ebook
Studia Palmyreńskie 14 Observations sur la topographie de Palmyre
Jacques Seigne
Priorytet stanowi zatem datowanie zabytków poprzez analizę architektoniczną i – jeśli to możliwe – przypisanie im dobrze datowanych tekstów dotyczących ich budowy czy inauguracji. Obserwacje autora poczynione w ciągu długich lat spędzonych w Palmyrze oraz ponowna analiza starszych danych pozwalają mu postawić nowe hipotezy dotyczące chronologii niektórych budowli i zespołów architektonicznych, a tym samym wnieść wkład w dyskusję na temat rozwoju urbanistycznego Palmyry.
*********
An important question in Palmyrene archaeology (and archaeology in general) is whether the relative, a fortiori absolute, chronology of monuments certain. There is a considerable number of inscriptions from the site, most of them well dated, but these are honorary dedications engraved a posteriori on existing monuments seldom allowing direct dating of specific buildings. For the most part, they provide a probable commissioning date rather than the date when the foundation stone was laid or the work completed.
The dating of monuments through an architectural analysis and reassignment, if possible, of well-dated texts relating to their construction or inauguration is, therefore, a priority. The author’s observations made over long years spent in Palmyra, and the re-examination of old data, lets him propose new hypotheses concerning the chronology of certain structures and monumental complexes and, hence, to contribute to the discussion on the urban development of Palmyra.
*********
Une question importante de l'archéologie palmyrénienne (et de l'archéologie en général) est la question de la chronologie relative, fortiori absolute, des monuments. Il y a nombreuses inscriptions de ce site – la plupart bien datées – mais il s'agit d'inscriptions de dédicace (placées a posteriori sur des monuments existants), qui permettent rarement de dater directement des bâtiments spécifiques. Dans la plupart des cas, ils indiquent la date de mise en service du bâtiment et non celle de la pose de la pierre angulaire ou de l'achèvement des travaux.
La priorité est donc de dater les monuments par l'analyse architecturale et – si possible – de leur attribuer des textes bien datés sur leur construction ou inauguration. Les observations faites par l'auteur au cours des longues années passées à Palmyre et la réanalyse de données plus anciennes lui permettent de poser de nouvelles hypothèses sur la chronologie de certains bâtiments et ensembles architecturaux, et ainsi de contribuer à la discussion sur le développement urbain de Palmyre.
En se fondant sur la riche littérature, y compris sur les études les plus récentes, ainsi que sur son expérience personnelle de «cheminements, mesures et dessins» effectués à Palmyre entre 1977 et 1996 et ses propres recherches autour des questions de Palmyre, Jacques Seigne étudie tout d’abord, dans l’ordre topographique, la chronologie, le développement, les
modifications et les fonctions des différents édifices et structures architecturales, pour passer ensuite aux thématiques concernant les réseaux de circulation dans la ville et dans ses proches alentours. Ainsi, après avoir confronté ses observations et hypothèses relatives à la topographie de la ville antique (si cruellement mutilée il y a peu par la guerre en Syrie), l’auteur propose une première vision synthétique de l’évolution urbaine de Palmyre depuis le IIe millénaire av. n.è.
jusqu’au début du IVe s. de n.è.
L’ouvrage apporte de nouvelles observations et hypothèses sur la topographie antique de Palmyre présentées sur un fond de discussion exhaustive des recherches les plus récentes. Dans la première partie du livre, comprenant dix chapitres, l’auteur passe en revue les différents monuments et espaces, tels que temples du Gebel Mountar, agora et ses annexes, deux monumentales «colonnes de Baalshamin», autel monumental sous la Grande Colonnade et cesareum, théâtre, arc monumental, façade ouest du premier sanctuaire de Bel, sanctuaire de Nabû et sa dite salle de banquets. Les six chapitres de la seconde partie du volume contiennent des considérations sur le réseau de circulation dans de la ville et dans ses plus proches environs: grand Wadi et «Wadi Route», voie d’accès de cette route à l’agora, Colonnade Transversale et trois sections A, B et C de la Grande Colonnade. Dans le chapitre suivant l’auteur présente sa vision de l’évolution urbaine de la cité depuis le IIe millénaire av. n.è. jusqu’au début du IVe s. de n.è. Un autre chapitre est consacré à l’approvisionnement de la ville en eau et au système de sa distribution.
Un nouveau regard sur l’évolution des différents monuments et édifices et, par cela même, sur le développement urbain de la ville de Palmyre vue comme un tout, rédigé par l’un des pionniers des recherches sur Palmyre. (Extrait de texte critique d’Andreas Schmidt-Colinet)
*********
Jacques Seigne est archéologue et architecte français
dont la carrière professionnelle s’est déroulée sur des
chantiers de fouilles, d’abord à Délos en Grèce, puis en
Syrie et en Jordanie. Architecte, docteur en histoire, il a travaillé de 1977 à 1996 à l’Institut Français d’Archéologie du Proche-Orient. Après des recherches sur Palmyre où il a notamment réalisé les relevés du sanctuaire de Nabû, il a dirigé la Mission archéologique française à Jerash (Jordanie). De retour en France, il fut Directeur de recherche au CNRS et enseigna à l’Université de Tours. Il fut maintes fois sollicité pour expertiser la restauration de nombreux monuments en Syrie et en Jordanie. Actuellement, il est membre du Comité scientifique sous les auspices de l’UNESCO pour la restauration et aménagement des monuments de Palmyre.
---------
Jacques Seigne – archeolog i architekt, były kierownik francuskiego projektu w Gerasa w Jordanii, wieloletni współpracownik syryjskiego Departamentu Starożytności w zakresie prac w Palmyrze.
Prof. dr hab. Michał Gawlikowski – archeolog i epigrafik, w latach 1989–1991 dyrektor Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1991–2005 dyrektor Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik wykopalisk w Palmyrze w Syrii (1973–2011), w Hawarte w Syrii (1998–2009), w Hatrze w Iraku (1990), w Dżerasz w Jordanii (1982–1984) oraz w Bidżan w Iraku (1979–1981). Jego imię jest jednak nierozerwalnie związane z Palmyrą. Odkrył m.in. świątynię Allata w Palmyrze i mitraum w Hawarte.
Opublikował: "Pomniki grobowe Palmyry" (1970), "Świątynia palmyreńska. Badanie epigrafii i topografii historycznej" (Palmyra VI, 1972), "Palmyra" (z Jean Starcky, Paryż 1985), "Palmyra" (2010, po polsku), a także ponad 200 artykułów na temat kultury Palmyry, archeologii Syrii w okresie rzymskim, bizantyjskim i arabskim, epigrafiki aramejskiej oraz handlu międzynarodowego w basenie Morza Śródziemnego i Morza Czerwonego. W latach 1995-1996 członek Institute for Advanced Study w Princeton, od 2004 roku korespondent zagraniczny Akademii Inskrypcji i Belles-Lettres. Emerytowany pracownik Instytutu Archeologii na Uniwersytecie Warszawskim. Obecnie profesor archeologii w Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego.
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Wysyłka na email (tylko dla produktów cyfrowych) 0.00 zł brutto
Ważnym pytaniem w archeologii palmyreńskiej (i archeologii w ogóle) jest pytanie o względną, fortiori absolute, chronologię zabytków. Istnieje wiele inskrypcji z tego stanowiska – większość z nich dobrze datowana – ale są to inskrypcje dedykacyjne wyryte a posteriori na istniejących już zabytkach, które rzadko pozwalają na bezpośrednie datowanie konkretnych budowli. W większości przypadków podają one przypuszczalną datę oddania budowli do użytku, a nie datę położenia kamienia węgielnego lub zakończenia prac.
Priorytet stanowi zatem datowanie zabytków poprzez analizę architektoniczną i – jeśli to możliwe – przypisanie im dobrze datowanych tekstów dotyczących ich budowy czy inauguracji. Obserwacje autora poczynione w ciągu długich lat spędzonych w Palmyrze oraz ponowna analiza starszych danych pozwalają mu postawić nowe hipotezy dotyczące chronologii niektórych budowli i zespołów architektonicznych, a tym samym wnieść wkład w dyskusję na temat rozwoju urbanistycznego Palmyry.
*********
An important question in Palmyrene archaeology (and archaeology in general) is whether the relative, a fortiori absolute, chronology of monuments certain. There is a considerable number of inscriptions from the site, most of them well dated, but these are honorary dedications engraved a posteriori on existing monuments seldom allowing direct dating of specific buildings. For the most part, they provide a probable commissioning date rather than the date when the foundation stone was laid or the work completed.
The dating of monuments through an architectural analysis and reassignment, if possible, of well-dated texts relating to their construction or inauguration is, therefore, a priority. The author’s observations made over long years spent in Palmyra, and the re-examination of old data, lets him propose new hypotheses concerning the chronology of certain structures and monumental complexes and, hence, to contribute to the discussion on the urban development of Palmyra.
*********
Une question importante de l'archéologie palmyrénienne (et de l'archéologie en général) est la question de la chronologie relative, fortiori absolute, des monuments. Il y a nombreuses inscriptions de ce site – la plupart bien datées – mais il s'agit d'inscriptions de dédicace (placées a posteriori sur des monuments existants), qui permettent rarement de dater directement des bâtiments spécifiques. Dans la plupart des cas, ils indiquent la date de mise en service du bâtiment et non celle de la pose de la pierre angulaire ou de l'achèvement des travaux.
La priorité est donc de dater les monuments par l'analyse architecturale et – si possible – de leur attribuer des textes bien datés sur leur construction ou inauguration. Les observations faites par l'auteur au cours des longues années passées à Palmyre et la réanalyse de données plus anciennes lui permettent de poser de nouvelles hypothèses sur la chronologie de certains bâtiments et ensembles architecturaux, et ainsi de contribuer à la discussion sur le développement urbain de Palmyre.
En se fondant sur la riche littérature, y compris sur les études les plus récentes, ainsi que sur son expérience personnelle de «cheminements, mesures et dessins» effectués à Palmyre entre 1977 et 1996 et ses propres recherches autour des questions de Palmyre, Jacques Seigne étudie tout d’abord, dans l’ordre topographique, la chronologie, le développement, les
modifications et les fonctions des différents édifices et structures architecturales, pour passer ensuite aux thématiques concernant les réseaux de circulation dans la ville et dans ses proches alentours. Ainsi, après avoir confronté ses observations et hypothèses relatives à la topographie de la ville antique (si cruellement mutilée il y a peu par la guerre en Syrie), l’auteur propose une première vision synthétique de l’évolution urbaine de Palmyre depuis le IIe millénaire av. n.è.
jusqu’au début du IVe s. de n.è.
L’ouvrage apporte de nouvelles observations et hypothèses sur la topographie antique de Palmyre présentées sur un fond de discussion exhaustive des recherches les plus récentes. Dans la première partie du livre, comprenant dix chapitres, l’auteur passe en revue les différents monuments et espaces, tels que temples du Gebel Mountar, agora et ses annexes, deux monumentales «colonnes de Baalshamin», autel monumental sous la Grande Colonnade et cesareum, théâtre, arc monumental, façade ouest du premier sanctuaire de Bel, sanctuaire de Nabû et sa dite salle de banquets. Les six chapitres de la seconde partie du volume contiennent des considérations sur le réseau de circulation dans de la ville et dans ses plus proches environs: grand Wadi et «Wadi Route», voie d’accès de cette route à l’agora, Colonnade Transversale et trois sections A, B et C de la Grande Colonnade. Dans le chapitre suivant l’auteur présente sa vision de l’évolution urbaine de la cité depuis le IIe millénaire av. n.è. jusqu’au début du IVe s. de n.è. Un autre chapitre est consacré à l’approvisionnement de la ville en eau et au système de sa distribution.
Un nouveau regard sur l’évolution des différents monuments et édifices et, par cela même, sur le développement urbain de la ville de Palmyre vue comme un tout, rédigé par l’un des pionniers des recherches sur Palmyre. (Extrait de texte critique d’Andreas Schmidt-Colinet)
*********
Jacques Seigne est archéologue et architecte français
dont la carrière professionnelle s’est déroulée sur des
chantiers de fouilles, d’abord à Délos en Grèce, puis en
Syrie et en Jordanie. Architecte, docteur en histoire, il a travaillé de 1977 à 1996 à l’Institut Français d’Archéologie du Proche-Orient. Après des recherches sur Palmyre où il a notamment réalisé les relevés du sanctuaire de Nabû, il a dirigé la Mission archéologique française à Jerash (Jordanie). De retour en France, il fut Directeur de recherche au CNRS et enseigna à l’Université de Tours. Il fut maintes fois sollicité pour expertiser la restauration de nombreux monuments en Syrie et en Jordanie. Actuellement, il est membre du Comité scientifique sous les auspices de l’UNESCO pour la restauration et aménagement des monuments de Palmyre.
---------
Jacques Seigne – archeolog i architekt, były kierownik francuskiego projektu w Gerasa w Jordanii, wieloletni współpracownik syryjskiego Departamentu Starożytności w zakresie prac w Palmyrze.
Prof. dr hab. Michał Gawlikowski – archeolog i epigrafik, w latach 1989–1991 dyrektor Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1991–2005 dyrektor Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik wykopalisk w Palmyrze w Syrii (1973–2011), w Hawarte w Syrii (1998–2009), w Hatrze w Iraku (1990), w Dżerasz w Jordanii (1982–1984) oraz w Bidżan w Iraku (1979–1981). Jego imię jest jednak nierozerwalnie związane z Palmyrą. Odkrył m.in. świątynię Allata w Palmyrze i mitraum w Hawarte.
Opublikował: "Pomniki grobowe Palmyry" (1970), "Świątynia palmyreńska. Badanie epigrafii i topografii historycznej" (Palmyra VI, 1972), "Palmyra" (z Jean Starcky, Paryż 1985), "Palmyra" (2010, po polsku), a także ponad 200 artykułów na temat kultury Palmyry, archeologii Syrii w okresie rzymskim, bizantyjskim i arabskim, epigrafiki aramejskiej oraz handlu międzynarodowego w basenie Morza Śródziemnego i Morza Czerwonego. W latach 1995-1996 członek Institute for Advanced Study w Princeton, od 2004 roku korespondent zagraniczny Akademii Inskrypcji i Belles-Lettres. Emerytowany pracownik Instytutu Archeologii na Uniwersytecie Warszawskim. Obecnie profesor archeologii w Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego.
- Tytuł
- Studia Palmyreńskie 14
- Podtytuł
- Observations sur la topographie de Palmyre
- Autor
- Jacques Seigne
- Wydawnictwo
- Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
- ISBN
- 978-83-235-5496-7
- Seria
- Studia Palmyreńskie
- Rok wydania
- 2022 Warszawa
- Wydanie
- 1
- Liczba stron
- 298
- Format
- Spis treści
- Abréviations 7 Bibliographie 7 Avant-propos 13 Introduction 15 ■ Sur quelques monuments Chapitre 1. Les temples du Gebel Mountar et les deux enceintes de Palmyre 17 Chapitre 2. Le centre civique: l’agora et ses annexes 37 Chapitre 3. Les deux colonnes de Baalshamin 65 Chapitre 4. Un autel monumental sous la Grande Colonnade? 77 Chapitre 5. Le théâtre: un édifice de spectacles inachevé mais utilisé 87 Chapitre 6. La «maison» près du théâtre 99 Chapitre 7. L’arc monumental: un monument construit à la gloire d’Odeinat? 107 Chapitre 8. Notes sur la façade ouest du sanctuaire de Bel 125 Chapitre 9. Quelques remarques sur le sanctuaire de Nabû 139 Chapitre 10. La «salle de banquets» dite du sanctuaire de Nabû 163 ■ Sur le réseau viaire Chapitre 11. La première Grand-rue, la route du wadi 169 Chapitre 12. La Colonnade Transversale 177 Chapitre 13. La section C de la Grande Colonnade 189 Chapitre 14. La section A de la Grande Colonnade et sa façade sud 201 Chapitre 15. La section B de la Grande Colonnade et la salle de banquets près du théâtre 229 Chapitre 16. La Grande Colonnade 249 ■ Resumé Chapitre 17. Quelques remarques et hypothèses sur l'urbanisation 259 ■ Addendum Chapitre 18. Adduction d’eau à Palmyre. Notes additionnelles 281 Index 295
- Format pliku
- ebook
Pobierz fragment
Produkty podobne
"Szanowny panie gistapo". Donosy do władz niemieckich w Warszawie i okolicach w latach 1940- 1941
W zespole "Der Kommandeur der Sicherheitspolizei und des SD fur den Distrikt Warschau" w Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie znajduje się teczka zawierająca dwieście pięćdziesiąt pięć anonimowych donosów do władz niemieckich 1940-1941. Teczka ta, jeszcze nieuporządkowana, została przekazana do Instytutu Pamięci Narodowej z byłego Centralnego Archiwum Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Donosy zgromadzone w brązowej, tekturowej, zawiązanej na teczce - to bez wątpienia oryginały z czasów okupacji ...
Najniższa cena z 30 dni przed obniżką: 17.00 zł
"Wenus panią roku, Mars towarzyszem". Astrologia w Krakowie w XV i początku XVI wieku
Tematem przewodnim książki jest ukazanie krakowskiej astrologii w jej rozwoju, tj. w II połowie XV i pierwszej połowie XVI wieku. Analizie poddane zostały licznie wówczas powstające traktaty, będące traktatem ambiwalencji w podejściu do tej szczególnej nauki, co pozwoliło na stworzenie katalogu zarzutów wysuwanych przeciwko astrologii i jej zwolennikom, jak również dało sposobność omówienia tych aspektów, dla których korzystanie z nauki o ciałach niebieskich było wręcz konieczne, dość wymienić jatromatematykę oraz astrometeorologię. Omówione zostały tu również masowo wówczas powstające prognostyki oraz podręczniki do ich tworzenia vel interpretowania, a wszystko to zaprezentowano na szerokim tle europejskim. Książka adresowana jest do historyków, ze szczególnym uwzględnieniem historyków nauki.
Najniższa cena z 30 dni przed obniżką: 23.00 zł
„Dyszel w głowie” Jerzego Turowicza. Wiara, idee i racje w świetle publicystyki z lat 1932–1939
Wstęp / 7
Rozdział 1. W domu rodzinnym (1912–1930) / 29
W kręgu rodziny / 29
W latach szkolnych / 34
Na początku drogi do zrozumienia tajemnicy Ewangelii / 37
Rozdział 2. Podczas studiów na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej (1930–1934) / 42
Na Politechnice Lwowskiej / 42
W katolickich organizacjach akademickich / 45
We lwowskim oddziale Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie” / 50
Debiut publicystyczny na łamach „Vox Universitatis” / 56
Początki publicystyki na łamach „Życia Technickiego” i „Dyszla w Głowie” / 59
Rozdział 3. W czasie studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1934–1938) / 76
Mistrzowie profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego / 77
Mistrzowie personalizmu francuskiego / 78
W krakowskim oddziale Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie” / 82
Tygodnie Społeczne SKMA „Odrodzenie” / 87
Z perspektywy Krakowa na szpaltach lwowskiego biuletynu „Dyszel w Głowie” / 90
Na łamach „Odrodzenia” oraz podczas XIV Tygodnia Społecznego SKMA „Odrodzenie” – Kraków 1935 / 94
Na łamach wileńskiego „Paxu” / 102
W czasie XV Tygodnia Społecznego SKMA „Odrodzenie” – Lwów 1936 / 113
W trakcie XVI Tygodnia Społecznego SKMA „Odrodzenie” – Wilno 1937 / 127
W kręgu zainteresowań literackich na szpaltach „Kultury” / 135
Aktywność międzynarodowa w katolickich środowiskach młodzieży akademickiej / 141
Na łamach „Prosto z Mostu” i „Gazety Kościelnej” / 147
Ślub z Anną Gąsiorowską / 160
Rozdział 4. W redakcji i na łamach „Głosu Narodu” (1939) / 167
W charakterze członka redakcji chadeckiego dziennika / 171
Wobec zagrożenia wybuchu konfliktu europejskiego / 196
Redaktor naczelny „Głosu Narodu” / 210
Epilog (1939–1945). W Goszycach / 218
Zakończenie / 248
Bibliografia / 265
Indeks osobowy / 284
Najniższa cena z 30 dni przed obniżką: 28.00 zł
Agenci, szpiedzy, żołnierze. Alianci na frontach II wojny światowej
Zbiór opartych na faktach opowiadań o bohaterskich agentach działających podczas II wojny światowej. Książka składa się z czterech części. W pierwszej z nich poznajemy nieznane epizody z działalności wywiadowczej rządu emigracyjnego w Londynie. Część druga jest poświęcona czterem spośród trzydziestu dziewięciu agentek SOE, sekcji specjalnej wywiadu brytyjskiego. Trzecia część to historia burzliwego życia Sergiusza Piaseckiego – znanego pisarza, agenta wywiadu i przemytnika, więźnia Świętego Krzyża. Całość kończy tzw. Rodzinne postscriptum. Inspiracją dla autorki były przeżycia wojenne jej ojca oraz jego stryja – wstrząsające losy kadeta, żołnierza i cichociemnego. Zachowując styl zbeletryzowanej opowieści, nie tylko przedstawiono niezwykłe, często dramatyczne losy alianckich szpiegów, ale również odkryto nieznane karty dziejów II wojny światowej.
Najniższa cena z 30 dni przed obniżką: 20.00 zł
Analiza strategiczna RP w perspektywie XXI wieku
Analiza strategiczna RP w perspektywie XXI wieku – świeże spojrzenie na współczesność z perspektywy historiozoficznej
Analiza strategiczna RP w perspektywie XXI wieku to dotykająca między innymi geopolityki książka autorstwa doktora Piotra Szczurowskiego. Jest to opracowanie pod wieloma względami nowatorskie i bez wątpienia bezprecedensowe na polskim rynku wydawniczym. Autor analizuje sytuację strategiczną Rzeczypospolitej Polskiej w perspektywie wyjątkowo długiej, bo obejmującej cały XXI wiek. Główną osią analizy strategicznej, przeprowadzonej przez autora, jest teza o schyłku cywilizacji zachodniej, na której poparcie przedstawiono szereg argumentów o charakterze politycznym, ekonomicznym, cybernetycznym czy też biologicznym. Na tle przełomu cywilizacyjnego, którego obecnie jesteśmy świadkami autor przeanalizował sytuację strategiczną Polski, wykorzystując do tego takie narzędzia analizy strategicznej jak analiza SWOT/TOWS oraz analiza kluczowych czynników sukcesu, zaś każdy czynnik poddany badaniu opatrzył rzeczowym uzasadnieniem.
Czy antropologia kulturowa i historiozofia mogą być pomocne w podejmowaniu strategicznych decyzji politycznych?
Zdecydowanie tak, ponieważ zarówno historiozofia jak i antropologia poszerzają perspektywę. Zastosowana w publikacji dyrektywa interdyscyplinarności ma wyjątkowo szeroki zakres. Autor śmiało sięgał po ustalenia między innymi takich dziedzin wiedzy jak historiozofia, historia, ekonomia, geografia, biologia, socjologia, psychologia społeczna, antropologia kulturowa, cybernetyka czy też nauki polityczne i nauki o zarządzaniu.
Przełomowe zmiany cywilizacji poprzez wieki – Polska w wirze wydarzeń
Cywilizacja przez wieki zmienia się. Krytyczne spojrzenie na zmiany i otoczenie, w którym one zachodzą może przynieść korzyści w postaci umiejętności przekucia w sukces szans, wynikających z zachodzących zmian. Do tego jednak potrzebna jest analiza strategiczna wzmocniona szerszą perspektywą historiozoficzną. Warto byłoby mieć to na uwadze, gdy podejmuje się realne decyzje polityczne, wpływające na losy kraju i jego mieszkańców. Autor w swojej książce nie ograniczył się do suchej analizy. Wskazał także kierunki działań strategicznych, które państwo polskie powinno podjąć, jeśli chce efektywnie wykorzystać szanse pojawiające się w jego otoczeniu w XXI wieku. Właśnie interes państwa polskiego był punktem wyjścia przedmiotowej analizy (szkoła realistyczna) przy zastosowaniu - w możliwie jak najdalej idący sposób - podejścia racjonalnego.
Spis treści:
Wstęp
Uzasadnienie wyboru problematyki badawczej
Uwagi metodologiczne
Struktura pracy i sposób komunikacji
Rozdział I: O zagadnieniach fundamentalnych
O spojrzeniach na dzieje ludzkości
O człowieku, czyli o naturze i kulturze
O rozwoju społeczności ludzkich
O gospodarce
O głównych wyzwaniach XXI wieku
O Rzeczypospolitej Polskiej
Rozdział II: Analiza otoczenia dalszego RP
Zastosowane metody analizy
Zdefiniowanie otoczenia dalszego
Zagrożenia w otoczeniu dalszym
Szanse w otoczeniu dalszym
Rozdział III: Analiza otoczenia bliższego RP
Zastosowane metody analizy
Zdefiniowanie otoczenia bliższego
Zagrożenia w otoczeniu bliższym
Szanse w otoczeniu bliższym
Rozdział IV: Analiza wewnętrzna RP
Zastosowane metody analizy
Zdefiniowanie kluczowych czynników sukcesu
Słabe strony
Mocne strony
Wnioski strategiczne i refleksje końcowe
Bibliografia
Netografia
Najniższa cena z 30 dni przed obniżką: 55.00 zł
Anatomia polityki historycznej
Książka to kontynuacja badań podjętych w pracy Pamięć – historia – kultura. Anatomia polityki historycznej, t.1, (red. Beata Morzyńska-Wrzosek, Monika Opioła-Cegiełka, Iwona Benenowska, Bydgoszcz 2019). Stanowi próbę ukazania historyczno-kulturowych uwarunkowań i elementów składowych (anatomia) polityki historycznej. Podczas gdy tom pierwszy koncentrował się na zagadnieniu tożsamości, niniejszy kładzie nacisk na czasem trudno uchwytną relację pamięci i historii. Zaproszenie do rozważań przyjęli naukowcy i praktycy z różnych stron Polski i wnieśli swoimi pracami wiele nowego do problemu polityki historycznej.
Najniższa cena z 30 dni przed obniżką: 27.00 zł
