Służące do wszystkiego

Osoba z zespołem Aspergera napotyka w życiu wiele wyzwań, a sytuacje jasne i jednoznaczne dla jej neurotypowych rówieśników bywają dla niej skomplikowaną zagadką. Przez to może mieć trudności z rozwiązywaniem codziennych problemów i zapewnieniem sobie bezpieczeństwa – zarówno fizycznego, jak i emocjonalnego. Liane Holliday Willey opisuje pułapki, które czyhają na kobiety i dziewczyny z zespołem Aspergera, i przedstawia praktyczne sposoby, jak w nie nie wpaść. Autorka koncentruje się na szeroko rozumianym zapewnieniu sobie bezpieczeństwa – pisze o podróżowaniu, zachowaniu ostrożności w sytuacjach społecznych i innych umiejętnościach życiowych. Przywołuje też własne doświadczenia jako osoby z zespołem Aspergera, nie unikając trudnych tematów, takich jak przemoc, depresja czy zaburzenia odżywiania. To lektura obowiązkowa dla wszystkich kobiet i dziewczyn z zespołem Aspergera, ich bliskich oraz każdego specjalisty, który w pracy spotyka osoby ze spektrum autyzmu.

O wpływie hormonów równie dobrze można mówić w odniesieniu do nabuzowanego testosteronem bankiera z City, jak i kobiety przed miesiączką
Eleanor Morgan

Jednak tylko kobiety słyszą: „to hormony” czy „histeryczka”-lekceważące reakcje na zmieniającą się biochemię kobiet. Morgan w niezwykle ciekawy sposób opisuje historyczno – kulturowe tło i opowiada, jak przez lata patologizowano i stygmatyzowano nasze emocje i zachowania. Jej zdaniem mity, dezinformacje i awersje wokół kobiecej rozrodczości w zachodnim świecie XXI wieku wciąż mają się świetnie. Autorka zastanawia się, w jakim stopniu utrwalony w oczach społeczeństwa obraz kobiet wpływa na to, jak postrzegają same siebie. O kobiecej fizjologii nadal mówi się publicznie ze wstydem. Miesiączka, poronienia, endometrioza, menopauza – to tematy, o których się szepcze w ukryciu. To właśnie dlatego, zdaniem autorki, kobiety żyją w niewiedzy, w odcięciu od własnego ciała. A nie uciekniemy od biologi – pisze – siła tkwi w lepszym poznaniu siebie. Morgan bardzo wnikliwie analizuje życie zdrowotne współczesnej kobiety – od cyklu menstruacyjnego przez antykoncepcję, PMS po menopauzę. Obala mity, zestawiając je z najnowszą wiedzą medyczną. I co najważniejsze - uczy nas i siebie na nowo odczytywać swoje ciało i zrozumieć siebie.


Eleanor Morgan - pisarka, feministka, psycholożka. Stale publikuje w opiniotwórczych czasopismach m.in.: The Guardian, The Observer, The Times, The Independent, VOGUE, WIRED, i The New York Times.
Hormonal jest jej drugą książką. Pierwsza, wydana w 2016 roku Anxiety for Beginners: A Personal Investigation, porusza problemy ludzi z zaburzeniami lekowymi. Obecnie pracuje nad trzecia książką Maps of Desire (styczeń 2022) w której bada różnorodność kobiecego pożądania.
Mieszka w Londynie ze swoim psem.


Kobiece ciało ciągle jest dyskryminowane. Przez wieki zakłamywano naszą cielesność, ograniczając ja do seksualności i rodzenia. Dziewczynki uczone są wstydu, który towarzyszy nam we wszystkich okresach życia. Książka Eleanor Morgan uświadamia nam, jak mało wiemy o naszym ciele i o tym, jak wiąże się ono z osobowością i tożsamością. Czytając "Hormonal", zrozumiemy, co dzieje się z naszą fizjologią i jaki ma wpływ na nasze codzienne życie.
Krystyna Kofta

Autorka w bardzo przystępny sposób podaje skomplikowaną wiedze medyczną, analizując związki między hormonami a zdrowiem i samopoczuciem kobiet. Obala od lat powtarzane mity o żeńskich hormonach i pokazuje mechanizmy ich powstawania. Lektura obowiązkowa dla mężczyzn.
Dr n. med. Jakub Bukowczan

O tym, jak nie zgubić siebie, gdy światwie lepiej. Są w różnym wieku, pochodzą z odmiennych środowisk. Mają inne doświadczenia zawodowe, życiowe, emocjonalne. Na tym polega ich siła i piękno. Zwykle robić coś „jak dziewczyna” oznacza: słabiej, gorzej. Tytułowe dziewczyny na pewno by się z tym nie zgodziły. Janina Bąk, Sylwia Chutnik, Maja Heban, Martyna Kaczmarek, Magdalena Mołek, Helena Norowicz, Maja Ostaszewska, Agnieszka Smoczyńska, Danuta Stenka, Katarzyna Wolińska, Aleksandra Petrus. Anna Tatarska zaprosiła je do intymnej rozmowy o stereotypach, dojrzewaniu, poszukiwaniu swojej ścieżki. O ciele i emocjach, o porażkach, rozczarowaniach i wkurzeniu. Bohaterki szczerze i otwarcie mówią także o rzeczach bolesnych i trudnych. O przemocy, traumie, wykorzystywaniu. O potrzebie bycia inną, o oczekiwaniach, których nie chcą już spełniać.Ale również o trudnej nauce akceptacji siebie,wynikającej z bycia sobą sile. Kobiety w społeczeństwie nieustannie się ocenia, obserwuje. Ich decyzje i potrzeby często bywają kwestionowane. Sytuacja bohaterek książki jest o tyle wyjątkowa, że wszystkie – choć każda w inny sposób – są dodatkowo osobami publicznymi. Dziennikarkami, aktorkami, pisarkami, influencerkami. Są widoczne. Opinie innych ludzi, niekiedy okrutne i bezmyślne, to coś, z czym mierzą się na co dzień. Słuchając opowieści bohaterek, poczujesz więź z kobietami, które mimo różnic wiele łączy. „Jak dziewczyna” to historia o ponadpokoleniowej i ponadpolitycznej wspólnocie kobiecych doświadczeń.

W świecie przedstawionym tegoż zbioru jawią się sytuacje znane z życia dorosłych ludzi lub je przypominające, autor prowadzi nas do krainy seksualności i współżyć, roztwierając przed nami jak wytrawny karciarz szeroką talię, szeroki wachlarz osobowości i osobliwości; zagrał przy tym z kulturą wysoką i niską, sparodiował konwencje literackie, co mógł – zmetonimizował, figurami stylistycznymi okrasił, chwaląc się niejako przed nami, czytelnikami i czytelniczkami, niecodziennym kunsztem literackim, za co dziękuję.
Robert Rybicki

Kacper Płusa - laureat Konkursu im. Wojaczka w Mikołowie, Konkursu im. R.M. Rilkego w Sopocie, Festiwali Rozh'lady w Bratysławie i FAMY w Świnoujściu. Publikował w "Twórczości", "Gazecie Wyborczej", "Toposie", "Arkadii". Wydał tomy poetyckie: Ze skraju i ze światła (Łódź 2012) - za który otrzymał Nagrodę im. Kazimiery Iłłakowiczówny, wyróżnienie na festiwalu "Złoty Środek Poezji" w Kutnie i był nominowany do Nagrody literackiej Gdynia, Wiersze na żółtym papierze (Świdnica 2015), które przyniosły mu nominację do "Złotej Róży" im. J. Zielińskiego oraz Brzydki charakter. Pisma (Łódź 2019). Jego wiersze przetłumaczono na rosyjski, angielski, niemiecki i bułgarski. Stypendysta Ministra Nauki Literacko-Artystycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Nimfomania, czyli szał maciczny, atakuje znienacka i dziewczęta przedwcześnie dojrzałe do miłości, i panny rozpustne, i kobiety zaniedbywane przez małżonków słabego temperamentu, i młode wdowy, przywykłe do zmysłowych delicji. Wszystkie, gdy dotknie je ta choroba, podsycają piekielny ogień trawiącej je lubieżności wyuzdanymi powieściami, rozmowami i rozmyślaniami. Wpierw zadumane, smutne i melancholijne, z czasem wpędzają się w nieokiełznane szaleństwo, budzące powszechne osłupienie. Lubią się niby niechcący obnażać, udając roztargnienie. Potem popadają w manię: krzyczą, gadają od rzeczy, gwiżdżą i klaszczą, aby pobudzać namiętności mężczyzn. W końcu zrzucają jarzmo wstydu i ordynarnie zachęcają pierwszych lepszych do zaspokajania swych nienasyconych pożądań, zanim nie dopadną ich głuptactwo i męki konania.

Książka doktora medycyny M.D.T. de Bienville’a mówi o przyczynach i różnorodności objawów tej strasznej choroby oraz podaje najpewniejsze metody jej leczenia, poparte historiami panien nimfomanek, które udało się wyrwać z objęcia śmierci.

W swojej niezwykłej książce Elaine Morgan rzuca zupełnie nowe (a w każdym razie nowe dla wielu polskich czytelników) światło na relację pomiędzy kobietą i jej dzieckiem, a wcześniej zarodkiem i płodem. Przez pierwsze rozdziały książki przygląda się rozwojowi ludzkiego płodu porównując podobieństwa i różnice między ludzkimi dziećmi a potomstwem innych naczelnych. Prowadzi nas przez tę niezwykłą podróż posługując się językiem świeżym, momentami dowcipnym, ale przede wszystkim otwierającym oczy na szereg niezwykłości, które zbyt łatwo nauczyliśmy się wkładać w szufladę oczywistych słodyczy. Ciężarnym czytelniczkom ulgę może przynieść informacja o tym, iż samice innych naczelnych także cierpią na mdłości poranne, których jednak żaden psychoterapeuta nie nazywa „podświadomą niechęcią do płodu”. Dowiedzą się także, dlaczego ludzkie dzieci najczęściej przychodzą na świat w nocy, i dlaczego planowane cesarskie cięcie nie jest rozwiązaniem optymalnym z punktu widzenia ewolucji. Elaine Morgan żywi szczęśliwe przekonanie, które dla polskich czytelników może okazać się zaskakujące (być może zbawiennie zaskakujące), mianowicie, iż zapłodnienie in vitro nigdy nie zostanie już zakazane po tym, jak okazało się, ile szczęścia przyniosło rodzinom i jak chciane oraz kochane dzieci rodzą się dzięki niemu. Jak wiemy, w Polsce ta obserwacja nie ma statusu prawdy oczywistej, pozostaje więc życzyć sobie, aby książka Morgan trafiła do jak największej ilości polskich domów. Macierzyństwo wymaga odbrązowienia w tym samym stopniu, w jakim niepłodność wymaga przerwania zmowy milczenia. Anna Krawczak Stowarzyszenie "Nasz Bocian"