzeniu od porażki do porażki bez utraty entuzjazmu”.

Życie można porównać do lasu. Z definicji jest tym samym dla wszystkich, ale jeżeli każdy objaśni je indywidualnie, powstanie tyle znaczeń, ilu będzie opisujących. Jestem jednak przekonany, że każde z tych określeń będzie miało część wspólną – to, czego od życia oczekujemy. No i można stwierdzić: jesteśmy w domu. Wiemy, czego chcemy, więc pora zacząć po prostu iść we właściwym kierunku. Jest tylko jeden warunek – musimy iść.

Sławomir Franc - rocznik 1970. Doktor nauk społecznych. Emerytowany policjant i weteran Misji Pokojowej w Kosowie. Pracownik naukowy Wydziału Politologii UMCS w Lublinie. Autor i współautor ponad trzydziestu artykułów naukowych i popularnonaukowych z dziedziny prawa historii i nauk społecznych, a także twórca kilku samodzielnych wydawnictw książkowych. Właściciel kancelarii szkoleniowej, specjalizującej się m.in. w komunikacji interpersonalnej. Miłośnik aktywnego trybu życia, zapalony rowerzysta, motocyklista, paralotniarz, pasjonat zimowych kąpieli oraz aktor amator, dla którego uśmiech i pozytywne myślenie są najważniejsze w życiu.

facebook.com/mojamisja/"

Niemal wszyscy zgodnie potępiają agresję i próbują ją wyeliminować z przedszkoli i szkół. Czy słusznie?
Agresja u dzieci nie jest przejawem złego charakteru, lecz ważnym sygnałem dla rodziców i nauczycieli. Ich obowiązkiem jest zrozumienie tego przekazu i nauczenie dzieci radzenia sobie z emocjami w konstruktywny sposób. Zamiast potępiać agresję ‒ mówi Jesper Juul ‒ trzeba ją przekształcać jej w pozytywne działanie. Tłumienie i potępianie może prowadzić tylko do negatywnych skutków w życiu dorosłym: począwszy od nieumiejętności radzenia sobie w konkurencyjnym środowisku świata współczesnego, a skończywszy na wybuchach niekontrolowanej i brutalnej przemocy.
Jesper Juul pokazuje, jak najlepiej postępować z przejawami agresji u dzieci, jak wspólnie rozładowywać dziecięcą frustrację i jak zamieniać ją w pozytywną energię. Agresywnym dzieciom należy się przede wszystkim zrozumienie, a nie potępienie ‒ pisze ‒ ponieważ one tylko naśladują agresywnych dorosłych.
Duński pedagog zwraca także uwagę na dwa rodzaje przemocy u dzieci: przemoc skierowaną na zewnątrz ku innym ludziom oraz przemoc skierowaną ku sobie, czyli tak zwane zachowania autodestrukcyjne. Ta ostatnia bywa często lekceważona przez dorosłych, ponieważ jest mało kłopotliwa dla otoczenia. Dzieci, które tłumią agresję, pogłębiając swoją frustrację, bywają wręcz chwalone za spokój i posłuszeństwo. Tymczasem autodestrukcyjna przemoc zasługuje na szczególną uwagę, ponieważ idzie w parze z bardzo niskim poczuciem własnej wartości u dzieci i stanowi poważne zagrożenie dla ich zdrowia duchowego.

Kryzys niejedno ma imię. Czasem jest cichutki jak przyczajony kot, innym razem krzyczy rozdzierająco. Są kryzysy wieku średniego, kryzysy małżeńskie, zawodowe, rodzicielskie, finansowe, kryzysy tożsamości i wartości. Kryzysy globalne i bardzo osobiste. Wszystkie podobnie wpływają na nasze poczucie szczęścia i satysfakcji.

Bolą nas obecny świat i nasze życie. Chcielibyśmy, żeby było inaczej. Poradnik Bądź niezniszczalna powstał na podstawie konkretnych pytań i wątpliwości, z którymi zwracają się do autorki jej czytelniczki. Ta, sięgając do własnych doświadczeń, tłumaczy, że uczucia i emocje, takie jak lęk, złość, zagubienie, bezradność są zupełnie normalne, naturalne, a nawet… potrzebne w procesie przechodzenia przez kryzys. Na konkretnych przykładach pokazuje, jak sobie z nimi poradzić. Demonstruje mechanizmy, posługuje się praktycznymi narzędziami i proponuje ćwiczenia, dzięki którym możemy stać się niezniszczalni.

Bądź niezniszczalna przeprowadzi Cię przez każdy kryzys, bez względu na to, jakie imię nosi on obecnie.