Słownik uzbrojenia historycznego

Książka prezentuje 101 szeroko znanych samolotów myśliwskich od okresu I wojny światowej po czasy współczesne. Zawiera opis wszystkich rodzajów myśliwców, od samolotów dwu-, a nawet trójpłatowych, przez myśliwce pokładowe stosowane na lotniskowcach po samoloty odrzutowe, ze zmienną geometrią skrzydeł i niewykrywalne przez urządzenia radiolokacyjne.
Każdy rozdział zawiera krótki opis rozwoju i historii danego samolotu, informacje o najważniejszych cechach konstrukcyjnych i dane taktyczno-techniczne. Książka – zilustrowana ponad 200 zdjęciami i sylwetkami barwnymi – jest nowoczesnym przewodnikiem dla fanów lotnictwa wojskowego.

Książka zawiera opisy 23 typów i kilkunastu wersji najważniejszych samobieżnych dział przeciwpancernych i samobieżnych dział przeciwlotniczych III Rzeszy używanych podczas II wojny światowej. Przedstawiono historię rozwoju pojazdów, wszystkie wersje i odmiany, a także zastosowanie bojowe. Obszernie opisano budowę wozów, akcentując nowatorskie rozwiązania techniczne. Opis każdego pojazdu ilustrowany jest barwną sylwetką boczną, jednym lub kilkoma rysunkami w czterech rzutach oraz zdjęciami. We wstępie Autor wyjaśnia, czym różniły się niszczyciele czołgów i samobieżne działa przeciwpancerne. Książka jest drugim tomem cyklu leksykonów, w których zaprezentowane zostanie uzbrojenie Panzerwaffe.

Panzerkampfwagen IV to jedyny typ niemieckiego czołgu, który znajdował się w wyposażeniu niemieckich wojsk pancernych przez całą II wojnę światową. Od pierwszych kampanii błyskawicznych, aż po ostatnie walki w obronie Rzeszy, atakowanej przez potężne zgrupowania Armii Czerwonej. PzKpfw IV należał do najważniejszych typów uzbrojenia niemieckich sił pancernych, a w latach 1939–1945 wyprodukowano ponad 8500 egzemplarzy tego czołgu.
W swojej historii Panzer IV przeszedł bardzo wiele modernizacji, a wprowadzenie latem 1942 roku dział długolufowych w tych czołgach, sprawiło że prowadziły skuteczne walki z nowocześniejszymi sowieckimi i alianckimi wozami, do samego końca pozostając podstawowym typem czołgu w niemieckich dywizjach pancernych.
W niniejszej bogato ilustrowanej publikacji historycznej autor, Thomas Anderson, wykorzystuje nieznane wcześniej zdjęcia oraz fragmenty autentycznych niemieckich dokumentów wojennych i raportów z przebiegu walk, prezentując czytelnikom pełną historię czołgu PzKpfw IV.

Niniejsza publikacja zawiera opis różnych typów broni pancernej z okresu drugiej wojny światowej.
Zawiera porównanie podobnych typów oręża wykorzystywanych na polach bitewnych i w kampaniach wojennych, w tym czołgów z okresu batalii pod Kurskiem.

W książce zaprezentowano barwne wykresy z porównaniem takich danych techniczno-taktycznych jak prędkość maksymalna wozów opancerzonych, skuteczny zasięg danej broni, grubość przebijanego pancerza, szybkostrzelność i kaliber pocisków.

„Vickers Mark E. Brytyjskie konstrukcje, brytyjskie inspiracje” to trzeci tom nowej serii wydawniczej Wydawnictwa Vesper zatytułowanej „Pojazdy Wojska Polskiego”.
W albumie zawarto podstawowe informacje o czołgu bardzo ważnym w rozwoju polskiej broni pancernej. Choć kupiono w roku 1932 tylko 38 tych wozów bojowych, czyli ilość pozwalającą na sformowanie zaledwie dwóch kompanii, to istotne było to, że Wojsko Polskie otrzymało nowoczesny czołg, którego przydatność i właściwości można było sprawdzić w codziennej służbie. Kupiono jednocześnie licencję na produkcję czołgów Vickers E – i to było jeszcze ważniejsze niż sam zakup sprzętu. Eksploatacja czołgów Vickers E dawała niezbędną wiedzę o koniecznych zmianach konstrukcyjnych – co miało kapitalne znaczenie dla uruchomionej produkcji własnych, doskonalszych polskich czołgów nazwanych 7TP i ciągników artyleryjskich C7P.
Album zawiera niemal 200 ilustracji, na które składają się duże, wyraziste fotografie z epoki oraz barwne sylwetki polskich „vickersów” z wiernie odtworzonymi szczegółami wyposażenia, malowania i oznakowania.

Zanurzeni w zabieganej codzienności mijamy je niemal nieświadomie. Warszawskie pałace. Stały element krajobrazu, budynki jak wiele innych. Dziś są siedzibami urzędów, muzeów czy uczelni. Obiektami użyteczności publicznej. Dziejowe burze i powojenna urawniłowka zmiotły nie tylko fizyczną tkankę miasta. Znikł barwny świat ich dawnych właścicieli - magnatów, hrabiów oraz znienawidzonej przez miniony system burżuazji. Wraz z arystokracją pałace opuściło nie tylko przebogate wyposażenie, ale przede wszystkim ożywiający je duch Odeszły w niepamięć rodowe tradycje, obyczaje i uprzedzenia. Nikt już nie snuje przy kominku opowieści o dokonaniach i chwale przodków, koligacjach, mezaliansach i rodzinnych tragediach. Pozostała, często rekonstruowana, bezosobowa architektura. A przecież milczące dziś mury były świadkami wiekopomnych i chwalebnych wydarzeń. Porażających rodzinnych dramatów. Czynów głupich czy wręcz haniebnych. Romantycznych historii, które i dziś z niejednego oka wycisnęłyby łzę wzruszenia. Wystarczy zatrzymać się na chwilę i wsłuchać w opowieści starych murów Radosław Głowacki Archeolog, z wykształcenia historyk i pedagog. Zawodowo przewodnik warszawski. Współautor m. in. programu edukacyjnego Muzeum Ordynariatu Polowego, Centrum Interpretacji Zabytku oraz Szlaku Kulturalnych Piwnic Starego Miasta. Gościł na antenie Radia dla Ciebie i Radia Campus. Prowadzi varsavianistyczne spacery tematyczne, prelekcje i wykłady. W swojej pracy stara się ukazać fenomen witalności i wielokulturowości Warszawy. Tropi nieoczywistości, burzy utarte schematy nieustannie odkrywa na nowo swoje rodzinne miasto.