Srebrne oczy Five Nights at Freddy’s

Urzekająca, poruszająca, zapadająca w pamięć i serce historia na nasze czasy. Kiedy Andrew staje pod domem Jamie’ego, jest ranny, głodny i nie ma nic do stracenia. Śmiercionośny wirus wybił większość ludzkiej populacji, wliczając ich najbliższych. Obaj chłopcy mają świadomość, że zdesperowany człowiek może się posunąć do najgorszej zbrodni, więc dlaczego akurat oni potrafią zaufać sobie nawzajem? Kiedy bohaterowie ruszają w poszukiwaniu śladów cywilizacji, każdy z nich posiada głęboko skrywane tajemnice. Aby pokonać trudną drogę, będą musieli zmierzyć się nie tylko ze strachem, sekretami i konsekwencjami własnych działań, ale przede wszystkim stawić czoło prawdzie. Co pozostaje, kiedy jesteśmy zdani tylko na siebie? Jak walczyć o przyszłość, kiedy każdy dzień jest wyzwaniem? W świecie spustoszonym przez wirusa pewne jest tylko jedno – że coś do siebie czują.

Chłopcy z Placu Broni to powieść węgierskiego pisarza Ferenca Molnára, po raz pierwszy książka ukazała się w 1907 roku. Głównym tematem książki jest przyjaźń grupy chłopców zamieszkujących ulicę Pawła. Tytuł powieści nawiązuje do ulubionego miejsca zabaw głównych bohaterów – Placu Broni, który jest tu m.in. symbolem przyjaźni i lojalności, beztroskiego dzieciństwa, ale i odpowiedzialności i walki o własne miejsce. Na pierwszy plan wysuwa się postać Nemeczka – najmłodszego i najmniej docenianego w grupie. Początkowo poznajemy go jako tchórzliwego chłopca. Od początku jest jednak oddany grupie i mimo strachu – stara się zaimponować kolegom w każdej możliwej sytuacji. Jego śmierć uwypukla wartość honoru i bycia oddanym jakiejś kwestii. Czasem ci najsłabsi są najbardziej wartościowi, lecz często też niedoceniani.

"Czarna książka kolorów” umożliwia spotkanie widzących z niewidomymi. Jest książką dla wszystkich, gdyż uczy współodczuwania i uwrażliwia na odmienność. Książka jest prawie cała czarna – czarne ilustracje, czarny braille, jedynie tekst odcina się od tła jasnymi literami. Autorka książki wyobraziła sobie przyjaźń dwóch chłopców, z których jeden, Tomek, jest niewidomy. Jego widzący przyjaciel opowiada nam, jak Tomek potrafi poczuć, dotknąć, usłyszeć czy spróbować kolorów. „Tomek nie widzi kolorów. Są one dla niego tysiącami smaków, zapachów, dźwięków i emocji.Pogrążony w mroku chłopiec zaprasza nas, byśmy spróbowali odkrywać je tak, jak on: wcale ich nie widząc”. „Czarna książka kolorów” otrzymała New Horizons Award Bologna Children’s Book Fair 2007 na Targach Książki Dziecięcej w Bolonii

Autorka czułej i inspirującej powieści Sprawy do zapomnienia „Dojrzały debiut autorki Spraw do zapomnienia o dwojgu młodych ludziach, którzy walczą z okrutnymi traumami. Emocje są tak intensywne, akcja pędzi tak gwałtownie, a zakończenie tak zaskakuje, że niektórzy czytelnicy będą chcieli zacząć czytać od nowa”. „PUBLISHERS WEEKLY” Alexi Littrell od ubiegłego lata walczy, żeby zapomnieć o tym, co się stało. Nocami nie może spać. Zamyka się, drze stare karty i liczy szczeliny wentylatora nad łóżkiem. Zadaje sobie ból. To, że wszyscy myślą, że nie ma problemów, czyni ją jeszcze bardziej samotną. Gdyby tylko znali prawdę… Ale droga do wyznania prawdy jest dla niej niemożliwa. Wtedy po rodzinnej tragedii wprowadza się do jej rodziny chłopak z sąsiedztwa. Bodee jest cichy, zamknięty w sobie, wydaje się nieporadny. I ma własne tajemnice. Czy razem przełamią lęk, ból i milczenie? „Ta powieść pozostaje na długo w duszy i w pamięci”. „PUBLISHERS WEEKLY” COURTNEY C. STEVENS zadebiutowała jako pisarka w 2014 roku powieścią Czy musimy udawać? Książka została obsypana nagrodami dla literatury młodzieżowej. Druga, Sprawy do zapomnienia, zdobyła entuzjastyczne recenzje czytelniczek. Wkrótce ukaże się trzecia powieść młodej autorki.

Ponad MILION ocen na Goodreads! Książka nagrodzona Goodreads Choice Award w kategorii Best Young Adult Fiction! Eleonora jest nowa. W szkolnym autobusie wyróżnia się wszystkim: ogniście rudymi włosami, totalnie pokręconymi stylówkami i tym, że każdego dnia siada obok Parka. Park jest inny. Najczęściej milczy, odcina się od świata, włącza walkmana, zakłada słuchawki i czyta komiksy. Pewnego dnia Eleonora zaczyna zerkać na czytane przez Parka strony, w cichym porozumieniu wspólnie pochłaniają komiksowe światy. Zamieniają kilka słów, dzielą się muzyką i z każdym dniem stają się sobie bliżsi. Jednak początki wielkich miłości nigdy nie są łatwe, a jeszcze trudniejsze są ich końce. „Eleonora i Park” to historia dwójki outsiderów, których łączy coś wyjątkowego. Na tyle mądrych, by wiedzieć, że pierwsza miłość prawie nigdy nie trwa długo, ale też na tyle odważnych, żeby spróbować. Opinie czytelniczek: „Eleonora i Park” to powieść najbardziej wzruszająca i łamiąca wszystkie stereotypy. Czytaliście kiedyś książkę, po której skończeniu położyliście się na łóżku i pomyśleliście: „O rany”? No to ja tak miałam między innymi po przeczytaniu „Eleonory i Parka”. Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam tak emocjonującą powieść. Podczas czytania miałam chwilami ochotę śmiać się i płakać jednocześnie. Ta książka pokazała mi dwa skrajne, sprzeczne uczucia: jak można kochać do granic możliwości i jak można równie mocno nienawidzić. W życiu nie czytałam tak dobrej powieści. Jest niebanalna. Fabuła jest zachwycająca. Zamiast modnych marek ubrań mamy za duże koszule, agrafki i krawaty. Zamiast epickiego romansu mamy subtelną młodzieńczą miłość. Zakończenie rozbiło mnie emocjonalnie i do teraz po moich policzkach wciąż płyną łzy. Szlocham nad losem tej dwójki żyjącej w tak niesprawiedliwym świecie. Podczas czytania tej książki wiedziałam jedno – jest inna. Inna jak jej bohaterowie. Gdy mówiłam o „Eleonorze i Parku”, często mi przypominano, że to tylko powieść, a ja czułam się, jakbym sama przeżywała tę historię. Wszytko było takie rzeczywiste – i to był urok tej książki. Nie spałam w nocy. Nie mogłam przestać czytać. Po wielu godzinach od zakończenia nie mogłam przestać myśleć o Eleonorze i Parku. Jest to najpiękniejsza książka, jaką przeczytałam w całym swoim życiu. Po skończeniu byłam na skraju załamania psychicznego. Jeszcze nigdy, zamknąwszy książkę, nie siedziałam bezczynnie i nie patrzyłam pustym, bezbarwnym wzrokiem na ścianę, rozmyślając tylko o tym, co się wydarzyło.

Nie przegap fascynującego finału trylogii Hello Neighbor, opartego na przebojowej grze! Nicky Roth powinien być zadowolony — w końcu udowodnił, że jego najlepszy przyjaciel, Aaron i jego młodsza siostra — Mya zaginęli. Co więcej, policja rzeczywiście działa: oklejono miasto plakatami i zorganizowano weekendowe poszukiwania. Ale Nicky nie może oderwać oczu od domu po drugiej stronie ulicy, zwłaszcza po tym, jak zobaczył świetlny sygnał SOS nadawany z pokoju Aarona. Po tym, co wydarzyło się zimą, i ostrzeżeniach, które dostali od rodziców, przyjaciele Nicky'ego nie chcą mu już dłużej pomagać w śledzeniu tajemniczego sąsiada. Jeśli Nicky chce dowiedzieć się, co dzieje się w domu Petersonów, będzie musiał to zrobić na własną rękę.